tag:blogger.com,1999:blog-22771849757133621142024-03-05T22:26:43.218-08:00Επιτυχημένες ΑπόπειρεςΔερβίσηςhttp://www.blogger.com/profile/05263142687285388523noreply@blogger.comBlogger76125tag:blogger.com,1999:blog-2277184975713362114.post-35188323526538380262017-06-04T09:04:00.000-07:002017-06-04T09:06:39.509-07:00Sonder: Συνέντευξη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
Ο αγαπητός Γιάννης Σοντέρης, κατά ραπ κόσμο γνωστός και ως Sonder, είναι (από) παιδί χλωμό και νευρικό και διάφορα άλλα πράγματα. Αποφάσισε να το ξεπεράσει με δημιουργικό τρόπο, φυσικά απέτυχε, αλλά τουλάχιστον έφτασε στο σημείο να κυκλοφορεί σε λίγες μέρες τον πρώτο του προσωπικό δίσκο.<br />
<br />
<span style="font-size: large;"><a href="https://www.facebook.com/leimpel/posts/318119358620049">Sonder - Υπεραξιοπρέπεια - 11/6</a> </span><br />
<br />
Έτυχε να τον γνωρίσω πριν μερικά χρόνια και τέλος πάντων, ειδικά τα καλοκαίρια κάναμε αρκετή παρέα και εν' τέλει γίναμε φίλοι. Αυτός είναι και ο λόγος που είχαμε την τύχη να έχουμε real life αυτή την συνέντευξη και όχι απλά απαντήσεις σε ερωτήσεις που του στείλαμε, που είναι και ο τρόπος που συνήθως γίνονται οι σουρεαλιστικές συνεντεύξεις στο μπλογκ.<br />
<br />
=> Προηγούμενη <a href="https://successfulattempt.blogspot.gr/2016/12/blog-post.html"><span style="font-size: large;">Σ. Συνέντευξη: Γιάννης Ρουμπούλιας</span></a> <=<br />
<br />
Παλιότερα ο Sonder δεν ερχόταν στα live που ήταν να παίξει (όχι ότι είχε και πολλά κομμάτια) γιατί έδινε πανελλήνιες. Εδώ και καιρό τα πράγματα έχουν αλλάξει, καθότι τον έχει βάλει σε σειρά η αποχή του απ' το πανεπιστήμιο και η παρουσία-συμμετοχή του σε μια νέα συνεργατική κολλεκτίβα καλλιτεχνών που κυρίως ασχολούνται με το χιπχοπ, το <a href="https://www.facebook.com/leimpel/">Λειμπελ</a>.(ναι έτσι λέγονται). Από εκεί θα κυκλοφορήσει και ο δίσκος του, με τίτλο "Υπεραξιοπρέπεια".<br />
<br />
<img alt="Φωτογραφία του χρήστη Φρανκ." height="225" src="https://scontent.fath4-1.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/12565415_1075640722488255_4590284934860999848_n.jpg?oh=0deb6cc9a100afa8dbb1f43b202ae9c9&oe=59A636B4" width="400" /><br />
Σκίτσο του Φρανκ, για το κομμάτι <a href="https://www.youtube.com/watch?v=c11-hTz6enc">"Η γειτόνισσα"</a> που έχει ήδη κυκλοφορήσει και θα βρίσκεται στο δίσκο του Sonder.<br />
<br />
<b><span style="font-size: large;"><br /></span></b>
<b><span style="font-size: large;">Για να δούμε τι έχει να μας πει ο Γιάννης:</span></b><br />
<br />
<b><span style="font-size: large;"><br /></span></b>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Φ.Φ. (εγώ)<b> -Λοιπόν ξεκινάμε, δεν νομίζεις ότι μιλάς υπερβολικά
πολύ για την πρέζα στο δίσκο σου; Νέο παιδί είσαι, τίποτα άλλο δεν σε
απασχολεί;</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b><i>Sonder (ο Sonder)</i></b> -Με απασχολεί το φαινόμενο των ναρκωτικών γενικά,
υπάρχει ένα καθαρά κοινωνιολογικό ενδιαφέρον. Πανεπιστημιακό θα έλεγα. Θυμάμαι
όταν πήγαινα στο Μενίδι για να συνοδεύσω φίλο μου για να πάρει πρέζα, τα
πρεζόσπιτα γεμάτα με εικόνες αγίων και γιαγιάδες να μου δίνουν ευχές και
ηρεμιστικά χάπια ήταν μία σπάνια ευκαιρία για κοινωνιολογική μελέτη. Έπειτα να
τρέχω σε πιάτσες για να πάρω υποκατάστατα για να κόψει την πρέζα φίλος μου,
Είχα καταφέρει να πάρω έκπτωση από μια πρεζού στα υποκατάστατα. Οταν την ρώτησα
πόσο χρονών με κάνει, είπε "26-27". Αυτό με ερέθισε πολύ. Αν ηταν 10
χρόνια μικρότερη, αν είχε κάνει μπάνιο και αν είχε όλα της τα δόντια, άνετα την
άφηνα έγκυο.<br /><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;">Εν κατακλείδι, είμαι ένας επιστήμονας.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">ΦΦ <b>-Θα επιμείνω λίγο ακόμα, ας πούμε ότι ακούν τον δίσκο
σου χίλια διαφορετικά άτομα, στα εκατό θα αρέσει αυτή η ψιλο-μπάροουζ, πρεζέικη
ατμόσφαιρα, ε στατιστικά στον έναν απ’ τους εκατό θα ενισχύσεις την πολιτισμική
συμπάθεια προς την «φάση». Κι άμα κάτσει μπορεί και να έχει λιγότερες αναστολές
να πιεί. Σκέψου τώρα να πάει να πάει καλά ο δίσκος, να βγάλεις τρία ή τέσσερα
ακόμα καλύτερα σόλο τα επόμενα χρόνια. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό θα έχεις
βάλει το χεράκι σου σε μερικές δεκάδες θανάτους από οβερντόουζ μέχρι να
κλείσεις την καριέρα σου. Αξίζει ρε Γιάννη; Προλαβαίνεις να σταματήσεις ξέρεις…
Η ερώτηση είναι πόσο αρνητικά πιστεύεις ότι θα επιδράσει ο δίσκος στην
επαναστατημένη εργατική τάξη, αν δεν έγινε σαφές.</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b>Sonder -</b>Πιστεύω πως ο καθένας μας είναι υπεύθυνος για τις
πράξεις του. Εγώ περιγράφω αυτό που βιώνω και αυτό που βλέπω. Έχω ένα κόμπλεξ:
να είμαι πάντα ειλικρινής στο ραπ. </span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;">Από κει κι έπειτα, θαρρώ πως μεγαλύτερη θετική
επίδραση στο κίνημα έχει ένα κομμάτι/ένας δίσκος/ένας καλλιτέχνης ο οποίος σε
αναγκάζει να δεις την σκατίλα κατά-ματα, να φρικάρεις απ'τα νεύρα και όχι
απ΄την κατάθλιψη, να κουμπώσεις δυο χάπια, να πιεις μια γραμμή ή ό,τι άλλο
γουστάρεις και να εκραγείς ως γυμνός καμικάζι στα γραφεία της Χρυσής Αυγής,
παρά να έχεις κάποιον καλλιτέχνη απλά να σου φωνάζει "ΣΗΚΩ ΑΠΤΟΝ ΚΑΝΑΠΕ
ΤΕΜΠΕΛΗ ΣΗΚΩ ΣΗΚΩ ΣΗΚΩΩΩΩΩΩΩΩ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΛΕΩ ΕΓΩ." </span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;">Πριν ξεσηκωθεί κάποιος απέναντι στην σκατίλα, πρέπει
να έχει ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ την σκατίλα.</span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;">Πίστευω θα οφελήσει περισσότερο τον ακροατή και το
"κίνημα" η ικανότητα μου να πλάθω συγκεκριμένες γλαφυρές εικόνες,
παρά να δίνω εντολές.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Επίσης, πριν είπα την έκφραση "γυμνός
καμικάζι". Θέλω να σκεφτείτε που μπορεί να έκρυψε τα εκρηκτικά του. ΝΑΙ,
ΔΗΜΙΟΥΡΓΩ ΕΙΚΟΝΕΣ.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<img alt="Φωτογραφία του χρήστη Λέιμπελ." height="152" src="https://scontent.fath4-1.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/18268450_306346666463985_7966014879595308316_n.jpg?oh=560fe3de4bdff8bcd2219f8a4e80efe2&oe=59A2B129" width="400" /><br />
<i><b>Το κρου του Sonder</b></i><br />
<i><b><br /></b></i>
<i><b><br /></b></i>
<i><b><br /></b></i>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b>Λες ότι ραπάρεις σταλινικά ενώ οι άλλοι ραπάρουν
ελληνικά και τα ρέστα. Ωραία όμως τελικά το έχεις πιο πολύ με την ελληνική
γλώσσα ή με το μαρξισμό-λενινισμό; Με το χέρι στην καρδιά.</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;"><br /></b><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;">Εχω ταυτίσει τον μαρξισμό με τον υλισμό και τον
υλισμό με την ιδέα του να κάνω ο,τι γουστάρω αν με συμφέρει. Μ' αρέσει να
εκφράζομαι με τα ελληνικά, μ' αρέσει να εκφράζομαι όμως και με μπουνιές. Συνήθως
το να εκφραζομαι με ελληνικά με αφηνει πιο νευριασμένο, λειψό και σκατίφλωρα.</span></div>
<i><b><br /></b></i>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b>ΦΦ. Στο ίδιο κλίμα, ας δούμε τέσσερεις μεγάλες
προσωπικότητες του σταλινισμού και του ελληνισμού.</b><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;"><br />Παναγιώτης</span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;">
</span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;">Χατζηστεφάνου</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
Βλαντιμίρ Πούτιν<br />
BD Fox moor (Μιχάλης Μυτακίδης) <br />
Milo Yiannopoulos(Μίλων Γιαννόπουλος) <br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b>Το χουμε; Τώρα θέλω να μου δώσεις ποσοστά επί της
% με το πόσο ανήκει ο καθένας τους στο
πνεύμα του Σταλινισμού και πόσο στου ελληνισμού, αν βλέπεις να ισορροπούν
απόλυτα, πες 50-50 πχ.</b><br /><b style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;"><br /></b><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;"><b>Sonder:</b> Χατζηστεφάνου: 0% Σταλινισμός -100% Ελληνισμός</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
Βλαντιμίρ Πούτιν: 0% Σταλινισμός -100% ορθοντοξ μπραδερ<br />
BD Foxmoor: 90% Σταλινισμός - 10% Ποίηση του Σολωμού<br />
Milo Yiannopoulos: 0% Σταλινισμός - 100% Παιδόφιλος - 1000% ελληνισμός<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b>Και τώρα με άριστα το δέκα τι βαθμολογία θα έδινε ο
καθένας απ’ τους παραπάνω στο δίσκο σου; πες και μια σύντομη αιτιολογία ρε
παιδί μου</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b><br /></b>Ο Χατζηστεφάνου θα τον λάτρευε γιατί είναι παλαβός,
θα του βαζε "δέκα". Ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν έχει χιούμορ αλλά φαίνεται
άνθρωπος που εκτιμάει την βία και τις εκρήξεις θυμού, θα του έβαζε ένα
"πέντε" λόγω κάποιων κομματιών. Ο BD Foxmoor θα λάμβανε σοβαρά
υπ'οψιν του το παρελθόν μου ως low bapper, την στήριξη που είχα δώσει το κίνημα
σαν παιδί κι εγώ, το λαηβ που έχω παίξει με τον Τοτεμ, και θα μου έλεγε να πάω
να γαμηθώ. Ο Μιλος Γιαννοπουλος θα προσπαθούσε να ακούσει τον δίσκο αλλά θα
έκανε συνέχεια pause για να εξηγήσει στο εκάστοτε γκρουπ που τον ακολουθεί για
να τον λιντσάρει την διαφορά μεταξύ "εφήβων" και
"παιδιών". Στο τέλος θα του
έβαζε δέκα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">ΦΦ. <b>BTW, μια που πιάσαμε το δίσκο, τη θυμάσαι αυτή την
τάξη που παράγει τα πάντα κατά Μαρξ, την εργατική, πες ότι την είχες ολόκληρη ενσαρκωμένη σε
έναν άνθρωπο. Θα ήθελες να έχει αυτός κάποιο ρόλο στο δίσκο σου, ποιόν και
γιατί.</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b><br /></b>Την έχω ενσαρκωμένη σε έναν άνθρωπο. Στο Βδέλυγμα.
Και το ανάγκασα να αναλάβει την παραγωγή όλου του δίσκου. Από αυτόν πήρα την
υπεραξία και την κόλλησα στον τίτλο Γιατί είναι ο καλύτερος σε αυτό που κάνει.
Αυτή είναι η απάντηση μου στο "γιατί τον έβαλα να δουλέψει ανυπολόγιστες
ώρες τζάμπα."<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><img alt="Φωτογραφία του χρήστη Φρανκ." height="225" src="https://scontent.fath4-1.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/13015162_1134317756620551_6217453451254318783_n.jpg?oh=2f1b4a764b2dd4c4e0af7b862d024493&oe=59A31E98" width="400" /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><b><i>Σκίτσο του Φρανκ για το κομμάτι του Sonder με τίτλο "Χρήση/Κρίση πανικού" (διαλέχτε ό,τι θέλετε για τον τίτλο)</i></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><b><i><br /></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><b><i><br /></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><b><i><br /></i></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">ΦΦ. <b>-Αν το δικαίωμα στην έκτρωση ήταν φρούτο θα ήταν… ;</b></span><br />
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;"><br /></b></span>
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 12pt;">Sonder -</b><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt;">Γκρεηπφρουτ. Κάνει καλό, έχει βιταμίνες, έχει κάποια
ένζυμα τα οποία αυξάνουν την δόση των αγχολυτικών στο αίμα σου, ενισχύοντας την
δράση τους χωρίς να χρειαστεί να κουμπωθείς παραπάνω, αλλά η διαδικασία για να
το φας είναι ξινή κι απαίσια. Ακριβώς όπως οι εκτρώσεις.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><b>Το
δικαίωμα στην ευθανασία όμως;</b><br /><br /><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μπανάνα, γιατί το σχήμα της μοιάζει με πούτσα.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><b>Το
δικαίωμα να αρέσουν σε κάποιον οι FFC το στηρίζεις;</b><br /><br /><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Διαφωνώ με το να αρέσουν σε κάποιον οι FFC, άλλα θα υπερασπιστώ
μέχρι θανάτου το δικαίωμα του να του αρέσουν.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><b>Οκέι.
Απ’ ότι έχω καταλάβει ούτε οι ΖΝ δεν σ’ αρέσουν, γιατί όμως; Έστω ο Τάκι Τσαν
και ο Υποχθόνιος.</b><br /><br /><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο Τακι Τσαν είναι ο πιο overrated ραππερ στο
ελληνικό χιπχοπ. Επίσης είχε κάνει βιντεομπλογκ στο οποίο στόχος του ήταν να αδυνατίσει,
και απέτυχε. Δεν μ’ αρέσουν ούτε οι άνθρωποι που αθετούν τον λόγο τους, ούτε οι
χοντροκώληδες. Ο Υποχθόνιος έχει υπερβολικά αντιπαθητικό κενό ανάμεσα στα
δόντια. Επίσης ραππάρουν σκατά. Έτυχε απλώς να γεννηθούν πριν 20 χρόνια. Και να
έχουνε τώρα τις γούνες, τα χρυσά, τον αιώνιο σεβασμό, ο Τάκης οικογένεια, τρία
παιδιά, λεφτά, κλπ. Είναι άδικο. Κάνω καλύτερο ραπ απ' αυτούς. ΕΓΩ αξίζω
πραγματικά τις γούνες. τα χρυσά και τα παιδιά του Τάκη Τσαν.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> <b>(Στον έρωτα) Προλετάριες ή Μικροαστές; (αστές
δεν υπολογίζω καν εντάξει)</b><br /><b style="font-size: 12pt;"><br /></b><span style="font-size: 12pt;">Οτιδήποτε αρκεί να μην είναι γκρούπιζ και να μην έχουν
πάει με άλλο ράππερ. Ή να μην με κερατώνουν με τους παραγωγούς μου. Α, άλλος
ένας λόγος που το Βδέλυγμα είναι ο καλύτερος συνεργάτης και φίλος μου.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/665pLFvm1GQ/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/665pLFvm1GQ?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><i>Αυθεντικά ερωτικά κομμάτια, ο δύσκολος δρόμος για την επιτυχία ;) </i></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">ΦΦ.<b> Αν
ήσουν Βενζοδιαζεπίνη, ποια θα ήσουν; Πες και γιατί αλλά δεν ξέρω αν στέκει το
γιατί χημικά</b></span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">.<br /><b><br /><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b>Sonder </b>-Θα ήμουν η φλουνιτραζεπάμη (στην Ελλάδα λέγεται
φθοριονετραζεπάμη βασικά, πρόσφατα το έμαθα.) Η ουσία των hipnosedon, vulbegal,
rophynol κλπ. Η ουσιά που έγινε διάσημη σαν "roofie", το "date
rape drug". Το οποίο δεν ισχύει γιατί ρίχνω συνέχεια μπούμπλε στο ποτό μου
και δεν με έχουν βιάσει ποτέ νομίζω. Τέλος πάντων, ναι, θα ήμουν αύτη η ουσία γιατί
όταν την παίρνω σκέτη αντί να δρα ως υπνωτικό με τσιτώνει (πολλές φορές πίνω
μπούμπλε πριν πάω πυγμαχία, είναι πολυ κακό στο αναπνευστικό σύστημα και στην
καρδιά άλλα έχει πολύ πλακά να ρίχνω μπουνιές μπουμπλαρισμένος). Εν αντιθέσει, όταν
συνδυάζω την φθοριονιτραζεπάμη με χόρτο, με πιάνει υπνωτικά, και έπειτα από μίση
καρτέλα και 2 γραμμάρια χόρτο μπορώ να κοιμηθώ αγνοώντας τις χρόνιες αϋπνίες
και τους εφιάλτες μου. Συνοψίζοντας λοιπόν, πίνω τα χάπια μου, παίζω τις
μπουνιές μου, ξαναπίνω τα χάπια μου, πίνω το χόρτο μου και περιμένω να δω τι θα
πάθω σε λίγα χρόνια.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><b>Για τη δημιουργία του δίσκου, δε σε ρωτάω για τον τίτλο έχω βαρεθεί να ακούω
την εξήγηση, συνεργάζεσαι με τον Renegade, τον Δημήτρη Πάσχο, τον Βδέλυγμα και
αναφορικά με τα γραφιστικά κλπ με τον Φρανκ. Με τι φυτό/λουλούδι/ κλπ θα
παρομοίαζες τον καθένα από αυτούς;</b><br /><br /><b><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b>Sonder:</b></span><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />ΡενεγκεΪντ:
Λευκός κρίνος. <br />
Πάσχος: Μανδραγόρας.<br />
Βδέλυγμα. Κόκκινο Τριαντάφυλλο.<br />
Φρανκ: Ινδική Κάνναβη<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><b>Και σε ποιανού τον τάφου θα αφιέρωνες το
καθένα από αυτά;<br /><br /><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Στους
τάφους των αγέννητων παιδιών μου. Δηλαδή, ε, στους υπονόμους; Δεν ξέρω τι τα
κάνουν τα έμβρυα μετά την έκτρωση. Θα τα πέταγα στην τουαλέτα, τέλος πάντων. Τα
φυτά, όχι τα παιδιά μου. Τα παιδιά μου
ζουνε ήδη στους υπονόμους και εκπαιδευονται σκληρα, πνευματικα και σωματικα,
μεχρι να φτασει η ωρα να αναδυθούν και ο κόσμος της Επιφάνειας να νιώσει την
οργή τους.</span><br />
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><b>Σε ένα υποθετικό σενάριο που έρχεται το τέλος του βιομηχανικού πολιτισμού (δεν
ξέρω καν γιατί είμαστε τόσο αισιόδοξοι ότι είναι υποθετικό) και προλάβαινες να
πάρεις σε μια τσάντα 5 πράγματα, ποια θα ήταν αυτά;<br /><br /><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το εννιάρι, τις σφαίρες, και 3 κουτιά απ'τις
καλύτερες βενζοδιαζεπίνες που θα έβρισκα στο κοντινότερο φαρμακείο. Άφου μου
τελειώναν οι βενζοδιαζεπίνες, θα χρησιμοποιούσα το εννιάρι για να αποκτήσω
περισσότερες, και αυτή θα ήταν η ζωή μου. Γιατί νταξ, υποθέτω πως το τέλος του
βιομηχανικου πολιτισμού θα μου έφερνε κάποιο παραπάνω στρες.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><b>Ο Μπουκόφσκι είχε γράψει στην αρχή του Τοστ-Ζαμπόν, του βιβλίου του που
αναφέρεται στα παιδικά του χρόνια, μια αφιέρωση που έλεγε «Σε όλους τους
πατεράδες». Εντάξει τον είχε ταλαιπωρήσει λίγο παραπάνω ο πατέρας του. Αν είχε
εσένα για πατέρα ο Τσαρλς, τι τίτλο θα είχε το βιβλίο και πως θα ήταν η
αφιέρωση;<br /><br /><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η αφιέρωση θα έμενε ίδια. Το βιβλίο θα
λεγόταν σκέτο "ΖΑΜΠΟΝ"<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><b>Τελευταία και εύκολη-αναμενόμενη ερώτηση. Τι θα κάνεις ΑΦΟΥ βγει ο δίσκος. Να
μαντέψω. Κάτι με πρέζα, σωστά;<br /><br /><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Δεν έχω δοκιμάσει και δεν θα δοκίμαζα ποτέ
πρέζα. "Αν δεν δοκιμάσεις κάτι, δεν μπορείς να εθιστείς σε αυτό."
Έπειτα από τον δίσκο θα πεθάνω, ή θα σκηνοθετήσω τον θάνατό μου. Και εφοσον
έκανα μόλις αυτή την δήλωση, οταν πεθάνω ξαφνικά μία μέρα θα αναρωτιέστε αν
όντως πέθανα ή αν το σκηνοθέτησα. Ή απλά θα με γράψετε στα αρχίδια σας γιατί
δεν έχετε ιδέα ποιος είμαι.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"><b>Τελικά
πλάκα έκανα, παίζει ακόμα μία ερώτηση, ποιό είναι το αγαπημένο σου κομμάτι απ’
την “Υπεραξιοπρέπεια” ;</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το "Ροκστάρ".<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τώρα
είναι η τελευταία! Κατά βολική σύμπτωση το σιντί σου έχει 12 κομμάτια όσα και
οι μαθητές του Ιησού… άρα με βάση την προηγούμενη ερώτηση μου, μαντεύεις
φαντάζομαι και αυτήν;<br /><br /><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο αγαπημένος μου μαθητής του Ιησού ήταν ο
Ιούδας. Είχε τα αρχίδια να αυτοκτονήσει.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />
<br />
(φφ) *ΑΝΤΙΟ ΣΟΝΤΕΡ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΕ ΠΙΑΣΟΥΝΕ ΠΟΤΕ*</span></b><br />
<span style="font-family: "times new roman" , serif; line-height: 115%;"><b style="font-size: 12pt;"><br /></b></span>
<span style="font-family: "times new roman" , serif; line-height: 115%;"><b style="font-size: 12pt;">Sonder</b><span style="font-size: 12pt;"> -Ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη, είσαι ο μοναδικός
Έλληνας ποιητής που έχω διαβάσει ποτέ. </span><b><span style="font-size: x-small;">(Σημείωση του «ΦΦ», αυτό οφείλεται και στο
ότι είμαι ο μόνος που του τα στέλνει στο </span></b></span><span style="font-size: x-small;"><b><span lang="EN-US" style="font-family: "times new roman" , serif; line-height: 115%;">chat</span></b><b><span style="font-family: "times new roman" , serif; line-height: 115%;">, θέλω να πιστεύω πως αν έκανε το
ίδιο ο Καβάφης δεν θα τον έκανε μπλοκ) </span></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: x-small;"><b><span style="font-family: "times new roman" , serif; line-height: 115%;"><br /></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: x-small;"><b><span style="font-family: "times new roman" , serif; line-height: 115%;"><br /></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; line-height: 115%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; line-height: 115%;"><span style="font-size: large;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><br /><b><i>(αυτός είναι ο τρόπος που τελειώνει η συνέντευξη, όχι με έναν πάταγο κλπ κλπ κλπ) </i></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<img alt="Φωτογραφία του Γιάννης Σοντέρης." height="640" src="https://scontent.fath4-1.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/18556029_1924861047732803_1173637164623090371_n.jpg?oh=dbe9fbde4c9c135af3e18f73a12b86f4&oe=59B07DD6" width="640" /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: large;">Εξώφυλλο του δίσκου του Sonder, κυκλοφορεί στις 11/6<br /><b>Περισσότερα εδώ:</b> <a href="https://www.facebook.com/leimpel/">https://www.facebook.com/leimpel/</a><br /><br /><b>Blog/Site:</b> <a href="http://yperaksioprepeia.blogspot.gr/">http://yperaksioprepeia.blogspot.gr/</a><br /><b>FB: </b><a href="https://www.facebook.com/johns0nder/">https://www.facebook.com/johns0nder/</a></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: large;"><b>Στον δίσκο συμμετέχουν οι εξής (με διάφορους τρόπους):</b><br /><br /><b>Bδέλυγμα:</b></span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: large;">Blog/Site: </span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: large;"><a href="http://bdelygma.blogspot.gr/">http://bdelygma.blogspot.gr/</a></span><br />
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: large;">FB: </span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: large;"><a href="https://www.facebook.com/mcbdelygma">https://www.facebook.com/mcbdelygma</a><br /><b><br />Δημήτρης Πάσχος:</b></span><br />
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: large;">FB: </span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: large;"><a href="https://www.facebook.com/KomodoDragonK">https://www.facebook.com/KomodoDragonK</a><br /><br /><b>Φρανκ:</b></span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: large;">Blog/Site: </span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: large;"><a href="http://justfrank.gr/">http://justfrank.gr/</a></span><br />
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: large;">FB: </span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: large;"><a href="https://www.facebook.com/itsnotaswamp/">https://www.facebook.com/itsnotaswamp/</a><br /><br /><b>Renegade Instruments:</b></span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: large;">Blog/Site: </span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: large;"><a href="http://renegadeinstruments.blogspot.gr/">http://renegadeinstruments.blogspot.gr/</a></span><br />
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: large;">FB: </span><span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: large;"><a href="https://www.facebook.com/RenInst/">https://www.facebook.com/RenInst/</a></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span style="font-family: "times new roman" , serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: right;">
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "times new roman" , serif; line-height: 115%;"> </span><b><span style="font-family: "times new roman" , serif;">That's all folks </span><span style="font-family: "times new roman" , serif;">;)</span></b></span></div>
</div>
Φώντας Φ.http://www.blogger.com/profile/10264903543985634779noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2277184975713362114.post-32924574639199060522017-04-09T10:10:00.000-07:002017-04-09T10:10:09.773-07:00Αμερική<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4X68nfQQOQq_wmB1hqPzx44HbEhNZBQ0LuLfkIwWr3v6uGOS2o6mYeQaFof1xy3gWTolSDWHm5FnwlcdTWCGNyxOibmCyWG0dprIiLdkTvOKNnDy4PFBpvp5YbvZZy1xeQ2Wf4elc34E8/s1600/star-oldflag.jpg__600x0_q85_upscale.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4X68nfQQOQq_wmB1hqPzx44HbEhNZBQ0LuLfkIwWr3v6uGOS2o6mYeQaFof1xy3gWTolSDWHm5FnwlcdTWCGNyxOibmCyWG0dprIiLdkTvOKNnDy4PFBpvp5YbvZZy1xeQ2Wf4elc34E8/s400/star-oldflag.jpg__600x0_q85_upscale.jpg" width="330" /></a></div>
<div lang="en-US" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="en-US" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div lang="en-US" style="font-style: normal; margin-bottom: 0cm;">
1.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Λεωφόρος με
τέσσερις λωρίδες</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
και στην άκρη
δεξιά μια στάμπα σάλτσας μπάρμπεκιου</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
απ' το απέναντι
φαστ-φουντ.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Ένα δολάριο και
δεκαοχτώ σεντς,</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
κομματάκια από
μυαλό χυμένα εδώ κι εκεί στην άσφαλτο</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
και γύρω γύρω
οι μπάτσοι</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
κι ένα σταματημένο
<span lang="en-US">SUV </span>με τον οδηγό δεμένο</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span lang="el-GR">να ξερνάει
από αλκοόλ και αηδία</span>·
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
εμετός φτιαγμένος
από κόλα και ουίσκι</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
και άνοστα
νουντλς από βιετναμέζικο.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Λεωφορείο
<span lang="en-US">Greyhound </span>στον Ι 90</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
με προορισμό
την Τσαϊνατάουν της Νέας Υόρκης,</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
κι ένα φτηνό,
συνοικιακό μπαράκι</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
για δυο σφηνάκια
τζιν,</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
μια παγωμένη
λάγκερ</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
και δυο κλεφτές
ματιές στην κοριτσοπαρέα</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
που γελάει δυνατά
στο γωνιακό τραπέζι.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Ο μπάρμαν με
κοιτά και με κερνά άλλο ένα,</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
κι έπειτα
επιβάλλεται και τον κερνώ κι εγώ.
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Στο σταθμό ένας
μαύρος ζητιανεύει</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
κι ένας άλλος
τσακώνεται με τον γκρι τοίχο.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Δυο δολάρια να
σου πω την ιστορία μου.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>Είμαι ο Μάλκολμ
Χ, ο Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ,</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>η Ρόζα Πάρκερ,
ο Χιούι Νιούτον,</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>ο γιός των
σκλάβων, ο απόγονος των συλλεκτών
καλαμποκιού,</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>αυτός που
μάτωσε τα ούλα του και τις γροθιές του,</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>που έφαγε ξύλο
από ένστολους λευκούς,</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>που του ρίξαν
στην καρδιά με μολυβένια βόλια,</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>που τον έστειλαν
να βομβαρδίσει ξένους κόσμους</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>και που τον
βάλαν φυλακή επειδή έκλεψε να φάει.</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>Είμαι αυτός
που κρέμασαν πάνω σε μια βελανιδιά</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>κάποιοι που
τα πρόσωπα τους κρύβονταν</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>μέσα σε κάτασπρες
και μυτερές κουκούλες</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>και που στις
φυτείες της Λουιζιάνα και της Νότιας
Καρολίνας</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>μάτωσε τα χέρια
του στ' άγρια αγκάθια </i>
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>που βγαίναν
μέσα απ' τα μπαμπάκια</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>και που στο
Λος Άντζελες όρμηξε σα μανιακός</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>για να τους
κάψει όλους</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>κι είδε τ'
αδέρφια του να πέφτουνε στο δρόμο</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>πληγωμένα από
πυρά δαιμόνων δίχως φάτσες</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>και που ύψωσε
την γεμάτη αίματα μπουνιά του</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>στον κατάμαυρο
ουρανό της νύχτας</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>για να διώξει
τα φαντάσματα της μέρας</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>και γύρω του
οι καπνοί πνίγαν τους ουρανοξύστες</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>και τα ήσυχα,
ξύλινα σπίτια των ανιαρών προαστίων.</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>Κι είμαι αυτός
που παιζε το σαξόφωνο</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>στη Νέα Ορλεάνη
και το Μπάτον Ρουζ</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>κι ο κόσμος
χειροκρόταγε και χόρευε σε <span lang="en-US">τζaζι</span>
μελωδίες,</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>αυτός που δε
σηκώθηκε απ' τη θέση του στο λεωφορείο,</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>και που πλήρωσε
για κάθε του έγκλημα με την ίδια του τη
σάρκα</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>και τα κόκαλα,</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>αυτός που δεν
πλήρωσε τις αμαρτίες του πατέρα του,</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>μα τις αμαρτίες
του ιδιοκτήτη του,</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>αυτός που
βρίσαν και περιγελάσανε </i>
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>και που έπρεπε
να τρέχει σα θεριό της ζούγκλας</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>για να μην
προλάβουν να τον ρίξουν κάτω,</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>που τρεφόταν
για αιώνες με φασόλια και μπαγιάτικο
ψωμί,</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>που στην πλάτη
του είχε κόκκινες ουλές απ' το μαστίγιο
του αφέντη,</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>και που είδε
με μάτια πρησμένα και ανήμπορα</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>- τα ίδια μάτια
που κοίταξαν μέσα στην κάνη του ριβόλβερ
-</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>να πουλάνε τις
ίδιες του τις κόρες για μια χούφτα
δολάρια</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>στα μπουρδέλα
της Νεβάδα και της Αριζόνας,</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>να χτυπάνε με
μένος τα αποστεωμένα μάγουλα τους</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>οι νταβάδες
με τα καουμπόικα καπέλα</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>και τις μπότες
από δέρμα αλιγάτορα και κροταλία.</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>Είμαι αυτός
που του δώσαν ξιφολόγχη στον εμφύλιο</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>μα δεν τον
μάθανε να τραβά σκανδάλη</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>και που τον
ονόμασαν κτήνος και άγριο</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>επειδή έσκισε
τα κορμιά των στρατιωτών με τα ίδια του
τα νύχια.</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>Είμαι αυτός
που γεννήθηκε από τις στάχτες των νεκρών</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>κι απ' την τέφρα
του πολέμου και του μίσους,</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>αυτούς που
αρνήθηκε να στραφεί κατά των αδερφών
του,</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>μα στάθηκε
πάντα όρθιος στο πλευρό τους,</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>κι αυτός που
έσπειρε τη σοδειά του σε χωράφια που
ανήκαν σε ληστές</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>και καταπατητές
των ξένων κόσμων. </i>
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>Είμαι αυτός ο
κατά τρία πέμπτα άνθρωπος</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>και κατά δυο
πέμπτα ζώο,</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>αυτός ο νέγρος,</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>αυτός που
αγωνίστηκε μέχρι το τέλος</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>και ηττήθηκε
περήφανος κι ελεύθερος</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>κι έμεινε το
πτώμα του εκεί, στο χώμα, για να θυμίζει
σ' όλους</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>τη φρίκη και
τον τρόμο που τανε η μάνα κι ο πατέρας</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<i>αυτής της
διαολεμένης γης μας.</i></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
</div>
<div lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">
2.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Ακούγεται απ'
έξω το κουδούνισμα ενός παγωτατζή.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Απ' το Νορθ
Στέισον το σφύριγμα των τραίνων,</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
απ' το Φένγουεϊ
Παρκ οι ιαχές των οπαδών,</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
απ' το Κούινσι
Μάρκετ τα βήματα των καταναλωτών,</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
κι απ' τα μπαρς
του Όλστον τα ουρλιαχτά των μεθυσμένων
φοιτητών.
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Ένα τσίζμπεργκερ
κι ένα αναψυκτικό,</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
ένα κομμάτι
πίτσα με τυρί με των ενάμισι,</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
ένας πλανώδιος
μουσικός με μια ξεκούρδιστη κιθάρα</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
που παίζει φάλτσα
μπλουζ,</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
δυο κονσέρβες
τόνου κι ένα τυποποιημένο σάντουιτς</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
απ' τα <span lang="en-US">Seven
and Eleven. </span>
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Οι ράγες έχουν
καλυφθεί από την παγωμένη πάχνη της
αυγής.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Στη λιμνούλα
και στον Τσάρλς γόπες από βιομηχανικά
τσιγάρα</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
και χάρτινες
σακούλες απ' τις κάβες</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
που κάποτε είχαν
μέσα τους μπουκάλια με φτηνό, λευκό
κρασί.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Οι καθεδρικοί
γεμάτοι κάθε Κυριακή με τους πιστούς</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
να ψέλνουν ύμνους
σε ρυθμούς της γκόσπελ.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Φορτηγά σερβίρουν
τάκος και μπουρίτος</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
έξω απ' την
εβραϊκή συναγωγή</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
κι οι Μεξικάνοι
λαντζέρηδες απ' τα ακριβά εστιατόρια</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
σταματάνε να
τσιμπήσουν πριν γυρίσουνε στη
φτωχογειτονιά,</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
για να πλύνουν
τα παιδιά τους και να τα βάλουνε για
ύπνο,</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
και τα χέρια
τους μυρίζουνε σαπούνι και αστακό,</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
κι οι ποδιές
τους είναι βρώμικες από κέτσαπ και από
λάδια.
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Στα κόκκινα
τούβλα των βικτωριανών κτιρίων</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
κάποιος έχει
γράψει τ' όνομα του μ' ένα μαρκαδόρο,</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
και στα προαύλια
των νεογοτθικών ναών</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
πιτσιρικάδες
κάνουν κόλπα με τα σκέητμπορντς</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
κι ένας άντρας
με παλιά φεντόρα Στέτσον</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
και μαύρη
καμπαρντίνα μάλλινη, ξεθωριασμένη</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
περπατάει
βιαστικά και μουρμουρίζει ένα τραγούδι
κάουντρι</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
και το τσιγάρο
στο χέρι του καίει χωρίς να το καπνίζει.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Ένας ζωγράφος
στην πλατεία του Χάρβαρντ</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
ρίχνει με σπρέι
κόκκινο επάνω στον καμβά της αστερόεσσας</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
και τριγύρω
χαζεύει μια παρέα νεανική με γυαλιά
χοντρά, κοκάλινα,</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
πετά στο πλαστικό
ποτήρι του δυο κουόρτερς</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
κι έπειτα
συνεχίζει τη βόλτα της στο μαγαζί με το
ταμπάκο</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
και στο
βιβλιοπωλείο.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Οι ταξιτζήδες
πιάνουν την κουβέντα έξω απ' το
Προυντένσιαλ,</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
και οι περαστικοί
στο Κόμμον δένουν τα κασκόλ τους στο
λαιμό γερά</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
γιατί έχει
αρχίσει και χιονίζει</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
κι όλα τα δέντρα
γέρνουνε λοξά και μελαγχολικά</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
για ν' αποφύγουν
την οργή του αέρα.</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Στην Πανεπιστημιούπολη
τζιβάνες</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
κι απ' τα κλειστά
παράθυρα των εστιών
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
ακούγονται συρτά</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
ηλεκτρικές
κιθάρες ροκ και μπιτς χιπχοπ λατίνων,</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
κι ο ήχος από
τσίγκινα κουτάκια μπύρας που τσουγκρίζουν,</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
κι από τον δρόμο
το τρίξιμο απ' τα λάστιχα του τελευταίου
λεωφορείου</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
που πάει στην
πλατεία της Κένμορ,</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
όπου κάτω απ' τα
φώτα μιας αρχέγονης ταμπέλας βενζινάδικου</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
ένας άστεγος
κοιμάται σε χαρτόνι,</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
εκεί ακριβώς
που κάποτε κοιμόταν ένας άλλος άστεγος</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
που πλέον δεν
υπάρχει.
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
Στην Κόπλεϊ
έχουν βγει τα τεθωρακισμένα</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
κι έχει κλείσει
τους δρόμους ο στρατός</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
κι οι μπάτσοι
μου ζητάνε διαβατήριο για να με αφήσουν
να περάσω,</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
και τέλος,</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
οι γλάροι από
τον Ωκεανό</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
που πετούν και
κρώζουνε ψηλά,</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
πέρα απ' τα
φανάρια αυτής της πόλης,</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
και κουτσουλάνε
τα πανάκριβα μπουφάν
</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
των υπέροχων,
κατάξανθων και κάτασπρων, γλυκών υπάρξεων</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
με τα ψηλά
τακούνια τους και τις κοντές τους
φούστες,</div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
με τα γαλατένια
μπούτια τους και τα σιέλ τους μάτια.</div>
</div>
Άλεξ Κοάνhttp://www.blogger.com/profile/17478471240323891662noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2277184975713362114.post-79868863227988776892017-03-13T06:24:00.000-07:002017-12-04T01:34:39.507-08:00Πως Είναι Ναζί Κανείς Στην Σλοβακία - μέρος δεύτερο (το Καλύτερο)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEho_bpJLZjKcJNS207llRFipuRSeg5ZSa2onzhuhGKEHOETGMMZi7B5mtY1AYpkPHAEuhmJFtzhfK9vrzpm3Om07blK3z692U_vBR1SBknkqRrT1EOMQwOECQR2B5ITbLG4g2PDJbJA3NKw/s1600/kai+giati+na+mhn+pas.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="293" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEho_bpJLZjKcJNS207llRFipuRSeg5ZSa2onzhuhGKEHOETGMMZi7B5mtY1AYpkPHAEuhmJFtzhfK9vrzpm3Om07blK3z692U_vBR1SBknkqRrT1EOMQwOECQR2B5ITbLG4g2PDJbJA3NKw/s400/kai+giati+na+mhn+pas.jpg" width="400" /></a><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<b><br /></b>
<h3 style="text-align: left;">
<b><span style="color: red;">ATTENTION: Εναλλακτική εκδοχή της ιστορίας, από άλλον συγγραφέα σε άλλη σελίδα: </span></b><a href="https://peanutsbowl.com/2017/12/01/%CE%B7%CE%B8%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%80%CF%84%CF%89%CF%83%CE%B9%CF%82/">https://peanutsbowl.com/2017/12/01/%CE%B7%CE%B8%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%80%CF%84%CF%89%CF%83%CE%B9%CF%82/</a></h3>
<br />
<b><br /></b>
<b><br /></b>
<b><br /></b>
<b>Στο προηγούμενο επεισόδιο:</b> <i>Μετά από μια σειρά τραγωδίες στην ζωή τους, οι δύο φίλοι, Διονύσης Ρακόπουλος και Σοφοκλής Μοσχάρ ταξιδεύουν για διακοπές στη Σλοβακία όπου τους περίμενει ο φίλος τους Αβραάμ και η κοπέλα του. Το ζευγάρι όμως κρύβει πολλές δυσσάρεστες εκπλήξεις και κάνει το χαλαρωτικό ταξιδάκι σε μια ξένη χώρα να μοιάζει με καφκική περιπέτεια. Παρόλα αυτά οι δύο φίλοι καταφέρνουν στην ευρωπαική πια Μπρατισλάβα να πετύχουν τόσο στη σχέση τους με το Θεό όσο και με το άλλο Φύλο(τις γυναίκες φυσικά!) και ρίχνονται στον αγώνα να σώσουν τις διακοπές τους από την πλήρη καταστροφή. Είναι καταδικασμένοι να αποτύχουν; Και βέβαια, αλλά πως; </i><br />
<b><br /></b>
<b>Το προηγούμενο επεισόδιο: </b><a href="https://successfulattempt.blogspot.gr/2017/03/blog-post.html">https://successfulattempt.blogspot.gr/2017/03/blog-post.html</a><br />
<br />
<br />
<span style="color: red;">Spoiler που περιέχει μερικά trigger warnings. Αποκαλύπτει αρκετά πράγματα για την εξέλιξη της ιστορίας επομένως αν δεν θεωρείτε πως το να διαβάζετε κάτι που δε συνέβη ποτέ (ή μήπως συνέβη;) στα αλήθεια μπορεί να σας κάνει να αυτοκτονήσετε (ή πως αν το κάνετε, φταίτε και εσείς λίγο) μην το διαβάσετε. Όλοι οι υπόλοιποι ρίξτε μια ματιά. Πολλά φιλιά!</span><br />
<input onclick="if(this.parentNode.getElementsByTagName('div')[0].style.display != ''){this.parentNode.getElementsByTagName('div')[0].style.display = '';this.value = 'Hide Content';}else{this.parentNode.getElementsByTagName('div')[0].style.display = 'none'; this.value = 'Show Content';}" type="button" value="Show" /><br />
<div style="display: none;">
Αγαπητοί αναγνώστες και αγαπητές αναγνώστριες. Το εν' λόγω διήγημα προς το τέλος του χρησιμοποιεί εικόνες φασιστικής βίας ενάντια σε πρόσφυγες για να σκιαγραφήσει το προφίλ ενός μάλλον κωμικού, αν και ηθικά απαράδεχτου ήρωα. Πολλές και πολλοί θα μπορούσαν να πούνε πως μια τέτοια χρήση του φασιστικού φαινομένου ή του προσφυγικού ζητήματος καθαρά για ένα διήγημα που μοιάζει χιουμοριστικό είναι απαράδεχτη και λάθος. Απολογούμαστε σε αυτούς τους ανθρώπους και στα συναισθήματα τους και βεβαίως τα καταλαβαίνουμε, ειδικά ο συγγραφέας του διηγήματος. Ταυτόχρονα όμως, τονίζουμε πως α) δεν υπήρχε καμία διάθεση αισθητικοποίησης του φασισμού και β)Από λογοτεχνικής άποψης κρίθηκε απαραίτητο να γίνει μια τέτοια αναφορά στο τέλος για να τονιστεί η ηθική κατάπτωση του ήρωα, που ξεκινάει από περίεργος και φιλοχρήματος νεοφιλελεύθερος και καταλήγει στην αγκαλιά του φασισμού. Τέλος για κάθε άτομο το οποίο θα νιώσει άβολα από την ανάγνωση του, τοποθετούμε αυτό το σπόιλερ στην αρχή ώστε να μην προβεί καθόλου σε αυτήν γιατί καταλαβαίνουμε πως η ανάγνωση μιας (αν και) φανταστικής ιστορίας που (παρόλο που) δε συνέβη ποτέ μπορεί να φέρει στην άλλη, στον άλλο αναμνήσεις από εμπειρίες βίας, κακοποίησης και άλλα σχετικά. Άρα καλύτερα να μη ασχοληθεί καθόλου. Ακόμα να πούμε πως έγινε προσπάθεια να περιοριστεί η βία σε όλο το διήγημα. Κατά τη γνώμη του συγγραφέα, οι τελευταίες σκηνές λογοτεχνικά έπρεπε να χαρακτηρίζονται από αυτό που με όρους κινηματογράφου θα λέγαμε σπλάτερ, κάτι τέτοιο όμως κρίθηκε ανήθικο και καταλήξαμε στον συμβιβασμό που θα διαβάσετε, όσοι βεβαίως αντέξετε κάτι τέτοιο.</div>
</div>
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<pre class="brush: js; auto-links: false; highlight: 3;" style="background-color: white; color: #222222; line-height: 1.4; padding: 0px; text-align: justify; user-select: text; white-space: pre-wrap;"><pre class="brush: css; auto-links: false;" style="line-height: 1.4; padding: 0px; user-select: text; white-space: pre-wrap;"><pre class="brush: xml; auto-links: false;" style="line-height: 1.4; padding: 0px; user-select: text; white-space: pre-wrap;"></pre>
</pre>
<pre class="brush: css; auto-links: false;" style="line-height: 1.4; padding: 0px; user-select: text; white-space: pre-wrap;"></pre>
</pre>
<div>
<br />
<br />
***<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Γάμησες;» τον ρώτησα όταν τον βρήκα.<br />
«Όχι ρε κάτι μπετά έριχνα»<br />
«Χαχαχαχα, καλό, αλλά για πες λεπτομέρειες»<br />
«Ε τι λεπτομέρειες. Μη φανταστείς, καλά ήταν, δυο φορές το κάναμε»<br />
«Επαφή θα κρατήσετε;»<br />
«Ε, αλλάξαμε </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">skype</span></span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">, αλλά μόνο αυτό»<br />
«Όχι τίποτα άλλο, μήπως έχουμε κάνα πιο σοβαρό άτομο να μας φιλοξενήσει άλλη
φορά»<br />
«Δεν έχεις κι άδικο», συμφώνησε ο Σοφοκλής. «Εσύ τι έκανες;»<br />
«Τίποτα», μουρμούρισα δυσαρεστημένος. «Εκκλησία πήγα» <br />
«Α…γάμησες;» <br />
«Έσωσα την ψυχή μου υποθέτω, το σώμα μου έχει κάτι ενστάσεις»<br />
«Κι η άποψη σου είναι να συνεχίσει να τις έχει. Σωστά;»<br />
«Σωστότατα. Και τώρα τι;»<br />
«Μπύρα;»<br />
«Καφές.Μέσα</span><o:p></o:p></span><span style="font-size: 12pt;">»</span></span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 12pt;"><br /></span>
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Πήραμε
λοιπόν μια μπύρα και έναν καφέ στην παμπ που καθίσαμε και σε γενικές γραμμές
όλα τσούλησαν ήρεμα. Έμαθα ορισμένες αηδιαστικές λεπτομέρειες για τα σεξουαλικά
κατορθώματα του Σοφοκλή με το ξανθόμαλλο τερατάκι από τη Σλοβακία. Τον θεωρώ
πολύ τυχερό. Εμένα προσωπικά με φτιάχνει πάρα πολύ να ακούω την άλλη να φωνάζει
την ώρα του σεξ σε διαφορετική γλώσσα από τα ελληνικά. Υποθέτω πως απλά είναι
πιο ενδιαφέρον και πιο εξωτικό να ακούς μια ξένη γλώσσα (που μπορεί κάλλιστα
βέβαια να λέει «ΘΕΕ ΜΟΥ ΔΕ ΤΟ ΝΙΩΘΩ ΚΑΝ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΠΕΟΣ
ΤΟΣΟ ΜΙΚΡΟ!»), παρά ότι έχεις κάποιο πρόβλημα με τα ελληνικά αυτά καθ’ αυτά που
όπως και να το κάνουμε πλάκα έχουν.</span></span></span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Στην παρέα
μας λίγο μετά εντάσσονται ο Αβραάμ που σχολάει από την δουλειά του κι η Μάγδα. Ο Αβραάμ κάνει κάτι πολύ
ενδιαφέρουσες αναφορές σε ένα παρτάκι που γίνεται τις επόμενες μέρες kai για το
οποίο ψηνόμαστε (επιτέλους, ακούσαμε και κάτι καλό από αυτό το παιδί), ενώ
παράλληλα θα μας βγάλει μια βόλτα στα τοπικά </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">mall</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">σήμερα. Αλλά πρώτα θα πάμε σπίτι με
τη Μάγδα να … μαγειρέψουμε να φάμε, γιατί είναι κρίμα να μην μας μαγειρέψει μια
μέρα τώρα που μας έχουν καλεσμένους. Όλως τυχαίως, η ιδέα προέκυψε τώρα που
τους έχουμε γεμίσει το ψυγείο, αλλά δεχόμαστε. Τον ρωτάμε γιατί δεν έρχεται
μαζί μας και μας απαντάει πως υπάρχουν κάτι ‘’δουλίτσες’’ πολιτικής φύσεως που
πρέπει να φροντίσει. Δεν το ψάχνουμε παραπάνω κι ακολουθούμε σαν πιστά σκυλάκια
τη Μάγδα.</span></span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Σόου, ντου
γιου λάικ σλοβάκιαν γούμεν?», μας ρωτάει αυτή στο δρόμο.</span></span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">
«Γες, βέρι ματς», απαντάει ο Σοφοκλής<br /><br />
«Θα απαντούσα αλλά είναι παράνομο», λέω με το πιο ένοχο ύφος που μπορώ να
προσποιηθώ, για να αποκτήσει λίγο ενδιαφέρον ο περίπατος μέχρι το σπίτι. Η
Μάγδα με ρωτάει τι εννοώ, ο Σοφοκλής που χώνεται στο κόλπο εξηγεί πρόθυμα ότι
μου αρέσουν τα δεκάχρονα κοριτσάκια, κάτι που είναι φυσιολογικό στην Ελλάδα,
αφού κι ο Αβραάμ, όσο ζούσε εκεί, είχε σχέση με μια μαθήτρια τετάρτης
δημοτικού. Η Μάγδα χάνει λίγο από το χρώμα της και εκεί , πίσω από τη σημαία
του τρίτου Ράιχ, βλέπεις ξαφνικά λίγα κύτταρα ανθρωπιάς. Θαύμα! Αυτό το
νεοναζιστικό κτήνος, αυτή η δύο επί δύο μέτρα πράκτορας της γκεστάπο και πρώην
χρήστης όποιου ναρκωτικού υπάρχει στην Ευρώπη, είναι έτοιμη να βάλει τα κλάματα
για το κακό που έκανε σε ένα αθώο κοριτσάκι ο σύζυγος της ή τέλος πάντων, το
αγόρι της. Είναι σχεδόν συγκινητική σκηνή, ετοιμάζομαι να της πω ότι κάνω πλάκα
όταν, λίγο πριν φτάσουμε σπίτι, ουρλιάζει μέσα στο αυτί μου:<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«ΔΙΣ ΛΙΤΛ
ΣΛΑΤ ΓΟΥΟΝ’Τ ΤΕΙΚ ΑΒΡΑΑΜ ΦΡΟΜ ΜΙ, ΑΙ ΓΟΥΙΛ ΜΕΙΚ ΧΕΡ ΣΑΦΕΡ» <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και παθαίνει
ένα μικρό αμόκ σε αυτό το σημείο. Κανά μισάωρο μετά όμως έχει συνέλθει. Είναι
και πάλι πολιτικός και στρατιωτικός αντιπρόσωπος του τρίτου Ράιχ στη Σλοβακία κι
απλά χαμογελάει με το αστείο μας. «Χαχαχα, βέρι φάνι» λέει κι αναρωτιόμαστε
πόσες καταδίκες σε θάνατο έχουμε ήδη στο όνομα μας. Τέλος πάντων, φτάνουμε
σπίτι, μαγειρεύουμε, το φαγητό ΔΕΝ είναι δηλητηριασμένο, δεν πεθαίνει κανείς, η
κουβέντα είναι υποφερτή και μαθαίνουμε μερικά ενδιαφέροντα πράγματα. Απ’ ότι
φαίνεται, η Ευρωπαϊκή Ένωση ζήτησε από το κράτος της Σλοβακίας να πάρει χίλιους
Σύριους πρόσφυγες και τελικά η Σλοβακία δέχτηκε και πήρε περίπου εκατόν ογδόντα,
που όλοι τους έπρεπε να αποδείξουν ότι είναι χριστιανοί. Οι διπλανές χώρες,
Ουγγαρία, Ουκρανία, Πολωνία ή ακόμα πιο ανατολικά, σε Λιθουανία, Λετονία κι
Εσθονία, ακόμα χειρότερα. Γενικώς, οι περισσότερες χώρες του ανατολικού μπλοκ
είναι μια καλή απόδειξη για το ότι είτε υπήρχε είτε όχι σοβιετική κατοχή σε
αυτά τα μέρη, αυτή η σοβιετική κατοχή ήταν απαραίτητη, γιατί οι άνθρωποι εδώ είναι
ανίκανοι να μην είναι φασίστες, απολίτιστοι και τελείως μαλακισμένα γλειφτρόνια
της δύσης. «</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">STALIN</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">DID</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">NOTHING</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">WRONG</span></span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">», πως το λέμε ρε παιδί μου. Πάντως, υπάρχουν κι
ωραία πράγματα να μάθεις. Στην Σλοβακία γίνονται αναπαραστάσεις μεσαιωνικών
μονομαχιών, όπου καθημερινοί άνθρωποι ντύνονται με πανοπλίες κι όπλα του
μεσαίωνα και συγκρούονται, πολλές φορές και με άλογα, σε τοπικές πλατείες κατάλληλα διαμορφωμένες στα πλαίσια κάποιων φεστιβάλ. Προσωπικά το βρήκα εκπληκτικό,
κυρίως επειδή αυτά τα ωραία λούμπεν πράγματα εκεί δεν τα έχουν μόνο οι φασίστες
αλλά περισσότερο απλός κόσμος με μεράκι
που του αρέσει να συντηρεί και να κατασκευάζει σπαθιά, βαλλίστρες και κράνη. Είναι
πιο αθώο, δηλαδή, απ’ ότι με τους προγονόπληκτους στα πάτρια ελληνικά εδάφη.</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br />Τέλος πάντων,
αφού φάγαμε, εγώ με τον Σοφοκλή μαζέψαμε το σπίτι, πλύναμε τα πιάτα και λέμε να
την κάνουμε. Πάμε λοιπόν να φύγουμε και –κλασσικά- δεν χωράμε στο διάδρομο
που είναι η παπουτσοθήκη. Παίρνω τα παπούτσια μου και κάθομαι σε μια καρέκλα
κοντά στο διάδρομο να τα φορέσω. Το βλέμμα της Μάγδας με εντοπίζει αλλά δε μου
λέει τίποτα. Υποθέτω, επομένως ότι δεν ξεπέρασα τα όρια. Έπειτα ξεκινάμε να
βρούμε τον Αβραάμ. <o:p></o:p></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">***</span><br />
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Έχουμε
μείνει παρεούλα τα τρία μας, δηλαδή εγώ, ο Σοφοκλής κι ο Αβραάμ, αφού η Μάγδα
είχε την ευγενή καλοσύνη να αφήσει τα αγόρια μόνα τους να πάνε για ψώνια.
Δυστυχώς τα πράγματα δεν πάνε πολύ καλά
κι έχουμε χαθεί εδώ και μία ώρα περίπου και κάνουμε κύκλους. Εμείς οι δύο,
προφανώς, δεν μπορούμε να βοηθήσουμε και το μυστήριο είναι γιατί δεν μπορεί να
βοηθήσει ο Αβραάμ. Τελικά, εγώ κι ο Σοφοκλής εντοπίζουμε έναν δρόμο, που οδηγεί
σε μια ταμπέλα που μοιάζει να γράφει «</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">Shopping</span><span lang="EN-US" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">centre</span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 12pt; line-height: 115%;">»</span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 12pt;"><br />«Ας πάμε από
εδώ», προτείνω</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">
«Καλύτερα όχι», λέει με επιφύλαξη ο Αβραάμ. Τον κοιτάμε λυσσασμένοι προφανώς
γιατί εκτός του ότι μας έχει βγει η παναγία, δεν θέλει να περπατήσουμε ένα
δρόμο πέντε λεπτών.</span><br /><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">
«Ποιο είναι το πρόβλημα;», ρωτάει ο Σοφοκλής</span><br /><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">
«Ο δρόμος δεν είναι ασφαλής» απαντάει ο Αβραάμ με ύφος αξιωματικού που
ενημερώνει μια γριά που κατοικεί στο ισόγειο πολυκατοικίας ότι η ταράτσα της έχει
χτυπηθεί από το πυροβολικό του εχθρού.</span><br /><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">
«Και γιατί αν επιτρέπεται;»</span><br /><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">
«ΧΑΖΟΙ ΕΙΣΤΕ; ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΦΑΝΑΡΙ!» μας φωνάζει ο Αβραάμ. Κοιτάμε και πράγματι δεν
έχει φανάρι, γιατί δεν χρειάζεται καν να περάσεις απέναντι. Πολύ απλά ο δρόμος
είναι φαρδύς, άνετος, έχει χώρο για πεζούς, περνάνε ελάχιστα αμάξια κι αυτά
πολύ σιγά. Πεζοδρόμιο μπορεί να μην υπάρχει ακριβώς, αλλά υπάρχει περίπου ένα
μέτρο χώρος που απαγορεύεται να πατήσουν τα οχήματα κι οι νόμοι στην Σλοβακία
γενικά τηρούνται. Παρόλα αυτά, ο Αβραάμ επιμένει. </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br />«Καλύτερα να
πάμε από εκεί»<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και μας
δείχνει μια γέφυρα στο βάθος που χάνεται μέσα στην ομίχλη. Θα είναι κάνα
μισάωρο από εδώ το λιγότερο, αλλά θα έχει σίγουρα φανάρι, πρώτα η ασφάλεια μετά
η άνεση, σωστά; Λάθος, γιατί αντί να διαφωνήσουμε με τον ψυχάκια, αρχίζουμε
απλά να κατεβαίνουμε τον δρόμο που βρήκαμε και φυσικά, ενάντια σε όλες τις
προβλέψεις που μας ήθελαν νεκρούς, στο τέλος της διαδρομής αναπνέουμε ακόμα κι έχουμε όλα τα μέλη του
σώματος μας εκεί που πρέπει. Ο Αβραάμ προφανώς στραβομουτσουνιάζει. Θα έλεγε
κανείς ότι θα προτιμούσε, όχι να πεθαίναμε βέβαια, αλλά να κινδυνέψουμε να πεθάνουμε,
από δικό μας λάθος κατά προτίμηση, ώστε το στιβαρό χέρι του να μας επαναφέρει
στην τάξη. Τέλος πάντων, με αυτά και με αυτά ένα αηδιαστικό, μεγάλο γκρι κτήριο
ξεπετάγεται μπροστά μας. Αποκλείεται να κάνουμε λάθος είναι το εμπορικό κέντρο.
Φυσικά κάναμε λάθος στην πλευρά, άρα ξοδεύουμε άλλα δέκα λεπτά για να βρούμε την
σωστή είσοδο. Ένα καλό </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">shopping</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">therapy</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">θα μας αποζημιώσει για όλα.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">
</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Με το που
μπαίνουμε δεν παθαίνουμε καμία μα καμία έκπληξη. Φθηνός νεοπλουτισμός, μαγαζιά
με ρούχα, μαγαζιά με ηλεκτρονικά, μαγαζιά με ακριβό φαΐ, μαγαζιά με ακριβό καφέ
και -για να είμαστε δίκαιοι- που και που μερικά μαγαζιά με ακριβά γλυκά που
αξίζουν τον κόπο. Αν θέλετε να σημειώσουμε διαφορές με τα </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">mall</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">της Ελλάδας, εδώ ο κόσμος που έρχεται
είναι στα </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">mid</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> 20</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">s</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">του
και πάνω , ενώ πίσω στην πατρίδα γύρω στα δεκαπέντε.</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το κουτί με
τις μαλακίες όμως δεν φαίνεται να κλείνει με τίποτα. Σαν νέος Μωυσής, που
χωρίζει τη θάλασσα στα δύο για να σωθεί ο λαός του από τον Φαραώ (ο οποίος είχε
και κάποιους βάσιμους λόγους να κρατάει κακίες στον Μωυσή), ο Αβραάμ σηκώνει
ψηλά τα χέρια του, ενώ είμαστε στη μέση του εμπορικού και το σόου αρχίζει.
«Ιδού» μας λέει «Η φτώχεια κι η μιζέρια που δήθεν θα έφερνε ο καπιταλισμός στο
λαό μας!» και κατεβάζει τα χέρια του χαμογελώντας, γιατί ήταν τόσο πετυχημένη </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">performance</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">που πειστήκαμε τώρα εμείς. «Ε βέβαια» λέει ο Σοφοκλής «Και στα </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Mall</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">στην Ελλάδα άμα πας και γαμώ την ανάπτυξη βλέπεις». Εν τέλει
δεν κρατιέμαι και μπαίνω και εγώ στο χορό. «Έλα τώρα ρε Αβραάμ, ακόμα κι εσύ
μπορείς να καταλάβεις ότι κανένας σοβαρός ερευνητής δεν θα μετρούσε τη φτώχεια
και τη μιζέρια μιας χώρας με βάση τα εμπορικά κέντρα. Υπάρχουν επίσημα στοιχεία
από επίσημους κρατικούς φορείς, ή μήπως και οι υπηρεσίες του κράτους πήραν το
μέρος της επανάστασης ξαφνικά;» Όλως περιέργως υποχωρεί. «Είναι αλήθεια,
πάντως, ότι στην ανατολική Σλοβακία υπάρχει μεγαλύτερη φτώχεια». «Φιουφ»,
ανακουφιζόμαστε κάπως εμείς. «Αλλά», συνεχίζει τώρα ο Αβραάμ, «Είναι πολλοί
αυτοί που εκμεταλλεύονται το επίδομα ανεργίας και τα επιδόματα φτώχειας για να
μην δουλεύουν».<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Συγνώμη, κάτι τέτοια δεν έλεγε η Θάτσερ;»<br />
«Δεν με νοιάζει»<br />
«Εγώ πάντως διαφωνώ Αβραάμ» του λέω<br />
«Κοίτα, καταλαβαίνω την οπτική σου. Είσαι φοιτητής, ζεις με τη μάνα σου, δεν
έχεις δουλειά, αλλά εγώ δουλεύω, έχω δικό μου σπίτι , κοπέλα, καταλαβαίνεις, με
ενδιαφέρουν τα κοινωνικά θέματα. Όχι σαν χόμπι, αλλά σοβαρά, πρακτικά» πετάει
σαν πυροβόλο προς το μέρος μου ο Αβραάμ, ΧΩΡΙΣ να καταλαβαίνει ότι με
προσβάλει. <br />
«Κι εγώ πάντως που ξέρω τρεις γλώσσες, δουλειά δεν βρίσκω» λέει ο Σοφοκλής<br />
«Δηλαδή μας λες ότι δεν έχεις κανέναν να σε βοηθήσει να βρεις μια δουλειά στο
εξωτερικό;» του λέει ειρωνικά ο Αβραάμ<br />
«Και να έχεις φίλους» λέω εγώ τώρα, προσπαθώντας να κρατήσω την ψυχραιμία μου
και να μην πετάξω μια καλή χλέπα σε αυτό το εθνίκι -που ξαφνικά από κομμουνιστής έγινε νεοφιλελέ λούγκρα- «Δε σημαίνει ότι θα ασχοληθούν να σε βοηθήσουν
κιόλας, έτσι;»<br />
«Ναι, μπορεί ο άλλος να θέλει να ασχοληθεί με τη ζωή του, αντί με σένα»μου
απαντάει απαξιωτικά. Και εκεί φρικάρω.<br /><br />
«ΔΕΝ ΕΙΠΑ ΕΓΩ, ΓΑΜΩΤΟ ΜΟΥ, ΝΑ ΠΑΡΑΤΗΣΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΡΕΧΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΒΡΕΙ
ΔΟΥΛΕΙΑ. ΕΙΠΑ ΕΝΑ ΤΕΤΑΡΤΟ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑ-ΔΥΟ ΤΗΛΕΦΩΝΑ, ΟΤΑΝ ΚΙ ΑΝ
ΜΠΟΡΕΙ! ΠΩΣ, ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΟΥ, ΕΙΝΑΙ ‘’ΠΑΡΑΤΑΩ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ’’ ΑΥΤΟ; ΜΠΟΡΕΙΣ
ΝΑ ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ, ΒΛΑΚΑ ΗΛΙΘΙΕ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΕ;».</span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Αμέσως
βέβαια θυμάμαι ότι ο φίλος μας ο Αβραάμ είναι ένας ψυχωτικός -με την βούλα του
γιατρού- τύπος, που και να τον βρίσεις δεν θα σκεφτεί ούτε για δύο δευτερόλεπτα
αν έχεις δίκιο, αλλά απλώς θα βρει τρόπο να επισημάνει το αν είναι καλύτερος σε
κάτι από εσένα (αν έχει δουλειά πχ), για να βγάλει άκυρη την κριτική σου στο αν
είναι μια πόρνη του καπιταλισμού (που είναι). Επομένως, του ζητάω συγνώμη. <br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Ε, δεν
έπρεπε να μιλήσω έτσι, αλλά πραγματικά είναι δύσκολο να βρεις δουλειά στην
Ελλάδα, ξέρεις μας έχει κουράσει η ανεργία». Και δεν λέω ψέματα, ούτε
κλαψουρίζω σε αυτή τη φάση, είναι μια φρικτή κατάσταση κι έχουμε ακόμα να δούμε
πολλά όταν γυρίσουμε.<br />
«Δίκιο έχεις, το παραδέχομαι» λέει κι ο Αβραάμ. Καθόμαστε για συμφιλιωτικό καφέ
οι τρεις μας και έπειτα γυρίζουμε σπίτι. Είναι αρκετά αργά το απόγευμα, άρα
μάλλον δε θα ξαναβγούμε. Ο Αβραάμ μιλάει με τη Μάγδα και εγώ κάθομαι με τον
Σοφοκλή και λέμε καμιά μαλακία να περάσει η ώρα. <br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Διονύση, να
σου πω λίγο ιδιαιτέρως;», μου λέει ο Αβραάμ. Είμαι στις καλές μου όμως, γιατί
έχω ξεκουραστεί κάπως. «Ναι, ό,τι θες» του λέω πρόθυμα και σηκώνομαι.</span><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif; font-size: 12pt;">«Ε, πάμε έξω
καλύτερα», μου λέει </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">
«Έξω; Μα κάνει ψοφόκρυο»<br />
«Ε, είναι σοβαρό…», επιμένει, αλλά όχι επιθετικά. Διακρίνω μια νότα ενοχής στη
φωνή του και προφανέστατα βρίσκομαι σε δύο δευτερόλεπτα στα πρόθυρα της κρίσης
πανικού. Τι είναι αυτό το καινούργιο φρούτο; <br />
«Άντε πάμε», του λέω τελικά.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Βγαίνουμε.
Περπατάμε. Περπατάμε κι άλλο. Ο περίπατος συνεχίζει! Τελικά κάνα τέταρτο
διαδρομή μέσα στα χιόνια μετά ο Αβραάμ διατάζει ανάπαυση. <br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Έμαθα κάτι,
Διονύση»<br />
«Τι Αβραάμ μου, τι;» (τώρα θα την ακούσω την μαλακία)<br />
«Φόρεσες τα παπούτσια σου μέσα στο σπίτι;»<br />
«Ε;»<br />
«Δε χρειάζεται να το αρνείσαι, παραδέξου το και θα βρούμε μια λύση»<br />
«Μα εγώ όχι, δεν…»<br />
«ΜΗ ΜΟΥ ΛΕΣ ΨΕΜΑΤΑ ΕΜΕΝΑ»<br />
«Κοίτα, αν λες για το πρωί, δεν χώραγα να τα βάλω όρθιος και πήγα και κάθισα σε μια καρέκλα να τα
βάλω και…» <br />
«Τέλος πάντων! Κατάλαβα πολύ καλά ποιες ήταν οι απεχθείς πράξεις σου! Άντε ας γυρίσουμε,
ξεπαγιάσαμε εδώ έξω»<br />
«Μα…»<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">
</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Και έτσι,
πήραμε το δρόμο του γυρισμού για το σπίτι. Βραδινή έξοδο δεν είχε. Δεν με
ένοιαζε που καθίσαμε μέσα, ήθελα απλά να κοιμηθώ, δε νύσταζα απλά ήθελα να
ξεχάσω.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">***</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Το επόμενο
πρωί δεν συνέβη τίποτα το αξιοσημείωτο για μένα και τον Σοφοκλή, με την
εξαίρεση πως κάναμε –προφανώς- όλες τις δουλειές του σπιτιού και κυρίως της
κουζίνας και πως σε δεύτερη φάση, τελειώσαμε κι οι δύο τα βιβλία που είχαμε
κουβαλήσει στη Σλοβακία. Εγώ ένα μυθιστόρημα με πρωταγωνιστές κάτι τοξικομανείς
που παρατάνε τη ζωή τους για να κάνουν ναρκωτικά, ο Σοφοκλής ένα άλλο που
ανέλυε πως προωθείται η καπιταλιστική ιδεολογία μέσα από τα κόμιξ της Ντίσνεϋ.
Αμφότερα τα βιβλία είχαν το ενδιαφέρον τους αλλά ήμουν ο μόνος από τους δυο μας
που διέκοπτε την ανάγνωση ανά σημεία για να σκουπίσει τα μάτια του, γιατί κάτι
έμπαινε συνέχεια μέσα τους. Και στα δύο… <br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Τέλος πάντων,
αφού αφήσαμε το σπίτι πεντακάθαρο ντυθήκαμε κι έκανε κι ο Σοφοκλής το χιλιοστό
τσιγάρο της εκδρομής μας. Όταν θα έχει αναπνευστικά προβλήματα στα πενήντα του,
θα θυμηθεί τον Διονύση, τον καλό του φίλο που του τα έλεγε. Για την ώρα όμως,
αφού έχουμε και πάλι τα κλειδιά στα χέρια μας, τα στρίβουμε πάνω στην κλειδαριά
και «Σουσάμι άνοιξε!», η πόρτα ανοίγει κι όλη η Μπρατισλάβα είναι στα πόδια
μας. Εμπρός λοιπόν.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">
</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Για αρχή ένα
βιετναμέζικο εστιατόριο. Μπορεί να είναι πρωί αλλά θα σκοτώναμε, κατά προτίμηση
τους οικοδεσπότες μας, για κανονικό φαγητό. Δυο μεγάλα σνίτσελ έρχονται προς το
μέρος μας. Θεωρητικά σήμερα το Βιετνάμ είναι ακόμα μια χώρα που οικοδομεί
σοσιαλισμό και πρέπει να βρίσκεται στο όγδοο ή ένατο ή κάτι τέτοιο πεντάχρονο
πλάνο. Πρακτικά δεν ξέρω τι γίνεται κι ο Σοφοκλής με αποτρέπει τελευταία στιγμή
από το να ρωτήσω τον σύντροφο ιδιοκτήτη και μάγειρα του εστιατορίου (μεγάλα
μουνόπανα οι αυτοαπασχολούμενοι, να ξέρετε). Δυστυχώς, δεν με αποτρέπει από το
να ζητήσω νερό και λαμβάνω την απάντηση «Οφκόρς, ουάν γιούρο» κι έτσι, έχοντας
χάσει αρκετές τρίχες από το κεφάλι μου, πληρώνω ένα ευρώ για μισό λίτρο νεράκι.
Που είσαι Χο Τσι Μινχ να δεις τα παιδιά
σου. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τέλος πάντων,
μετά από αυτά κάνουμε μια βόλτα στα μέρη που πήγαμε τις προάλλες μήπως και
ξαναπετύχουμε τα κορίτσια, κάτι που –προφανώς- ήθελε περισσότερο ο Σοφοκλής απ’
ότι εγώ. Δεν έχουμε καμία τύχη φυσικά κι έχοντας πάρει φόρα απ’ το βιετναμέζικο,
ψηνόμαστε να σπάσουμε τον κώδικα της μη κατανάλωσης αλκοολούχων νωρίς το πρωί
με μία βότκα των 0,85€. Αλλά τελευταία στιγμή το σώζω, προτείνοντας φυσικό χυμό
πορτοκάλι για να πατσίσω τη γουρουνιά μας με το σνίτσελ. Βρίσκουμε ένα ωραίο
μέρος, στα ανατολικά της πόλης κάνα τέταρτο από το σπίτι μας και καθόμαστε και,
Ω ΘΕΟΙ, είναι αλήθεια, βρίσκουμε ΦΡΑΠΕ. Προσφέρεται ως «</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Greek</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Coffee</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">» κι είναι πράγματι </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">greek</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">γιατί είναι ο μοναδικός καφές μέχρι
στιγμής σε ελληνική τιμή. Τρία ευρώ παρακαλώ. Παραγγέλνουμε δύο. <br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Όμως, τελικά,
πούτσες μπλε. Ο καφές δεν είναι καφές, είναι ένα (ωραίο πάντως) γυάλινο ποτήρι
γεμάτο μέχρι πάνω με ελαφρώς χτυπημένο γάλα με πάγο στο οποίο ατέχνως έχει
προστεθεί λίγη καφεΐνη. Πίνεται. Πίνεται πιο ευχάριστα από τους περισσότερους
καφέδες που έχουμε πιεί εδώ πέρα ή μάλλον από όλους, αλλά φραπές δεν είναι. Δεν
το παίζω «Ελλάς-Ορθοδοξία-Ολυμπιακός-Φραπές», τουναντίον δεν βλέπω και πολύ μπάλα,
αλλά στα μέρη μας ξέρουν από καφέ. Τέλος πάντων. Τον πίνουμε κυριολεκτικά και
μεταφορικά και ζητάμε λογαριασμό, δηλαδή έξι ευρώ. Τίποτα τραγικό. Η
παχουλοκομψή σερβιτόρα με ένα χαμόγελο μας ρωτά:<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Κας ορ
κρέντιτ?»<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">
</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Άλλο πάλι
και αυτό. Απ’ ότι φαίνεται, δεν είναι αυτονόητο ότι τέτοια ποσά, δηλαδή κάτω
από δέκα ευρώ τα πληρώνεις με μετρητά και κατά προτίμηση, με κέρματα. Έχουμε
μια πιστωτική μαζί μας, είναι η αλήθεια, της μάνας μου, αλλά μόνο για ώρα
ανάγκης καθώς πρέπει να βγουν λεφτά από εκεί για να πληρωθεί η επόμενη δόση του
χειρουργείου που έκανε ο πατέρας μου. Πονεμένες ιστορίες μα τι τα θες. Απαντάμε
λοιπόν «Κας θενκ γιου». Πληρώνουμε, αφήνουμε κι ένα ευρώ φιλοδώρημα για να μην
σχολιαστεί και πολύ αρνητικά το ότι ήρθαν δυο «Γκρικς» να πάρουν «Γκρικ κόφι»
και φεύγουμε. Αποφασίζουμε να κατασκηνώσουμε στην πάμπ μέχρι να σχολάσει η
Μάγδα κι ο Αβραάμ, αλλά πρώτα θα κάνουμε μια μεγάλη βόλτα για να δούμε όσα
περισσότερα αξιοθέατα μπορούμε. Με το τραμ, εννοείται, γιατί έχουμε πατήσει τα
εικοσιπέντε πια και που κουράγιο για περπάτημα.<br /><br />***</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Δεν είδαμε
και τίποτα τρομερά ενδιαφέρον στη διαδρομή μας, πλην ενός γοτθικού ναού κι ενός
αντιφασιστικού μνημείου που στο πρώτο εγώ προσευχήθηκα και στο δεύτερο βγάλαμε
φωτογραφίες μαζί με τον Σοφοκλή. Κατόπιν μιας που μεσημέριασε για τα καλά και
περιμένουμε τη Μάγδα να έρθει να μας δει και να πάρει και τα κλειδιά ΤΗΣ
απολαμβάνουμε, ακόμα κι εγώ, μια τοπική σλοβάκικη μπύρα. Μαύρη σαν τις ζωές
μας, γλυκιά σαν τα φιλιά που μας εξασφάλισαν μια καλή θέση στη κόλαση, τι τα
θες; Είμαστε στο δεύτερο γύρο και χαζογελάμε, σχολιάζοντας διάφορα συμβάντα της
εκδρομής μας με το ηθικό μας αναπτερωμένο κάπως, όταν το τηλέφωνο του Σοφοκλή
χτυπά. Απ’ ότι καταλαβαίνω, είναι ο Αβραάμ. Ακούω μόνο τι του απαντάει ο φίλος
μου όμως.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Ναι»<br />
«Δηλαδή;»<br />
«Μα…»<br />
«Δεν καταλαβαίνω όμως…»<br />
«Σε παρακαλώ εξήγ…» <br />
«Ποια φώτα;»<br />
«Καλ…» <br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Και το
τηλεφώνημα τελειώνει εκεί. Ο Σοφοκλής έχει ασπρίσει κάπως, πράγμα που για ένα
μέλος, πρώην έστω, ενός ημιπαράνομου κόμματος στην Τουρκία είναι σπάνιο και
κοιτάει ακόμα το κινητό του. Περιμένω να γυρίσει προς το μέρος μου αν και δεν
περιμένω τίποτα καλό. Τον ενθαρρύνω. <br /><br />«Ποιος ήταν ρε;» ρωτάω.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Ποιος άλλος;»<br />
«Ο ποιητής;» (έτσι αποκαλούσαμε τον Αβραάμ, λόγω μιας ποιητικής συλλογής που
είχε κυκλοφορήσει μερικά χρόνια πριν, από τον εκδοτικό «ΧΡΥΣΟ ΓΕΝΟΣ» στην
Αθήνα)<br />
«Εμ! Φυσικά αυτός»<br />
«Και τι ήθελε</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">;</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Γιατί είσαι έτσι μουτρωμένος;»<br />
«Ρε τον άκουσα πολύ περίεργα στο τηλέφωνο»<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Λες και ακούγεται και ποτέ
φυσιολογικά ο συγκεκριμένος στο τηλέφωνο, στο ιντερνέτ ή σε οποιοδήποτε τρόπο
επικοινωνίας μεταξύ ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένης και της ομιλίας, των
ταχυδρομικών περιστεριών και των σημάτων καπνού.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Ε πες τα
μου όλα αναλυτικά, μπας και βγάλουμε άκρη» του απάντησα<br />
«Άρχισε να φωνάζει ότι είναι πολύ απογοητευμένος, ότι η Μάγδα δε θα έρθει…»<br />
«0-1 για την Ελλάδα απέναντι στη Σλοβακία, ηρωικό γκολ εκτός έδρας», τον
διέκοψα σχολιάζοντας τα καλά νέα, είχαμε απαλλαχθεί έστω από εκείνο το
κακομούτσουνο Ναζιστόρκ. <br />
«Μάλλον 5-1 περισσότερο», σχολίασε πικρόχολα ο Σοφοκλής, που δεν συνερχόταν με
τίποτα από την ψυχρολουσία του τηλεφωνήματος και συνέχισε. «Έπειτα είπε κάτι
για ανάμενα φώτα και να αγοράσουμε καθαριστικό τουαλέτας».<br />
«Α…», σχολίασα αρχίζοντας να βγάζω κάποιο, ελάχιστο νόημα.<br />
«Ναι», είπε κι ο Σοφοκλής, «Εμείς θα καθαρίσουμε λέει και θα έρθει να μας βρει
στο σχόλασμα από τη δουλειά του, να μην κάνουμε ούτε βήμα από την παμπ λέει. Είπε
κι άλλα, δεν τα κατάφερα να ξεχωρίσω τις λέξεις όμως». <br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Του έκανα
ένα φιλικό πατ-πατ στον ώμο. Κανένας ποτέ δεν έβγαζε ΟΛΕΣ τις λέξεις που πέταγε
ο Αβραάμ κι ο Σοφοκλής ήταν πολύ στεναχωρημένος εκείνη τη στιγμή για να του
κάνω την οποιαδήποτε παρατήρηση. Έπρεπε όμως να το συζητήσουμε για να βγάλουμε
κάποια άκρη.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"> «Ωραία, ας τα βάλουμε κάτω» πρότεινα<br />
«Εντάξει», συμφώνησε κι αυτός δειλά-δειλά <br />
«Πρώτα απ’ όλα» του λέω, «Τι σου είπε ακριβώς για τα φώτα;»<br />
«Δεν μου εξήγησε ή εγώ δεν κατάλαβα, αλλά νομίζω ότι υπήρχε κάποιο πρόβλημα με δαύτα.»<br />
«Και η Μάγδα είναι δηλαδή θυμωμένη μαζί μας για τα φώτα;»<br />
«Όχι, για την τουαλέτα»<br />
«Τι κάναμε στην τουαλέτα;»<br />
«Δεν ξέρω. Πάντως πρέπει να αγοράσουμε καθαριστικό τουαλέτας και να του την
καθαρίσουμε»<br />
«ΘΑ ΤΟΥ ΑΓΟΡΑΣΩ ΚΑΘΑΡΙΣΤΙΚΟ ΤΟΥΑΛΕΤΑΣ, ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥ ΤΟ ΔΩΣΩ ΝΑ ΤΟ ΠΙΕΙ
ΤΟΥ ΓΑΜΗΜΕΝΟΥ», άρχισα να φωνάζω παθαίνοντας μια μικρή κρισούλα μέσα στην πάμπ
αλλά μόνο εμείς μιλάγαμε ελληνικά εκεί πέρα. Άρα, τι κι αν έλεγα για
καθαριστικά τουαλέτας, τι κι αν έλεγα πόσο ανώριμη κι αναίσθητη είναι η πρώην
μου, το ίδιο τους έκανε. Συνήλθα όμως.<o:p></o:p></span></span><br />
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Δε με έχουν
ξαναπροσβάλει τόσο πολύ, ισχυρίζεται ότι χέσαμε στην τουαλέτα και δεν πατήσαμε
καζανάκι;» <br />
«Δεν το είπε αυτό επί λέξει, αλλά τι άλλο μπορεί να είναι;» είπε με ειλικρινή
απορία ο Σοφοκλής.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Και σε αυτό
το σημείο άρχισε μια παλαβή συζήτηση. Όποιος από τους θαμώνες ήξερε ελληνικά -που
ευτυχώς μάλλον κανένας δεν ήξερε- είχε την ευκαιρία να θαυμάσει δυο Έλληνες,
γύρω στα εικοσιπέντε, να κάθονται στα σοβαρά-σοβαρά σε ένα τραπέζι και να σημειώνουν
σε ένα χαρτί σε πόσα δωμάτια του σπιτιού μπήκαν το πρωί κι αν άφησαν κάποιο φως
ανοιχτό. Ο ένας επιτηρούσε τον άλλο αν έλεγε ψέματα. Κι ακόμα χειρότερα, όταν
τέλειωσε η συζήτηση για τα φώτα, στο χαρτί άρχισαν να υπολογίζονται με
μαθηματική ακρίβεια, πόσες φορές πήγε τουαλέτα ο καθένας, τι ακριβώς πήγε να
κάνει κι αν τράβηξε καζανάκι. Επειδή η κατάσταση ήταν πολύ σοβαρή, οι δυο
συνομιλητές δεσμεύτηκαν να πουν την αλήθεια και μόνο την αλήθεια και κατέληξαν
ότι, στην χειρότερη να άφησαν δυο φώτα ανοιχτά και πως αν έγινε κάτι στο μπάνιο,
αποκλείεται να ήταν κάτι ορατό στο γυμνό μάτι καθώς ήξεραν κι οι δύο ότι ο
φίλος τους είναι ψυχασθενής και πρόσεχαν δέκα φορές παραπάνω απ’ ότι σπίτι
τους. Η συζήτηση κράτησε κοντά δύο ώρες και κατέληξε σε ένα εύλογο συμπέρασμα.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Μαζεύουμε
τα πράγματα μας και φεύγουμε»<br />
«Ναι»<br />
«Πάμε τώρα κιόλας να κλείσουμε δωμάτιο» <br />
«Έγινε» <br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Τώρα, βέβαια,
αυτό μια κουβέντα ήταν. Αν δε φύγεις από το σπίτι του άλλου όταν είναι τελείως
μαλάκας δεν έχεις αξιοπρέπεια, αλλά η αξιοπρέπεια έχει το κόστος της φυσικά. Αχ
Σλοβακία. Δεν στα λέγαμε για τον καπιταλισμό; «Πώς θα πληρώσουμε το δωμάτιο
Σοφοκλή;». «Έλα μου ντε», απαντάει αυτός. Βάζουμε κάτω ότι λεφτά μας έχουν
μείνει και φτάνουν ή για δωμάτιο ή για φαγητό, νερό και λοιπές μετακινήσεις και
βασικά έξοδα. «Θες να μη φάμε τίποτα για λίγο καιρό;», προτείνω. «Δυσκολάκι»
μου απαντάει «Έχω ακούσει επίσης» του αναφέρω, «Ότι σε κάποιες ευρωπαϊκές
χώρες, πολλοί νέοι δοκιμάζουν να ζήσουν λίγο καιρό σαν άστεγοι». «Δεν μου
φαίνεται ωραία ιδέα», λέει κι αυτός και ανακουφίζομαι, αφού από μέσα μου ήλπιζα
να αρνηθεί. Ωραία, λοιπόν, μένουν δυο λύσεις. Ή βάζουμε το πουλί του Αβραάμ στο
στόμα μας και το πιπιλάμε λέγοντας παράλληλα «Συγνώμη-συγνώμη, δε θα το
ξανακάνουμε Άρχοντα! Πιθανότατα απλώς φαντάζεστε πράγματα, αλλά ακόμα και για
αυτά συγνώμη» ή αλλιώς πάμε στην πιστωτική της μάνας μου. Αυτό σημαίνει δύο
πράγματα. Ότι ο χειρούργος θα πάρει μεθαύριο περίπου διακόσια ευρώ λιγότερα απ’
όσα υπολογίζει, η μάνα μου θα με σκοτώσει -και δικαίως-ενώ ο Σοφοκλής επίσης θα
αναγκαστεί να μου χρωστάει τα μισά και να τα ζητήσει απ΄ τους γονείς του.
Καθόλου ευχάριστο. Επιλέγουμε την πιστωτική όμως. Όχι άλλη πούτσα του Αβραάμ
στο στόμα, όχι άλλος ψυχωτικός νεοναζισμός, σχεδόν πετάμε προς το ξενοδοχείο
(ότι πιο φθηνό υπήρχε) και κλείνουμε ότι πιο σάπιο βρίσκουμε σε δίκλινο. Είναι
όντως περίπου διακόσια ευρώ. Προσπαθούμε να το χωνέψουμε κάπως κι επιστρέφουμε
στην παμπ. Εκεί αποφασίζουμε να περιμένουμε τον Αβραάμ και να δούμε τι θα μας
πει. Ξέρουμε ότι μπορούμε να τον ξεχέσουμε απλά, αλλά πρώτον, φοβόμαστε γιατί
παίζουμε τελείως εκτός έδρας, δεύτερον, έχουμε ειλικρινή περιέργεια για το τι
θα ακούσουμε και τρίτον, ακόμα και τώρα δε θέλουμε να χαλάσουμε τελείως τις
καρδιές μας. Καλοί μαλάκες και εμείς.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Καθόμαστε
λοιπόν ξανά στην παμπ και περιμένουμε τον ‘’φίλο’’ μας, τον οποίο παρεμπιπτόντως
θα χρειαστούμε για να πάρουμε τις βαλίτσες. Λίγη ώρα μετά φτάνει και
επιδεικτικά φουσκώνει τα μπράτσα του μπροστά μας. «Ωχ Παναγιά μου και Χριστέ
μου» λέω από μέσα μου. «Παραιτούμαι από κάθε μνησικακία κι εκδίκηση Θεούλη
μου, πήγαινε με σπίτι μου» προσεύχομαι, αλλά δε γίνεται τίποτα. Ο Αβραάμ
κάθεται στο τραπέζι μας.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Επ! Τι
γίνεται παίδες;» μας λέει εύθυμα. Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας,
αλλά εμείς το μυριζόμαστε. <br />
«Καλά Αβραάμ, εσύ;» του λέω ήρεμα. «Ήθελες να μας μιλήσεις για κάτι;» <br />
«Α, καλά μωρέ, σιγά, μια μικρή παρεξήγηση ήταν, δεν έγινε τίποτα»<br />
«Στο τηλέφωνο πάντως», προσπαθώ να πιέσω κάπως, «Ακούστηκε σοβαρό»<br />
«Ε βέβαια» λέει και ο Σοφοκλής, «Εδώ δεν ήθελε να έρθει να μας δει η Μάγδα»<br />
«Επειδή ήταν κουρασμένη καλέ, όχι ότι έχει το οποιοδήποτε πρόβλημα μαζί σας
παιδιά. Πώς πιστέψατε κάτι τέτοιο;», λέει ο Αβραάμ και κάτι σπάει στη φωνή του
καθώς μιλάει, σαν να τον πονάνε οι λέξεις που χρησιμοποιεί. Δεν θα έπειθε ούτε
το ζόμπι του <a href="https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AD%CE%B2%CE%B9%CE%BB_%CE%A4%CF%83%CE%AC%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%BB%CE%B5%CE%BD">Τσάμπερλεν</a> φυσικά.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Μάλιστα»,
του λέω, «Και τι φάση με τις τουαλέτες και τα φώτα κι αυτά;»<br />
«Α τίποτα μωρέ, σιγά»<br />
«Ε, για πες μας να καταλάβουμε», πρεσάρει ασφυκτικά κι ο Σοφοκλής. Αλλά δύο σε
έναν είναι φαουλάκι και μοιάζει να τσιμπήσαμε κόκκινη. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Η ΜΑΓΔΑ
ΓΥΡΙΣΕ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΒΡΗΚΕ ΟΛΑ ΤΑ ΦΩΤΑ ΑΝΟΙΧΤΑ. ΕΤΣΙ ΚΑΝΕΤΕ ΣΠΙΤΙΑ ΣΑΣ, ΡΕ ΡΕΜΑΛΙΑ;
Ε; Ε; </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">E</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">;» ουρλιάζει τώρα ο Αβραάμ που αρκετά άντεξε τις διαπραγματεύσεις. «Δυο
φώτα το πολύ Αβραάμ, όχι όλα, δεν μπήκαμε στα άλλα δωμάτια καν», εξηγούμε, αλλά
δεν καταφέρνουμε τίποτα κι αυτός συνεχίζει στον ίδιο τόνο χτυπώντας με δύναμη τις
γροθιές του στο τραπέζι:<br />
«Η ΜΑΓΔΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΥΡΙΑ, ΣΑΝ ΤΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ, ΠΕΙΤΕ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΚΑΝΑΤΕ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΑ
ΦΩΤΑ; ΘΕΛΑΤΕ ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΤΕ; ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΜΟΥ; ΤΙ ΣΑΣ ΕΚΑΝΑ
ΛΟΙΠΟΝ; </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">A</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">ΛΛΑ ΒΕΒΑΙΑ, ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ, ΟΙ ΥΠΗΡΕΤΕΣ ΠΑΝΤΑ ΣΥΝΩΜΟΤΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΡΙΞΟΥΝ ΤΟ
ΒΑΣΙΛΙΑ. ΑΝΕΚΑΘΕΝ ΟΙ ΑΥΛΙΚΟΙ ΗΤΑΝ ΠΟΥ ΕΡΙΧΝΑΝ ΤΙΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΕΣ. ΠΕΙΤΕ ΛΟΙΠΟΝ
ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΑΤΕ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΑ ΦΩΤΑ ΣΕ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗ ΜΑΓΔΑ.»<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τι θέλω να του απαντήσω:</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> <i>Η
Μάγδα δεν είναι σαν τη μάνα σου (που την έχω γνωρίσει και είναι καλή, ήρεμη
κυρία). Είναι ένα νεοναζιστικό τέρας που παλιά χαπακωνόταν αβέρτα. Εκτός αν μας
κρύβεις την ιστορία της μάνας σου. <o:p></o:p></i></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τι του απαντάω τελικά</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">: <i>Αβραάμ,
ξέρεις, σε μερικές κουλτούρες το να αφήσεις ανοιχτά δύο φώτα, σίγουρα δε σε
κάνει υποψήφιο για το νόμπελ ειρήνης, αλλά οπωσδήποτε δεν αποτελεί αφορμή
έναρξης του παγκόσμιου πολέμου που ξεκινάς αυτή τη στιγμή. Νομίζω ότι
παραφέρεσαι.</i> <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Τα λόγια μου
φέρνουν ένα κάποιο αποτέλεσμα, έχει ξεσπάσει κι αυτός κι υποχωρεί κάπως. «Ναι,
έχεις δίκιο», μου λέει. «Απλά είναι η πρώτη φορά που στήνω σπιτικό γιατί,
ξέρεις, εγώ έχω πετύχει στη ζωή μου κι είναι λογικό να έχω κάποιο άγχος που να
με κάνει υπερβολικό προς άτομα που ακόμα ζούνε με τη μάνα τους και τον πατέρα
τους. Δεν έπρεπε να το τραβήξω τόσο, καλά μου είπες» <br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Καταλαβαίνω
ότι είναι ότι πιο κοντά σε συγνώμη θα πάρω ποτέ και τη δέχομαι. «Εντάξει, φίλε
μου», του λέω. «Και με την τουαλέτα τι έγινε</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">;</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">»<br />
«Απλά», ξεκινάει, «Η Μάγδα μου είπε ότι γύρισε σπίτι, την είδε λερωμένη και
φρίκαρε, δεν ξέρω τίποτα άλλο», μας λέει και γέρνει ξεθεωμένος στην καρέκλα. Σε
αυτό το σημείο υποψιάζομαι ότι φταίει κάπως κι εκείνη η νεοναζίστρια σκρόφα. Το
μαλακισμένο από εδώ έχει το μερίδιο ευθύνης που του αναλογεί, αλλά όντως δεν
έχει προλάβει να πάει σπίτι του, άρα απλά έχει έρθει να μας μαλώσει γιατί τον
μάλωσε η γκόμενα του. Θλιβερό, αλλά δεν μπορώ να το επισημάνω ως έχει, θα ήταν
τρομερή έλλειψη τακτ εκ μέρους μου. <br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Κοίτα να
δεις Αβραάμ, το συζητήσαμε αναλυτικά, όσο δυσάρεστο κι αν ήταν με τον Σοφοκλή»,
ο οποίος στο μεταξύ σιγοντάρει τη συζήτηση δημιουργικά, «Και καταλήξαμε ότι και
κάτι να έχει γίνει, ήταν ατύχημα και σίγουρα όχι τόσο μεγάλο που να δικαιολογεί
την κατσάδα που ακούσαμε. Φοβάμαι πως δεν ταιριάζουμε στην συγκατοίκηση.
Αποφασίσαμε λοιπόν να φύγουμε». <br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Όχι ρε
παιδιά»<br />
«Και που θα πάτε ρε παιδιά»<br />
«Μια κουβέντα είπα ρε παιδιά»<br />
«Θα στεναχωρηθεί η Μάγδα ρε παιδιά»<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Μη το
πάρεις προσωπικά βρε Αβραάμ μου, θα συνεχίσουμε να είμαστε φίλοι, σε ένα
συγκεκριμένο πράγμα δεν κολλάμε», του εξηγήσαμε υπομονετικά ξανά και ξανά.
Έπειτα πήρε τηλέφωνο την Μάγδα και της τα είπε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Είναι πολύ
στεναχωρημένη και μου είπε να μάθω στο εξής να προσέχω τους τρόπους μου»<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τι θέλω να πω:</span></b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> Να μας τσοντάρετε τα μισά λεφτά για
το ξενοδοχείο δεν σου είπε, ε;<br />
<b>Τι λέω:</b> Δε μου λες, βρε Αβραάμ,
επειδή δεν ξέρουμε αν θα έχουμε να φάμε μέχρι να φύγουμε, μήπως να μας δίνατε
εκείνα τα λεφτά από τότε με τη Νόνα που πληρώσαμε εμείς;<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«<a href="https://www.slang.gr/lemma/389-kano-tin-papia">Μα φυσικά,θα κεράσω καμιά μπύρα σε πρώτη ευκαιρία</a>»<br />
«Ευχαριστούμε για την καλοσύνη σας άρχοντα» του λέω και ΦΥΣΙΚΑ δεν πιάνει την
ειρωνεία.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Φτάνουμε
σπίτι τους να πάρουμε τα πράγματα μας. Εννοείται ότι η Μάγδα λυπήθηκε τόσο για
την αναχώρηση μας. που μάζεψε σε δέκα λεπτά στρώματα και σκεπάσματα. Ελπίζω να
καταφέρει να κοιμηθεί το βράδυ. Τέλος πάντων, λέμε να φάμε όλοι μαζί, ψωμί κι
αλάτι, μάλιστα προθυμοποιείται η κοπέλα -σε μια ενδιαφέρουσα κίνηση καλοσύνης-
να μας πλύνει τα ρούχα. Λέμε «Όχι ευχαριστώ». <br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">
<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Παρόλο που
λέμε «Όχι ευχαριστώ», ο Αβραάμ σηκώνεται όρθιος και με βλοσυρό ύφος σχολιάζει:
«Ναι να τα πλύνεις, αλλά» και γυρίζει προς το μέρος μας, «άμα έχετε κανένα
λερωμένο εσώρουχο, αυτό θα είναι πρόβλημα». «Συγνώμη, δεν χέζετε εδώ μέσα;» τον
ρωτάω. Γελάμε. Ωραία ατμόσφαιρα.
Αργότερα φεύγουμε για το ξενοδοχείο. Με τις βαλίτσες μας βοηθάει ο
Αβραάμ, που θα έρθει μαζί μας για μια μπίρα. Εννοείται φυσικά πως δεν μας
έδωσαν πίσω ούτε τον καφέ που τους αγοράσαμε.<br /><br />***<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Το βράδυ της
μετακόμισης δεν έγινε και τίποτα εξαιρετικό, μια τυπική μπύρα σε ένα τυπικό
μαγαζί. Αν εξαιρέσεις φυσικά έναν μεθυσμένο κωλόγερο που ήρθε και έπεσε πάνω
μας. Δεν το έκανε ακριβώς επίτηδες, όχι μόνο γιατί ήταν μεθυσμένος, αλλά γιατί
ήταν και τυφλός σχεδόν. <br /><br />Προσπαθήσαμε να τον βοηθήσουμε φυσικά, γιατί ο Ιησούς
λέει πως αν δεν τα κάνουμε για τους άλλους, είναι σαν να μην τα κάνουμε για
Αυτόν. Αυτή είναι η δικιά μου λογική τουλάχιστον δεν ξέρω γιατί βοήθησαν οι
υπόλοιποι. Πάντως, λίγο πριν βάλουμε τον καημένο τον άνθρωπο σε ένα ταξί, μια
γριά μας κυνήγησε και άρχισε να μας φωνάζει να αφήσουμε το γέρο. Λίγο αργότερα
ο Αβραάμ μας εξήγησε τι παίχτηκε. Η σκατόγρια ήταν η γυναίκα του και μας είπε
«Να κοιτάτε τη δουλειά σας» και «Είναι μεθυσμένος και τυφλός ας πρόσεχε» και,
γενικότερα, ήταν λαμπρό παράδειγμα ανθρώπου που αποδεικνύει πόσο σωστό είναι το
ρητό «Οι καλοί πεθαίνουν νέοι». Δεν ξέρω πόσο ήταν ο μπάρμπας, αλλά αυτή είχε
πατήσει τα ενενήντα. <br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Αλλά σήμερα
επιτέλους θα περάσουμε πραγματικά καλά. Όχι ότι έχω παράπονο, τα πραγματικά
προβλήματα θα έρθουν όταν γυρίσουμε Ελλάδα και πρέπει να εξηγήσουμε την απώλεια
των χρημάτων, αλλά τουλάχιστον τώρα έχουμε απόλυτη ελευθερία κινήσεων χωρίς νεοναζί πάνω από το κεφάλι μας. Και το
κυριότερο. Σήμερα το βράδυ έχει τρελό παρτάκι λίγο έξω από τη Μπρατισλάβα, ο
Αβραάμ λέει ότι είναι λίγο κόπος να πας αλλά θα τον ψήσουμε. Είναι και πέντε
ευρώ είσοδος επίσης, αλλά προτιμώ να μην φάω, κάτι που είναι πολύ ρεαλιστικό να
συμβεί όπως το πάμε, παρά να χάσω καλό παρτάκι με μπόλικο κόσμο στο μοναδικό
μου Σάββατο στην καρδιά της δεσποινίδος Σλοβακίας.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Όσο για τον
Σοφοκλή, το σκέφτεται λίγο παραπάνω από εμένα αλλά τελικά στην σκέψη ότι θα
έχει πολλές, ωραίες και πιθανώς αρκετά μεθυσμένες για να του κάτσουν από μια
ώρα και έπειτα γυναίκες, κάμπτεται κάθε αντίστασή του. Μπορεί να είμαστε ώριμοι
εικοσιπεντάρηδες, αλλά φερόμαστε περισσότερο σαν παιδάκια σε πενθήμερη. Δηλαδή,
από το πρωί ψάχνουμε να βρούμε που είναι ακριβώς το μέρος, τι παίζει από τιμές,
τι κόσμος θα πάει (ζήτω το </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">facebook</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">!) και κάνουμε ηλίθιες συζητήσεις:<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Θα
γαμήσουμε τίποτα;»<br />
«Εσύ μπορεί, εγώ είμαι αφιερωμένος στην πίστη μου» <br />
«Ρε σοβαρά τώρα, τα εννοείς αυτά που λες ή μας δουλεύεις όλους;»<br />
«Δεν είναι θεολογικό το θέμα φίλε μου, απλά θέλω μεγαλύτερη πνευματικότητα στη
ζωή μου», του απαντάω<br />
«Δηλαδή θα έλεγες όχι σε μια 17χρονη, ας πούμε»<br />
«Δε νομίζεις ότι υπάρχει κάτι το ανήθικο ακόμα και σε μια συναινετική σχέση
μεταξύ μιας 17χρονης και ενός 25ρη;»<br />
«Α εντάξει, πουλάς τρελίτσα με το κιλό. Διονύση ξανάρχισε τα ναρκωτικά! Σήμερα
στο πάρτι είναι η ευκαιρία σου» <br />
«Γιατί παίρνουν ναρκωτικά αυτοί οι φλώροι οι Σλοβάκοι;»<br />
«Δεν έχω ιδέα, θα μάθουμε πάντως» μου είπε ο φίλος μου.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Κατά τα άλλα
λεφτά είχαμε λίγα, πήραμε ακόμα λιγότερα γιατί δεν τα ξέραμε και τόσο καλά τα
μέρη. Ο Σοφοκλής ντύθηκε αξιοπρεπώς, εγώ θα ντυνόμουν επίσης αξιοπρεπώς αν δεν
είχε μείνει λίγο οδοντόκρεμα πάνω στο πουκάμισο που φόρεσα την οποία ανακάλυψα
αφού φτάσαμε στο κλαμπ, το οποίο ήταν χτισμένο μέσα σε παλιό σοβιετικό
καταφύγιο προορισμένο για πυρηνικό πόλεμο. Όταν λέμε παίζω εντός έδρας, παίζω
εντός έδρας. Πληρώνουμε είσοδο εγώ, ο Αβραάμ και ο Σοφοκλής και μπαίνουμε.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Τσακ! Κάτι
μου έριξαν στο ποτό, δεν γίνεται. Α, βασικά δεν έχω πιεί τίποτα ακόμα. Ναι,
βλέπω μια χαρά.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Μπροστά μας
λοιπόν στο μαγαζί, υπό ήχους καθαρά ηλεκτρονικής αλλά ευχάριστης μουσικής,
κάνει παρέλαση όλη η νεολαία της Σλοβακίας ντυμένη στα πιο παρδαλά χρώματα. Ο
μόνος στο μαγαζί που φοράει ένα χρώμα είμαι εγώ, ο μόνος στο μαγαζί που φοράει
μαύρο χρώμα είμαι εγώ. Φυσικά δε νιώθω άσχημα, αυτοί είναι καθυστερημένοι που
υιοθέτησαν ότι μαλακία τους πέταξαν από την Αμερική, εγώ τουλάχιστον υιοθέτησα
ότι μαλακία μου πέταξαν τα Εξάρχεια. <br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Καθόμαστε
πίνουμε μία, πίνουμε δύο και τρεις μπυρίτσες και χορεύουμε. Έχω ενάμιση μήνα
που πίνω αντικαταθλιπτικά κι έχουν αρχίσει να κάνουν δουλειά. Εκπροσωπώ την
Ελλάδα επάξια στο χορό ή, τέλος πάντων, την παρέα μας. Ένας τύπος μας πλησιάζει
και μας λέει: «Γιού γουόντ έκστασι?». Δε θέλω τις μαλακίες του, αυτά μας
έλειπαν τώρα, αλλά θέλω να μάθω περισσότερα για το πώς βλέπουν τα ναρκωτικά σε
αυτά τα μέρη. «Σο γίου τέικ εκστάσι χίαρ?», τον ρωτάω κι ο τύπος γελάει. Με
χτυπάει στον ώμο, πετώντας ένα συγκαταβατικό «Γιού γιούζ του ματς μάι φρεντ»
και φεύγει. Κοιτάω πιο προσεχτικά γύρω, είναι προφανές πως πάνω από τους μισούς
είναι χαπακωμένοι του κερατά κι απορώ πως δεν μου έκοψε. Είναι δώδεκα τα
μεσάνυχτα μόνο, δεν πίνουν πολύ αλκοόλ και χορεύουν πωρωμένα μεν σαν ζόμπι δε.
Καημένη Ευρώπη, δουλειά τις καθημερινές, ναρκωτικά το Σάββατο, κάποτε θα σου
κάνουν υποχρέωση και τα ναρκωτικά και να δω πώς θα διασκεδάζεις τότε. Τέλος
πάντων, δεν με πιάνει μελαγχολία, περνάμε υπέροχα άλλωστε και χτυπάμε κι από
ένα ουίσκι. Τσακ! Ένα χέρι με τραβάει από τον ώμο.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Ρε κοίτα
εκεί», μου λέει ο Σοφοκλης και με στρέφει προς τα εκεί που κοιτάει κι ο ίδιος.<br />
«Ωχ! Ναι, δίκιο έχεις», απαντάω με λίγο παραπάνω ενθουσιασμό απ’ ότι συνηθίζω
λόγω αλκοόλ. Στο βάθος μπροστά μας είναι οι δύο τύπισσες, η ξανθιά κι η
μελαχρινή που γνωρίσαμε λίγες μέρες πριν. Είναι η στιγμή για μια δεύτερη
ευκαιρία για μένα και μια δεύτερη γεύση για τον Σοφοκλή; Φυσικά και ναι. Ψέλνω
στα γρήγορα μια σύνοψη του Ακάθιστου Ύμνου από μέσα μου (δεν τον ξέρω όλο έτσι
κι αλλιώς) και βουρ για τα κοριτσάκια. Αυτή τη φορά μιλάω εγώ στην αρχή, απ’
ότι φαίνεται φέρνει γούρι.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Χελ…»
ξεκινάω ΚΑΙ ΝΑΙ, μοιάζουν να χαίρονται που μας βλέπουν.<br />
«…λόου γκερλζ!» λέει ο Αβραάμ που πετάγεται σα νυφίτσα μπροστά μας «Μέι άι
μπόροου μάι φριέντς?». Τι να πουν κι οι κοπέλες, απαντάνε «Οφ κορς». <br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«ΤΙ-ΣΤΟΝ-ΠΟΥΤΣΟ-ΘΕΛΕΙΣ-ΑΒΡΑΑΜ»,
τον ρωτάω αρκετά εκνευρισμένος καθώς σκέφτομαι πως, στα αλήθεια αυτό το
κοριτσάκι με τα μελαχρινά μαλλιά δεν είναι κατάλληλο μόνο για σεξουαλικές
περιπτύξεις, αλλά έχει και μια γλυκύτητα εξαίσια, ότι πρέπει για έναν
βασανισμένο Χριστιανό που αναζητά την Εδέμ στον κυνικό αυτό κόσμο. «ΜΗΠΩΣ ΤΟ
ΧΕΙΣ ΓΑΜΗΣΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΤΟ ΘΕΜΑ;», του ξαναλέω. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Μη
φρικάρεις, από πότε την πέφτεις άλλωστε εσύ σε κοπέλες;» μου απαντάει
αναιδέστατα ο ξανθομπάμπουρας που έχω για φίλο ή μάλλον είχα. <br />
«Εδώ που τα λέμε, το έχω κι εγώ μια απορία αυτό» πετάγεται ο Σοφοκλής. Α, δεν
πάμε με τα καλά μας. Προσπαθώ να ηρεμήσω. <br /><br />
«Τέλος πάντως, τέλος πάντων», λέω κατευναστικά για να μην αρχίσω να ουρλιάζω. «Ορίστε
Αβραάμ, είμαστε όλοι αυτιά» <br />
«Λοιπόν το πάρτι εδώ είναι τελείως βαρετό, γεμάτο ξενόφερτα έθιμα, τι θα λέγατε
να την κάνουμε από εδώ και να πάμε σε κάτι πολύ πιο γαμάτο;» <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Κοιταζόμαστε
μεταξύ μας με το Σοφοκλή. Δε θέλουμε να φύγουμε. Κι αν θέλαμε, δεν θα το κάναμε
για να πάμε σε κάτι που το προτείνει ο Αβραάμ.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Νομίζουμε
ότι είναι μια χαρά και εδώ» λέμε.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Καλώς, δεν
σας πιέζω» μας απαντάει. «Την κάνω, γεια σας, ελπίζω να απομνημονεύσατε τη
διαδρομή για το γυρισμό» λέει και μας κλείνει το μάτι.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Κοιταζόμαστε
πάλι. Πρακτικά αδύνατον να θυμόμαστε κάτι τέτοιο. «Ρε το κάθαρμα» σκέφτομαι. Έχουμε ένα Σάββατο στην πόλη του και δεν έχει το φιλότιμο να βγάλει έξω, έστω
μέχρι τις τρεις, τους καλεσμένους του, χώρια τα άλλα που μας έκανε, αλλά δεν
έχουμε άλλη επιλογή εδώ που φτάσαμε<o:p></o:p></span></span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">
</span></span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Εντάξει» του
λέμε κι οι δύο με πίκρα <br />
«Μόνο που» προσθέτει χαιρέκακα «Η συμμετοχή κοστίζει δέκα ευρώ ο καθένας. Τα
δίνετε σε εμένα φυσικά». Τέλεια! Αυτά είναι όσα λεφτά έχουμε πάνω μας. Του τα
δίνουμε. Α, ρε καθάρματα Σλοβάκοι, δεν θα έρθει ο Πούτιν από εδώ; Εθελοντής θα
γραφτώ πρώτος λέμε.</span><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">***</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Κανά τέταρτο
μετά είμαστε στη μέση ενός δάσους που δεν έχουμε ξαναβρεθεί ποτέ και
περιμένουμε κάτι, άγνωστο τι. Καθώς κρυώνουμε και καθώς η διάθεση μας δεν είναι
κι η καλύτερη δυνατή, δεν αργούμε να φτιάξουμε διάφορα σενάρια με το μυαλό μας
όπως για παράδειγμα πως ο Αβραάμ, για να βγάζει ένα επιπλέον εισόδημα, άνοιξε
εκτροφείο για αρκούδες και μας έφερε εδώ για να μας ταΐσει σε αυτά τα γλυκούλικα
κτήνη, επειδή οι κανονικές τροφές είναι πανάκριβες. Αναρωτιέμαι όλα αυτά τα
βασανιστικά λεπτά που περνάμε στο δάσος αν ο Θεός με τιμωρεί για κάτι κακό που
έκανα. Πράγματι, έκανα πολλά κακά πράγματα τα τελευταία χρόνια, αλλά ας είμαστε
ειλικρινείς ρε Θεέ, εδώ βλέπεις ότι το κάθε φιλοχρήματο βαμπίρ πάει και
καταστρέφει ένα δάσος για να πουλήσει ξυλεία ή παίζει στο χρηματιστήριο με την
τιμή του σιταριού κάνοντας ολόκληρες χώρες να λιμοκτονήσουν. Είμαστε σοβαροί
τώρα; Εγώ φταίω δηλαδή;<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Τέλος πάντων,
το σενάριο με τις αρκούδες ευτυχώς διαψεύδεται. Αντίθετα, απ’ όλα τα μέρη του
δάσους, ξεπροβάλουν μηχανές με ανοιχτά τα φώτα και πάνω τους καβαλικεύουν κάτι
γυμνασμένοι μηχανόβιοι συμμορίτες που βρωμάνε αγριάδα και το δείχνουν.
Σταματάνε λίγα εκατοστά πριν το μέρος μας και κατεβαίνουν. Χαιρετάνε εγκάρδια
τον Αβραάμ ενώ μαζί τους είναι και η Μάγδα. Απέναντι μας μοιάζουν καχύποπτοι αλλά
όχι εχθρικοί. Ρωτάνε για εμάς στα σλοβάκικα και το καταλαβαίνουμε γιατί μας
δείχνουν με τα χέρια τους. Ελπίζουμε να πει μια καλή κουβέντα αλλιώς μπορεί και
να επιβεβαιωθεί το σενάριο με τις αρκούδες. Ο πιο γέρος και πιο γυμνασμένος από
τους μηχανόβιους που έχει μακρύ γκρι μαλλί και φοράει γυαλιά μυωπίας σαν τα δικά μου, καθώς και
δερμάτινο μπουφάν με πλησιάζει. Με σκανάρει από πάνω ως κάτω κι αφού θεωρεί
ότι είμαι εντάξει, μου προσφέρει το χέρι του.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Σο,
κορμαντς?» με ρωτάει σε φιλικό τόνο.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Απίστευτο!» σκέφτομαι. Τέτοια αποβράσματα και να είναι κομμουνιστές; Τέλος πάντων, δεν
πρέπει να απορρίπτουμε ούτε να κρίνουμε κανέναν. Του δίνω το χέρι μου.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Κόμραντς!» απαντάω και για μένα και για το Σοφοκλή κι ανταλλάσουμε μια σφιχτή, πολύ σφιχτή,
υπερβολικά σφιχτή αλλά εγκάρδια χειραψία. Ύστερα προσέχω ένα τατουάζ που έχει
στον δεξί καρπό του. Πολύ σκοτάδι κι η όραση μου έχει χειροτερέψει αλλά από εδώ
το βγάζω μια χαρά. Χμ, ναι, είναι ξεκάθαρα μια σβάστικα και δίπλα η σημαία της
Σλοβακίας.<o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Τέλεια»
ψιθυρίζω. <br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Οι τύποι
κατευθύνονται προς τις μηχανές. Ο Αβραάμ έρχεται προς το μέρος μας. <o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Το ήξερα
ότι θα τα πάτε καλά με αυτόν, είναι συγγραφέας σαν και εσένα»<br />
«Α ναιιιιι;», λέω τραυλίζοντας. «Τιιιιιι εεεεέχει γραααάψει;» <br />
«Ουυυ αρκετά, νομίζω τα καλύτερα του είναι το ‘’Ο δρόμος για την κάθαρση’’ και
το ‘’Ισχυρή Σλοβακία’’ που, αν και πολύ μετριοπαθές, αγαπήθηκε πολύ απ’ το
κοινό»<br />
«Δεν ακούγονται πολύ λογοτεχνικά ρε Αβραάμ», του λέω.<br />
«Υπάρχει τίποτα πιο ποιητικό από το να καθαρίζεις το έθνος από τους προδότες;»
λέει ο Αβραάμ όχι σαν ερώτηση μα σα διαπίστωση. Τέτοιες ώρες είναι να ανοίγεις
συζήτηση για την ποίηση και το έθνος; Κάνεις μόκο κι ελπίζεις να ξεμπερδεύεις
γρήγορα.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Εμπρός
λοιπόν, καβαλικεύστε και εσείς από ένα σιδερένιο άτι» μας λέει ο φίλος μας.
Αργούμε φυσικά να το πιάσουμε, αλλά εννοεί τις μηχανές. Εγώ πάω μαζί με τον
αρχηγό -αφού γίναμε και ‘’φιλαράκια’’-, ο Αβραάμ φυσικά με τη Μάγδα που έχει τη
δικιά της μηχανή, ενώ ο Σοφοκλής φιλοξενείται από έναν ‘’σύντροφο’’ που του
συστήνουν και πρέπει να είναι Τούρκος και να ανήκει στους γκρίζους λύκους, ένα
ακροδεξιό κόμμα της Τουρκίας. <br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ο αρχηγός
ουρλιάζει κάτι στα σλοβάκικα κι ο Αβραάμ, που είναι σχετικά κοντά μου
μεταφράζει ή λέει τα δικά του, δεν έχει και πολύ σημασία, πάντως ουρλιάζει
«ΕΜΠΡΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΔΟΞΑ» κι οι μηχανές ξεκινάνε. Το έδαφος είναι φυσικά ανώμαλο κι
εγώ δεν είμαι συνηθισμένος ούτε σε μηχανές ούτε σε τέτοιες καταστάσεις. Στο
δεκάλεπτο έχω ξεράσει δυο φορές, αλλά, ευτυχώς για μένα, ούτε μία πάνω στον
Αρχηγό. Το στομάχι μου όμως δε διακινδυνεύει να μου βγει από την μύτη γιατί
λίγο μετά σταματάμε. Βρισκόμαστε τώρα στα όρια του δάσους. Ο αρχηγός μιλάει
στους μηχανόβιους συμμορίτες έντονα και γρήγορα για κάτι. Καταλαβαίνω ότι
εξηγεί, προπαγανδίζει και δίνει εντολές, αλλά δεν καταλαβαίνω προφανώς το θέμα.
Όλοι κατεβαίνουν ωστόσο και μπαίνουν σε παράταξη.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Αβραάμ, τι
συμβαίνει;» τον ρωτάω<br />
«Σσσς, θα τα πούμε μετά» μου απαντάει, χωρίς καν να γυρίσει να με κοιτάξει.<br />
«ΓΚΕΤ ΙΝ ΛΑΙΝ», φωνάζει ο αρχηγός σε μένα και τον Σοφοκλή. Μπαίνουμε. Κάνε κι
αλλιώς αν μπορείς. Ο Αβραάμ μας κοιτά σαν να του χέσαμε πάλι την τουαλέτα ή ακόμα χειρότερα, να του αφήσαμε ανοιχτά τα φώτα. Ο αρχηγός μιλάει για περίπου
ένα τέταρτο στους ‘’φαντάρους’’ του στα σλοβάκικα. Στο τέλος, προς μεγάλη μας
έκπληξη, προχωράει προς κάτι θάμνους και τραβάει από το βάθος τους δυο μεγάλα
σιδερένια κουτιά, σκουριασμένα επιμελώς για να μην τραβάνε την προσοχή. <br /><br />Οι
μηχανόβιοι νεοναζί κι ο Αβραάμ, που μάλλον είναι νεοναζί αλλά μηχανόβιος δεν
είναι σίγουρα, σχηματίζουν ουρά μπροστά από τα κουτιά. Ο αρχηγός τα ανοίγει και
δίνει στον καθένα από ένα σιδερένιο λοστό. Δεν καταλαβαίνω γιατί τόσο
μυστικότητα για ένα σχετικά ασήμαντο όπλο. Έπειτα, γυρίζει στον Αβραάμ και του
λέει δείχνοντας μας: «ΕΞΠΛΕΙΝ ΔΕΜ».<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Βρήκε
άνθρωπο να μας διαφωτίσει κι αυτός. Ψήνομαι για λίγο να γίνω όντως ναζί και να
πω στον αρχηγό για τον κομμουνιστικό παρελθόν του Αβραάμ, αλλά τελικά βγάζω το
σκασμό. <br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Ο Αβραάμ μας
πλησιάζει. Μοιάζει λίγο ντροπιασμένος. Φοβόμαστε πάρα πολύ για να του σπάσουμε
το κεφάλι στα δύο, όπως προφανώς του αξίζει και θα έπρεπε να κάνουμε. «Ε, τώρα»,
μας λέει, «Θα κάνουμε έναν κύκλο εδώ τριγύρω για να δείξουμε πυγμή και θα
γυρίσουμε σπίτια μας. Εντάξει;». Πολύ καλό για να είναι αληθινό, έχω αρχίσει να
προτιμώ το σενάριο με τις αρκούδες. «Είσαι σίγουρος, απολύτως σίγουρος Αβραάμ;»,
τον ρωτάω. «Μα φυσικά», απαντάει και κάνει το σήμα της νίκης στον αρχηγό που
προφανώς τον ρωτάει από μακριά αν μας εξήγησε. Ξανανεβαίνουμε στις μηχανές.
Πάλι το ίδιο σκηνικό.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ
ΤΗ ΝΙΚΗ»<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Αντί για
κύκλο εδώ τριγύρω βέβαια, μπαίνουμε σε ένα μικρό χωριουδάκι που έχει τη σημαία
του ΟΗΕ, όχι ότι με νοιάζει και πολύ για τον ΟΗΕ αλλά οι κάτοικοι τι μας φταίνε;
Κάνω τον τρίτο μου εμετό, ενώ δίπλα μου έχω για παρέα ένα μέλος των γκρίζων
λύκων κι από πίσω του τον Σοφοκλή να ξερνάει για πρώτη μάλλον φορά. <br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ,
ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ;» τον ρωτάω φωνάζοντας για να με ακούσει.<br />
«ΣΚΑΤΑ ΡΕ ΣΚΑΤΑ ΟΛΑ ΔΕΣ ΤΙΣ ΤΑΜΠΕΛΕΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ» μου απαντάει και προσέχω ότι
κλαίει. Ποιες</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">ταμπέλες</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">; </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Γυρίζω</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">από</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">την</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">άλλη</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">και</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">τις</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">βλέπω</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">PROPERTY OF UNITED NATIONS<br />
SYRIAN REFUGES SETTLEMENT <br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Α, το
μουνί…», είναι το μόνο σχόλιο που προλαβαίνω να κάνω πριν αρχίσει ο χαμός. Τα
νεοναζί φρίκουλα κάνουν κανονικό πογκρόμ στο μικρό χωριουδάκι που μένουν Σύριοι
πρόσφυγες του εμφυλίου και το μόνο που αποτρέπει μια επικών διαστάσεων
καταστροφή, είναι το γεγονός ότι το μέρος εδώ δεν φαίνεται να έχει πάνω από
εκατό, το πολύ διακόσιους, μόνιμους κατοίκους. Είναι βράδυ επίσης και ευτυχώς
οι φασίστες δε βρίσκουν εύκολα κόσμο στο δρόμο. Περισσότερο ξεσπάνε σε σπίτια,
που τους πετάνε κάτι σα μολότοφ που είτε δε σκάνε καν είτε αστοχούν κωμικοτραγικά,
ενώ ξεσπάνε και σε κτήρια του ΟΗΕ ή σε κυβερνητικά (η κυβέρνηση άλλωστε φταίει,
αφού έδωσε αυτά τα σπίτια στους πρόσφυγες σωστά;). Εγώ κι ο Σοφοκλής κατά κύριο
λόγο προσπαθούμε να μην σκοτωθούμε σε καμιά απότομη στροφή και περιμένουμε απλά
να τελειώσει αυτός ο εφιάλτης στον οποίο πέσαμε. Μια νεαρή υπάλληλος του ΟΗΕ
τρώει μια γερή με το λοστό στο λαιμό της από τη Μάγδα και πέφτει κάτω, τρέχουν
να τη βοηθήσουν μια ομάδα από νεαρούς πρόσφυγες αλλά οι Ναζί ορμάνε και σε
αυτούς. Στην πραγματικότητα είναι η μοναδική ομάδα Σύριων που καταφέρνουν να
βρουν εκτεθειμένη ή απροστάτευτη και ορμάνε πάνω τους. <br /><br />Προσπαθώ να μη βλέπω
αλλά δε γίνεται. Νοιώθω τύψεις, επειδή, θέλοντας και μη, οι άνθρωποι εδώ
θεωρούν κι εμάς τμήμα αυτών που τους επιτίθενται. Ο κύριος λόγος για τις ενοχές μου όμως είναι ότι απλούστατα, έπρεπε να είχαμε κάνει τηγανητό τον Αβραάμ πολύ
νωρίτερα. Ευτυχώς, όταν ηρεμεί λίγο η κατάσταση, δεν υπάρχουν ούτε νεκροί ούτε βαριά
τραυματίες. Υπάρχουν όμως αιχμάλωτοι… Τα γαμημένα φασισταριά κρατάνε μερικούς
Σύριους και δεν τους αφήνουν να φύγουν. Οι μηχανές έχουν σταματήσει. Κατεβαίνω.
Μια προσπάθεια αξίζει τον κόπο. Πάω στον Αβραάμ.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Ρε ηλίθιο
σκουπίδι, ό,τι και να σου πω είναι λίγο, τουλάχιστον αφήστε τους ανθρώπους. Έλα
κάνατε την αρρωστίλα σας, τέλος»<br />
Με κοιτάζει σαν παιδάκι που το μάλωσε η δασκάλα του, αλλά είναι η μαμά του που έχει
την εξουσία.<br />
«Δεν είναι και στο χέρι μου ακριβώς» μου απαντάει.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Φεύγουμε.
Ούτε που ξέρουμε για πού μας τραβάνε, προσπαθούμε να ανταλλάξουμε μια κουβέντα
με τους Σύριους αλλά και να ξέρουν αγγλικά δεν μας μιλάνε. Καθόλου περίεργο.
Φτάνουμε σε μια ερημική άκρη του Δούναβη. Κι ο αρχηγός γαβγίζει πάλι διαταγές.
Δεν χρειάζεται να ξέρεις σλοβάκικα αυτή τη φορά. Με συνοπτικές διαδικασίες τους
δένουν και τους πετάνε. Ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος είναι αυτός που δεν ακούει
το «ΠΛΑΦ» αλλά όποιος χαίρεται -είτε που το ακούει, είτε που δεν το ακούει- δεν
είναι άνθρωπος.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Κοιτάω χωρίς
να βγάζω άχνα τον Αβραάμ.<br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">«Λίγο μετά
βγαίνουν στην ακτή και γυρίζουν στο χωριό, κανείς τους δεν πνίγεται.» απαντάει
αδιάφορα. <br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Μας αφήνουν
με τις μηχανές τους σε έναν κεντρικό δρόμο. Επιστρέφουμε στο ξενοδοχείο.
Φεύγουμε μεθαύριο έτσι κι αλλιώς. Διπλοκλειδώνουμε και δεν υπάρχει προσευχή που
δεν θα κάνω απόψε, αν και, ακόμα κι αν ήμουν σίγουρος για την ύπαρξη του Θεού, υποψιάζιαζομαι πως και πάλι δε θα έφτανε.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Την άλλη
μέρα δεν απαντήσαμε σε κανένα από τα τηλεφωνήματα του Αβραάμ, αλλά, καθώς
περπατάγαμε το απόγευμα κοντά στη συνηθισμένη μας πια παμπ της Μπρατισλάβας , αισθανθήκαμε ένα χέρι να μας
τραβάει προς τα πίσω με δύναμη. Δεν ξέρω πως ένιωσε ο Σοφοκλής, πάντως εγώ τα
θυμήθηκα τότε όλα από την αρχή. Από το πρωινό που δεν είχαμε ποτέ, το κλείδωμα
στο σπίτι και την υποτιθέμενη συνωμοσία μας με τα φώτα που αφήσαμε ανοιχτά,
μέχρι την κακόμοιρη την κοπέλα με τον σπασμένο λαιμό και τους δεμένους
χειροπόδαρα και πεταμένους στον Δούναβη πρόσφυγες. Χαζές συγκρίσεις, αληθινές
συνδέσεις. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Γυρίσαμε να δούμε ποιος ήταν. Και
νιώσαμε μια δυνατή μπουνιά να μας σπάει τα μούτρα. Πέσαμε στο πεζοδρόμιο, ή
μάλλον σωριαστήκαμε.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Προλάβαμε να
διακρίνουμε τη μορφή της Μάγδας. «Αυτό
για να μάθετε να μην σηκώνετε το τηλέφωνο στον Αβραάμ» μας είπε κι έφυγε. Λιγότερο
από εικοσιτέσσερις ώρες μετά φύγαμε και εμείς. Οριστικά. Προλάβαμε να πετύχουμε
ωστόσο, τον Βέλγο που είχα γνωρίσει στο αεροπλάνο. Ακόμα μαστουρωμένος ήταν.
Καλό παιδί, ζει το δικό του ταξίδι στην άκρη της νύχτας όπως το ζει και πάρα
πολύς κόσμος ακόμα, ασχέτως τι και αν πίνει. Μας είπε να μείνουμε κι άλλο. Φύγαμε.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">Και δε θα
γυρίσουμε ποτέ ξανά. Προτιμάμε την Ελλάδα. Είναι σκατά σίγουρα. Αλλά
τουλάχιστον στην Ελλάδα αυτός που φοβάται να μιλήσει, για την ώρα τουλάχιστον,
είναι περισσότερο αυτός που θέλει να πει «ΕΙΜΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ»
παρά το αντίθετο. Και έτσι πρέπει να μείνουν τα πράγματα.<br /><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><b>Αθήνα,
Μάρτης του 2017</b><br /><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;">
</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><i>Διονύσης
Ρακόπουλος<br />
Σοφοκλής Μοσχάρ </i></span><o:p></o:p></span></div>
</div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: "times" , "times new roman" , serif;"><br /></span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div style="display: none;">
geia</div>
</div>
</div>
</div>
Φώντας Φ.http://www.blogger.com/profile/10264903543985634779noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2277184975713362114.post-56339491131512878612017-03-03T04:01:00.000-08:002017-12-04T01:35:01.922-08:00Πως Είναι Ναζί Κανείς Στην Σλοβακία - μέρος πρώτο (Το καλό)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;">
<img alt="Αποτέλεσμα εικόνας για slovakia cartoon" height="308" src="https://marekslovakia.files.wordpress.com/2011/08/single-01-01-rgb-small.jpg?w=240" width="400" /></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Συγγραφέας: </b>Δυστυχώς η ζωή, εντάξει και με λίγη βοήθεια απ' τον κύριο Φώντα<br />
<b>Επιμέλεια: </b>Ο αγαπητός Αλέξανδρος Οικονομίδης, που ήταν και πολύ καλή παρέα στο ταξίδι.<br />
<b>Καταστροφή Επιμέλειας:</b> Blogger-Blogspot, όπως θέλετε πείτε το<br />
<b>Trigger warnings: </b>Αναφορές σε βία, ναρκωτικά, φασισμό κλπ</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i>
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><b><br /></b></span><br />
<h3 style="text-align: left;">
<b><span style="color: red;">ATTENTION: Εναλλακτική εκδοχή της ιστορίας, από άλλον συγγραφέα σε άλλη σελίδα: </span></b><a href="https://peanutsbowl.com/2017/12/01/%CE%B7%CE%B8%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%80%CF%84%CF%89%CF%83%CE%B9%CF%82/">https://peanutsbowl.com/2017/12/01/%CE%B7%CE%B8%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CF%80%CF%84%CF%89%CF%83%CE%B9%CF%82/</a></h3>
<b>Μέρος Δεύτερο (Το καλύτερο):</b><i> </i><a href="http://successfulattempt.blogspot.gr/2017/03/blog-post_13.html">h</a><a href="http://successfulattempt.blogspot.gr/2017/03/blog-post_13.html">ttp://successfulattempt.blogspot.gr/2017/03/blog-post_13.html</a></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ε, καλά τώρα ρε γατί, τι τα θες,
περίεργες ιστορίες. Με λένε Διονύση Ρακόπουλο. Τρέχω από το 1989 σε αυτόν τον
πλανήτη ή έστω, ελλείψει χρημάτων, σε αυτή την βρωμοχώρα. Τύπωσα κάτι ποιητικές
συλλογές, ένα διήγημα και ελπίζω να γίνει κάτι και με αυτό το μυθιστόρημα που
έχω στο συρτάρι. Ναι, εκείνο το «Η Αλίκη στην χώρα των ανιάτων» που έγραψα όταν
έπινα ακόμα εκείνες τις σκόνες που πήραμε ως αμοιβή για τη δουλειά κάναμε για
την αφεντικίνα και το μπράβο της. Κόντεψαν να σκοτώσουν προς το τέλος εμάς, όμως,
αυτές οι μαλακίες. Αμοιβή σου λέει μετά. Μη με παρεξηγείς, ρε γατί. Στηρίζω όσο
ο οποιοσδήποτε το να σταματήσει η παράνοια του να τραβάς ανήλικα στην ασφάλεια για
κατοχή, αλλά προτιμώ επίσης να βλέπω τους θανάτους από </span></i><i><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">OD</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></i><i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">στην τηλεόραση και στα βιβλία για το προσεχές μέλλον, παρά να πηγαίνω σε
κηδείες φίλων. Στο άμεσο παρόν, διακοπές. Αφήνω πίσω τα τραβήγματα στα
νοσοκομεία, σε ογκολόγους και ψυχιάτρους και εμπρός για τη μαγευτική Σλοβακία,
όπου θα μας φιλοξενήσει ο φίλος Αβραάμ. Καλό παιδί, πάντα λίγο περίεργος, με
κάτι “ιδιαίτερες” εθνικιστικές εμμονές, αρρωστοφοβίες καθώς και μια κάποια
έντονη τσιγκουνιά. Μπορώ να πω πάντως πως τα χρόνια του στην ΚΝΕ τον συμμάζεψαν
και όταν πια μετακόμισε μόνιμα στην Μπρατισλάβα με την κοπέλα του, μας κάλεσε,
εμένα και έναν φίλο μου, τον Σοφοκλή, να τον επισκεφτούμε. Στην υγεία μου είμαι
σχεδόν καλά πλέον, καθαρός σαν δωμάτιο περασμένο με χλωρίνη. Φθηνή χλωρίνη…</span></i></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<i><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt;">***</span></span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Τουρτούριζα
σαν καμήλα της Αφρικής κλεισμένη σε ζωολογικό κήπο της Σιβηρίας, κι ας είχανε βάλει αυτοί οι
μαλάκες της </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ryanair</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">στο
τέρμα τη θέρμανση. Χα! Ας έκαναν κι αλλιώς. Δε φτάνει που μας είχαν χρεώσει
πενήντα ευρώ παραπάνω, επειδή η βαλίτσα
του φίλου μου ξεπερνούσε κατά τρία ολόκληρα κιλά το επιτρεπτό όριο, φαντάζεσαι
να μας άφηναν και στο κρύο; Αν και τώρα που το σκέφτομαι, τέτοιοι γύφτοι που
είναι, ικανούς τους έχω να σου χρεώσουν ξεχωριστά κάθε κιλ</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">oskato</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">–ή όπως λέγεται η μονάδα της
θερμότητας στη φυσική, που καίνε κατά τη διάρκεια της πτήσης. Μα την Παναγία,
όταν ο καπιταλισμός καταστρέψει πάνω στην μανιοκαταθλιπτική απληστία του, την
οποία αποκαλεί «μπιζνες», και τον υπόλοιπο πλανήτη, προβλέπω δύο πράγματα:
Πρώτον ότι η </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ryanair</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">θα
συνεχίσει να υπάρχει και δεύτερον, ότι κατά τη διάρκεια πτήσης θα σε ενημερώνουν
από το μικρόφωνο, μήπως τώρα που πετάς για τη διπλανή ήπειρο θες κάνα νέο
συκωτάκι που πήραμε σε τιμή ευκαιρίας από μια φυλακή ανηλίκων στο Μεξικό. Και
θα περνάει το καροτσάκι με τα νεφρά, τα συκώτια, τις καρδιές, κάποιοι λίγοι θα
παραγγέλνουν και οι περισσότεροι θα σχολιάζουν αποδοκιμαστικά:</span></i></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Too</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">expensive!</span><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt;">»</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 115%;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />Τέλος πάντων
είχα νεύρα παρόλο που πήγαινα μαζί με τον ελληνοτούρκο φίλο μου, Σοφοκλής
Μοσχάρ στο όνομα και ένδοξο μέλος (δηλαδή πρώην) του εργατικού κόμματος
Τουρκίας, μια βδομάδα διακοπές στη Σλοβακία με σκοπό να την αράξω στον καναπέ
του φίλου που είχα σε αυτά τα μέρη, του Αβραάμ. Από εκεί και πέρα μόνο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">YOLO</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">, δηλαδή ξεκούραση και προσευχή.
Είχαμε δρόμο ακόμα μπροστά μας όμως και για την ώρα έτρεμα από το κρύο μεν,
έσταζα απ’ τον ιδρώτα δε. Σκατά φάση, αλλά τις προηγούμενες μέρες ήμουν πολύ
χειρότερα, η τωρινή ταλαιπωρία δεν ήταν τίποτα μπροστά σε όσα είχα περάσει τα
προηγούμενα εικοσιτετράωρα. </span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; text-align: left;">«Εξκσιούζ μι
σερ αρ γιου οκέι?»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 115%;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;"><br />Γυρίζω και
βλέπω ένα παιδάκι, δηλαδή κάπου στα δεκαεννιά, ξανθούλης, λευκός σαν το
γάλα να μου γνέφει. Τι θέλει τώρα αυτή η μικρή πουστρίτσα; Του κατέσχεσαν
το στραπ-ον στον έλεγχο; Είμαι πάντα πρόθυμος να κράξω τα φασιστικά σκουπίδια
που δουλεύουν στα αεροδρόμια, αλλά το "Ελευθέριος Βενιζέλος" είναι αρκετά καλό δικέ
μου, κάποια μαλακία θα έκανες κι εσύ. Το πιτσιρίκι όμως συνεχίζει.</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt;">«Αρ γιου
σικ?»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;">Τι να του πεις τώρα. Του πετάω την ίδια δικαιολογία που λέω σε όλους και που
συνήθως πιάνει, μην στεναχωριέστε καλέ μου ξανθομπάμπουρα, είμαι άρρωστος,
τίποτα σοβαρό, κάτι υπολείμματα γρίπης, άντε στο καλό τώρα. </span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;">Χαμογελάει ειρωνικά και καλόκαρδα. Μάλιστα. Μου δείχνει τα χέρια του. Για δες, γυμνασμένος
και υγιής αλλά έχεις κάψει κάνα δυο φλεβίτσες γλύκα, περίεργος συνδυασμός.
Όπως και να έχει, η ξανθιά λουλού από εδώ κατάλαβε ότι του λέω μαλακίες για τη
γρίπη και ψιλοπιάνουμε κουβέντα. Προσφέρεται να αλλάξει θέσεις με έναν άλλο για να κάτσουμε ακριβώς δίπλα, χωρίς τρίτο άτομο ανάμεσα μας και για κάποιο λόγο
συμφωνώ.</span><span style="font-size: 12pt;"> </span><span style="font-size: 12pt;">Καθόμαστε. Συνήθως είναι η ώρα
που βγαίνουν τσιγάρα, καφές, μπύρα αλλά τώρα αρκούμαστε σε λίγο νεράκι.</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Σο γκρικ»<br />
«Γιές, γιού?»<br />
«Γκιές»<br />
«Τζέρμαν?»<br />
«Ναχ, Αμ φρομ Μπέλτζιουμ»<br />
«Κλόουζ ιναφ» <br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;">Συστηνόμαστε
και τα ρέστα. Έχουμε κόψει και οι δύο την ηρωίνη, απλά αυτός χρόνια εγώ ούτε
δέκα μέρες. Βέβαια, αυτός έπαιρνε και για χρόνια εγώ σαν υπεύθυνο άτομο που
είμαι μόνο κάτι μήνες. Ανταλλάσουμε εμπειρίες και ιστοριούλες. Δεν μπορώ να
καταλάβω πως στο εξωτερικό ξεκινάνε τόσο βαριά ναρκωτικά από τα δεκατέσσερα
τους, τι πάει στραβά; Αφού λεφτά έχουν. Ντρέπομαι να τον ρωτήσω, δε θα κάνουμε
και ψυχανάλυση ο ένας στον άλλο.</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;">Η γνώμη μου
για τα ναρκωτικά πλέον; Φαντάζομαι ήταν αναπόφευκτο να πάει εκεί το θέμα.
Δύσκολη ερώτηση, Βέλγε φίλε μου, κλίνω προς το, όσα λιγότερα προβλήματα έχεις,
τόσο καλύτερα κι όλες αυτές οι μαλακίες, αμφεταμίνες, χάπια, σκόνες, πρέζες
είναι προβλήματα, κόπος, έξοδα κλπ. Οι μπάτσοι σε πετάνε μέσα άμα σε πιάσουν με
δαύτα, από μια ηλικία και έπειτα δεν υπάρχει κοινωνική ομάδα που δε θα σε ‘’σκουπίσει’’
στο περιθώριο άμα μάθει ότι είσαι χρήστης κι όσα λεφτά κι αν έχεις, συνήθως
τελειώνουν γρήγορα. Α, επίσης, παίζει να τρελαθείς και να πεθάνεις. Άφησε το
καλύτερα. Εκτός αν είσαι γκόμενα, οι γκόμενες αντέχουν λίγο παραπάνω, αλλά εμφανισιακά
τις παίρνει η κάτω βόλτα πιο βαριά από τα αρσενικά. Δεν ξέρω γιατί, ίσως κάτι
με τα κύτταρα. Πραγματικά δεν έχω ιδέα.</span></div>
<span style="line-height: 115%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt;"><br />«Γιού ντου
μεθ?» με ρωταει ο Βέλγος. Χαμογελάω γιατί, όχι μόνο «άι ντου», αλλά και «άι
χαβ». Ε, ποιος είπε ότι το ‘’Ελευθέριος Βενιζέλος’’ έχει και τον καλύτερο
έλεγχο του κόσμου;</span></span></div>
<span style="line-height: 115%;">
</span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 115%;"></span></div>
<div style="font-size: 12pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;">«Γιου γουόντ?» προσφέρομαι να του δώσω και μόνο που δε με φιλάει. Είχα κρατήσει
μια ελαχιστότατη δόση από αυτή τη σκόνη, μπας και την κάναμε με τον Σοφοκλή ή
μήπως με βάραγαν άσχημα τα στερητικά της πρέζας. Αλλά αντέχω μια χαρά και ο
Σοφοκλής είναι πιο αντι-ντραγκ κι από γονιό που βλέπει το παιδί του να πεθαίνει
από ηρωίνη (εξαιρείται η Γώγου), άσε που το αλκοόλ ρέει φθηνό και άφθονο στη
Σλοβακία και δε θα χρειαστούμε αυτά τα σκατα, μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα είναι
άλλωστε, δεν θα μας βασανίζουν κι απ’ το πρωί ως το βράδυ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-size: 12pt;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;"><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt;">Βγάζω κάτι από το μποξεράκι μου και το δίνω στον Βέλγο, πρέπει να τον έπιασε
κατούρημα από το νερό γιατί πηγαίνει τρέχοντας στο μπάνιο. Η ώρα η καλή,
παλικάρι μου. </span></span><i><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Hard</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></i><i><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">times</span></i><i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, </span></i><i><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">hard</span></i><i><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span></i><i><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">highs</span></i><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">έλεγαν στο χωριό μου. Κωλοπαίχνιδο η ζωή και κάτι μου λέει η πως ο
διαταραγμένος σεξουαλικά ευρωπαίος από εδώ δεν την πίνει από τη μύτη τη σκόνη
που την έδωσα, αλλά όλο και καμιά σύριγγα έχει κουβαλήσει, ως απαραίτητο
ιατρικό εξοπλισμό φυσικά, μες το αεροπλάνο. Πλάκα θα είχε να πέσουμε σε κάνα
κενό αέρος την ώρα που προσπαθεί να βρει φλέβα. Φυσικά όλα αυτά είναι δικές μου
υποψίες, υποψίες ενός αποτυχημένου από τα </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">mid</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> 20</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">s</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> του </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">συγγραφέα. </span></span></div>
<span style="font-size: 12pt;">
</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /><o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;">Όπως και να
έχει όμως, όλους εμάς ο πανάγαθος θεούλης στο τέλος θα μας βάλει στα δεξιά του.
Είμαστε με τους καλούς εμείς, και δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα.</span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /><o:p></o:p></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">*** <br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Καθόλου λίγη
ώρα μετά, δεν είμαστε ούτε στην Μπρατισλάβα, ούτε καν στην Σλοβακία. Έχουμε προσγειωθεί στη μαγευτική Βουδαπέστη. Ο
Βέλγος παραδίπλα μου χτυπιέται σαν νευρόσπαστο χταπόδι μόνος του και ουρλιάζει
ότι ο λαιμός του έχει ξεραθεί (το παθαίνεις όντως αυτό απ’ τα διεγερτικά). Έτσι
κι εγώ, που δεν αντέχω το φρικτό θέαμα, σηκώνομαι και πάω να βρω τον Σοφοκλή
που κάθεται πολλές θέσεις μακριά μου. Ευτυχώς, είχε την ίδια ιδέα με μένα και
συναντιόμαστε στα μισά του δρόμου.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Χέι!», του
λέω, προσπαθώντας να περάσω για Άγγλος αλλά με έχουν προδώσει ήδη πάρα πολλά
στοιχεία. «Έχεις σήμα να πάρουμε τον Αβραάμ να του πούμε ότι θα αργήσουμε;»<br />
«Ναι, τον πήρα ήδη μη σκας, θα μας περιμένει λέει, η καθυστέρηση είναι λόγω
χιονόπτωσης».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Πφ. Φυσικά.
Όλα σε εμάς. Μην πάει κάτι καλά.
Αναστενάζω εμφατικά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Τουλάχιστον
έχει καλά μουνάκια το αεροπλάνο».<br />
«Ελπίζω να συνεχίσει έτσι και στη χώρα» μου λέει μισο χιουμοριστικά-μισο σκεπτικιστικά
ο Σοφοκλής και επιστρέφει ο καθένας στη θέση του.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">***</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;">Είμαι πραγματικά ενθουσιασμένος! Το σπίτι του Αβραάμ είναι ΤΕΛΕΙΟ. Εντάξει, σίγουρα δεν το λες τεράστιο, αλλά
είναι μια χαρά! Ήρθαμε αμέσως μόλις κατάφεραν να καθαρίσουν το αεροδρόμιο από
το χιόνι. </span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;">Είναι ένα άνετο διαμέρισμα σε μια πολυκατοικία στα προάστια της Μπρατισλάβας.
Η είσοδος του είναι ένας μικρός διαδρομάκος, στον οποίο με το ζόρι χωράει έστω
και μισός άνθρωπος. Η κοπέλα του Αβραάμ, η Μάγδα, είναι κάπως εύσωμη και καθώς
λογίζεται για τουλάχιστον δύο ανθρώπους, είναι θαύμα πως περνάει. Τέλος πάντων,
σε αυτόν το διάδρομο είναι η παπουτσοθήκη, εκεί βγάζεις τα παπούτσια σου, μόνο
που δε χωράγαμε να το κάνουμε όλοι μαζί και κατά λάθος έδωσα μια γερή αγκωνιά
στον καημένο τον Σοφοκλή. Πιστεύω ότι θα μπορούσαν να μας επιτρέψουν να
περάσουμε έστω πέντε ή τέσσερα βήματα προς το σαλόνι και να βγάλουμε εκεί τα
παπούτσια.</span></div>
<span style="line-height: 115%;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><br /></span></div>
<span style="line-height: 115%;">
<span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Τέλος
πάντων, το σαλόνι και το υπνοδωμάτιο είναι τα μεγάλα δωμάτια του σπιτιού,
μοντέρνα και άνετα. Το σαλόνι διακοσμούν φωτογραφίες του ζευγαριού, δηλαδή του
Αβραάμ Καριερόγλωσσου, του Ελληνοτσέχου φίλου μας που αναζήτησε και βρήκε μια
καλύτερη τύχη στην μαγευτική Σλοβακία και της Μάγδας Στράσερ, που είναι μια
τεράστια κοπέλα με πολύ ωραίο κόκκινο μαλλί, με μια μεγάλη ναζιστική
νεκροκεφαλή στο μπράτσο, υπέροχα ανοιχτά πράσινα μάτια, γενικά καθαρό πρόσωπο
με αρκετά </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">piercings</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">, και μάλλον κλασσικό </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">goth</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">ντύσιμο. Πέρα από τις φωτογραφίες του
ζευγαριού σε διάφορες κωμικές πόζες, στο σαλόνι βρίσκεις μια τηλεόραση, εθνικιστικά
βιβλία του Έβολα και άλλων φασιστών, Ιταλών κυρίως, μερικά σπαθιά και
μινιατούρες στρατιωτών, καθώς και ένα μπολ σοκολατάκια, στα οποία προφανώς ορμάω
γιατί είμαι νηστικός από το πρωί και πεινάω σαν καταπιεσμένη σεξουαλικά
μειονότητα.</span></div>
<span style="line-height: 115%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><br /></span></div>
<span style="line-height: 115%;">
<span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;">«ΣΤΟΠ», μου
αρπάζει το χέρι ο Αβραάμ και με σταματάει πριν φτάσω στον στόχο. «Απλά πείναγα»,
κλαψουρίζω, αλλά η περιέργεια σύντομα νικά όλα τα υπόλοιπα και επιβάλλεται.
«Γιατί να μη φάω καλέ μου Αβραάμ, είναι χαλασμένα;», τον ρωτάω ήρεμα. Ο Αβραάμ,
ο οποίος ακόμα δεν μου έχει αφήσει το χέρι, γουρλώνει τα μάτια του και με
κοιτάει επίμονα πριν αρχίσει να εξηγεί. «Αρχικά, εδώ μέσα θα τρώτε όταν σας το
λέμε εμείς και δεύτερον, αυτό το μπολ είναι καταραμένο, όταν κάποιος τρώει από αυτό,
κάτι εξαφανίζεται από το σπίτι, μην τυχόν και το καταπιείς λαίμαργε κοιλαρά!»,
μου λέει και μου αφήνει επιτέλους το χέρι που έχει αρχίσει να αποκτά μια όμορφη
μπλε απόχρωση σε μερικά σημεία του. Πιάνω το στομάχι μου. Ναι, έχω βάλει κάτι
κιλάκια, αλλά όχι τόσα που να θέλω άδεια για να φάω ή για να επικαλείται ο
κόσμος φαντάσματα. Την σκέψη μου διακόπτουν τα λόγια του Αβραάμ ο οποίος
απευθύνεται στον Σοφοκλή:</span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /><o:p></o:p></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Ότι είπα
ισχύει και για σένα φυσικά, άλλωστε δε χρειάζεται να τρως και πολύ, πώς θα
βρεις κοπέλα άμα τρως; Χάρη σου κάνω».<br />
«Σωστά-σωστά» λέει ο Σοφοκλής σε μια από τις τακτικές συμφωνίες που κάνεις με
τον Αβραάμ, ελπίζοντας όλα να πάνε καλά σε βάθος χρόνου. Κοιταζόμαστε. Έχουμε κι
οι δύο τα φρύδια σηκωμένα. <br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;">Αργότερα,
βέβαια, όλα έχουν ηρεμήσει. Παραγγέλνουμε πίτσες –που δεν παχαίνουν για κάποιο
λόγο- σε σχήμα σβάστικας και τρώμε από μια άκρη ο καθένας. Κάνουμε, μάλιστα,
πλακίτσα ότι κάθε κομμάτι είναι ένα Ράιχ , εμένα μου τυχαίνει το τέταρτο της
Μέρκελ, προσπαθώ να το βρω αστείο πίνοντας μερικές μπύρες παραπάνω και τελικώς πέφτω
για ύπνο στον καναπέ. Ο Σοφοκλής ακολουθεί το παράδειγμα μου λίγη ώρα αργότερα,
αφού καταφέρει να φουσκώσει το στρώμα του. Το ράιχ του ήταν αυτό που ξεχνάνε οι
περισσότεροι. Της γερμανικής αγίας ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">***<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;">Ημέρα
δεύτερη. Ξυπνάω πιο νωρίς από τον Σοφοκλή, αλλά όχι πιο νωρίς από τον Αβραάμ
και την Μάγδα και χάνω την ευκαιρία μου να τους φτιάξω κρέπες σοκολάτα για
έκπληξη. Πφ. Δεν απογοητεύομαι όμως, πάω στο σημείο που θα έπρεπε να είναι τα
κλειδιά και αντί για τα κλειδιά, παίρνω αυτό που μου δίνει συνήθως η ζωή.
Βρίσκω λοιπόν στη θέση των κλειδιών ένα σημείωμα που γράφει:</span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
<br />
</span><i><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">Αγαπητέ Διονύση και Σοφοκλή<o:p></o:p></span></i><br />
<div class="MsoNormal">
<i><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">Όπως γνωρίζετε, δεν είμαι πλέον
φοιτητής και έχω ανοίξει σπιτικό<br />
Δεν μπορώ, λοιπόν, να δίνω τα κλειδιά μου στον κάθε τυχαίο.<br />
Ως εκ τούτου, δεν μπορώ να σας δώσω τα κλειδιά.<br />
Όταν τελειώσει η Μάγδα απ’ τη δουλειά θα έρθει να σας ανοίξει.<br />
Μέχρι τότε, επειδή δε θα έχετε και πολλά να κάνετε, σας παρακαλώ πολύ,<br />
συμμαζέψτε λίγο το σπίτι, άλλωστε κι εγώ σας φιλοξενώ εδώ, πρέπει κάπως να
συνεισφέρετε.<o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">Αβραάμ<br /><br /><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 10.0pt; line-height: 115%;">«</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μάλιστα», σχολίασα, κάπως πιο δυνατά
απ’ ότι έπρεπε μάλλον γιατί ο Σοφοκλής, που λαγοκοιμότανε μέχρι εκείνη τη
στιγμή, ξύπνησε τελείως. Αφού πέταξε ένα δυνατό χασμουρητό μες τη μούρη μου και
τεντώθηκε σαν βασιλιάς, με καλημέρισε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Γκιουνάιντεν,
τι κρατάς εκεί;»<br />
«</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">A</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">π’ ότι φαίνεται
έχουμε γράμμα»<br />
«Μπορεί να είναι κάποια που πήδαγες καλά και θέλει να την ξαναπηδήξεις
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ», ξέσπασε ο καλός μου φίλος σε ειρωνικά και δυστυχώς
ειλικρινή γέλια.<br />
«Αυτό ήταν το αστείο με το οποίο αρχίζεις καλά τη μέρα σου και χαλάς τη δικιά
μου;» <br />
«Ξέρεις τι λένε για τη μύγα και όποιον την έχει, ε;»<br />
«Ωραία άκου τώρα για μια άλλη μύγα, να χαλάσει κι η δικιά σου η μέρα, δεν
έχουμε κλειδιά, θα μείνουμε όλη μέρα σπίτι, επίσης θα κάνουμε όλες τις δουλειές
του σπιτιού, ετοιμάσου».<br />
«Διαταγή του…»<br />
«…αφεντικού ναι».<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;">Αλλά φυσικά
δεν θα κάναμε και πολλά πράγματα χωρίς να φάμε κάτι και να πιούμε κάνα καφέ.
Πρώτη στάση στην κουζίνα. Εκεί μας περίμενε μια μικρή έκπληξη.</span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
<br />
«Τι εννοείς δεν έχει καφέ;»<br />
«Δεν κατάλαβες, όχι απλά καφέ, δεν έχει τίποτα γενικά, τα πράγματα που φάγαμε
χθες, τα παραγγείλαμε, το σπίτι τώρα που μιλάμε δεν έχει τίποτα που να πίνεται
ή να τρώγεται, τουλάχιστον όχι στην κουζίνα»<br />
«Και οι πιθανότητες να έχουν καφέ στην κρεβατοκάμαρα κρυμμένο μην τυχόν και
γίνει κατοχή είναι…»<br />
«…μηδενικές γιατί αν γίνει κατοχή αυτοί θα είναι οι κατακτητές».<br />
«Ωραία», είπα αποφασιστικά και σταύρωσα τα χέρια μου, «Δεν έχουμε δηλαδή ούτε
καφέ ούτε τίποτα να πιούμε ή να φάμε και το σπίτι είναι κλειδωμένο άρα δεν
μπορούμε να αγοράσουμε ή να παραγγείλουμε, σωστά;»<br />
«Έχει κάτι ξεραμένες γαλέτες, ρε φίλε, αλλά έχουν πέσει πάνω τους τώρα τρεις
κατσαρίδες και νομίζω είναι οικογένεια, ας τις αφήσουμε».<br />
«Καλώς», είπα πάλι, «Πάμε στα σοκολατάκια»<br />
«Μα ο Αβραάμ είπε» <br />
«ΕΙΝΑΙ ΤΡΕΛΟΣ Ο ΤΥΠΟΣ, ΡΕ», φώναξα, «ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΦΑΜΕ ΚΑΤΙ, ΠΡΙΝ ΔΟΥΛΕΨΟΥΜΕ ΣΤΟ
ΑΟΥΣΒΙΤΣ ΤΟΥ ΓΑΜΩΤΟ»<br />
«Ναι, εντάξει-εντάξει, ας φάμε» συμφώνησε κι ο Σοφοκλής.<o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μοιραστήκαμε
μισά-μισά τα σοκολατάκια κι ήπιαμε μπόλικο νερό. Μετά, καθαρίσαμε όλο το σπίτι
κι ότι είχε μείνει από χθες, λίγα πράγματα δηλαδή. Τέλος, χαζέψαμε στο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">internet</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Για να
δούμε τι σελίδες έχει ψάξει…. μμμ Μουσολίνι, Χίτλερ, Έβολα,
δεν-είμαι-εγώ-ρατσιστής-αυτοί-είναι-μαύροι, να-φύγουν, Τραμπ-ολε, Μαύρος Κρίνος
μια-είναι-η-λύση-για-τη-Μακεδονία… Α ναι, φυσιολογικά πράγματα για τον Αβραάμ»<br />
«Ρε τελικά πιστεύεις όντως ότι είναι φασίστας;»<br />
«Όχι μωρέ, για πλάκα τα λέει, πιο πολύ λεφτά θέλει να βγάζει, θα έκανε τα πάντα
για να τα προστατέψει βέβαια, αλλά εντάξει, μέχρι εκεί»<br />
«Μάλιστα»<br />
«Σκατά ε;»<br />
«Χάλια»<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ήπιαμε κι
άλλο νερό.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">***<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;">Αργότερα γύρισε
στο σπίτι η κοπέλα του Αβραάμ , όταν πια τέλειωσε τη δουλειά της (που είναι να
κάνει τατουάζ) και μας έβγαλε έξω</span><s style="font-size: 12pt;"> να κατουρήσουμε </s><span style="font-size: 12pt;">να πάμε βόλτα όλοι
μαζί. Καθίσαμε σε μια αυθεντική, σλοβάκικη παμπ, που θύμιζε κάτι από Εξάρχεια,
χωρίς να χάνει όμως το ιδιαίτερο στυλ της. Ο περισσότερος κόσμος που ερχόταν
εκεί ήταν της εργατικής τάξης και μια μικρή μόνο μειοψηφία ήταν φοιτητές. Ακόμα
κι οι ίδιοι οι σερβιτόροι και το λοιπό προσωπικό του μαγαζιού είχαν, όπως
μάθαμε αργότερα, δύσκολο παρελθόν. Ο ένας ήταν νταβατζής στη Σερβία, ο άλλος το
είχε σκάσει μετά από διπλή δολοφονία στη Ρουμανία και ο πιο φλώρος απ’ όλους
ήταν παλιά άστεγος. Πάντως το μαγαζί ήταν καλό, εντάξει ως προς τις τιμές του
και ακόμα κι εμάς που, ως Έλληνες, φοιτητές και ομιλούντες την αγγλική ήμασταν
οι κατ’ εξοχήν υποψήφιοι για θύματα κακοποιητικής συμπεριφοράς (ή μπούλινγκ,
όπως θέλετε πείτε το) μας φέρθηκαν άψογα. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />«Αι γουίλ
χαβ ε κόφι πλιζ», είπα<br />
«Ίβεν γούμεν ντρινκ άλκοχολ ατ δις άουρ», μου απαντάει ο πρώην εκπορνευτής
θηλυκών (και νυν μπάρμαν). Κοιτάω κι εγώ το ρολόι μου, τρεις παρά κάτι,
μάλιστα, εντάξει λοιπόν<br />
«Σο, ε νταμπλ κόφι εντ ε κόκα-κόλα λάιτ»<br />
«Όκει», είπε, προς μεγάλη μου έκπληξη. Εγώ περίμενα τουλάχιστον κάτι για το
πόσο αδερφή είμαι, για το πόσο σίγουρος είναι ότι δεν έχω γκόμενα και το πόσο
μικρό είναι το πουλί μου (καλά δεν ισχυρίζομαι ότι δεν ισχύουν και τα τρία,
αλλά εντάξει). Παίρνω τον διπλό καφέ και την κόκα κόλα και κάθομαι με τους
υπόλοιπους. Στο μεταξύ στην παρέα έχουν προστεθεί ένα νεαρό παλικαράκι, αρκετά
γλυκούλης και μια κοπέλα, αρκετά χάλια.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Χελόου έβριμποντι»,
λέω και κάνω αισθητή την παρουσία μου ή έστω προσπαθώ.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;">(Στην παρέα
είναι και μια κοκκινομάλλα, με τατουάζ και άλλα στοιχεία που μου αρέσουν αλλά είναι
τόσο λιώμα, που τα επόμενα δευτερόλεπτα σωριάζεται κάτω και τη μαζεύουν, δε μαθαίνουμε
τίποτα παραπάνω για αυτήν)</span></div>
<span style="line-height: 115%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt;"><br />Η Μάγδα με συστήνει σε όλους, ευτυχώς μιλάει αυτή για μένα και τον Σοφοκλή,
γιατί δεν αισθάνομαι και πολύ κοινωνικός, άσε που είμαι πολύ πιασμένος από τον
ύπνο στον καναπέ. Στο μεταξύ, όμως, πιάνω και κάτι περίεργα για «Συντρόφους απ’
την Ελλάδα» και «Η μεγάλη εθνική επανάσταση» που λένε στα αγγλικά για να μην
νιώθουμε απομονωμένοι. Τέλος πάντων, δεν σχολιάζω, παίρνω την κοκα κόλα μου και
κάθομαι δίπλα στον γλυκούλη. Σλοβάκος πρέπει να είναι. </span><span style="font-size: 12pt;">Συστηνόμαστε και πιάνουμε κουβέντα χωρίς μεσάζοντες. Τον λένε Κοστάκ, είναι
πράγματι από εδώ και δείχνει καλό παιδί, φίλος της Μάγδας, δουλεύει στην ίδια
εταιρεία με τον Αβραάμ αλλά σε πολύ κατώτερη θέση, μου το εξηγεί με απλά λόγια.</span></span></div>
<span style="line-height: 115%;">
</span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br />«Αι τέικ 500
γιούρο, Αβραάμ τέικς 2000»<br />
«Δατς οκέι, ιφ γιού ντοντ λάικ ιτ , γιου καν τζόιν δε κόμμουνιστ πάρτι» του
λέω συνοψίζοντας με απλά λόγια την ταξική πάλη τους τελευταίους αιώνες. <br /><span style="font-size: 12pt; text-align: justify;"><br />Και έτσι πιάνουμε
κουβέντα για την πολιτική. Όλη η παρέα εδώ είναι οργανωμένη σε ένα κόμμα, που
λέγεται «Η ΣΛΟΒΑΚΙΑ ΜΑΣ». Λέω μουλωχτά στον Σοφοκλή να το ψάξει στο ιντερνέτ
του κινητού του και αποδεικνύεται πως πρόκειται για ένα νεοναζιστικό κόμμα. Το
παιδάκι από εδώ, ο Κοστάκ, μου λέει ότι ήθελε να φύγει, γιατί ήταν ομοφυλόφιλος,
αλλά τον έσπασαν στο ξύλο. Μας εξηγεί πως ο ίδιος ο Αβραάμ του είπε «Και να
είσαι, να το κρύψεις, όπως κάνει κάθε σωστός πολεμιστής στο κόμμα μας!» </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;"><br />«Πολύ βαρύ
αυτό δε το πιστεύω για το φίλο μου», τον διακόπτω ενοχλημένος γιατί υπάρχει και
ένα όριο σε μερικά πράγματα που μπορώ να δεχτώ. Στο μεταξύ, η Μάγδα έχει στήσει
αυτί και έχει πάρει χαμπάρι τι συζητάμε, προτείνει λοιπόν να πάμε να βρούμε τον
Αβραάμ που στο μεταξύ έχει σχολάσει.</span></div>
<span style="line-height: 115%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt;"><br />«Γιατί όχι»,
λέμε εμείς και προφανώς το παλικάρι βρίσκει μια πρόφαση και την κάνει. Δεν τον
ξανάδαμε στο υπόλοιπο ταξίδι μας. </span></span></div>
<span style="line-height: 115%;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;"><br />Προχωράμε
μέσα στην χιονισμένη Μπρατισλάβα με την Μάγδα και τη φίλη της. Αχ, είναι
πραγματικά υπέροχα, σκέτη μαγεία. Να μην φυσάει, να μην έχει καν κρύο αλλά,
παρόλα αυτά, να υπάρχει παντού χιόνι κι ούτε ένας άστεγος πουθενά για να σε
κάνει να νιώσεις τύψεις που το απολαμβάνεις. Εξηγώ το σκεπτικό μου στο Σοφοκλή.
Συμφωνεί.</span></div>
<span style="line-height: 115%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt;"><br />«Αυτό
συμβαίνει, γιατί εδώ δουλεύουμε, δεν συζητάμε μόνο για την πολιτική με τα λεφτά
της μάνας μας και του πατέρα μας», ακούμε μια γλυκιά φωνούλα από πίσω μας. Ναι,
είναι ο Αβραάμ που μας άκουσε. Χαιρετιόμαστε και επιτέλους πάμε να φάμε.
Εννοείται προτιμάμε τοπικό φαγητό κι ας κοστίζει κάτι παραπάνω. Για να μας
μαγειρέψουν κάτι οι ίδιοι οι οικοδεσπότες μας ούτε λόγος, εδώ δεν είχαν καφέ.</span></span></div>
<span style="line-height: 115%;">
</span><span style="line-height: 115%;"></span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt;"><br />Εκεί που
τρώμε, λοιπόν, η φίλη της Μάγδας (η οποία για να καταλάβετε είναι ένας
συνδυασμός της Ρόδης, της χοντρής που παντρεύεται για τα λεφτά της ο Φατσέας
στο Καφέ της Χαράς ώστε να ξεκινήσει φυτείες με χασίς και της Ματίνας Μανταρινάκη
από το Κωνσταντίνου και Ελένης) γουρλώνει τα μάτια της χωρίς κανένα προφανή
λόγο και στρέφει το βλέμμα της πάνω μας. Σκέφτομαι «Κοίτα που έκοψα εγώ την
πρέζα και την αρχίσανε όλοι οι άλλοι», αλλά η τύπισσα επιμένει και, μάλιστα, πετάει
και μια φράση στα σλοβάκικα. «Αβραάμ, τι είπε η κοπέλα ρε;», τον ρωτάμε διακριτικά
προσπαθώντας να αποφύγουμε το βλέμμα της τύπισσας που τελικά λεγόταν Νόνα. «Α,
τίποτα», μας λέει ο Αβραάμ, «Απλά λέει ότι θέλει να τραβήξει μαλακία και στους
δυο σας ταυτόχρονα». Ο Σοφοκλής κατεβάζει όλη την μπύρα του με τη μία κι εγώ
κατεβάζω όλο το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο από μέσα μου, μπας και ξορκίσω τον
δαίμονα. «Αλλά μην ανησυχείτε», προσθέτει χαλαρά-χαλαρά ο Αβραάμ και
παραγγέλνει την επόμενη μπύρα για τον Σοφοκλή, «Είναι ακίνδυνη, λίγο περίεργη
μόνο». </span></span></div>
<span style="line-height: 115%;">
</span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt;"><br />«Λοιπόν»,
λέω εγώ, «Όπως ξέρεις Αβραάμ, εγώ περνάω φάση που ασχολούμαι με διαλογισμό,
θρησκεία και τέτοια δε με απασχολούν ταπεινά πράγματα όπως το σεξ και
γενικότερα η αναζήτηση ερωτικού συντρόφου, καταλαβαίνεις φαντάζομαι»</span><br /><span style="font-size: 12pt;">
«Το σέβομαι απόλυτα Διονύση»</span><br /><span style="font-size: 12pt;">
«Άρα η κοπέλα ανήκει δικαιωματικά στον σύντροφο Σοφοκλή!»</span><br /><span style="font-size: 12pt;">
«Σωστό! Στην υγειά μας!» </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;"><br />Και
τσουγκρίσαμε όλοι στο όνομα του νέου ζεύγους. Ο Σοφοκλής έκλαιγε από μέσα του
προφανώς και προς το τέλος του τσουγκρίσματος και λίγο απ’ έξω του, αλλά αυτά
συμβαίνουν και στις καλύτερες πρωτεύουσες χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης,
μητερούλας των λαών, ή έστω των εργοδοτών τους. </span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /><o:p></o:p></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">***<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;">Μετά το φαγητό πήγαμε σε ένα μπαράκι όλοι μαζί. Πιάσαμε ένα καλό τραπέζι πλάι σε μια παρέα
κοριτσάκια, σκέτα ποιήματα. Τα σάλια του Σοφοκλή είχαν φτάσει μέχρι το Δούναβη
αλλά κι εγώ δεν πήγαινα πίσω. Βέβαια, ισχύει κι ο ιερός κανόνας που λέει ότι
μια γυναίκα μόνη είναι ένα μικρό απροστάτευτο πιτσουνάκι, λίγο περισσότερες
είναι περιστεράκια, ακόμα περισσότερες είναι αγριοπερίστερα και, στο μέγιστο
βαθμό, σμήνος από άγρια αιμοσταγή κοράκια. Ω ναι, φίλοι μου. Κι εγώ θεωρώ ότι
οι γυναίκες είναι πιο πολιτισμένες από τους άντρες, αλλά σας βεβαιώνω ότι,
απέναντι μας, ίσως για λόγους εκδίκησης, μπορούν να αποδειχθούν πολύ μεγαλύτερα
τέρατα απ’ όσο θα υπάρξουμε εμείς προς αυτές ποτέ. Και πράγματι, έχουμε υπάρξει
στο μέγιστο βαθμό, οι πατριαρχικές δικτατορίες ήταν στα αλήθεια τρομαχτικές,
μένει όμως να δούμε τις μητριαρχικές. Ποιος ξέρει όμως, ίσως και να έχουν πλάκα,
ίσως και να μην αλλάξει και τίποτα. Όπως και να έχει, επειδή σε κάποια φάση
μαζεύτηκαν δεκάδες κοριτσάκια που ούρλιαζαν και φώναζαν και μίλαγαν όλα μαζί το
ένα στο άλλο κρατηθήκαμε μακριά. Εγώ προσωπικά θα έμενα έτσι κι αλλιώς, μιλάω
περισσότερο για τους υπόλοιπους της παρέας.</span></div>
<span style="line-height: 115%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><br /></span></div>
<span style="line-height: 115%;">
<span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;">Πίναμε
ήσυχοι το ποτάκι μας λοιπόν. Και σκάνε δυο αψέντια μπροστά μας </span><span style="font-size: 12pt;"> </span><span style="font-size: 12pt;">κέρασμα. Από τη Νόνα, ωραία λέμε, τέλεια. Ο
Αβραάμ σκύβει προς εμάς και μας λέει «Κεράστε κι εσείς το κορίτσι». «Βεβαίως»,
απαντάμε και εμείς με τη σειρά μας, που θιχτήκαμε κάπως που δε θεώρησε
αυτονόητο ότι θα ανταποδίδαμε, έστω για λόγους ευγένειας. «Θα τη βγάλουμε έξω
βόλτα αύριο για κέρασμα», πρόσθεσε αριστοτεχνικά ο Σοφοκλής, που όμως το
εννοούσε, </span><span style="font-size: 12pt;"> </span><span style="font-size: 12pt;">αλλά ο Αβραάμ επέμεινε. «Όχι»,
του είπε και κόλλησε το πρόσωπο του στου Σοφοκλή, ενώ ταυτόχρονα τα μάτια του
στένεψαν, «Θα κεράσετε τώρα». </span></div>
<span style="line-height: 115%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><br /></span></div>
<span style="line-height: 115%;">
<span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;">Αποφάσισα να
το σώσω όπως μπορούσα. «Νόνα, τι θα πιείς;», τη ρώτησα. «Δυο βότκες είναι καλά»,
μου απάντησε. Μου φάνηκε λίγο περίεργο, αλλά ξέρω ‘γω; </span><span style="font-size: 12pt;"> </span><span style="font-size: 12pt;">Δυο ποτά κέρασε κι αυτή, ίσως περιμένει δύο
κεράσματα. Την κεράσαμε λοιπόν τις βότκες της, ενώ παράλληλα συνεχίσαμε κι
εμείς να πίνουμε, πράγμα που δεν ήταν και τόσο έξυπνο εκ μέρους μας, εδώ που τα
λέμε. Λίγη ώρα μετά, σκάει δεύτερος γύρος κερασμένος από την Νόνα. Δύο ποτά. Μάλιστα.
Τα πίνουμε. Ο Αβραάμ σκύβει πάλι προς το μέρος μας. Αλλά δεν μας λέει τίποτα
για κέρασμα αυτή τη φορά.</span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /><o:p></o:p></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Παιδιά
ξέρετε ότι στην περιφέρεια που είμαστε έχει κερδίσει τις εκλογές το κόμμα που
υποστηρίζω;»<br />
«Αλήθεια, πολύ χαιρόμαστε για σένα Αβραάμ», λέμε με όση μετριοπάθεια καταφέρνουμε
να επιστρατεύσουμε μέσα από το ταλαιπωρημένο από αλκοόλ μυαλό μας. «Και ποιο
είναι αυτό το κόμμα;», ρωτάει ο Σοφοκλής.<br />
«Την έκανες την μαλακία σου, δεν άντεξες» σκέφτηκα<br />
«Χαίρομαι που ρωτάς», είπε με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά ο Αβραάμ. «Λέγεται
‘’Η ΣΛΟΒΑΚΙΑ ΜΑΣ’’ κι είναι κόμμα πατριωτικό και λαϊκό» <br />
«Α, τι καλά», είπα βιαστικά, «Δείτε τι ωραία κοριτσάκια απέναντι» <br />
«ΧΑΧΑΧΑΧΑ ΚΑΛΑ, ΕΣΕΝΑ ΔΕ ΣΟΥ ΣΗΚΩΝΕΤΑΙ ΚΑΝ ΑΠΟ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ ΠΛΕΟΝ
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ», λύνεται στα γέλια ο Αβραάμ περήφανος για τη συμπεριφορά του
λες και μιλάει με το βιαστή της εγγονής του που του ζητάει ψιλά για να πάει σε
κάνα μπουρδέλο.<br />
«Εεε δεν είναι πολύ αστείο Αβραάμ, επίσης δεν ισχύει, λες βλακείες» του απαντάω κοκκινίζοντας γιατί έχω χάσει όντως κάτι καλά γαμήσια λόγω στυτικής δυσλειτουργίας.<br />
«Ναι ρε Αβραάμ, μαλακία σου, μαζέψου» με υπερασπίζεται ο Σοφοκλής<br />
«Καλά Σοφοκλή, εσύ είσαι σε ακόμα χειρότερη θέση, άντε πες ότι καμιά χαζή θα
ψαρώσει με τα ναρκωτικά, εσύ που είσαι απλά ένας τεμπέλης άνεργος, τι θα σου
βρει;»<br />
«Απόγνωση;»<br />
«Σου λέω, για το καλό σου πάντα, άμα δεν αρχίσεις γυμναστήριο και δεν βρεις
κάποιο χόμπι δεν έχεις καμία ελπίδα για τίποτα στη ζωή σου»<br />
«Μάλιστα»<br />
«Μπορείς να το κάνεις πάντως ΑΦΟΥ κεράσετε την κοπέλα τα ποτά που χρωστάτε,
άντε πολύ αργήσατε» καταλήγει ο Αβραάμ.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;">Τέλος πάντων
ξανακεράσαμε. Ήπιαμε και</span><span style="font-size: 12pt;"> </span><span style="font-size: 12pt;">λίγη μπύρα
επιπλέον εκτός από τα ποτά, για να καθαρίσει το κεφάλι μας. Ήπιε κι η Μάγδα,
που όσο πέρναγε η ώρα έμοιαζε να γίνεται ακόμα πιο τεράστια -ή εγώ τα έβλεπα
διπλά (τετραπλά στην περίπτωση της)- και, φυσικά, ήπιε κι ο Αβραάμ. Τέλος, ήρθε
ο λογαριασμός. Η Νόνα τότε πέταξε ξανά κάτι στα σλοβάκικα. Αμέσως ρώτησα τον Ελληνοτσέχο
φίλο μας.</span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /><o:p></o:p></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Μαλακία
θέλει να μας τραβήξει πάλι;»<br />
«Α όχι, απλά δεν έχει λεφτά για τα ποτά της και τα κεράσματα, δυστυχώς τα
ξέχασε σπίτι»<br />
«Μα…»<br />
«Σας είπα, είναι λίγο περίεργη»<br />
«Περίεργη είπες, όχι γαμημένο κάθαρμα και μουνόπανο του διαβόλου»<br />
«Ας μη το κάνουμε θέμα για λίγα λεφτά…»<br />
«Δηλαδή πόσα;»<br />
«Συνολικά για όλους είναι 70<sup>Ε</sup>»<br />
«Και πόσα δίνουμε εμείς;»<br />
«70<sup>ε</sup>»<br />
«Θα-πάθω-κρίση-πανικού-λα-λα-λα»<br />
«Κοίτα, θα βρούμε τρόπο να τα πατσίσουμε, πληρώστε τώρα εσείς και αύριο θα σας
αφήσουμε και κλειδιά και θα το λύσουμε το θέμα εντάξει; Ψυχραιμία!».<br />
«Άντε μακάρι, θα το εκλάβω ως ένα σουρεαλιστικό σκηνικό»<br />
«Μπράβο, έτσι σε θέλω Διονύση, αισιόδοξο».<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Πληρώσαμε τα
70<sup>ε</sup> μας με τον Σοφοκλή, γυρίσαμε σπίτι, κλάψαμε λίγο, μετά κοιμηθήκαμε.
Αύριο θα ήταν μια νέα μέρα κι ο ήλιος θα έβγαινε ξανά από την ανατολή.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">***<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;">Ξυπνήσαμε
λοιπόν το επόμενο πρωί και πράγματι, τα κλειδιά ήταν εκεί που έπρεπε να είναι
μαζί με ένα σημείωμα που συνιστούσε προσοχή, γιατί η Μπρατισλάβα είναι γεμάτη
με επικίνδυνους άστεγους και τοξικομανείς. Το σημείωμα το υπέγραφε, φυσικά, ο
αγαπητός </span><span style="font-size: 12pt;"> </span><span style="font-size: 12pt;">Αβραάμ.</span></div>
<span style="line-height: 115%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><br /></span></div>
<span style="line-height: 115%;">
<span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Δεν μας
ένοιαξε καθόλου όμως, ντυθήκαμε καλά για να αντιμετωπίσουμε τον στρατηγό
χειμώνα -που, εδώ που τα λέμε, στη Σλοβακία μάλλον απλός πεζικάριος είναι- και
ξεχυθήκαμε έξω. Πρώτη στάση στο τοπικό μίνι-μάρκετ, να εφοδιάσουμε το σπίτι με
καφέ, ψωμί, σοκολάτες, τυριά και μερικά άλλα πραγματάκια, κυρίως μπύρες και
λάιτ αναψυκτικά. Δώσαμε κάνα εικοσάευρο, γιατί αγοράσαμε πράγματα για τον
Αβραάμ και τη Μάγδα επίσης( το γράμμα του Αβραάμ το τόνιζε αυτό) και
συνεχίσαμε. Περπατήσαμε για ώρες, κάνοντας κύκλους για να δούμε όσο το δυνατόν
περισσότερο πόλη, χωρίς να ενδιαφερθούμε τόσο για τα μνημεία όσο για τους
ανθρώπους της Μπρατισλάβας. Ο λαογράφος , ο αυθεντικός λαογράφος που μαθήτευσε
δίπλα σε μυαλά σαν τον </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Hunter</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Thompson</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">, </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Charles</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Bukowski</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> αλλά και τον δικό μας Τσιφόρο, δεν
ενδιαφέρεται για τα μουσεία ή τις διάσημες καφετέριες που ο κάθε χαζοβιόλης
πουστράκος πολιτικός έπινε καφεδάκι, αφού υπέγραφε την άμεση ή έμμεση καταδίκη
χιλιάδων ανθρώπων σε πείνα ή θάνατο. Αντίθετα, αναζητά τα καθημερινά βιώματα
των απλών ανθρώπων της χώρας που επισκέπτεται. </span></div>
<span style="line-height: 115%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><br /></span></div>
<span style="line-height: 115%;">
<span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;">Ανεβαίνουμε
προς τα πάνω έναν δρόμο υπερβολικά μίζερο για τα δεδομένα της Μπρατισλάβας,
είναι ο μόνος που έχει συνθήματα σε όλη την πόλη, αν έστω και μόνο ένα από αυτά
ήταν πολιτικό (ξέρουμε ότι κανένα δεν είναι, γιατί όλα έχουν υπογραφές
ποδοσφαιρικών ομάδων) θα έλεγες ότι είμαστε στη Στουρνάρη. Τα έχω παίξει, όμως,
τελείως και χρειάζομαι καφέ. Οι Σλοβάκοι, σαν τελειωμένα αλκοόλια που είναι,
δεν ξέρουν να φτιάχνουν ούτε νες, ουτε φραπέ. Μόνο εσπρέσο, που είναι πολύ
λίγος και πολύ θλιβερός </span><span style="font-size: 12pt;"> </span><span style="font-size: 12pt;">για τα γούστα
μου. Παρόλα αυτά χωνόμαστε σε μια καφετέρια που βρίσκεται πάνω στην ''Στουρνάρη''.</span></div>
<span style="line-height: 115%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><br /></span></div>
<span style="line-height: 115%;">
<span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;">«ΧΕΛΟΟΥ»,
λέει ο Σοφοκλής, ο πιο γλωσσομαθής της παρέας -γιατί δεν βρίσκει άραγε δουλειά,
μυστήριο μεγάλο για τον φίλο μας τον Αβραάμ, που λογικά υποθέτει ότι απλά
τεμπελιάζει-. «Χάι», απαντάνε κι οι υπάλληλοι, «Άρ γιού φρομ Γκρις;», μας
ρωτάνε. «Ωχ», σκέφτομαι, «Τώρα θα μας πετάξουν έξω με τις κλωτσιές και θα
φωνάξουν καμιά νεοναζιστική συμμορία να μας καθαρίσει, γιατί δεν μπορεί όλη η
παραγωγική Ευρώπη να πληρώνει τους βρωμιάρηδες τους Έλληνες», αλλά τελικά ο
υπάλληλος αποδεικνύεται φιλαράκι από τα Βαλκάνια. «Νάις, άι αμ φρομ Σέρμπια»,
εξηγεί. Του σφίγγω το χέρι φυσικά, σκέφτομαι να αρχίσω κουβέντα για Τίτο, αλλά
φοβάμαι πως θα εξελιχθεί σε κουβέντα για το Μιλόσεβιτς και λέω να το αφήσω
καλύτερα. </span></div>
<span style="line-height: 115%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><br /></span></div>
<span style="line-height: 115%;">
<span style="font-size: 12pt;"></span></span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt;"><span style="font-size: 12pt;">Παράλληλα, ένας θαμώνας του μαγαζιού που ήταν χυμένος κυριολεκτικά πάνω σε μια
εφημερίδα απλωμένη πάνω στο τραπεζάκι που καθόταν, σηκώνεται απότομα, έρχεται
προς το μέρος μας και μας προσφέρει το χέρι του.</span></span></span></div>
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt;">
</span></span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><br /></span></div>
<span style="line-height: 115%;">
<span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Εντ άι αμ
φρομ Μακεντόνια» <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;">«Από πού
είστε; Από τα Μακ-Ντοναλτς;», θα μπορούσα να του πετάξω ως πλακίτσα μεταξύ
‘’γειτόνων’’ λαών αλλά προτιμώ να αρπάξω την ευκαιρία να μην φανούμε όλοι οι Έλληνες
τελείως νοητικά καθυστερημένοι -που είμαστε- και τον χαιρετάω πολιτισμένα και
χαρούμενα που έχουμε μαζευτεί όλοι οι γείτονες εδώ, χωρίς να σχολιάσω το όνομα
της χώρας του. Η δικιά μου γνώμη για το μακεδονικό είναι πως δεν δίνω δεκάρα τσακιστή
για το πώς λέει ο καθένας τη χώρα του, αρκεί να μην απαιτεί να πάει κανένας
φουκαράς μακεδόνας να πολεμήσει για αυτό το θέμα. Το ίδιο ισχύει για την
ελληνική πλευρά βέβαια. Θες να το παίζεις νεάτερνταλ με το καημένο το
μακεδονικό έθνος στα βόρεια; Οκέι, αλλά άμα περιμένεις να πάω με ενθουσιασμό να
φορέσω χακί μην μπουκάρουν οι «Σκοπιανοί», είσαι γελασμένος. Κρατάω
πραγματιστική στάση σε αυτά τα θέματα, πατρίδα μου είναι αυτή που μου δίνει
μεγαλύτερο βασικό μισθό και χαμηλότερο ποσοστό ανεργίας. Ο Μακεδόνας -που
μάλλον πρέπει να είναι πιο αλκοολικός από τους Σλοβάκους- κι ο Σέρβος μας
κερνάνε ένα σφηνάκι, τσουγκρίζουμε, χαιρετάμε και την κάνουμε. Α, Βαλκάνια, η
άγρια δύση της μεσογείου. Φεύγουμε χαμογελαστοί, πάντως.</span></div>
<span style="line-height: 115%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><br /></span></div>
<span style="line-height: 115%;">
<span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;">Στο τέλος
της «Στουρνάρη» βρίσκουμε το αντίθετο της, μια οδό που έχει όλες τις εμπορικές
βλακείες που μπορείς να φανταστείς και περιλαμβάνει ένα μεγάλο άνετο πεζόδρομο,
θυμίζει την δικιά μας Ερμού. Λέμε να την περπατήσουμε μέχρι τέλους και μετά να
γυρίσουμε σπίτι. Έχει τυροπιτάδικα, μαγαζιά με ακριβά ρούχα, παπούτσια,
αρώματα, ξενοδοχεία ακόμα, αλλά και στιπτιτζάδικα, ένα-δυο υπόγεια κλαμπ, ένα
εστιατόριο και μερικά ακόμα ενδιαφέροντα -ή και όχι τόσο- πράγματα. </span></div>
<span style="line-height: 115%;">
</span>
<br />
<div style="font-size: 12pt; text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt;">Το πιο ωραίο φυσικά είναι ο κόσμος της. Περισσότερα κορίτσια παρά αγόρια και
κυρίως ντόπιες Σλοβάκες. Νέες και ωραίες, οι κοπέλες που παράγει ο ημιπολιτισμένος
αυτός τόπος, που δέχτηκε με ανοιχτές αγκάλες την δυτική βαρβαρότητα και τον
ευρωπαϊκό καπιταλισμό, δεν ταιριάζουν σε τίποτα με τα πρότυπα που αναπαράγουν
οι σκατόβλαχοι της πατρίδας μας. Μπορεί στο μικρό ελληνικό κρατίδιο
που ξεκίνησε ως ένα προτεκτοράτο νότια της γραμμής Αμβρακικού-Παγασητικού να
θεωρείται πως το λεγόμενο ανατολικό μπλοκ είναι γεμάτο από δίμετρες καλλονές με
ξανθό μαλλί, κορμάρα και ένα μέτρο πόδι (που τι να κάνουμε, από το 1990 και
μετά «νιετ σοβιέτ, νιετ φαί» και τώρα θα γλείψουν ευχαρίστως την πούτσα του
κάθε γιδοβοσκού-απόγονου ταγματασφαλίτη για 15€), αλλά, αντίθετα, οι Σλοβάκες
βγαίνουν σε όλα τα μεγέθη και κυρίως, σε καφέ και μελαχρινό μαλλί. Είναι βέβαια
πιο ψηλές από τις Ελληνίδες, αλλά ελάχιστα μόνο και στην ουσία δεν καταλαβαίνεις
τη διαφορά. Βγάζουν έναν παραπάνω αέρα από τα μισοκακόμοιρα κλαψιάρικα
τσουλάκια που έχει ξεβράσει το κύμα στα μέρη μας είναι η αλήθεια και, φυσικά,
πίνουν πολύ παραπάνω αλκοόλ. Όπως όλος ο λαός ανατολικά του σιδηρούν
παραπετάσματος.</span></span></div>
<span style="line-height: 115%;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><br /></span></div>
<span style="line-height: 115%;">
<span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Περπατάμε
την ''Ερμού''. Μπροστά μας μια ξανθούλα με μπουκλωτό μαλλί, γύρω στα 19-20, μας
χαμογελάει. Πανέμορφη, αλλά μου ρίχνει δύο εκατοστά τουλάχιστον ύψος κι άλλωστε,
είμαι αφοσιωμένος στον Κύριο αυτή την περίοδο και αλίμονο η πίστη δεν
συμβιβάζεται με τη σάρκα. Δίπλα της η φίλη της, ένα κεφάλι πιο κοντή, μαύρα
μαλλιά, κοκάλινα γυαλιά και σακίδιο αλά φοιτήτρια σε σχήμα ΕΑΑΚ στην πλάτη. Χμ,
ίσως είναι ένα μήνυμα από Εκείνον να μην εγκαταλείψω τόσο σύντομα τις επίγειες
ηδονές. Έχει ένα σχέδιο για μένα, είμαι σίγουρος.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Γυρίζω στο
Σοφοκλή, που κοζάρει την ξανθιά. Λογικό, πάντα του άρεσαν πιο κυριλέ γκόμενες
από μένα, που, κατά βάση, δώσε μου φρίκουλα και πάρε μου την ψυχή. Πάντως αυτές
δείχνουν αρκετά νορμάλ.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Θα χωθούμε
ρε;», τον ρωτάω<br />
«Θες τις απαγάγουμε ας πούμε;»<br />
«Αυτό θα βοηθούσε να αποφύγουμε πολλές αρνητικές συνέπειες»<br />
«Όπως;»<br />
«Να φάμε άκυρο;»<br />
«Α, θα τις βιάσουμε κιόλας» συμπεραίνει σαρκαστικά ο Σοφοκλής<br />
«Ε βρε παρεξηγιάρη, λες και θα είναι η πρώτη φορά που το κάνεις» του λέω και
τον βλέπω που κοκκινίζει κι αμήχανα φοράει τα γυαλιά ηλίου του (στη Μπρατισλάβα
αυτή την ώρα χιονίζει).<br />
«Αυτό έγινε πριν πολύ καιρό και δεν είχε καμία σχέση με βιασμό»<br />
«Δεν το αμφισβητώ, για αυτό θα σκεφτείς να κάνουμε κάτι τώρα, ως φυσιολογικός
άνθρωπος που είσαι δεν θα έχεις πρόβλημα, σωστά;» <br />
«Χμ…γαμιέσαι λίγο… αλλά τι θα έλεγες να πηγαίναμε και να τους λέγαμε χύμα ότι
θέλουμε να βγάλουμε μια φωτογραφία μαζί τους
για να λέμε και καλά στους φίλους μας ότι κάναμε σεξ μαζί τους;»<br />
«Πώς θα μας βοηθήσει αυτό να κάνουμε όντως σεξ μαζί τους;»<br />
«Έχε μου εμπιστοσύνη», μου λέει ο Σοφοκλής και πλησιάζουμε τις τύπισσες, αυτός
θαρραλέα κι εγώ σαν ποντικάκι που το έχουν καλέσει για δείπνο στο
εστιατόριο‘’Η ΓΑΤΑ’’.<br />
<br />
«Χελόου γκερλζ», λέει ο Σοφοκλής, που φοράει ακόμα τα γυαλιά ηλίου, θεέ μου. <br />
«Χελοοοοοοοοοοόου μπόυζ» μας λένε κι αυτές. Ώπα, αυτό δε το περίμενα με τίποτα,
λέμε. </span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div style="font-size: 12pt; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;">Ανταλλάσουμε κάτι γρήγορες συστάσεις που ούτε που τις θυμάμαι και τότε ο
Σοφοκλής τους σκάει την ιστορία.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Ο φίλος μου
από εδώ» λέει σε άπταιστα αγγλικά και με δείχνει κάνοντας έναν μορφασμό αηδίας
και λύπησης ταυτόχρονα «Είναι το πιο μίζερο πλάσμα που περπάτησε ποτέ στον πλανήτη μας. Για να
καταλάβετε, ο πατέρας του πεθαίνει από καρκίνο, καταχρεωθήκανε να βρούνε λεφτά
για γιατρούς στην οικογένεια, ο ίδιος πάσχει από βουλιμία, ανορεξία και
κατάθλιψη, ενώ χρόνια τώρα τον καταπίνει η μάστιγα των ναρκωτικών. Σαν να μην
έφταναν όλα αυτά, είναι άνεργος, παράτησε τη σχολή του και όταν αρρώστησε ο
πατέρας του η κοπέλα του τον χώρισε γιατί είχε κουραστεί πάρα πολύ με όλα αυτά
που του συνέβαιναν. Δείτε τον! Δεν είναι καν όμορφος! Το μόνο που ζητάμε είναι
μια φωτογραφία μαζί σας, γιατί να, όλοι τον κοροϊδεύουν στα μέρη μας για τη ζωή
του και πρέπει κάπως να πείσει πως έστω
στη Σλοβακία στάθηκε τυχερός και είχε επιτυχία με δύο πανέμορφες κοπέλες σαν
εσάς»<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;">Η ξανθιά
έχει εκστασιαστεί με το πόσο καλός φίλος είναι ο Σοφοκλής που ζητάει εκ μέρους
μου κάτι τέτοιο, ενώ η μελαχρινή που μου αρέσει με λυπάται και με σιχαίνεται
λίγο κι εγώ αναρωτιέμαι που τους βρίσκω πάντα κάτι τέτοιους μαλάκες για παρέα.</span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /><o:p></o:p></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt;">«Σο γιου
νιντ ε πίκτερ γουίθ ας του προυβ γιου χαντ σεξ?», λέει η ξανθιά.</span><br /><span style="font-size: 12pt;">
«Γες μάι λέιντιζ» λέει ο μπίγκ-Σόφο από εδώ, που είδε ότι πιάνει η αηδία του
έγινε από ταπεινό χαμομηλάκι, παιχταράς. Η ξανθιά τον πλησιάζει και του λέει
σαγηνευτικά:</span><br /><span style="font-size: 12pt;">
«Ιτ σιμς γιού γουίλ γκετ μορ δαν ε φώτο» και αρχίζει να τον φασώνει.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;">Τον έχει
πιάσει λοιπόν από το σβέρκο η Σλοβάκα τον φίλο μου περίπου όπως πιάνω εγώ τη
γάτα μου όταν δε θέλει χάδια αλλά θέλω εγώ και του έχει αλλάξει τα φώτα, τα ‘’ματσ-μουτς’’
ακούγονται σε όλο το Δούναβη και το ίδιο και τα ζουμιά. Κοιτάω και εγώ την μελαχρινή
μήπως από λύπηση έστω (άλλωστε είμαι ένας μόνος, φτωχός, άσχημος, πρεζάκιας) με
πάρει καμιά αγκαλίτσα, αλλά που τέτοια τύχη. Πιάνει απλά το κουταβίσιο βλέμμα
μου και έρχεται δίπλα μου. «Γιού χαβ ε κάμερα?» με ρωτάει. Δεν καταλαβαίνω. «Γιές
μπατ…». «Γκιβ μι» μου λέει. Της την δίνω και μας τραβάει μια σέλφι «Νάου γιού
χαβ γιορ φοτο» μου λέει και μου εύχεται καλή τύχη. Έπειτα φεύγει, αφού
συνεννοηθεί με τη φίλη της στα σλοβάκικα.</span><span style="font-size: 12pt;">
</span><span style="font-size: 12pt;">Στο μεταξύ, ο φίλος μου και εκείνη έχουν κολλήσει πάνω στο μόνον του
πεζοδρόμου δενδρύλλιον και… δεν ξέρω αν λέγεται ακόμα, φασώνονται σε αυτό το
σημείο. Πάντως η τύπισσα έχει το χεράκι της χωμένο για τα καλά στο παντελόνι
του φίλου μου κι ούτε για πετρέλαιο να έψαχνε το κορίτσι, ζωή να ‘χει. Πάντως
δείχνει να καταλαβαίνει, όχι τόσο τη δικιά μου αμηχανία, όσο των περίπου εκατό
και κάτι ατόμων που έχουν περάσει τα τελευταία λεπτά από το μέρος. «Λετς γκόου
μπακ του μάι πλέις», λέει στον Σοφοκλή. «Αι καν’τ γουέιτ», της απαντάει και μου
δίνει ραντεβού σε μία ώρα. Όχι πίσω στο σπίτι, αλλά στην τοπική παμπ που είναι σχετικά
κοντά πάντως.</span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /><o:p></o:p></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Μα θα
προλάβεις;»<br />
«Ας είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας Διονύση» μου λέει με νόημα<br />
«Καλή τύχη φίλε μου», του λέω και τους αφήνω να τραβήξουν το δρόμο τους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">***<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;">Τα μάτια μου
ήταν βουρκωμένα από τη συγκίνηση όταν αποχαιρέτησα τον καλό μου φίλο με αυτήν
την αιμορουφήχτρα από την ανατολική Ευρώπη, αλλά σίγουρα θα τα έβγαζε πέρα.
Στον έρωτα και στον πόλεμο όλα επιτρέπονται, όπως λέει κι η φιλοσοφία ή ο όποιος
κλάδος αλλά τότε γιατί θεσπίσαμε νόμους για τη διεξαγωγή του πολέμου; Γιατί
είναι ανήθικη η τρομοκρατία και τι σημαίνει τρομοκρατία στον έρωτα; Σκατούλες!
Είχα την ατυχία στα δεκαοχτώ να διαβάσω εκείνο το κεφάλαιο «Για τον έρωτα» του
Μαλατέστα, που με στοιχειώνει μέχρι και σήμερα, σαν να πρόκειται για κάποιο
ιερό κείμενο, ενώ στην πραγματικότητα είναι πολύ όμορφο και πραγματιστικό, εν
αντιθέσει με τις συνηθισμένες αναρχικές χαζομαρούλες. Τέλος πάντων, πετάω μια
χιονόμπαλα σε έναν περαστικό για να αποδείξω την ωριμότητα μου, αγοράζω μια
κόκα-κόλα λάιτ από το περίπτερο και φύγαμε για το ναό. Έχει μόνο καθολική
εκκλησία εδώ, αλλά αυτός δεν είναι λόγος να παραμελήσουμε τη σχέση μας με το
επέκεινα.</span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /><o:p></o:p></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;">Τσαλαβουτάω
βήμα-βήμα στο χιόνι και φτάνω στον Καθεδρικό, που είναι κοντά στο μνημείο που
στήσανε για τους εβραίους οι οποίοι μαρτύρησαν κατά τη γερμανική κατοχή και
επίσης δίπλα στο κέντρο της πόλης. Μεγάλη ταλαιπωρία οι Εβραίοι, σκέψου τώρα να
σου λένε ότι ελέγχεις τον πλούτο όλου του κόσμου και να παίρνεις 900€ μισθό στο
Τελ Αβίβ ή ότι έχεις βρει το φάρμακο για τον καρκίνο και δεν το μοιράζεσαι, ενώ
την ίδια ώρα να πεθαίνει το παιδί σου από λευχαιμία. Σιχαμένα απόβλητα οι
αντισημίτες γενικώς για τον πλανήτη μας, εννοώ ακόμα μεγαλύτερα κι από τον
άνθρωπο.</span></div>
<span style="line-height: 115%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><br /></span></div>
<span style="line-height: 115%;">
<span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;">Μπαίνω στον
ναό, προφανώς όλα είναι ήσυχα και σκοτεινά, λειτουργία φυσικά και δεν έχει αυτή
την ώρα ή αυτή την μέρα, το γραφείο του ιερέα έχει φως αλλά η πόρτα είναι
κλειστή. Τέλεια, όλη η εκκλησία για πάρτη μου, απαλλαγμένη από τα μεγαλύτερα καθάρματα, δηλαδή ιερείς, παπάδες, τουρίστες, συνηθισμένους χριστιανούς κλπ.
Εγώ είμαι απλά ο Διονύσης Ρακόπουλος. Και ήρθα για να προσευχηθώ. </span></div>
<span style="line-height: 115%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 115%;"><br /></span></div>
<span style="line-height: 115%;">
<span style="font-size: 12pt;"><o:p></o:p></span></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt;">Κάθομαι
ταπεινά στο πάτωμα της εκκλησίας με τα γόνατα και τριγύρω επικρατεί απόλυτη
ησυχία. Οι καθολικές εκκλησίες είναι πιο όμορφες από τις δικές μας. Και οι
καθολικοί γενικά μου φαίνονταν πάντα πιο έξυπνοι άνθρωποι από τους ορθόδοξους.
Δεν ξέρω, μπορεί να είναι κι ιδέα μου ή να οφείλεται στις πιο ορθολογικές βάσεις της
δυτικής παράδοσης, αρκετά διαφορετικές από τις μυστικιστικές της βυζαντινής. </span><span style="font-size: 12pt; text-transform: uppercase;">Α</span><span style="font-size: 12pt;">ποφασίζω, πάντως, μιας και δεν ξέρω
καμία κανονική προσευχή, να κλέψω από κάτι που είχα δει σε μια ταινία ή σε ένα
βιβλίο. Όπως το θυμόμουν βέβαια, ή όπως με βόλευε.</span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Εις το όνομα του Πατρός του Υιού και
του Αγίου Πνεύματος. <br /><br /><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Δώσε Κύριε την χάρη σου σε εμάς και
σε όλους αυτούς που τιμωρήθηκαν σκληρά για όσα έκαναν.<br /><br /><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Συγχώρεσε αυτούς που αγάπησαν αλλά και
αυτούς που αγαπήθηκαν. <br /><br /><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Συγχώρεσε αυτούς που πέθαναν. <br /><br /><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αυτούς που τρελάθηκαν. <br /><br /><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αυτούς που καταλήφθηκαν από δυνάμεις
σκοτεινές.<br /><br /><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Συγχώρεσε αυτούς που ξέφυγαν από το
δρόμο σου, αυτούς που παραφέρθηκαν, κι αυτούς που λοξοδρόμησαν ή παρίσταναν πως
δε σε είδαν ή δε σε άκουσαν.<br /><br /><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Συγχώρεσε τους, γιατί είμαστε εμείς
για αυτούς και αυτοί για εμάς και δεν θα υπάρξει τίποτα καλύτερο και τίποτα
χειρότερο. <br /><br /><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Βοήθησε μας να θυμόμαστε όσους
χάθηκαν και βοήθησε να μας θυμούνται όταν χαθούμε. <br /><br /><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Συγχώρησε μας γιατί Θεό έχουμε έναν αλλά κολάσεις δύο, μία στα αριστερά σου και μία εδώ κάτω, κι αν ο Παράδεισος
υπάρχει στα δεξιά σου, συγχώρησε όσους ήθελαν να βρουν έναν παράδεισο κι εδώ.<br /><br /><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Φύλαξε τους δίπλα σου και κράτησε
τους ευτυχισμένους και ζεστούς.<br /><br /><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Προφύλαξε τους από κάθε τρέλα, κάθε
κρύο και κάθε πόνο.<br /><br /><o:p></o:p></span></i></div>
<div class="MsoNormal">
<i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Σώσε τους άλλους γιατί μαζί τους
σωζόμαστε και εμείς.<br /><br /><o:p></o:p></span></i></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<i><span style="line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt;">Αμήν. </span></span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<i>
</i><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt;">Είπα ότι είχα να πω.
Κοίταξα το ρολόι μου και έφυγα αμέσως μαζί με την κόκα-κόλα μου για να είμαι
συνεπής στο ραντεβού μου με τον Σοφοκλή. </span></span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
<o:p></o:p></span></div>
Φώντας Φ.http://www.blogger.com/profile/10264903543985634779noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2277184975713362114.post-72491966270387904502017-02-14T05:59:00.000-08:002017-02-14T06:01:09.072-08:00Love under the date tree<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUzwMmXttWqrHsol6oNtXQCoaBJM3GfnrrAbH3a4rurA1qffs4hi0UsxwpNotOcgtLAdbuiKDEC4_qsKXZ4JxlFPJ4v_PJUThU7aUr1FO6yztXP5eP0Wmvk0PUeQQ6Dhyphenhyphen8XyHu2fxz61sD/s1600/download+%25285%2529.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUzwMmXttWqrHsol6oNtXQCoaBJM3GfnrrAbH3a4rurA1qffs4hi0UsxwpNotOcgtLAdbuiKDEC4_qsKXZ4JxlFPJ4v_PJUThU7aUr1FO6yztXP5eP0Wmvk0PUeQQ6Dhyphenhyphen8XyHu2fxz61sD/s1600/download+%25285%2529.jpg" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: 20.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"><br /></span>
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">Ξέστηθη εμφανίστηκε η αλήθεια εμπρός<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">Πριν να προλάβεις να μυρίσεις τον ιδρώτα από τον κόρφο
της<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">Σου λέει <<θα φύγω>><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">Κι αφήνει μιαν άλλη στο πλευρό σου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">Κι έτσι εμφανίστηκε η φαντασία<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">απρόσκλητη όπως πάντα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">που τρώει τη σάρκα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">και τονίζει τα ζυγωματικά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">και δέχεσαι αγόγγυστα τα κτήνη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">Μήτε φάρμακα-βότανα-ελέη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">περιμαζωμένα απ’ τη γης<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">δεν την ανακερώνουν<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">Ασώπαστα δαιμόνια πειθήνια στο πλευρό της<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">στέλνουνε τα φυρμάνια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">Με βέλη τα σφηνώνουνε σ ‘αλώβητα κεφάλια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">Στις πολύβουες πολιτείες<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">καταμεσής του κόσμου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">σε μεταφέρει νοητά<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">στην γαλήνη των ορέων<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">Αρχέγονοι ποιμένες ζωσμένοι φυσεκλίκια<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">με μαλώνουν που δεν έμαθα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">πως λένε το ένα και το άλλο λουλούδι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">Τρέχοντας πίσω από αίχνη με σταμναγγάθια στο βουργιάλι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">δεν θα μάθεις ποτέ αν οδηγείς το κοπάδι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">ή αυτό σέρνει εσένα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">Για μια στιγμή λυπήθηκα την κυρά Φαντασία <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">Κανείς δε μολογάει τις στιγμές που τον κυρίευσε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">Στόματα κλειστά ανοίγουνε μυαλά <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">Ξετρυπώνουν οι φαντασιώσεις του καθενός<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">συζητώντας τα ενδόμυχα αμαρτήματα του νου<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">Αυτά που δίνουν
ένα πιάτο φαί άλλωστε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">στους θεραπευτές με τα ρετρό γραφεία<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">Πόσες φορές δε λογίστηκε το ανάλαφρο βάδισμα της<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">στους τόσους εικονικούς διαλόγους<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">Όρμησε χωρίς να το συνηθίζει<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">Να αρπάξει τα προτάγματα της ζωής<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 115%;">μα το κουδούνι διέκοψε βίαια τα πλάνα του</span><br />
<span style="font-size: large;">Ήρθανε για τα κοινόχρηστα </span><br />
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: large; line-height: 30.6667px;">πάλι</span></div>
</div>
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/k1GUIvD6YyY/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/k1GUIvD6YyY?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: 20.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: 20.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: 20.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EL" style="font-size: 20.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EL;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Paratairos http://www.blogger.com/profile/16509227589872643937noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2277184975713362114.post-16391398682254934232017-01-03T06:39:00.003-08:002017-01-03T09:31:20.529-08:00Η υγεία περνάει απ' την τουαλέτα σου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRZHgoo3ehDB3gMo5cC53t-MDEjAeFtaYQ0rLQROW4KUrsccLSPOa9SdC21yfHABgZvhKSRFBJlYsDlHnxWqLUZI-e9CWpttToJQMOd-3VbX9LyUKRUwxqmL8_vFMQG-T8-CFbzktwA1E/s1600/new+year.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRZHgoo3ehDB3gMo5cC53t-MDEjAeFtaYQ0rLQROW4KUrsccLSPOa9SdC21yfHABgZvhKSRFBJlYsDlHnxWqLUZI-e9CWpttToJQMOd-3VbX9LyUKRUwxqmL8_vFMQG-T8-CFbzktwA1E/s320/new+year.jpg" width="201" /></a></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Πτώωωωωματα/γυρνάνε
στους δρόμους χαμογελαστά</div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
Περιττώματα/ περσινά σταφύλια γλυκά<br />
Ονόματα/ ιστορία παλιά, κάθε φέτος σκατά<br />
Κονδυλώματα/ κάθε σπίτι και δράμα, σεντόνια λερά<br />
<br />
ράφια ανιαρά, ξεστηλωμένα, θετά/ Δόντια λευκά<br />
συρτάρια γεμάτα ρουτινιασμένη καρδιά/ Μητέρα, λεφτά<br />
φτάνει πια, όχι άλλα μαλλιά/ Δέκα ευρώ ουρλιαχτά<br />
τόση ζέστη ποιος ν’ αντέξει συχνά/ Καινούργια Χρονιά!<br />
<br />
Καλή χρονιά!/ τα χέρια χαϊδεύουν χέρια/ Υγεία!<br />
Καλή πρόοδο!/ τα χέρια χαϊδεύουν αυτιά/ Υγεία!<br />
Καλά κρασά!/ τα χέρια χαϊδεύουν βυζιά/ Υγεία!<br />
Καλά στέφανα!/ τα χέρια χαϊδεύουν μυαλά/ Υγεια!<br />
<br />
Παϊδάκια ζεστά/ δυσκοιλιότητα / Σφιχτά σωθικά<br />
Παιδάκια γλυκά/ διάρροια/ Στα βάσανα ‘πο μικρά<br />
Παϊδάκια γλυκά/ διάρροια/ Όχι γκουρμέ στα χωριά<br />
Παιδάκια ζεστά/ δυσκοιλιότητα / Που να ‘ξηγω βασικά<br />
<br />
Χριστούγεννα/ Χιόνια/ Ποτέ/ Κυριλέ / Βία/ Συνήθεια<br />
Λεφτά/ Κηδείες/ Πτώματα/ Ζόμπι<br />
Περιττώματα/Ζόμπι/Ακράτεια/ Ζόμπι μ’ ακράτεια<br />
Ιδρώτας/ Γέλια/ Ψευτιά/ Κινητά/ Βογκητά /Μεράκια πολλά<br />
Αχαααμ/Παιδιά/ Νεκρά/ Σχολεία/ Κλειστά/Νεκροταφία/ Ανοιχτά<br />
ΟΛΑ ΚΑΛΑΑΑΑΑ;;;;;;;;;;;;;<br />
Λέπρα/Τέφρα/ Νεύρα/ Γυναικάααααααααα!<br />
<br />
<b>ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΝΑ ‘ΜΑΣΤΕ ΚΑΛΑ!</b></div>
</div>
Δερβίσηςhttp://www.blogger.com/profile/05263142687285388523noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2277184975713362114.post-55624122298323760172016-12-17T10:50:00.000-08:002016-12-17T17:41:24.590-08:00Γιάννης Ρουμπούλιας: Συνέντευξη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEganvn_54IGEWLvZfTeMQWg7Qkc5-n0aeNwdAT5VE2cdtwc_8SIoFQ6WCd1F8wAaBTAQg3iiNT1nJzXFhWZSYTdiQucrOKcKudIsqb5tmFSaoKzwg_wZq92gA2GFIkXj3yVC_FOhcZcg4iE/s1600/rubus+interview.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEganvn_54IGEWLvZfTeMQWg7Qkc5-n0aeNwdAT5VE2cdtwc_8SIoFQ6WCd1F8wAaBTAQg3iiNT1nJzXFhWZSYTdiQucrOKcKudIsqb5tmFSaoKzwg_wZq92gA2GFIkXj3yVC_FOhcZcg4iE/s320/rubus+interview.jpg" width="276" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span data-ft="{"tn":"K"}"><span class="UFICommentBody _1n4g">Τον
γνωρίσαμε ως Υάκινθο Σέκερη στον Πανίσχυρο Μεγιστάνα των Νίντζα - όπου
έγραψε και το σενάριο και συμμετείχε και στην παραγωγή ως συνιδρυτής της
Nostalgeek Productions (μαζί με τον Άρη Καπλανίδη). Τον ξαναείδαμε ως
Αδάμαστο, στην ομώνυμη ταινία που βασίστηκε
στη σειρά κόμικς που χει βγάλει ο ίδιος: τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα.
Τον έχουμε πετύχει περιστασιακά σε έντυπα κι εφημερίδες, όπου δούλευε σα
σκιτσογράφος. Και, τώρα πρόσφατα, τον ξαναείδαμε στο πρώτο τεύχος των
Μυθοναυτών, ένα κόμικ σε στυλ steampunk αλά ελληνικά. Λέιντις εντ
τζέντλεμεν, οι Επιτυχημένες Απόπειρες σας παρουσιάζουν σε μια
αποκλειστική συνέντευξη τον πολυβραβευμένο σκιτσογράφο/ σεναριογράφο/
ηθοποιό Γιάννη Ρουμπούλια aka Rubus.</span></span></span></div>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span data-ft="{"tn":"K"}"><span class="UFICommentBody _1n4g"><!--[if gte mso 9]><xml><w:WordDocument><w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel><w:DisplayHorizontalDrawingGridEvery>0</w:DisplayHorizontalDrawingGridEvery><w:DisplayVerticalDrawingGridEvery>2</w:DisplayVerticalDrawingGridEvery><w:DocumentKind>DocumentNotSpecified</w:DocumentKind><w:DrawingGridVerticalSpacing>7.8 磅</w:DrawingGridVerticalSpacing><w:PunctuationKerning></w:PunctuationKerning><w:View>Normal</w:View><w:Compatibility><w:DontGrowAutofit/><w:BalanceSingleByteDoubleByteWidth/><w:DoNotExpandShiftReturn/></w:Compatibility><w:Zoom>0</w:Zoom></w:WordDocument></xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml><w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true" DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99" LatentStyleCount="260" >
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Normal" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="heading 1" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="heading 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="heading 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="heading 4" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="heading 5" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="heading 6" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="heading 7" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="heading 8" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="heading 9" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="index 1" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="index 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="index 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="index 4" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="index 5" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="index 6" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="index 7" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="index 8" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="index 9" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="toc 1" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="toc 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="toc 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="toc 4" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="toc 5" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="toc 6" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="toc 7" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="toc 8" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="toc 9" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Normal Indent" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="footnote text" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="annotation text" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="header" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="footer" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="index heading" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="caption" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="table of figures" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="envelope address" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="envelope return" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="footnote reference" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="annotation reference" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="line number" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="page number" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="endnote reference" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="endnote text" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="table of authorities" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="macro" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="toa heading" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="List" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="List Bullet" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="List Number" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="List 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="List 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="List 4" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="List 5" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="List Bullet 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="List Bullet 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="List Bullet 4" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="List Bullet 5" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="List Number 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="List Number 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="List Number 4" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="List Number 5" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Title" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Closing" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Signature" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Default Paragraph Font" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Body Text" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Body Text Indent" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="List Continue" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="List Continue 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="List Continue 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="List Continue 4" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="List Continue 5" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Message Header" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Subtitle" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Salutation" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Date" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Body Text First Indent" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Body Text First Indent 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Note Heading" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Body Text 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Body Text 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Body Text Indent 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Body Text Indent 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Block Text" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Hyperlink" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="FollowedHyperlink" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Strong" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Emphasis" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Document Map" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Plain Text" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="E-mail Signature" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Normal (Web)" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="HTML Acronym" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="HTML Address" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="HTML Cite" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="HTML Code" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="HTML Definition" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="HTML Keyboard" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="HTML Preformatted" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="HTML Sample" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="HTML Typewriter" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="HTML Variable" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Normal Table" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="annotation subject" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="No List" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Simple 1" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Simple 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Simple 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Classic 1" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Classic 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Classic 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Classic 4" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Colorful 1" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Colorful 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Colorful 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Columns 1" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Columns 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Columns 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Columns 4" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Columns 5" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Grid 1" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Grid 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Grid 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Grid 4" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Grid 5" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Grid 6" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Grid 7" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Grid 8" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table List 1" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table List 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table List 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table List 4" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table List 5" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table List 6" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table List 7" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table List 8" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table 3D effects 1" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table 3D effects 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table 3D effects 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Contemporary" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Elegant" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Professional" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Subtle 1" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Subtle 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Web 1" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Web 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Web 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Balloon Text" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Grid" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Table Theme" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Light Shading" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Light List" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Light Grid" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Shading 1" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Shading 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium List 1" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium List 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Grid 1" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Grid 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Grid 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Dark List" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Colorful Shading" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Colorful List" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Colorful Grid" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Light Shading Accent 1" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Light List Accent 1" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Light Grid Accent 1" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium List 1 Accent 1" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium List 2 Accent 1" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Dark List Accent 1" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Colorful Shading Accent 1" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Colorful List Accent 1" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Colorful Grid Accent 1" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Light Shading Accent 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Light List Accent 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Light Grid Accent 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium List 1 Accent 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium List 2 Accent 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Dark List Accent 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Colorful Shading Accent 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Colorful List Accent 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Colorful Grid Accent 2" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Light Shading Accent 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Light List Accent 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Light Grid Accent 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium List 1 Accent 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium List 2 Accent 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Dark List Accent 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Colorful Shading Accent 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Colorful List Accent 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Colorful Grid Accent 3" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Light Shading Accent 4" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Light List Accent 4" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Light Grid Accent 4" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium List 1 Accent 4" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium List 2 Accent 4" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Dark List Accent 4" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Colorful Shading Accent 4" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Colorful List Accent 4" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Colorful Grid Accent 4" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Light Shading Accent 5" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Light List Accent 5" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Light Grid Accent 5" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium List 1 Accent 5" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium List 2 Accent 5" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Dark List Accent 5" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Colorful Shading Accent 5" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Colorful List Accent 5" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Colorful Grid Accent 5" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Light Shading Accent 6" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Light List Accent 6" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Light Grid Accent 6" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium List 1 Accent 6" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium List 2 Accent 6" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Dark List Accent 6" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Colorful Shading Accent 6" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Colorful List Accent 6" ></w:LsdException>
<w:LsdException Locked="false" Priority="99" SemiHidden="false" Name="Colorful Grid Accent 6" ></w:LsdException>
</w:LatentStyles></xml><![endif]--></span></span><br /></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-weight: bold;">Περιέγραψε μας με λίγα λόγια τον εαυτό σου, ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνη</span></b><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-weight: bold;">,</span></b><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-weight: bold;"> με όρους αστροφυσικής.</span></b><span style="font-size: 12 0000pt;"> </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Σούπερ Νόβα.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 36,0000pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-indent: -18,0000pt;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-weight: bold;">Αν ήσουν χαρακτήρας από κάποιο κόμικ ή ταινία σου, ποιός θα θελες να είσαι και γιατί;<a href="https://www.blogger.com/null" name="_GoBack"></a></span></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Φυσικά ο Υάκινθος Σέκερης γιατί είναι ο Άρχων του Σουβλακίου και του Πιτόγυρου! Α! Και ο Πανίσχυρος Μεγιστάνας των Νίντζα!</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="margin-left: 36,0000pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18,0000pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-weight: bold;">Ίδια ερώτηση, αλλά τώρα μπορείς να είσαι χαρακτήρας από οποιοδήποτε κόμικ/ ταινία/ μυθιστόρημα/ έργο τέχνης θες.</span></b></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Ο Τομ Μπομπαντίλ από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, γιατί είναι στην κοσμάρα του και δεν τον αγγίζει τίποτα!</span></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="margin-left: 36,0000pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18,0000pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-weight: bold;">Αν ήσουνα ναρκωτικό, τι ναρκωτικό θα ήσουν και ποιός διάσημος μουσικός (Έλληνας ή ξένος, νεκρός ή ζωντανός) θα έκανε χρήση σου;</span></b></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Θα ήμουν αυτό το πράγμα που παίρνει ο Κιθ Ρίτσαρντς και είναι πιο αθάνατος κι από τον Χαϊλάντερ! </span></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="margin-left: 36,0000pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18,0000pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-weight: bold;">Αν μπορούσες να δημιουργήσεις ένα</span></b><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-weight: bold;"> </span></b><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-weight: bold;">νέο κίνημα που θα εδραίωνε την επανάσταση σε όλον τον πλανήτη, ποιά θα ήταν τα ιδεολογικά χαρακτηριστικά του;</span></b></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">ΦΑΪ ΣΕ ΟΛΟΥΣ! Νομίζω αυτό θα ήταν και το σλόγκαν της Επαναστάσεώς μου! Όλοι πρέπει να έχουν δικαίωμα στο φαϊ! Στο φαϊ δε χωρούν διακρίσεις και σύνορα!</span></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="margin-left: 36,0000pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18,0000pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-weight: bold;">Τι ζώο (υπαρκτό ή φανταστικό) θα ήσουν αν δεν ήσουν άνθρωπος;</span></b></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Δράκος φυσικά! </span><span style="font-size: 12 0000pt;">Great Wyrm </span><span style="font-size: 12 0000pt;">για την ακρίβεια, για να μιλήσουμε με περισσότερο </span><span style="font-size: 12 0000pt;">Dungeons and Dragons </span><span style="font-size: 12 0000pt;">όρους...</span></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="margin-left: 36,0000pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18,0000pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-weight: bold;">Κι αν ήσουνα το ζώο που διάλεξες, πόσο διαφορετικά θα έγραφες </span></b><b><i><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: italic; font-weight: bold;">τα</span></i></b><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-weight: bold;"> </span></b><b><i><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: italic; font-weight: bold;">Χρονικά του Δρακοφοίνικα;</span></i></b></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Μα φυσικά θα έβαζα περισσότερους δράκους μέσα! Αλλά περίμενε... ΗΔΗ έχω αρχίσει να το γράφω διαφορετικά αφού το </span><span style="font-size: 12 0000pt;">reboot </span><span style="font-size: 12 0000pt;">της παλιάς σειράς βγάζει κάθε Σάββατο πρωί μια νέα σελίδα στο διαδυκτιακό χώρο του </span><a href="http://www.socomic.gr/"><u><span class="15" style="color: navy; font-size: 12 0000pt; text-decoration: underline;">www.socomic.gr</span></u></a><span style="font-size: 12 0000pt;"> !</span></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="margin-left: 36,0000pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18,0000pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-weight: bold;">Πρωταγωνιστείς στην επόμενη ταίνια του Ταραντίνο. Πόσους σκοτώνεις και με ποιούς τρόπους;</span></b></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Το όνειρό μου είναι να σκοτώσω τους περισσότερους από κάθε άλλη ταινία στην ιστορία του Χόλλυγουντ. Θα ξεκινούσα να τους ξεπαστρεύω με απλά μέσα αλλά θα κατέληγα να τους στέλνω στα θυμαράκια με τους πιο τρελούς τρόπους που μπορείς να φανταστείς (π.χ. Πυροβολώντας μαγικούς βιολετί μονόκερους από ένα ραβδί σε σχήμα βεντούζας απόφραξης). Έτσι για να έχει και </span><span style="font-size: 12 0000pt;">climax!</span></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="margin-left: 36,0000pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18,0000pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-weight: bold;">Σ’ εξορίζουν απ’ τη γη και σε στέλνουν σε κάποιο μακρινό πλανήτη του </span></b><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-weight: bold;">Milky Way. </span></b><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-weight: bold;">Σου επιτρέπουν όμως να πάρεις μαζί σου για παρέα τρία ιστορικά πρόσωπα, και τρία φανταστικά. Ποιούς διαλέγεις και γιατί;</span></b></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Τον Αλκιβιάδη, γιατί θα ήταν η πιο ευχάριστη παρέα, τον Λεονάρντο ντα Βίντσι, γιατί ήταν μια σούπερ καλλιτεχνική μεγαλοφυΐα , τον Ρόμπερτ Χάουαρντ γιατί οι ιστορίες του θα μας έκαναν να νιώθουμε ωραία, την Ιππολύτη, γιατί πάντα ήθελα μια δυναμική αμαζόνα για σύζυγο, τον Τ800 για σωματοφύλακα και τον Γκοτζίλα για κατοικίδιο!</span></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="margin-left: 36,0000pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18,0000pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-weight: bold;">Ξυπνάς μια μέρα και δεν έχεις ιδέα που βρίσκεσαι. Συνειδητοποιείς πως είσαι παγιδευμένος σ’ ένα σκοτεινό δωμάτιο και δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής. Ψάχνεις γύρω σου και βρίσκεις ένα κινητό, που στις επαφές έχει μόνο έναν αριθμό. Καλείς και σου απαντάει ο Θεός. Τι του λές και τι τον ρωτάς;</span></b></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Μεγάλε, τι θα γίνει με τους πολέμους; Αηδία κατάντησε! Κάνε κάτι, αλλιώς απολύεσαι!</span></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="margin-left: 36,0000pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18,0000pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-weight: bold;">Αν, για κάποιο λόγο, δε μπορούσες να ασχοληθείς με τις τέχνες, τι θα έκανες στη ζωή σου;</span></b></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Δεν ξέρω... Ειλικρινά δε μπορώ να σκεφτώ τον εαυτό μου έξω από αυτό το χώρο.. μάλλον θα μιζέριαζα και θα είχα βαρύτατης μορφής κατάθλιψη...</span></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="margin-left: 36,0000pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18,0000pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-weight: bold;">Σε ειδοποιούν απ’ την Αμερικάνικη ακαδημία κινηματογράφου ότι ο </span></b><b><i><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: italic; font-weight: bold;">Πανίσχυρος Μεγιστάνας των Νίντζα </span></i></b><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal; font-weight: bold;">είναι υποψήφιος για Όσκαρ καλύτερης ταινίας. Παίρνεις το αεροπλάνο</span></b><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal; font-weight: bold;"> </span></b><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal; font-weight: bold;">μαζί με τον Άρη τον Καπλανίδη, πάτε στο Χόλυγουντ, στην τελετή των βραβείων, και τελικά κερδίζετε. Τι λες στο λόγο σου μετά την απονομή;</span></b></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Ευχαριστώ το Σουβλάκι για όλη την πρωτεΐνη που μου χάρισε! ΦΑΪ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ! (και κάπως έτσι ξεκινά η Επανάσταση που λέγαμε.. χεχε)</span></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="margin-left: 36,0000pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18,0000pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-weight: bold;">Δεν έχω διαβάσει ακόμη την τελευταία σου, απ’ όσο ξέρω, δουλειά, τους </span></b><b><i><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: italic; font-weight: bold;">Μυθοναύτες</span></i></b><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal; font-weight: bold;">. Οπότε, θέλω να μου πεις λίγα πράματα γι’ αυτήν όπως:</span></b></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal; font-weight: bold;"> -Αν ήταν αμάξι, τι μάρκα και τι μοντέλο θα ήταν;</span></b></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal;">Δε σκαμπάζω γρι από αμάξια όμως! Οπότε μάλλον θα ήταν μια υπέροχη μαύρη φοράδα. </span><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal;">(Going retro here...)</span></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal;"> </span><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal; font-weight: bold;">-Αν ήταν καρέκλα, πόσο αναπαυτική θα ήταν;</span></b></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal;">Αα, θα ήταν αναπαυτική πολυθρονάρα, από αυτές που βγάζουν απο κάτω και πτυσσόμενο σκαμπουδάκι για τα πόδια!</span></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal;"> </span><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal; font-weight: bold;">-Αν ήταν συγκρότημα, τι μουσική θα έπαιζε</span></b><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal;">;</span></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal;">Α κι αυτό είναι εύκολο! Θα ήταν οι </span><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal;">Villagers of Ioannina City! </span><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal;">Τα σπάνε!</span></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal;"> -</span><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal; font-weight: bold;">Αν ήταν θεός, σε ποιά πολυθεϊστική θρησκεία θα άνηκε;</span></b></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal;">Μάλλον ο θεός Διόνυσος. Γιατί τη διακρίνει μια ευχάριστη, διασκεδαστική ελληνικότητα.</span></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal;"> -</span><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal; font-weight: bold;">Αν ήταν άνθρωπος, τι ύψος θα είχε και πόσο συχνά θα έκανε σεξ;</span></b></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal;">Αδυνατώ να καταλάβω ποιά σχέση έχει το ύψος με τη συχνότητα του σεξ... Μάλλον γερν<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;">άω</span>!</span></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="margin-left: 36,0000pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18,0000pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal; font-weight: bold;">Αποκάλυψε μας μια απ’ τι πιο φρικτές/ σιχαμερές/ σαδιστικές/ διαβολικές σκέψεις που έκανες τον τελευταίο μήνα.</span></b></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal; font-weight: normal;">Να φάω μπάμιες!</span></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="margin-left: 36,0000pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18,0000pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal; font-weight: bold;">Ποιά η γνώμη σου για τους ΖΝ;</span></b></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal;">Τι είναι ΖΝ;</span></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="margin-left: 36,0000pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18,0000pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal; font-weight: bold;">Μαθαίνεις ότι η πρώην σου, με την οποία διατηρείς ακόμα φιλικές σχέσεις, έχει ένα πανούργο σχέδιο για την υποδούλωση του ανθρωπίνου είδους, το οποίο είναι μαθηματικά βέβαιο πως θα πετύχει. Πώς αντιδράς;</span></b></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal;">Υποδούλωση σε ποιόν; σε αυτήν; και γιατί μου λέει το σχέδιό της; όπως και να' χει τη σταματάω με φωτιά, ατσάλι και γυμνές γροθιές!</span></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="margin-left: 36,0000pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18,0000pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal; font-weight: bold;">Αν “πρέπει να φανταστούμε το Σίσυφο χαρούμενο”, τότε πώς πρέπει να φανταστούμε το βράχο που σπρώχνει;</span></b></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal;">Αντί για βράχος σκέψου αν είναι ένα τεράστιο χάμπουργκερ το οποίο όση ώρα το σπρώχνει στην κορυφή το τρώει. Όταν φτάσει στην κορυφή ξαναγίνεται ολόκληρο και κατρακυλά πάλι κάτω. Ο Σίσυφος μέχρι να ξαναπάει κάτω, έχει χωνέψει ότι έχει φάει και ξαναπεινάει. Άρα ξανατρώει το χάμπουργκερ που ξανασπρώχνει πάνω. Ιδού. Σίσυφος ευτυχισμένος!</span></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="margin-left: 36,0000pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18,0000pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal; font-weight: bold;">Τελικά, οι προλετάριοι έχουν τίποτα να χάσουν;</span></b></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal;">Μόνο πολύτιμο χρόνο! Πρέπει να τον διαχειριστούν πιο σωστά!</span></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="margin-left: 36,0000pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18,0000pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal; font-weight: bold;">Από που κλάνει το μπαρμπούνι;</span></b></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal;">Σε ποιά διάσταση;</span></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="margin-left: 36,0000pt; mso-list: l0 level1 lfo1; text-align: justify; text-indent: -18,0000pt; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><b><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal; font-weight: bold;">Κλείνοντας, θα σου κάνω για αλλαγή μια σοβαρή ερώτηση. Τι ετοιμάζεις αυτόν τον καιρό και ποια τα (καλλιτεχνικά) σου σχέδια για το μέλλον;</span></b></span></div>
<div align="justify" class="MsoNormal" style="text-align: justify; text-justify: inter-ideograph;">
<span style="font-family: "verdana" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal; font-weight: normal;">Αυτή την εποχή ετοιμάζω τους επόμενους Μυθοναύτες, το επόμενο άλμπουμ των Χρονικών του Δρακοφοίνικα, καθώς και μια σειρά από συνεργασίες τον κινηματογραφικό χώρο του εσωτερικού και του εξωτερικού αλλά δυστυχώς δε μπορώ να αποκαλύψω πολλά πάνω σε αυτό. Υγεία να 'χουμε κι όλα θα γίνουν! </span><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: normal; font-weight: normal;">Cheers!</span></span></div>
</div>
Άλεξ Κοάνhttp://www.blogger.com/profile/17478471240323891662noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2277184975713362114.post-35951404208556727792016-11-24T23:51:00.000-08:002016-11-29T21:19:01.595-08:00Κάτι που γραψα για σένα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHs5laDmChwRRG4d9miPN3NyFqVTJIHdMuISQslI2KaTur05X7Eq3gYtpA00dbCcm7z1QbXPAVb6b7mnRInmHvbOJnKPPv97bmZijE3ZALuT-6NE7jqmggMM_WxtzHMoShZBrv7H0ZWUYg/s1600/s.dali-meditative-rose.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHs5laDmChwRRG4d9miPN3NyFqVTJIHdMuISQslI2KaTur05X7Eq3gYtpA00dbCcm7z1QbXPAVb6b7mnRInmHvbOJnKPPv97bmZijE3ZALuT-6NE7jqmggMM_WxtzHMoShZBrv7H0ZWUYg/s320/s.dali-meditative-rose.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Σε σκέφτομαι κι απόψε.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Είναι κι αυτή άλλη μια από κείνες τις βραδιές</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Που σκίζω τις σάρκες με τα νύχια μου</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Και βουτάω το απλωμένο χέρι μέσα στην ψυχή μου</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Να σύρω πάνω όλα αυτά που άθελα μου έθαψα,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Αυτά που πλάκωσα και έκρυψα μέσα στην ίδια την άβυσσο μου,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Αυτά που δεν τόλμησα να τα φωνάξω,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Αυτά που φοβήθηκα να τα παραδεχτώ,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Μα κι αυτά που πάντα ζούσαν μέσα μου,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Και που σαν παράσιτα με σιγοτρώγαν.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Εντάξει, δεν ήταν όλα τόσο άσχημα, το ξέρω,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Απλά έμαθα να τρέφομαι με την υπερβολή,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Να τη δέχομαι σα βασική μου ανάγκη,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Και μ’ αυτήν πάντα να προχωράω,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Μόνος μου, ή, </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Καλύτερα, μαζί σου.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Και μαζί σου θέλω τόσο να μαι - ας μην το ξεστόμισα ποτέ -</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Να με χαϊδεύεις απαλά,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Να με βάζεις στο πιο γλυκό μου παραμύθι,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Να μου σιγοψιθυρίζεις τραγουδάκια μες στο αυτί,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Να κρατάς το χέρι μου, να κρατάω το δικό σου,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Να ταξιδεύουμε σε μέρη άγνωστα,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Κι όμως τόσο όμορφα και οικεία,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Μέρη που λες και τα περπάτησα μικρός, πιτσιρικάς ακόμα,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Και με τα χρόνια η μνήμη μου τα έσβησε.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Μαζί σου,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Να νιώθω πως αντέχω,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Πως με καταλαβαίνεις,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Πως είσαι εδώ για μένα μόνο,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Εδώ, στις άγρυπνες νύχτες μέχρι ν’ ανατείλει ο ήλιος το πρωί,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Εδώ, να μου δίνεις ανάσα για να ζήσω,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Πνοή να σηκωθώ.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Ο κόσμος μπορεί να γίνει θλιβερός, το ξέρεις.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Μαζί σου δε με νοιάζει.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Μαθαίνω, όπως νομίζω μαθαίνεις και εσύ.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Μαθαίνουμε.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Στη Βοημία των αδύναμων κορμιών μας,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Και των μυαλών μας που ουρλιάζουνε,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Γυρνάμε σαν πλανώμενοι, σα μαθητές,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Σα σκυλιά αδέσποτα και πεινασμένα,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Σαν αρχαίοι και έκπτωτοι θεοί,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Που σιγά σιγά καταλαβαίνουνε</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Πως δε γνωρίζαν καν την ίδια την ψυχή τους.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Και μάθαμε.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Στους άδειους δρόμους που διασχίσαμε,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Και στις πλατείες που ταν γεμάτες κόσμο,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Μάθαμε τουλάχιστον</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Να νιώθουμε όμορφα με τους ασήμαντους εαυτούς μας,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Να παλεύουμε κόντρα σε όλα τα προγνωστικά,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Να παίρνουμε τη ζέστη από την αγκαλιά του τέρατος,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Κι ας ξέρουμε ότι στο τέλος θα μας πνίξει.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Γιατί, αντίθετα μ’ όλους τους άλλους,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Εμείς δε φοβηθήκαμε ούτε την αποτυχία,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Ούτε και την καταστροφή.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Εμείς σχεδόν τις κυνηγήσαμε,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Τις ψάχναμε μες στα σκοτάδια απελπισμένα,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Κι ενώ πείθαμε ο ένας τον άλλον πως το κάναμε για λόγους ακαδημαϊκούς,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Δήθεν για να τις μελετήσουμε, να δούμε τη μορφή τους,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Ξέραμε κι οι δυο πως δε λέμε την αλήθεια.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Μια μέρα οι φίλοι μας θα μας ξεχάσουνε.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Μια μέρα θα μείνουμε κι οι δυο μόνοι,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Να κοιτάμε αδιάφορα περαστικούς που περπατούν</span><span style="font-size: 12 0000pt;">,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Να τους σχολιάζουμε για να σκοτώσουμε ώρα.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Φοβάμαι - το ξέρω, δεν το δείχνω.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Ακόμα κι οι σκιές απ’ τους καπνούς με κάνουν να τρομάζω.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Δεν ξέρω.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Δεν ξέρω τίποτα,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Τίποτα, αλήθεια -</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Μονάχα τη θολή ανάμνηση σου.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Κι όμως το θέλω, το θέλω μ’ όλη τη δύναμη που έχω,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Το θέλω κι είναι στ’ αλήθεια ανάγκη μέσα μου,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Και πρέπει, πρέπει, πρέπει </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Να το πιστεύω πως ίσως θα μπορέσω,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Ίσως, λέω, </span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Ίσως μια βραδιά σαν και την αποψινή,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Ίσως επιτέλους να τα καταφέρω.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Να ξεριζώσω την καρδιά και την ψύχη μου,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Να την κλείσω μέσα σ’ ένα όμορφο κουτί,</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: 12 0000pt;">Και να σου την ταχυδρομήσω.</span></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><i><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: italic;">Που είσαι;</span></i></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><i><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: italic;">Μου λείπεις.</span></i></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><i><span style="font-size: 12 0000pt; font-style: italic;">Σε ψάχνω.</span></i></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "arial" , "helvetica" , sans-serif;"><span style="font-size: x-small;"><i><span style="font-style: italic;">Σ’ αγαπώ.</span></i></span></span></div>
</div>
Άλεξ Κοάνhttp://www.blogger.com/profile/17478471240323891662noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2277184975713362114.post-4319298896974313972016-10-29T11:04:00.001-07:002016-10-29T11:04:54.551-07:00Πωλούνται μάσκες σε τιμή οδοντίατρου.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img alt="Αποτέλεσμα εικόνας για horrible bosses scene" src="https://s-media-cache-ak0.pinimg.com/564x/cd/ea/26/cdea2632f4e4597bde69e7b880d9730c.jpg" /><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η σκάλα πέφτει<br />
και δεν βγάζει ούτε μια νότα<br />
ξαπλώνουμε για μέρη μακρινά<br />
Μην κλέψετε το χαλί μας θεοί,<br />
μα ούτε και το <br />
κρεβάτι.<br />
Ξίνω τα μάγουλα μου<br />
δεν υπάρχουν θησαυροί<br />
ούτε καν άνθρακες<br />
μονάχα<br />
πράσινα σκουληκάκια<br />
που ψάχνουν<br />
κόκκινα μήλα<br />
μα εγώ<br />
έχω χρόνια να πάω για ψώνια<br />
και αν πήγαινα<br />
δε θα ψώνιζα για πράσινα σκουληκάκια<br />
-Ξαναλέω μην κλέψετε το χαλί μας θεοί-<br />
τα χείλη<br />
είναι η καλύτερη μηχανή <br />
παροχής οξυγόνου<br />
φίλα με φίλα με φίλα με<br />
σα να ‘ταν εκδρομή<br />
και όχι πρόβα κηδείας<br />
δε θέλω άλλα χάδια σου λέω<br />
μα κάστανα ψητά<br />
και δυο αιώνες γεμάτους εικόνες<br />
με μάτια κλειστά ή ανοιχτά.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τρομαγμένε πλανήτη<br />
σου λείπουν περίπου<br />
διακόσιοι θεοί <br />
και ένα καλό ζευγάρι γυαλιά.<br />
Η άρνηση δεν έχει καμία αξία<br />
ένας καφές στο διαστημικό σταθμό κοστίζει<br />
αναρίθμητους αξιογάμητους κώλους, μια σβούρα<br />
και ποιήματα με ορθογραφικά λάθη<br />
κι όλα αυτά για έναν καφέ<br />
για έναν καφέ<br />
για έναν καφέ.<br />
<br />
Που να θάψω τη θλίψη μου δεν έχω<br />
την κουβαλάω στους ώμους<br />
σαν κοράκι που το έμαθα να μιλάει.<br />
Tο ξέρω<br />
θα φάει τη σάρκα μου όταν πεθάνω χωρίς να νιώσει τύψεις<br />
μα το προτιμώ<br />
απ’ το να με έτρωγε όσο ζούσα.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "times new roman" , "serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Χειροφίλημα δεσποινίς μου; <br />
μα ελάτε τώρα το έχω ανάγκη.<br />
Μου χουν καρφώσει ένα καπέλο στο λαιμό μέρες τώρα<br />
και όποτε πάω θάλασσα<br />
με σέρνει κατευθείαν στο βυθό.<br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--></span><o:p></o:p></div>
<br /></div>
Φώντας Φ.http://www.blogger.com/profile/10264903543985634779noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2277184975713362114.post-46633209625550365172016-10-15T09:30:00.003-07:002016-10-15T09:40:05.696-07:00Βοήθησε με να γίνω σκατάνθρωπος (Παράταιρος & Φώντας)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfBJ11HzyK6fTE5Lt6fTTer9lsJ4LVKu5P0k96Wr5ToqTaP5ADuXMX_GGPhwLwZHhHbx8aXVaSylz_a0waF89BVxCyfcvu11WlVSV27zoMDJrUEaPKqbsx1vK7D6b8M6OzF_RizjVZFdwY/s1600/10500391_675385702531960_3798162818024338946_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfBJ11HzyK6fTE5Lt6fTTer9lsJ4LVKu5P0k96Wr5ToqTaP5ADuXMX_GGPhwLwZHhHbx8aXVaSylz_a0waF89BVxCyfcvu11WlVSV27zoMDJrUEaPKqbsx1vK7D6b8M6OzF_RizjVZFdwY/s320/10500391_675385702531960_3798162818024338946_n.jpg" width="213" /></a></div>
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;">Βοήθησε με να γίνω σκατάνθρωπος</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;">θέλω ένα μικρό σπρώξιμο μόνο </span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;">Απαραίτητη προϋπόθεση για την ζωή να κοπεί ομφάλιος λώρος </span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;">Οι βίαιες κινήσεις πάντα με τρόμαζαν αν θυμάσαι</span><br />
<span style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;">Εκτός απ 'τα χαστούκια στα καπούλια</span><span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #1d2129; display: inline; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><br />Βοήθησε με να γίνω γαϊδούρι ακούνητο<br />που δεν παίρνει την αντίθετη απ ΄τον γκρεμό φορά<br />Τρύπα μου το μυαλό με τα σπιρούνια σου<br />Κάνε κάτι με τις εταιρείες διανομής<br />που δεν φέρνουν πια τους αγαπημένους σου δίσκους στην Ελλάδα<br />Κάνε κάτι με τα βιβλία σου που δεν δανείστηκα<br />Όταν οι άκρες σου δεν ξηγιούνται<br /> δεν γίνομαι έτσι σκατάνθρωπος<br />Για αρχή χώνω το μπούτσο μου εκεί<br />που δεν υπάρχει επιθυμητή καρδιά να συναντήσει<br />Έκανα και τατουάζ που πάει γάντι<br />με την στάμπα θλίψης που άφησες στο πρόσωπο μου<br />Τώρα απλά προσπαθώ να ξεπλύνω το μελάνι που ' ναι στη γλώσσα μου<br />απ ΄τις τόσες φορές που έγλειφα το τατουάζ σου<br />Και δεν είναι ότι γίνομαι και σκατάνθρωπος<br />Αν ήμουνα λίγο θ 'άφηνα στο φαρμακείο τον αριθμό σου<br />να πλερώσεις εσύ το λογαριασμό<br />και θα άφηνα καθαρογραμμένη γνωμάτευση γιατρού<br />κάτω απ 'το χαλάκι της πόρτας σου<br />Μα πως να σου φορτώσω έναν θάνατο<br />για κάτι που ήταν ήδη κατεστραμμένο<br />κάτι που δεν πρόλαβες ν 'αναστήσεις<br />ΔΙΑΟΛΕ! Γιατί να γνωριστούμε μετά το Πάσχα?<br />Τώρα για να ηρεμήσω πρέπει μόνο να σε μισήσω<br />Ή έστω να γίνω σκατάνθρωπος</span><br />
<span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #1d2129; display: inline; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"><br /></span>
<br />
<div style="background-color: white; color: #1d2129; font-family: helvetica, arial, sans-serif; margin-bottom: 6px;">
Βοήθησε με να γίνω σκατάνθρωπος<br />
Εσένα θα σου πάρει μονάχα<br />
ένα λεπτό, μα για μένα θα ‘ ναι μια ολόκληρη ζωή<br />
Κάψε μου τις τρίχες απ ‘ τα χέρια<br />
Δως μου τις δικές σου να φορέσω<span class="text_exposed_show" style="display: inline; font-family: inherit;"><br />Σπάσε μου τα δόντια<br />Και βάλε το παρόν μου στο μίξερ<br />Να το πιω με καλαμάκι.<br />Ντύσε με με τα πιο όμορφα ρούχα<br />Και παράτησε με στα πιο κρύα μέρη<br />Που να μπορείς να γελάσεις.<br />Ω εντάξει καλά, μίλα μου για τα βιβλία που<br />Θα αγοράσεις μετά την εξεταστική<br />Μίλα μου για το πως ξεπέρασες την ποίηση<br />Για το πως ξεπέρασες το ροκ εν ρολ<br />Μίλα μου εσύ και μη σε νοιάζει<br />Η δουλειά θα γίνει ακριβώς όπως πρέπει<br />Πρέπει να βρω δουλειά μωρό μου<br />Βοήθησε με και θα σου πληρώσω εγώ τα βιβλία<br />Θα σου πληρώσω τις μπύρες,το κρασί, τους μπάφους<br />Θα σου πληρώνω ακόμα και τα ταξίδια<br />Αρκεί μετά την αποστολή σου<br />Να μείνεις μακρυά μου<br />Άλλωστε συνηθίζεται σε κάτι τέτοια</span></div>
<span class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #1d2129; display: inline; font-family: "helvetica" , "arial" , sans-serif;"></span><br />
<div class="text_exposed_show" style="background-color: white; color: #1d2129; display: inline; font-family: helvetica, arial, sans-serif;">
<div style="font-family: inherit; margin-bottom: 6px;">
Κι αν πάλι βαρεθείς να τα κάνεις όλα αυτά<br />
Και δεν αφιερώσεις ούτε λεπτό<br />
Ε καλά είναι κι αυτός ένας αλάνθαστος τρόπος<br />
Να βοηθήσεις κάποιον να γίνει σκατάνθρωπος</div>
</div>
</div>
Paratairos http://www.blogger.com/profile/16509227589872643937noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2277184975713362114.post-68232984504530267132016-10-03T08:48:00.001-07:002016-10-03T08:48:28.776-07:00Το μερακλίδικο πουλί, τσιγαριστό<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%;">Το
μερακλίδικο πουλί πίνει ρακή<br />
εικάζει πως θα στήσει μια γιορτή<br />
γι’ τρώγοντας γι’ πίνοντας η ευτυχία θα ‘ρθει<br />
κι’ αν ρωτήσει το γιατί, άλλο πουλί,<br />
το στέλνει στο γιαπί με χαρτί, καπνό, πιοτί<br />
«γύρνα τα τσιγάρα σου με την αντίστροφη μορφή»<br />
<br />
Η φωλιά είναι ντροπή<br />
θέλει δουλειά μπας και στηθεί<br />
και ένα βράδυ να καεί<br />
αφού η κατάληξη, γνωστή<br />
κλουβί βαρύ, ευρύχωρο<br />
στήθος αλεξίσφαιρο<br />
τζανκ φουντ και φασαρίες<br />
<br />
Παρολαυτά πετά πολύ ώσπου κάγκελο να βρει<br />
βρίζει κι απορεί πως θ’ αντέξει ως το πρωί<br />
δώθε κείθε, παρακεί, σε μια απόσταση μικρή<br />
κάθε τόσο προσπαθεί και ανοίγει το κλουβί<br />
και πάει δίπλα σ’ άλλους τόπους<br />
και γνωρίζει τους αθρώπους<br />
και γλεντίζει κι’ αγαπά<br />
ως που άξαφνα, ξανά, να βρεθεί χωρίς λεφτά<br />
σ’ ένα κλωβό στενότερο μα αισθητικά ανώτερο<br />
<br />
Κάπου κάπου, στο συρτό ή στον πεντοζάλη<br />
του κρασιού η ζάλη κι η κραιπάλη<br />
άλλη μέρα δεν τ’ αφήνουν να διαμείνει στο κλουβί<br />
και πετά δίχως ανθρώπους και γνωρίζει τη ζωή.<br />
<br />
Η Ελευθερία είναι γιορτή<br />
και το μερακλίδικο πουλί…<br />Ο καλύτερος μεζές για τους μερακλήδες<br />
<br />
<i>Το μερακλίδικο πουλί κι’ αν τη φωλιά του
κάνει<br />
όπου σταθεί κι’ όπου βρεθεί γυρεύγει το τηγάνι</i></span><br />
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%;"><i><br /></i></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/32ibv7-JbPU/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/32ibv7-JbPU?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%;"><i><br /></i></span>
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%;"><i><br /></i></span></div>
Δερβίσηςhttp://www.blogger.com/profile/05263142687285388523noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2277184975713362114.post-70533690017498313112016-08-22T08:17:00.001-07:002016-10-30T02:15:35.649-07:00Στην αγκαλιά του τέρατος (Φώντας & Κοάν)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGfGrrM8ylQku6x5kj-6yuRRIGl9oFIwt_lPcmU6lm_M_IfLcNChrikjXAfaVSJQngVAKz7HZYaM7xVg_7P7gdkloze4IG4pAM2NKbXJ_ydZCMGvNSmeDqu9i-H0YCgD-okRzBxP6UBQVh/s1600/hqdefault.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGfGrrM8ylQku6x5kj-6yuRRIGl9oFIwt_lPcmU6lm_M_IfLcNChrikjXAfaVSJQngVAKz7HZYaM7xVg_7P7gdkloze4IG4pAM2NKbXJ_ydZCMGvNSmeDqu9i-H0YCgD-okRzBxP6UBQVh/s320/hqdefault.jpg" width="320" /></a><br />
Σε αφήνω στην αγκαλιά των τεράτων μωρό μου.<br />
<div class="MsoNormal">
Αφού εγώ ουρά και κέρατα δεν έβγαλα ποτέ<br />
-πόσο μάλλον δεύτερο κεφάλι-<br />
σε αφήνω να τους χαρίσεις όσες καρδιές που καίγονται στον πρωινό ήλιο θες<br />
Σε αφήνω γυμνή σε φόντο ζεστό, γεμάτο ιδρώτα<br />
με μουσικές από μισοχαλασμένο ανεμιστήρα και στουμπωμένες εξατμίσεις,<br />
σε χαζεύω από τον καναπέ <br />
και σου χαμογελάω.<br />
Σου γράφω παραμύθια<br />
όχι από αυτά με τα οποία σε μεγαλώσανε<br />
μα απ’ τα άλλα που στάζουν και κάποια μιλιγκράμ αλήθειας<br />
και λένε πως, μια νύχτα δίχως φεγγάρι, οι ρόμα απήγαγαν ελληνάκια για να τα<br />
μεγαλώσουνε καλύτερα απ’ τους ανίκανους χαραμοφάηδες γονείς τους.<br />
Κι ακόμα σου γράφω ιστορίες εξωτικές<br />
και ποιήματα από πέρα τόπους, ανατολικούς<br />
γεμάτα περιπέτεια κι αγωνία και φρικάκηδες που αναζητούν φαί<br />
και που για μια χούφτα δολλάρια πουλάν και την ψυχή τους<br />
και συ χαχανίζεις και μου λες πως δε μπορεί να είναι αλήθεια,<br />
πως
θες τώρα να έρθω από κάτω σου να σε γλείψω, να κάνουμε έρωτα και
τέτοια, μα εγώ σου λέω πως έχω μαζέψει στην καρδιά μου τόσο μίσος πια
για τους ανθρώπους που μόνο ο θάνατος μου ή ο θάνατος τους θα μπορούσε
να με κάνει να απολαύσω την αγκαλιά σου - κι εσύ τα ακούς αυτά <br />
και δεν μου χαχανίζεις πια,<br />
μου στραβώνεις, κάνεις μούτρα, λες πως υπερβάλλω πάλι,<br />
πως δεν πρέπει να τα βλέπω όλα τόσο κυνικά και σιχαμένα,<br />
και μετά έρχεσαι πάλι από τα δεξιά, ζουζουνίζεις μες στ’ αυτί μου,<br />
σου πιάνω το μπουτάκι με στοργή<br />
και για λίγο τα ξεχνάω όλα.<br />
Ύστερα φεύγεις για τη δουλειά σου, ποτέ δεν μένεις αρκετά το πρωί<br />
και
εγώ ξεπεζεύω στο στάβλο της ανασφάλειας να σκέφτομαι τους χιλιάδες
καλύτερους από μένα που συναντάς καθημερινά εκεί έξω, και που θα
μπορούσαν να σου εξασφαλίσουν καλύτερη ζωή, καλύτερα απωθητικά για τα
κουνούπια, καλύτερα ταξίδια, να σου γράφουν καλύτερα ποιήματα,<br />
να μη σου κάνουν αναπάντητες γιατί δεν έχουνε μονάδες,<br />
να σε ψάχνουνε ακόμα κι αν εσύ τους αγνοείς,<br />
να σε βλέπουν στα όνειρα τους κάθε βράδι, ιδρωμένοι, με μια καρδιά σαν τουμπερλέκι που βαρά,<br />
να δέχονται να λιώσεις το εγώ τους κάτω απ’ το καινούριο σου παπούτσι. <br />
Εγώ
ήρθα σε αυτό το παραμύθι για να σκοτωθώ απ’ τους ιππότες που θέλουν να
σώσουν την πριγκίπισσα τους, το δέχτηκα , δεν είπα όχι.<br />
Στα όνειρα μου έβλεπα απλά εμένα να γαμάω μια φίλη σου,<br />
αλλά είχα αρκετή αξιοπρέπεια για να πω ότι ήταν απλά ένας εφιάλτης όταν ξυπνούσα δίπλα σου αγχωμένος <br />
επειδή η φίλη σου δεν έχυσε ούτε την τρίτη φορά-συγγνώμη εγώ προσπάθησα. <br />
Κι όταν μ’ αγνοούσες επιδεικτικά, τάχα κουρασμένη απ’ την πολλή δουλειά σου,<br />
εγώ τραβούσα προς τη χέστρα μας,<br />
καυλωμένος, τσιτωμένος, μες στα νεύρα και τη μίρλα,<br />
και σε φανταζόμουν γεμάτη πληγές και αίματα, να κλαις από το φόβο, κι εγώ από πάνω σου σαν κτήνος αφρικανικό να παίζω μαλακία<br />
και να γελάω σαρδόνια με σαλεμένο βλέμμα.<br />
Μετά ηρεμούσα λίγο<br />
μάζευα το πηχτό σπέρμα στα χέρια μου σα να ταν χιόνι και το κανα μπάλες<br />
έπειτα έβγαινα έξω και το πέταγα στους γείτονες<br />
”Ω τι τρελός, τι επικίνδυνος, την αστυνομία να φωνάξει κάποιος” λέγανε<br />
και με κοιτούσανε με μάτια υγρά, μικρά, φρικτά και τρυπημένα<br />
και κοιτούσαν και με δείχνανε και με κακολογούσαν<br />
κι εγώ μέσα στην τρέλα μου και την παράνοια<br />
μόνο εσένα είχα μωρό μου στο μυαλό μου, μόνο εσένα που τόσο αγάπαγα και ας σε σιχαινόμουν.<br />
Κι ήταν τόσο εύκολο να σε σιχαθώ<br />
έπρεπε
απλά να μαντέψω -και μου δωσες τόσα σημάδια για αυτό- ότι ούτε εσύ
ήσουν κάτι παραπάνω από μια μηχανή παραγωγής αυτοκτονιών<br />
αλλά για να σε αγαπήσω<br />
έπρεπε
να καταλάβω -και μα τα κόκκαλα του Ιησου ήταν τόσο δύσκολο- ότι κι εσύ
δεν με αγαπούσες όπως αγαπάει μια κυρία σαλονιού ένα αδέσποτο που
φιλοξενεί για λίγες μέρες στην αυλή της,<br />
μα όπως για μένα έσυ ήσουν η ηρωίδα του παραμυθιού<br />
έτσι κι εγώ ήμουν και πρίγκηπας και δράκος και ο πύργος που σε είχαν φυλακίσει -<br />
κι απ’ το στόμα μου έβγαζα φωτιά και στην παλάμη είχα το ξίφος και το σώμα μου ήταν από πέτρα και μπετόν<br />
και μόναχα πολέμαγα τον δαίμονα του ίδιου μου του εαυτού για να σε κατακτήσω<br />
<br />
Φυσικά στο τέλος θα χάσω<br />
ηττημένος και εγώ απ’ τα μάτια στα παράθυρα, που θα με βλέπουν σαν το έκτρωμα<br />
που έκλεψε τον ξανθό άγγελο της γειτονιάς.<br />
Σιχαμένοι.<br />
Κράτα μου το χέρι<br />
κι ορκίζομαι να σε πηγαίνω για παγωτό σε νεκροταφεία στο εξής<br />
για να απολαμβάνεις και εσύ <br />
όσο και εγώ<br />
το αμετάκλητο τέλος αυτών<br />
που μισήσαν πολύ τους δράκους<br />
αγαπήσαν πολύ τους πρίγκιπες<br />
και φοβηθήκανε πάρα πολύ για τις πριγκίπισσες τους<br />
χωρίς να ξέρουν<br />
τι καταστροφικό είναι να αποκαλείς κάποιον όλη μέρα “Τέρας”<br />
τι φρικτό να του δίνεις σπαθί και βασίλεια<br />
τι βασανιστικό να τον ντύνεις μόνο με ροζ κορσέδες.<br />
Θα σ’αγαπάω μέχρι το τέλος του κόσμου μου<br />
αρκεί πιστεύω.<span style="font-family: "times new roman"; font-size: 12 0000pt;"></span></div>
</div>
Άλεξ Κοάνhttp://www.blogger.com/profile/17478471240323891662noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2277184975713362114.post-72339817675070160032016-08-11T08:47:00.001-07:002016-08-11T08:48:00.154-07:00Και τι δεν είμαστε<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">Είμαστε παράξενες οντότητες<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">Αναζητάμε έξοδο απ’ την
απέραντη μάζα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">Η ψευδαίσθηση κοινωνικών
σχέσεων<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">λαμβάνει χώρα σε δημόσιες
συναθροίσεις<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">Ο καθένας μας δεν βλέπει την
ώρα της επιστροφής<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">στο κελί του εν γνώσει<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">Του ανιαρού της διαδρομής<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">Περιμένουμε την σειρά μας στο
φανάρι <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">ενώσω γινόμαστε παραλήπτες<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">βλεμμάτων ωσάν να χα ‘με
παραβεί<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">τις 10 εντολές αυτούσιες<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">Δεν είμαστε σίγουρα κιθάρες
ξεχαρβαλωμένες<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">Οι μουσικές έπαψαν να μας
συγκινούν<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">απ’ όταν γεμίσαμε τα κιτάπια
μας <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">απρόσωπα </span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US;">GB </span><span style="font-size: 14.0pt;">συμβάλλοντας<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">στην καταπάτηση πνευματικών
δικαιωμάτων<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">Είμαστε ποιητές…το νεαρό της
ηλικίας δεν εμποδίζει<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">το θάνατο πάρεξ των αρχέγονων
ενστίκτων επιβίωσης<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">Γινόμαστε αντικείμενο μελέτης
ρεαλιστών σκηνοθετών<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">Παραφραζόμενοι από
παλιμπαιδίζοντες νεαρούς<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">που ακόμα να χωνέψουν το
άδοξο πέρας της εφηβείας<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">Κύριοι του εαυτού μας<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">Παρατηρούμε τα σπυράκια της
ρακέτας<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">που μας απομακρύνει από το
τερέν της αυτοκυριαρχίας<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">Σκοτώνουμε άπειρο χρόνο σε
νεκρές ώρες<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">Δεν προλαβαίνω να σου πω σ ‘
αγαπώ<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">Τσακώνουμε στιγμές
μπουντρουμιάζοντας τες<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">σε ορθογώνιες φωτοτυπίες
εξιδανίκευσης<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">Γνωστές και ως φωτογραφίες<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">Θηρευτές συναισθημάτων
κυκλώνουν την πόλη<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">με κρεμάμενους τηλεφακούς στο
πέτο<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">Διαπίστωση ! Η ευτυχία δεν
έχει κάρτα μέλους</span><span lang="EN-US" style="font-size: 14.0pt; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">Μετά χαράς δίνουμε βάση <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">σε τέχνες ερασιτεχνικού
βεληνεκούς<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">Στα διαλείμματα ευτελών
προγραμμάτων<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">παρακολουθούμε δρώμενα
πολιτισμού<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">Επικροτώντας την προσφορά
λέσχεων και φορέων<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">Το βουητό ηλεκτρικών συσκευών<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">διαταράσσει την ανάληψη
χαμένης ενέργειας <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">Επαναλαμβάνουμε τα αυτονόητα <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">με την ελπίδα ότι θα τα
λάβουμε επιτέλους υπόψιν</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">Είμαστε αυτό που ψάχνουμε
κάτι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">Πως δεν το βλέπεις βγάζει και
μάτι<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 14.0pt;">Ούτε εγώ δεν ξέρω τι είμαι <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 18.6667px;">Στο αβέβαιο κείμαι</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpymtBOzIsBC40f7_R3vd71Q4iB2g85WqG81HEXFWKOG6Dd1Kfi2M75zLjh_I5AxP_Z4s5vH1Pj_ozxpy9Us4ZJ_kR07RkcDWBrDWPRgyBaCTWNEkjf-vkZ3DVIYFZYpNQ77ipr3_O25S_/s1600/13055274_10209014125647812_5583611178422080020_o.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; display: inline !important; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpymtBOzIsBC40f7_R3vd71Q4iB2g85WqG81HEXFWKOG6Dd1Kfi2M75zLjh_I5AxP_Z4s5vH1Pj_ozxpy9Us4ZJ_kR07RkcDWBrDWPRgyBaCTWNEkjf-vkZ3DVIYFZYpNQ77ipr3_O25S_/s320/13055274_10209014125647812_5583611178422080020_o.jpg" width="217" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Sketch by doubledodo</div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
Paratairos http://www.blogger.com/profile/16509227589872643937noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2277184975713362114.post-77227135803690342022016-07-26T09:25:00.000-07:002016-07-26T20:51:59.182-07:00Σκότωσε τη Ζωή που έχεις μέσα σου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div align="right" class="MsoNormal" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: right;">
</div>
<div style="text-align: right;">
<b><i>ε μα στον γιατρό βέβαια</i></b></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
</div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRT8Hh2OUJ6LMbbOZIs9hUfjJEo_8He3Mra6qbXu9-sf3i-YI9QnZqy2jtuqgT52bzuThSLiajTUDrMRxe9ZgSbzCzuwdLVCUvExMfjgNHiWF_6EtNvgyVqwez_ZJ4BC3BJDNIBw0azuR6/s1600/zoitsa2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRT8Hh2OUJ6LMbbOZIs9hUfjJEo_8He3Mra6qbXu9-sf3i-YI9QnZqy2jtuqgT52bzuThSLiajTUDrMRxe9ZgSbzCzuwdLVCUvExMfjgNHiWF_6EtNvgyVqwez_ZJ4BC3BJDNIBw0azuR6/s400/zoitsa2.jpg" width="290" /></a></b></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Ώρα για λίγο ουίσκι» σκέφτηκε ο Διονύσης και άπλωσε το χέρι
του προς αναζήτηση οινοπνεύματος. Το καθαρά συμπτωματικό γεγονός ότι είχε κοιμηθεί μπροστά
στον υπολογιστή με παραπάνω από δύο μπουκάλια </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">vat</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">69 δίπλα του τον βοήθησε στο να μην
ψάξει πολύ. Γέμισε ένα ποτήρι μέχρι πάνω μόλις βρήκε το πρώτο μισογεμάτο
μπουκάλι και κοίταξε το ρολόι του.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ήταν πέντε το απόγευμα. «Όχι κι άσχημα» σκέφτηκε μιας και ο
ύπνος πρέπει να τον είχε πάρει μετά τα ξημερώματα. Συνήθως κοιμόταν κατά τις
έξι το πρωί αλλά τις τελευταίες μέρες πήγαινε με την αυγή στο φούρνο της γειτονιάς του
που δεν άνοιγε πριν τις εφτά και αγόραζε μια φρατζόλα λευκό ψωμί. Ήταν το
μοναδικό φαγητό που μπορούσε να βρει με 50 λεπτά και έτσι να επιβιώσει μερικές
μέρες ακόμα με τα πενηντάλεπτα που έβρισκε σκόρπια στο σπίτι του. Συχνά τα μάζευε
κέρμα το κέρμα και έπειτα πήγαινε χαρούμενος στο φούρνο να πάρει το φαγητό του. Οι
πωλήτριες είχαν αρχίσει να παραξενεύονται λίγο αλλά επειδή έτσι κι αλλιώς τον
θεωρούσαν ιδιόρρυθμο και εκκεντρικό δεν έδιναν σημασία. «Μπορεί να μην έχει
λεφτά» σκέφτονταν και πράγματι ο Διονύσης δεν είχε. Τα είχε </span><span style="line-height: 18.4px;">πιει</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> όλα σε αλκοόλ
και συνέχιζε να τα πίνει.</span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μόλις το ουίσκι άγγιξε τα χείλη του αισθάνθηκε άνθρωπος, θα
έπινε ένα δυο ποτηράκια ακόμα και θα έφτιαχνε καφέ. «Μια νέα μέρα αρχίζει και
δεν πρέπει να πάει χαμένη» σκέφτηκε. Κοίταξε το ταβάνι.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Με αυτό το ρυθμό δε θα γαμήσω ποτέ» είπε δυνατά λες και
μιλούσε στο θεό. Και ταυτόχρονα αποδεχόμενος τη μοίρα του άνοιξε το google chrome. Ήταν ώρα για facebook.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">ela</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">trele</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">ti</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">leei</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">» του στειλε ένας φίλος του <br />
«Τίποτα μαν μου τώρα ξύπνησα» <br />
«</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">liwma</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">eisai</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">pali</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">?»<br />
«λελ...ναι εσύ;»<br />
«</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">kai</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">egw</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">pame</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">bolta</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Μέχρι τα νότια βαριέμαι, θα βάλω κάτι ακόμα να </span><span style="line-height: 18.4px;">πιω</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> και θα δω τι θα κάνω» του έγραψε
ο Διονύσης και επέστρεψε στο ποτό του. "Γλυφαδιώτες παιδί μου" σκέφτηκε. Δεν κατάλαβαν
ποτέ την εργατική τάξη των βορείων </span><span style="line-height: 18.4px;">προαστίων</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">. Δεν πίνει για να βγει βόλτα,
πίνει μήπως και είναι αρκετά τυχερή ώστε να μην ξαναβγεί ποτέ.</span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Άνοιξε το chat και θυμήθηκε ότι είχε υποσχεθεί σε μια κοπέλα να την προσθέσει στους
φίλους του και γενικότερα να επικοινωνήσει μαζί της, εκείνη έβγαινε με έναν φίλο του εκείνη την περίοδο
αλλά και πιο πριν έβγαινε με ακόμα έναν τέτοιο και πιο πριν και πιο πριν... </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">Shit</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">happens</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> "Ά</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">λλωστε σιγά να μη με γουστάρει" είπε ο Διονύσης στον εαυτό του. Έκανε κλικ στην «Προσθήκη φίλου» και αυτή προφανώς στο «Αποδοχή
αιτήματος» γιατί η ηλεκτρονική ειδοποίηση
ήρθε γρήγορα. «ΧΑ» σχολίασε και πάλι δυνατά ο Διονύσης «Μ’ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΜΕ
ΑΠΟΔΕΧΟΝΤΑΙ». Λογικό ήταν να του αρέσει, σε όλους μας αρέσουν τα πράγματα που
συμβαίνουν μια στο τόσο. Όπως πχ οι τρομοκρατικές επιθέσεις τώρα τελευταία.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Ε..γεια» της
έστειλε</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Γειαααα» του απάντησε</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Πίνω το τρίτο ουίσκι για σήμερα και σε σκέφτομαι»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Τόσο ανυπόφορη είναι η σκέψη μου;» τον ρώτησε. Αυτός ξεκίνησε να γράφει ένα
μικρό κειμενάκι που εξηγούσε πως δεν ήταν ανυπόφορη η σκέψη της αλλά κάθε σκέψη
γενικώς. Θεέ μου αλήθεια του ήταν πολύ δύσκολο να σκέφτεται, το αλκοόλ το έκανε
λίγο πιο υποφερτό αλλά μακροπρόθεσμα είχε άλλες, </span><span style="line-height: 18.4px;">δυσάρεστες</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> επιπτώσεις στη ζωή
του. Όπως πχ να μην έχει λεφτά να φάει. Πφφ. Έσβησε το κειμενάκι, δε του άρεσε.</span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αντ’αυτού
της έστειλε μια φωτογραφία μιας γάτας που ήταν στον ώμο του.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«<3»
απάντησε.<br />
«Δικιά μου είναι»<br />
«Είσαι cat person;»<br />
«Μα φυσικά» απάντησε εκείνος<br />
«<3» ξαναέγραψε εκείνη<br />
«Πάμε για μπύρα το βράδυ;»<br />
«Ναι» του είπε εκείνη και του πρότεινε ένα μαγαζί που όπως είπε ήταν κοντά στο
σπίτι της. Κέντρο. <br />
«Εκεί στις 11 λοιπόν;» της έστειλε<br />
«Ναι» ξανάπε εκείνη.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Σηκώθηκε από
την καρέκλα του χαρούμενος και ικανοποιημένος απ’ τον εαυτό του. Βέβαια μετά
από τέσσερα </span><span style="line-height: 18.4px;">ουίσκι</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> οτιδήποτε θα τον έκανε να αισθάνεται έτσι. Εκτός από
κάποια, οποιαδήποτε πρώην του. Σκατά είναι οι πρώην. Είτε οι δικοί σου είτε
αυτών που θες πολύ. Πολύ ανακατωσούρα και κακό και μπερδέματα. Αλλά τώρα, </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">he</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">had</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">a</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">date</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">και αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να βγει
απ’ το σπίτι. </span><span style="line-height: 18.4px;">Αγγαρεία</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">. Ήλπιζε να αξίζει τον κόπο. </span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Έστειλε ένα
μήνυμα στο φίλο του απ’ τη Γλυφάδα και </span><span style="line-height: 18.4px;">κανόνισαν </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">να βγούνε μαζί λίγη ώρα πριν πάει να
δει την τύπισσα για να αγοράσει επί της ευκαιρία και λίγο χόρτο από αυτόν. Έκανε ένα μπάνιο όσο πιο
γρήγορα μπορούσε και βγήκε έξω αρπάζοντας τελευταία στιγμή για να πάρει μαζί
του το μπουκάλι με το ουίσκι. Έκανε τόσο ζέστη και φύσαγε τόσο λίγο που οι
μύγες που πετάγανε ήταν η μοναδική πηγή δροσιάς. Γαμημένα καλοκαίρια.</span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Βρήκε το
φίλο του στα </span><span style="line-height: 18.4px;">Εξάρχεια</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> και </span><span style="line-height: 18.4px;">άπλωσαν</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> την αφεντιά τους σε μια ολίγον-τι μίζερη </span><span style="line-height: 18.4px;">καφετέρια</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> στο
τέλος ενός παρακμιακού δρόμου που βρώμαγε κάτι μεταξύ μπύρας και κατρουλίλας. </span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Ψήνεις να πιούμε κανά εμ-ντι;» τον ρώτησε ο φίλος του.</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Ναι» είπε εκείνος, που φυσικά δεν ήθελε και πολύ σπρώξιμο. </span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Απλά ρε φίλε πίνεις απ’ την ώρα που ξύπνησες, θα </span><span style="line-height: 18.4px;">πιεις</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> και αυτό τώρα και μετά
χόρτο, πιστεύεις ότι υπάρχει ελπίδα να σου σηκωθεί;»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Άκου» του είπε ο Διονύσης, «Μια φορά στη ζωή μου μόνο δε μου σηκώθηκε κι αυτό
ήταν με έναν μεγάλο μου έρωτα. Ντάξει; Κατά τα άλλα το έχω»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Οκέι όπως θες» του είπε ο φίλος του και </span><span style="line-height: 18.4px;">μοιράστηκαν</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> μαζί ένα μπουκαλάκι.
Άφησαν τα πράγματα τους στην καφετέρια και κάναν μια βόλτα τριγύρω. Ήπιαν ένα
τσιγάρο και γύρισαν στο μαγαζί γρήγορα. </span><span style="line-height: 18.4px;">Καθίσαν</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> -σχεδόν ξαπλώσαν- σε έναν καναπέ. Κουβέντιασαν για
λίγο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Ξέρεις
Διονύση νομίζω πως είσαι πολύ καλύτερα φίλε μου»<br />
«Μπορεί»<br />
«Εγώ έτσι σε βλέπω και έτσι πρέπει να το πας στο εξής, τέρμα πια οι στεναχώριες
για ασήμαντα πράγματα, σωστά;»<br />
«Πιθανόν»<br />
Κοιτάχτηκαν λίγο. Ήταν 10:30, η ώρα περνούσε γρήγορα.<br />
«Πρέπει να φύγεις σιγά σιγά ε;»<br />
«Σου αφήνω 10<sup>ε</sup>, φιλάκια αδερφέ»<br />
«Τα λέμε»<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ανηφόρισε
σιγά σιγά προς το μαγαζί που είχαν δώσει ραντεβού με την κοπέλα. Μέσα του ένιωθε ότι το έκανε
με το ζόρι αλλά έτσι ένιωθε πάντα πριν τα ραντεβού του. Γενικά η επαφή με
άλλους ανθρώπους είναι τόσο κουραστική και επίπονη που το πιο εύκολο είναι να την
αποφύγεις, τα μόνα που δεν μπορείς να αποφύγεις είναι αυτά που γίνονται τυχαία
αλλά αυτά είναι σπάνια και πρέπει να είσαι βαθιά εθισμένος στη μεταφυσική για
να τους δώσεις μεγαλύτερη σημασία απ’ όση έχουν. Βέβαια αυτό ήταν και ο ίδιος,
ένα μεταλλαγμένο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">side</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">project</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">του </span><span style="line-height: 18.4px;">Χόλιγουντ</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> με ταξική συνείδηση, στο βαθμό που αυτή βέβαια
δεν </span><span style="line-height: 18.4px;">προϋπέθετε</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> τίποτα παραπάνω από το να κουνάει χαρωπά κόκκινες σημαιούλες όταν ήταν αρκετά νηφάλιος ή αρκετά φρικαρισμένος για να κατέβει σε πορείες. Δεν
είχε δουλειά. Αν είχε δουλειά δε θα κατέβαινε σε πορείες. Θα έσπρωχνε το
μεροκάματο σε φθηνή συνθετική κόκα απ’ την Ισπανία και κάποια στιγμή θα πέθαινε
ευτυχισμένος ή έστω θα έφτανε μέχρι το λίγο πριν της ευτυχίας. </span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Έφτασε στο
μαγαζί. Αυτή τον περίμενε σε μια γωνία. Είχε μεγάλα ανοιχτά καφέ μάτια, μαύρο
μαλλί και μεγάλα κόκκινα γυαλιά. Ήταν πολύ όμορφη και σίγουρα ήταν πιο
ενδιαφέρουσα από το μέσο άνθρωπο στη ζωή του. Και είχε αρκετούς ενδιαφέροντες
ανθρώπους στη ζωή του ή έστω έτσι νόμιζε. </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Καλώς τη»
της είπε και </span><span style="line-height: 18.4px;">φιλήθηκαν</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> σταυρωτά. Καθήσανε και παραγγείλανε από μια </span><span style="line-height: 18.4px;">μπίρα</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">. Θα
ήταν η πρώτη του για σήμερα αλλά ευτυχώς είχε ακόμα πάρα πολύ καλό κεφάλι απ’
όσα είχε ήδη πιει. Στην πραγματικότητα +- 5% αλκοόλ δεν είχαν μεγάλη σημασία
πέραν του να φτιάξουν ατμόσφαιρα. </span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αράξανε. Ο
Διονύσης της είπε ευθύς εξαρχής ότι είναι σεξιστής. Εκείνη του είπε ότι δεν το
πιστεύει. Του είπε ακόμα πως ο πατέρας της την έδερνε και ίσως εκεί να
οφείλονταν τα φετίχ της με το ξύλο στο σεξ. Της είπε ότι την πιστεύει και πως
αν θέλει να μισήσει τον πατέρα της είναι ελεύθερη να το κάνει, απλά να έχει σε
μια άκρη του μυαλού της πως όταν τα σκατά που σου κάνουν οι άνθρωποι γυρνάνε σε
σεξουαλικά φετίχ είναι το καλύτερο happy end που μπορεί να έχει μια τέτοια, καθόλου happy ιστορία.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Φιληθήκανε.
Με δισταγμό στην αρχή, με πιο πάθος μετά. Της χάιδεψε ελαφρά τη μέση. Δεν είχε
το κουράγιο και κι ούτε του έβγαινε για παραπάνω στη μπυραρία που κάθονταν. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Πάμε σπίτι
μου;» τον ρώτησε αυτή που σα να κατάλαβε ότι γενικά ο τύπος δε το είχε και πολύ.<br />
«Πάμε ναι» της είπε και αυτός. Πλήρωσαν και έφυγαν. Χώθηκαν σε ένα στενό. Ο
Διονύσης την ακολουθούσε μηχανικά. Κοντοστάθηκαν κάπου και εκείνη άνοιξε μια
άσπρη μεταλλική πόρτα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Στον 5<sup>ο</sup>
πάμε, δυστυχώς δεν έχουμε ασανσέρ» του χαμογέλασε. Ανέβηκαν. Μπήκαν στο σπίτι.
Ωραίο, όχι μικρό, όχι μεγάλο, τελείως φοιτητικό. Απ’ ότι φαίνεται θα το
αγαπούσε αυτό το σπίτι καθώς, όλα τα πράγματα που του άρεσαν μέχρι τότε στη ζωή
του ήταν φοιτητικά.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Δεν πίνουμε
κανά τσιγάρο;» της πρότεινε</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Δεν ξέρω...έχω πάρει και αντιβίωση, έχω </span><span style="line-height: 18.4px;">πιει</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span style="line-height: 18.4px;">κιόλας</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">...»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Έλα μωρέ» της είπε εκείνος και άρχισε να στρίβει. Τέλειωσε και κάναν ένα
διφυλλάκι τα δυό τους. Αυτό ήταν το τελευταίο του χασίς, δε θα αγόραζε σύντομα και
προφανώς ο φίλος του δε θα του έδινε άμεσα με των τσάμπα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Έσκυψε να τη
φιλήσει<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Ρε δεν
είμαι πολύ καλά» του είπε αυτή<br />
«Α δηλαδή;»<br />
«Σε πειράζει να κοιμηθούμε;» τον ρώτησε<br />
«Ε όχι αλλά...» <br />
«Δεν είμαι καλά!» του είπε και άρχισε να τον κοιτάει περίεργα, μετά πήρε το
βλέμμα της από πάνω του και κοίταξε στο ταβάνι, κατόπιν κοίταξε όλο το σπίτι σα
να το σάρωνε με ακτίνες χ ή σαν να έψαχνε κάτι συγκεκριμένο. <br />
«Νιώθω χάλια» είπε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Αυτό ήταν»
σκέφτηκε εκείνος, «Εγγυημένη κρίση πανικού, τη γάμησα ή μάλλον δεν πρόκειται να
γαμήσω». «Χρειάζεσαι τίποτα;» τη ρώτησε «Ναι να φωνάξεις ένα γιατρό» απάντησε
αυτή.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Κοίταξε το
ρολόι του. Ήταν 1 το βράδυ σχεδόν και οι πιθανότητες να βγει γιατρό ήταν </span><span style="line-height: 18.4px;">λίγες</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">.
Είχε ένα γνωστό βέβαια, έναν που αναλάμβανε όλα τα πρεζάκια του κόσμου και τους
έγραφε συνταγές για κωδείνη μόνο με 10 ή 20ε </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">την επίσκεψη. Δεν είχε καμιά
καλύτερη επιλογή, πληκτρολόγησε τον αριθμό του και κάλεσε. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«ΡΕ»
ακούστηκε η φωνή του γιατρού «Άκου θα τα πούμε μεθαύριο, μέχρι τότε μην με
ενοχλείς» και του το κλεισε στη μούρη. Κοίταξε την κοπέλα που στο μεταξύ είχε </span><span style="line-height: 18.4px;">γίνει</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> άσπρη
σαν χαρτοπετσέτα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Εντάξει»
είπε «Φάγαμε άκυρο, ας δοκιμάσουμε και τα επείγοντα»<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μια ώρα μετά
ήταν στο νοσοκομείο.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">***<br /><br /><o:p></o:p></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Άργησαν να
βρούνε θέση για να τους δει γιατρός καθώς αν και είχαν έρθει με ασθενοφόρο, δεν
ήταν ούτε οι μόνοι ούτε μπροστά μπροστά στη σειρά. Ένας γιατρός που εφημέρευε
πήρε το ιστορικό της, κανόνισε την εισαγωγή και στα κρυφά έπιασε το Διονύση και
τον ρώτησε<br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Ήπιατε
τίποτα»<br />
«Εεε» του απάντησε αυτός με δισταγμό, «Ένα τσιγάρο»<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αυτός τον
κοίταξε με φανερή αποδοκιμασία. Ο Διονύσης θα την ανταπέδιδε ευχαρίστως, καθώς όσο ανοχή έδειχνε
στους αμόρφωτους που πίστευαν πως το
χόρτο ισούται με πρέζα άλλο τόσο δεν άντεχε τους γιατρούς και γενικότερα τους μορφωμένους που είχαν παρόμοια
στάση σε αυτά τα θέματα με τον χουντικό -και ευτυχώς νεκρό- παππού του αλλά δε
το έκανε. Ας τέλειωνε κι αυτή η περιπέτεια καλά και υπήρχε πάντα χρόνος για τη
νομιμοποίηση του χόρτου.<br />
«ενΝΟΕίται πως δεν θα ξαναπιούμε» διαβεβαίωσε το γιατρό<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τη βάλανε σε
ένα θάλαμο, της κάνανε μερικές αιματολογικές εξετάσεις και της βάλανε ορό. «Δεν
είναι τίποτα» τους είπαν «Μια ελαφριά κρίση πανικού, στο εξής να είστε πιο
προσεχτικοί με το τι πίνετε». Ο Διονύσης δέχτηκε την συμβουλή. Αναρωτήθηκε αν
το ιατρικό προσωπικό του νοσοκομείου πίστευε ότι είχε γαμήσει εκείνο το βράδυ ή
αν καταλάβαιναν την αποτυχία του, αλλά σύντομα συνειδητοποίησε ότι με τις ελλείψεις που
είχαν σε ανθρώπους και σε μέσα το πολύ πολύ να ενδιαφέρονταν για αυτόν αν τους
έσκαγε με καναν καρκίνο να κρέμεται από το μάτι του. Δύσκολοι καιροί για
μη-καρκινοπαθείς, για τους καρκινοπαθείς είναι πάντα δύσκολοι.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Έπιασε ένα
διάλογο απ’ το διάδρομο. Έμοιαζε με κουβέντα εφήβων για το ποιός την έχει
μεγαλύτερη με βασική συλλογιστική την επίκληση του ενός στη αυθεντία της μάνας
του άλλου.<br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Καλά μαλάκα
μου έσκασε μια καρδιοπάθεια γάμησε τα, τι θα κάνουμε;»<br />
«Ωχ για δείξε μου τα αποτελέσματα, πωπω ναι-χαχαχαχα» –ακούστηκαν τα γέλια απ’
τους δυο γιατρούς- «Γάμησε τα είσαι πολύ άτυχος όλες οι δύσκολες περιπτώσεις
έρχονται σε σένα, βγάλ' τον με ένα φορείο στο διάδρομο και βλέπουμε τι θα
κάνουμε» <br />
«Λες να μας μείνει;»<br />
«Ε άμα είναι να πεθάνει ας το κάνει τώρα, μην προετοιμάζουμε κι ολόκληρο χειρουργείο»... σε
αυτό το σημείο ο Διονύσης σταμάτησε να ακούει. Είχε αποφασίσει ότι δεν τον
ενδιέφερε το θέμα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Πέρασαν μια
δυο ώρες. Έπρεπε να περιμένουν μέχρι τις 6 για να φύγουν και άρα είχαν ακόμα
χρόνο. Ο Διονύσης άρχισε να χαζεύει γιατρούς, προσωπικό και συρτάρια.<br />
<br />
«Πάω στοίχημα ότι μπορούμε να βρούμε πολλά ωραία φαρμακάκια σε αυτό το μέρος»
είπε στην κοπέλα που ήταν ξαπλωμένη αναπαυτικά.<br />
«Είσαι όντως πρεζάκιας τελικά, δε το παίζεις»<br />
«Τώρα αυτό το λες για καλό ή κακό;»<br />
«ΓΙΑ ΚΑΚΟ» φώναξε εκείνη λίγο παραπάνω απ’ ότι έπρεπε κι αμέσως την έπιασε
βήχας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Τι έχει η
κοπέλα;» ρώτησε μια φωνούλα. Ο true και όχι wannabe πρεζάκιας γύρισε προς το
μέρος της. Είδε μια κυρία γύρω στα 50 με ψάθινο καπέλο παραλίας, γυαλιά ηλίου,
μπλε ταγέρ, μαύρες γόβες και έντονο κόκκινο κραγιόν, να απευθύνεται σε αυτούς.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Είναι καλά;»
ξαναρώτησε<br />
«Εεεε» έκανε αποσβολωμένος από το θέαμα που είχε μπροστά του ο Διονύσης «Ναι
καλά είναι, μια χαρά»<br />
«Λίγη ξεκούραση χρειάζομαι μόνο» πρόσθεσε και η κοπέλα με τη σειρά της.<br />
«Εντάξει» έκανε χαρούμενη η τύπισσα και απομακρύνθηκε από τους δύο νέους,
κατόπιν έψαξε τον γιατρό, τον εντόπισε εύκολα γιατί δεν ξέρω αν το ξέρεις φίλε
αναγνώστη αλλά οι γιατροί φορούν κάτι άσπρες ρόμπες και ξεχωρίζουν απ' τον υπόλοιπο κόσμο<br />.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Γιατρέ μου»
του είπε «Είμαι σοβαρά άρρωστη»<br />
«Χμμμ» σχολίασε ο γιατρός «Τι έχετε δηλαδή;»<br />
«Έχω κάτι μικρά πράσινα πλάσματα πάνω στην καρδιά μου που μου την τρώνε σιγά
σιγά και προσπαθούν να με σκοτώσουν. Θέλω να μου δώσετε ένα χαρτί ότι αυτό
συμβαίνει για να πάω στην αστυνομία.»<br />
«Α μάλιστα-μάλιστα» έκανε ο γιατρός και χαμογέλασε. Κατόπιν αγριοκοίταξε το
Διονύση που είχε λιώσει στα γέλια από αυτό που άκουσε.<br />
«Εσείς μπορεί να γελάτε» του είπε η κυρία με το ταγέρ «Αλλά να ξέρετε πως αυτά
τα πλάσματα δε βρέθηκαν τυχαία εκεί, είναι πράκτορες που ελέγχουν τους
ανθρώπους για να τους υποτάξουν στους διαγαλαξιακούς αφέντες τους, εγώ, μόνο
εγώ κατάλαβα περί τίνος πρόκειται και γιαυτό θέλουν να με σκοτώσουν τώρα.»<br />
«ΜΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ ΘΕΕ ΜΟΥ ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ» ήταν η μονη απάντηση που πήρε απ’
το Διονύση ο οποίος τώρα περισσότερο έκλαιγε παρά γέλαγε.<br />
«Ελάτε ελάτε» είπε ο γιατρός στην Κυρία, «Θα σας γράψουμε </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">ladose</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο Διονύσης
σκούπισε τα δάκρυα απ’ τα μάτια του και ακούγοντας την τελευταία φράση
απευθύνθηκε στο γιατρό <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Κοίτα γιατρέ,
έπαιρνα </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">ladose</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">τόσους
μήνες και δεν έκαναν τίποτα, σου φαίνεται ότι θα βοηθήσουν αυτήν εδώ; Γράψ’ της </span><span style="line-height: 18.4px;">κάνα</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> αντιψυχωτικό ξέρω 'γω»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«</span><span style="line-height: 18.4px;">Ποιος</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> είναι
αυτός τέλος πάντων;» Ρώτησε μια νοσοκόμα το γιατρό για το Διονύση ακούγοντας τα
γέλια του και βλέποντας τον να έχει στήσει κατάσταση μες το νοσοκομείο 5 παρά κάτι το πρωί.</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Δεν ξέρω» απάντησε πολύ σοβαρά ο γιατρός «Αλλά δε θα μείνει εδώ, Περάστε έξω
κύριε, ενοχλείτε» πρόσθεσε</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«ΜΑ ΕΙΜΑΙ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΗΣ ΚΛΙΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΟΥ ΛΕΩ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ, ΟΤΑΝ ΠΑΡΕΙ
ΕΞΙΤΗΡΙΟ Η ΚΟΠΕΛΑ ΘΑ ΣΟΥ ΠΟΥΜΕ, ΕΦΥΓΕΣ» </span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
Και τον πέταξαν έξω.</span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ο Διονύσης </span><span style="line-height: 18.4px;">κάθισε</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> μόνος του στο διάδρομο. «Σκατούλες» σκέφτηκε «Τι θα κάνω θα κοιτάω το
ταβάνι; Το ΄χω κάνει χιλιάδες φορές αυτό και που κατέληξα; Αγάμητος σε ένα
νοσοκομείο». Αμέσως πήγε στο διανυχτερεύον κυλικείο του νοσοκομείου και πήρε
καφέ. Μέτριος χωρίς γάλα. Ευτυχώς είχε σταματήσει να σκέφτεται τον εύκολο
συσχετισμό μεταξύ του καφέ και της ζωής του, αν όλα όσα ζούσε ήταν μυθιστόρημα
το πιο εύκολο πράγμα θα ήταν να γράψει «Μέτριος χωρίς γάλα όπως η ζωή μου».
Αλλά η ζωή του ήταν απλά ένα μάτσο από αρλούμπες. Τουλάχιστον η υπάλληλος του
κυλικείου ήταν κοκκινομάλλα και τόσο γλυκούλα που σου κάνε κέφι να κάθεσαι εκεί
να τη βλέπεις, δέκα λεπτά αργότερα όμως η βάρδια της τελείωσε και ήρθε το αγόρι της να την πάρει με τη μηχανή του κι ο
Διονύσης ξανακοίταξε απελπισμένα αδιάφορος και αδιάφορα απελπισμένος το ταβάνι.</span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Συγνώμη
νεαρέ;»</span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
Ο Διονύσης γύρισε και </span><span style="line-height: 18.4px;">αντίκρισε</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> τον πιο κοντό γέρο που είχε δει στη ζωή του,
1,55 μάξιμουμ με άλλα 45 εκατοστά να αποτελούν το μούσι του. Φόραγε κάτι τζάμια
σα του Τρόσκυ στα μάτια του και φορούσε κόκκινη τραγιάσκα.</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Να σε ρωτήσω κάτι;» είπε στο Διονύση</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Ναι φυσικά τι θέλετε;» του απάντησε εκείνος σκεπτόμενος πως ούτε «ΕΡΓΑΤΙΚΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ», την εφημερίδα των εργατών ήθελε να αγοράσει ούτε να συζητήσει
πρωινιάτικα για τις πιθανότητες της επερχόμενης σοσιαλιστικής επανάστασης.</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Θα μου πρότεινες να φάω τοστ ή τυρόπιτα;» είπε τελικά ο γέρος</span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
Ο Διονύσης χαμογέλασε «Καλά τι κάνεις τόσο βράδυ νοσοκομείο, είσαι νοσηλευμένος;»
τον ρώτησε</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Όχι καλέ μου» του απάντησε ο παππούς «Έχω φέρει τη γυναίκα μου που έχει
αλτσχάιμερ ήρθαν και τα εγγόνια μας να μας δουν αλλά πείνασα και τους άφησα»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Α μάλιστα να σας ζήσουν τα εγγόνια λοιπόν»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Ποια εγγόνια;»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
Ο Διονύσης χαμογέλασε και πάλι, ήταν ξεκάθαρο πως δεν είχε μόνο η γυναίκα του γέρου –αν υπήρχε-
αλτσχάιμερ αλλά και κάποιος άλλος εδώ πέρα και σίγουρα δεν ήταν ο ίδιος.</span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Λοιπόν» είπε στο γέρο «Θα σε κεράσω εγώ, είσαι ευχαριστημένος με ένα τοστ;»
και έβγαλε ένα πεντάευρω να πληρώσει την ταμία που είχε πάρει τη θέση της
κοκκινομάλλας που δούλευε πριν.</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Και βέβαια νέε μου» είπε ο γεράκος «Μακάρι να ήταν όλοι σαν εσένα, τα εγγόνια
μου πχ...»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Δυο τοστ ζαμπόν παρακαλώ» είπε ο Διονύσης βιαστικά και </span><span style="line-height: 18.4px;">ακούμπησε</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> τα λεφτά στον
πάγκο. Πήρε τα ρέστα, έδωσε το ένα τοστ στον γεραλέο φίλο του και </span><span style="line-height: 18.4px;">άρχισαν</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> να
μασάνε με όρεξη.</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Καλό ε;» ρώτησε ο Διονύσης</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Ναι άρεσαν και στη γιαγιά μου αυτά τα τοστ» είπε ο γέρος</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Και στη δικιά μου, τι σύμπτωση, αλλά τι κάνουμε, δε συστηθήκαμε τόση ώρα, με
λένε Διονύση, εσάς;» είπε ο Διονύσης και του άπλωσε το χέρι. Ο γέρος το έσφιξε.</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Ναι ναι μου άρεσε και μένα το τοστ, σε πειράζει να δυναμώσουμε λίγο την
τηλεόραση;» ρώτησε αυτός.</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
Και ο Διονύσης χαρωπά-χαρωπά πήγε προς την τηλεόραση για να δυναμώσει τον
ήχο.</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Α ωραίο κανάλι αυτό» είπε ο Ναι-ναι-μου-άρεσε-και-μένα-το τοστ-σε πειράζει-να
δυναμώσουμε-λίγο-την-τηλεόραση.</span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και ο
παρουσιαστής του καναλιού...παρουσίασε:<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ
ΟΙ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΣΥΡΙΑ...ΕΚΤΟΣ ΟΥΕΦΑ Η...ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ
ΜΕ...ΝΕΟ ΚΟΜΜΑ ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΕΙ Η ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΕΣ
ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ...ΤΟ ΝΕΟ ΚΟΜΜΑ ΘΑ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟ ΕΧΕΙ ΝΑ
ΑΠΑΛΛΑΞΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ ΑΠ’ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ...ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΤΟ ΠΡΩΙΝΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΩΝ 7»<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Μάλιστα»
έκανε αδιάφορα ο Διονύσης και έπιασε το κινητό του που δονούταν. Ήταν μήνυμα
απ’ τη φίλη του:<br />
«Μου δώσαν εξιτήριο, έλα να φύγουμε» <br /><br />
Έβαλε το κινητό του στην τσέπη, «Πήραμε εξιτήριο εμείς, αντίο» χαιρέτησε το
γέρο «Καλή συνέχεια και φιλιά στα εγγόνια»<br /><br />
«Ποια εγγόνια; Στο καλό να πας παλικάρι μου» του είπε ο γέρος και τον χαιρέτησε
και αυτός.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Κι ο
Διονύσης ανέβηκε τα σκαλάκια για τον όροφο που ήταν η φίλη του χωρίς να ακούσει
ποτέ το γέρο, που εκείνη την ώρα έλεγε στην υπάλληλο του κυλικείου «Το κεφάλαιο
δεν τρέφεται με τίποτα παραπάνω απ’ την υπεραξία σου...»<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">***<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Οι δυο νέοι
πήραν λοιπόν το εξιτήριο και γύρισαν σπίτια τους. Για την ακρίβεια στο σπίτι
της κοπέλας που ήταν άλλωστε και πιο κοντά στο νοσοκομείο. Ένας </span><span style="line-height: 18.4px;">Αλβανός</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> ταξιτζής τους άφησε απ’ έξω. Άνοιξαν και πέσαν σα πτώματα στο πρώτο μαξιλάρι
που βρήκαν εύκαιρο. «Θα μπορούσε να πάει και χειρότερα» σκέφτηκε ο Διονύσης και
έκλεισε τα βλέφαρα του. Ήταν Έξι και κάτι ψιλά το πρωί.</span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Κατά τις 12
σηκώθηκε. Η κοπέλα κοιμόταν ακόμα. Εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία και έκλεψε ένα γιαούρτι απ’ το ψυγείο, έφτιαξε έναν καφέ και κάπνισε δυο τσιγαράκια. Κοίταξε
ένα βιβλίο που ήταν στο πάτωμα. Ο πρώτος τόμος από την ιστορία της
σεξουαλικότητας. «Αχ...» σκέφτηκε. «Τα διαβάζουν από τα 18 τους τώρα αυτά, εγώ
έπρεπε να πάω 21 για να διαβάσω Φουκώ, τι άχρηστος που είμαι...» και πέταξε τον
Φουκώ κάτω, απ’ όσο θυμόταν συμφωνούσε μαζί του στα περισσότερα αλλά ο Φουκώ
είχε πεθάνει.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Σηκώθηκε
έφτιαξε κάπως τα ρούχα του, πέταξε λίγο νεράκι ακόμα στη μούρη και αποφάσισε να
φύγει. Ωραία ήταν όσο κράτησε, είναι ευχάριστο να πηγαίνεις ως επισκέπτης σε
νοσοκομεία, το μόνο καλύτερο είναι να πηγαίνεις σα γιατρός ή σα κλέφτης. Άνοιξε
την άσπρη πόρτα και εξαφανίστηκε στο Αθηναϊκό μεσημέρι που μόλις άρχιζε έτοιμο
να καταπιεί κι άλλους απροετοίμαστους είτε ξεκινούσαν για να δώσουν βιογραφικό
σε κάποια θέση εργασίας είτε για να βρουν την πρωινή τους δόση πρέζας.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Καλημέρα
ήλιε!» είπε χαρούμενα αλλά σηκώνοντας το φρυδάκι του ο Διονύσης κλείνοντας την
πόρτα πίσω.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Άκουσε ένα
ΓΚΑΠ, ένιωσε έναν πόνο στο κεφάλι του και όλα έσβησαν μέσα στο σκοτάδι.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b>***</b><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ξύπνησε
-άγνωστο πόση- ώρα μετά σε ένα μέρος που δεν αναγνώριζε. Πόναγε ακόμα και
έπιασε </span><span style="line-height: 18.4px;">ενστικτωδώς</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> το κεφάλι του. Όλα ήταν στη θέση τους ευτυχώς. Παρατήρησε
τριγύρω του. Ήταν δεμένος στα πόδια και πάνω σε έναν μαύρο δερμάτινο καναπέ.
Όλο το δωμάτιο που βρισκόταν έμοιαζε υπερπολυτελές. </span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Θα με
βιάσουν» σκέφτηκε και στο καπάκι ξανασκέφτηκε απογοητεύμένα «Μπα τα όργανα θα
μου πάρουν...και υπάρχει μόνο ένα πράγμα χειρότερο απ’ το να σε βιάσουν, να σε
σκοτώσουν». Η κατάσταση πραγματικά δεν προμήνυε τίποτα καλό και χειροτέρευσε
όταν ένας τύπος με μαύρο κουστούμι και γυαλιά μπήκε στο δωμάτιο. Για λίγο ο
Διονύσης πίστεψε ότι έφτασε το τέλος του αλλά ο τύπος του μίλησε αρκετά φιλικά
και ήρεμα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Θες να φας
κάτι πριν σε δει το αφεντικό;»<br />
«Εεεεε δεν μου εξηγείς τι συμβαίνει καλύτερα;»<br />
«Να σου εξηγήσω τι συμβαίνει;»<br />
«Ε πες με τρελό αλλά συνήθως όταν συνέρχεται ο άνθρωπος τον οποίο ΚΡΑΤΑΜΕ
ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΣΕ ΕΝΑ ΑΚΥΡΟ ΚΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟ ΜΕΡΟΣ
συνηθίζουμε να του εξηγούμε γιατί έγιναν όλα αυτά, μια ιδέα λέω</span> <span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">τώρα έτσι;» <br />
«Ααα»<br />
«...»<br />
«Λυπάμαι αλλά θα στα πει όλα το αφεντικό, να ήρθε»<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η πόρτα του
δωματίου άνοιξε και μέσα μπήκε μια ξανθιά με κόκκινο παλτό και άσπρα
μαργαριτάρια περασμένα όμορφα στο λαιμό της «Ναι» σκέφτηκε έκπληχτος ο Διονύσης
«Δεν υπάρχει αμφιβολία είναι η ...»<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και ήταν
όντως η Μέρκελ.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η
καγκελάριος της Γερμανίας κάθισε δίπλα του «Καημένεχ γκριχεν» είπε «Τι σου
κάναμε και σένα» <br />
Ο Διονύσης είχε φρικάρει προφανώς τη ζωή του αλλά προσπάθησε να κρατήσει την
ψυχραιμία του μήπως και έβγαινε ζωντανός ή έστω μήπως πέθαινε με τον πιο
ανώδυνο για αυτόν τρόπο. Ξεκίνησε να μιλάει πολύ προσεχτικά λοιπόν.<br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Αγαπητή </span><span style="line-height: 18.4px;">ευεργέτιδα</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> της Ελλάδας, φράου Μέρκελ, σας γνωρίζω και σας αγαπώ και αυτά τα
μαργαριτάρια σας πάνε πάρα πολύ αλλά δεν καταλαβαίνω τι σας έκανα και βρέθηκα
εδώ, δεν ψηφίζω καν ΣΥΡΙΖΑ»</span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Η Μέρκελ
κοίταξε τον βοηθό της και </span><span style="line-height: 18.4px;">έβαλαν</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> τα γέλια.</span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Βρε
χαζούλη, το ξέρω ότι με μισείς και ψήφισες ΣΥΡΙΖΑ δεν χρειάζεται να
προσποιείσαι»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Μα όντως δεν ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Χμμμ, αυτό σε κάνει ακόμα πιο ιδανικό για τα σχέδια μας...»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Παίρνετε όργανα από αντισυριζαίους;»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«ΚΑΤΣΕ ΛΙΓΟ ΗΣΥΧΑ» είπε με έντονο ύφος η Καγκελάριος. «Είμαι πράγματι </span><span style="line-height: 18.4px;">ευεργέτιδα</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> της Ελλάδας αλλά όχι επειδή σας δίνω μερικά ψωροδισεκατομμύρια ευρουλάκια να
παίξετε, έχω πιο σημαντικά πράγματα να κάνω»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Όπως;»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Να σώζω τον κόσμο από επίθεση εξωγήινων»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Άλλη τρελή μας βρήκε, σας ευχαριστώ που υπερασπίζεστε τον πλανήτη μου, μπορώ
να πάω σπίτι τώρα φραου Μέρκελ;»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
Η Μέρκελ χαμογέλασε</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Όχι, και θέλω να με προσέξεις πολύ προσεχτικά σε αυτά που θα σου πω, την τύπισσα
που είδες στο νοσοκομείο που σου είπε για τα πλάσματα που έχει στην καρδιά την
θυμάσαι;»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Ναι...»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Ε λοιπόν δεν σου έλεγε ψέματα, ανακάλυψε τη συνωμοσία των εξωγήινων και αυτοί
βάλανε τα πλάσματα που είχε μέσα της να την σκοτώσουν, τελικά της προκάλεσαν
μόνιμες εγκεφαλικές και καρδιακές βλάβες»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Και...και τι της συνέβη;» είπε δειλά δειλά ο Διονύσης</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Την σκοτώσαμε εμείς, αναγκαστήκαμε δηλαδή, είχε βγει εκτός ελέγχου»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Κι...κι αν ας πούμε όλα αυτά είναι αλήθεια, εγώ που κολλάω;» ρώτησε τρομαγμένα
ο Διονύσης και συνέχισε «Η Γη αντιμετωπίζει μια απειλή, οι ηγέτες της
προσπαθούν να τη σώσουν για να μη χάσουν την εξουσία τους, τι με κόφτει εμένα,
η ζωή μου θα ήταν σκατά ακόμα κι αν κυβερνούσε το καστ του σταρ τρεκ, γιατί με
κρατάτε εδώ;» </span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Γιατί θέλουμε να σώσεις τον κόσμο...» απάντησε ο βοηθός της Μέρκελ.</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Ακι-Νά-Κι» του είπε αυτή κάπως φοβισμένη «Δεν είναι νωρίς για να του το πούμε
αυτό;»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Χάνουμε χρόνο αγαπητή μου, η Ζωή σύντομα θα κάνει την κίνηση της» </span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Η Ζωή;» ρώτησε παραξενεμένος ο Διονύσης</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Αχ...» βαριαναστέναξε η Ανωτάτη του γερμανικού κράτους, «Ας είναι λοιπόν...
άκου μικρέ μου φίλε, η Ζωή Κωνσταντοπούλου δουλεύει με τους εξωγήινους,
προετοιμάζει την έξοδο της Ελλάδας απ’ το ευρώ, το ΝΑΤΟ και το μνημόνιο όχι για
να απαλλαγεί από εμάς, αυτό είναι μια πρόφαση, θέλει την πτώση της αμυντικής
δυνατότητας της χώρας ώστε να καταστεί το αδύναμο σημείο της Ευρώπης και να
αποβιβάσουν εκεί τα στρατεύματα τους. Δεν ξέρουμε αν τα κάνει με τη θέληση της
ή αν είναι υποχείριο των δυνάμεων τους, πάντως το κάνει και πρέπει να τη σταματήσουμε </span><span style="line-height: 18.4px;">προτού</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> καταλάβει την εξουσία.»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Δηλαδή μου λες ότι η Ζωή θέλει να φέρει τους εξωγήινους στη χώρα και να
κυριαρχήσει στον πλανήτη μας, ωραία ας δεχτούμε αυτή την </span><span style="line-height: 18.4px;">παρανοϊκή</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> ιστορία, εγώ
τι θες να κάνω; Να πάρω ένα όπλο και να μπω στα κεντρικά του κόμματος της, της
πλεύσης ελευθερίας και να τη σκοτώσω;»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Πάνω κάτω ναι» απάντησε η Μέρκελ.</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Α...εεε...γιατί εγώ;» ρώτησε ο Διονύσης.</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Θυμάσαι τον παππού στην καφετέρια;»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Αυτόν με το Αλτσχάιμερ;»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Ξεχνάει λίγο» είπε η Μέρκελ «Αλλά είναι ικανός πράκτορας, ήμασταν μαζί στην
ΣΤΑΖΥ και </span><span style="line-height: 18.4px;">εγγυώμαι</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> για τις ικανότητες του, αυτός σε διάλεξε λοιπόν»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
Ο Διονύσης από μέσα του μετάνιωνε για το τοστ που κέρασε το γέρο.</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Άρα τι κάνω εγώ τώρα;»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«ΑΠΛΟ» πετάχτηκε ο βοηθός της Μέρκελ ο Ακι Να Κι «Έχεις μια βδομάδα να τη
σκοτώσεις, δε θα σε περιμένει, απλά γάζωσε την με σφαίρες, καλή επιτυχία, να
τον βγάλω έξω κυρία Καγκελάριε;»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Ναι σε παρακαλώ αγαπητέ μου» είπε εκείνη και χαμογέλασε «Είμαι σίγουρη άλλωστε
ότι θα τα καταφέρει.»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ο Βοηθός
έπιασε τον Διονύση απ’ το γιακά και τον πέταξε έξω. Αν και πεσμένος χάμω ο
Διονύσης αναγνώρισε αμέσως το δρόμο. Ήταν στο κέντρο ακόμα.</span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Πω </span><span style="line-height: 18.4px;">ποιος</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> πάει μέχρι το Χαλάνδρι τώρα;» σκέφτηκε και ξεκίνησε σιγά σιγά για το
σπίτι του με όλες τις τύχες του πλανήτη να πέφτουν στους ώμους του.</span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">***<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Κατά το
μεσημεράκι έφτασε σπίτι του άνοιξε την πόρτα και αναστέναξε ανακουφισμένα όταν
αυτή έκλεισε πίσω του. Έψαξε το ψυγείο και βρήκε ένα κόκκινο σαπιόκρασο, το ανακάτεψε με λίγη βότκα
που βρήκε σε ένα συρτάρι και </span><span style="line-height: 18.4px;">κάθισε</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> να σκεφτεί τα όσα του είχαν συμβεί.</span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ήταν ο
Διονύσης Ρακόπουλος. Γεννημένος το 1989. Πρώην φοιτητής. Κομμουνιστής κάποτε
και ίσως ακόμα. Του άρεσαν 5-10 βασικά πράγματα στη ζωή και αυτό ήταν όλο. Οι </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">beatles</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">, οι κοκκινομάλλες, τα ψυχεδελικά
ναρκωτικά, οι γάτες και οι έφηβες. Το είχε προσπαθήσει για συγγραφέας αλλά δε
του είχε βγει. Μετά παραλίγο να τον τραβήξουν σε δίκη γιατί είχε κάνει κάτι με
μια 14χρονη και οι γονείς της το έμαθαν. Για να γλυτώσει είχε προληπτικά φύγει
στη Βουλγαρία και ένα χρόνο περίπου μετά γύρισε. Το κράταγε κρυφό αυτό αλλά οι
κοντινότεροι φίλοι του, δηλαδή ένας μικροντίλερ χόρτου που είχε γνωρίσει από το
ίντερνετ, ένας γκέι πρεζάκιας που έκανε παρέα λόγω κοινών προτιμήσεων στον κινηματογράφο και ένας </span><span style="line-height: 18.4px;">Τσέχος</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> που λεγόταν Αβραάμ και ήταν σκηνοθέτης σε ταινίες πορνό </span><span style="line-height: 18.4px;">προτού</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> χάσει τη δουλειά του, το ήξεραν. Δεν τον έκριναν. Μερικοί μάλιστα ή μάλλον όλοι, τον ενθάρρυναν. </span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Μέχρι πριν
κάτι μήνες είχε διάθεση να το προσπαθήσει, να βρει μια δουλειά, να συμβιβαστεί
με την έλλειψη ταλέντου που τον χαρακτήριζε και ίσως να συνεχίσει τις σπουδές
του. Τελικά αρχίδια. Μια σειρά από ατυχή γεγονότα τον είχαν οδηγήσει στο αλκοόλ
το οποίο, όπως παραδεχόταν και νηφάλιος και μεθυσμένος, ήταν ότι καλύτερο του
είχε συμβεί μετά τη Χριστίνα, μια πρώην του που έμοιαζε με γάτα. Δεν είχε
καταλάβει ακριβώς γιατί χώρισαν ή αν όντως είχαν χωρίσει αλλά συνήθως έπινε
τόσο πολύ που δε μπορούσε να το σκεφτεί. Εκτός απ’ το ποτό όμως αγαπούσε και
άλλα πράγματα στη ζωή. Για παράδειγμα τα όπλα. Είχε μια μικρή συλλογή στο
δωμάτιο του την οποία ήλπιζε να μεγαλώσει με τα χρόνια και την οποία
χρησιμοποιούσε για να τρομοκρατεί τους γείτονες τα βράδια που μεθυσμένος
έβγαινε στο μπαλκόνι και πυροβόλαγε στον αέρα. Δεν είχε τρελαθεί ακριβώς. Βαθιά
μέσα του η λογική κρατούσε ακόμα τα </span><span style="line-height: 18.4px;">ηνία</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> γι’ αυτό και πυροβολούσε μόνο στον
αέρα. </span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Αν έμενα με
τους γονείς μου» σκέφτηκε ο Διονύσης «Δε θα είχα φτάσει σε αυτή την κατάσταση».
Αυτό φυσικά ήταν μια πικρή αλήθεια. Ο Διονύσης, όπως οι περισσότεροι αλκοολικοί, φοβόταν
πάρα πολύ το επικριτικό βλέμμα της οικογένειας του και ίσως να είχε αναγκαστεί να
σταματήσει τις καταχρήσεις αν τους έβλεπε, αλλά δεν τους έβλεπε γιατί περνούσαν
τουλάχιστον έξι μήνες μακριά αφού εκείνοι πήγαιναν στο χωριό από αρχές </span><span style="line-height: 18.4px;">Μαΐου</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> μέχρι τέλη Οκτώβρη. Είχε δηλαδή ακόμα αρκετό καιρό στη διάθεση του για να
πεθάνει ή ότι άλλο.</span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αλλά για την
ώρα είχε κάποιον να σκοτώσει.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Έστριψε ένα
τσιγάρο και </span><span style="line-height: 18.4px;">κάθισε</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> να το σκεφτεί το θέμα. Ζωή Κωνσταντοπούλου. Ανερχόμενη
πολιτικός και πρόεδρος της Βουλής επί πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Αγενέστατη και
κουραστική χωρίς να λέει κάτι καινούργιο, αλλά τουλάχιστον είχε κάνει την πρώτη παρατήρηση
περί σεξισμού στο κοινοβούλιο και αυτό μπορούσε να πιστωθεί στα θετικά της.
Φυσικά και οι περισσότερες γυναίκες είναι ζώα με δάχτυλα αλλά αυτό δε σημαίνει
ότι τα υπόλοιπα ζώα, δηλαδή οι άνδρες,
έχουν το δικαίωμα να τους κλέβουν τις μπανάνες. Η Ζωή ήταν για τον πούτσο και
το ίδιο και οι συμπολίτες του που πίστευαν ότι εκπροσωπεί κάτι το διαφορετικό.
Α μια καθυστερημένη που φωνάζει πολύ και λέει ότι η Μέρκελ είναι ναζί. Τι
πρωτότυπο και ριζοσπαστικό που ήταν. «Πφφ» έκανε απογοητευμένα ο Διονύσης και
ήπιε μια γουλιά απ’ το ποτό του. Τώρα αυτή η Κωνσταντοπούλου έπρεπε να πεθάνει
γιατί δούλευε με τους εξωγήινους, τι περίεργη ιστορία και αυτή.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ήπιε λίγο
ακόμα και έκανε το πρώτο πράγμα που θεώρησε σωστό. Πήρε τηλέφωνο τη Χριστίνα. <br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Νιάαααααααου;»
ακούστηκε η φωνή της μετά από δυο τρία χτυπήματα του τηλεφώνου. Ο Διονύσης πήρε
βαθιά ανάσα και πρωτού πάθει κρίση πανικού το έκλεισε.<br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Άστο
καλύτερα» σκέφτηκε. Δεν ήταν έτοιμος να αντιμετωπίσει περίπου τίποτα, ούτε και
την νέα του αποστολή κατευθείαν από την Καγγελάριο της Γερμανίας. Αντ’αυτού
προτίμησε να ρίξει λίγο νερό στα μαλλιά του και να πάει να βρει το γιατρό έστω
και μια μέρα νωρίτερα μπας και του γράψει λίγη κωδείνη σε χάπια. Του άρεσε να
την αναμειγνύει με αλκοόλ και άλλωστε τι θα του λεγε ο γιατρός, «Δε σε δέχομαι;»<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">***<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Δε σε
δέχομαι» είπε ο γιατρός</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Είμαστε φίλοι τόσα χρόνια!» διαμαρτυρήθηκε έντονα ο Διονύσης που ούτε και
αυτός ήθελε να κουβαλιέται στο γραφείο του γιατρού στη Ν. Ιωνία αλλά τι να
κάνει.</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Δεν είμαστε, είσαι πελάτης μου, αλλά κι αν ήμασταν αυτό θα ήταν αδιάφορο.»
απάντησε ο γιατρός που </span><span style="line-height: 18.4px;">στεκόταν</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> απέναντι του, ψηλός ψηλός και αδύνατος με την
άσπρη ρόμπα του, ο αι-Βασίλης των πρεζακίων της Αθήνας. Με 15</span><sup style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">ε</sup><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> σου
έγραφε 2-3 πακέτα απ’ ότι φάρμακο ήθελες. Φυσικά ενίοτε οι ασθενείς του πέθαιναν
αλλά ο Διονύσης είχε κρατήσει περισσότερο απ’ όλους. Αυτό οφειλόταν σε δύο
παράγοντες. Ο πρώτος ήταν ότι η </span><span style="line-height: 18.4px;">εμπειρία</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> του Διονύση με την πρέζα δεν είχε
κρατήσει ούτε χρόνο, ο δεύτερος ήταν πως είχε ταμπού το να βαράει ενέσεις και
ότι έπαιρνε το </span><span style="line-height: 18.4px;">έπαιρνε</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> απ’ τη μύτη ή το στόμα. Με αυτά και αυτά ήταν σταθερός
στο ιατρείο και στα αλήθεια δεν σκόπευε να πεθάνει από υπερβολική δόση. «Ο
Μπάροουζ γιατί έζησε μέχρι τα 200;» συνήθιζε να λέει.</span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Άκου
Διονύση» συνέχισε ο γιατρός. «Δεν
μπορείς να έρχεσαι όποτε θες εδώ και να ζητάς ότι σου καπνίσει. Μου χρωστάς
λεφτά και βλέπεις ότι δε το αναφέρω αλλά περιμένω τουλάχιστον να είσαι τυπικός,
και τι χάλια είναι αυτά, βρωμάς 15 διαφορετικά ποτά».<br />
«Αποκλείεται, είναι ξεκάθαρα 5»<br />
«Νομίζω παραπάνω Διονύση»<br />
«Η άλλη μυρωδιά είναι σπέρμα, ο αυνανισμός κάνει καλό να το δοκιμάσεις καμιά
φορά γιατρέ μήπως πάψεις να είσαι τόσο στριμμένος»<br />
«ΚΑΙ ΕΣΥ» άρχισε να φωνάζει ο γιατρός «ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙΣ ΝΑ ΓΑΜΗΣΕΙΣ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ
ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΠΑΨΕΙΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΡΕΖΑΚΙΑΣ» <br />
Ο Διονύσης χαμογέλασε. Ο γιατρός ούρλιαζε άρα είχε κερδίσει το παιχνίδι. «Τέλος
πάντων» είπε εκείνος κατεβάζοντας τα ντεσιμπέλ της φωνής του σιγά σιγά «Θα σου γράψω τι
θες μπας και φύγεις, κωδείνη αν θυμάμαι καλά;»<br />
«Αμέ, 3 πακέτα!»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο γιατρός
έγραψε την συνταγή και έκανε να τη δώσει στο Διονύση. Αυτός άρπαξε το χαρτί
αλλά ο γιατρός δε το άφηνε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Πρώτα τα 15<sup>ε</sup>»
ζήτησε ο Γιατρός<br />
«Ρε Λάκη...» <br />
«Να με λες ‘’γιατρέ’’ και συγνώμη αλλά ήδη χρωστάς αρκετά»<br />
«Μα τα χρειάζομαι τα χάπια»<br />
«Και εγώ χρειάζομαι τα 15<sup>ε</sup> για να ζήσω Διονύση μου»<br />
«Κι αν σου πω ότι πρέπει να μου τα γράψεις επειδή φεύγω για μια αποστολή που θα
σώσει τον κόσμο;»<br />
«Δε θα σου πω ότι παίρνεις ναρκωτικά αλλά θα σε ρωτήσω πόσα ναρκωτικά παίρνεις»<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο Διονύσης
αναστέναξε. Δεν περίμενε ότι θα έφτανε να αποκαλύψει ένα παγκόσμιο και ίσως
διαγαλαξιακό μυστικό για 15 ευρώ αλλά οι καιροί ήταν δύσκολοι.<br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Μου
ανέθεσαν να σκοτώσω κάποιον Λάκη»<br />
«Δε θέλω να με λες...σοβαρολογείς τώρα;»<br />
«Ναι» <br />
Ο γιατρός τράβηξε μια καρέκλα και έκανε να κάτσει «Πες μου» είπε<br />
«Όχι όχι» έκανε δήθεν με αδιαφορία ο Διονύσης «Εντάξει καταλαβαίνω δεν έχεις αρκετό
χρόνο και σε πιέζω πολύ, φεύγω τώρα θα τα πούμε» και κίνησε προς την πόρτα<br />
«Εντάξει εντάξει» είπε ο γιατρός, </span><span style="font-size: 16px; line-height: 18.4px;">«Θ</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">α σου δώσω τη συνταγή τσάμπα».</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
«Και του επόμενου μήνα;» <br />
«Το παρατραβάς».<br />
«Εντάξει γιατρέ» είπε χαμογελώντας ο Διονύσης και πήρε το μαγικό χαρτάκι απ’ τα
χέρια του Λάκη. Ο Λάκης ένιωσε ένα καψάλισμα στα δάχτυλα του αλλά ανυπομονούσε
να προχωρήσουν στο θέμα τους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Λέγε
λοιπόν».</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Ήταν απόγευμα, είχα μόλις ξυπνήσει και έβαλα να </span><span style="line-height: 18.4px;">πιω</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> ένα ποτήρι ουίσκι...»
ξεκίνησε την ιστορία του ο αφηγητής.</span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">***<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Είναι
απίστευτο» σχολίασε ο γιατρός όταν ο Διονύσης τέλειωσε την ιστορία του. ‘</span><span style="line-height: 18.4px;">Έτρεμε</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> ολόκληρος και είχε ασπρίσει. Ο
Διονύσης το παρατήρησε.</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Χαλάρωσε γιατρέ, πάμε να πάρουμε τα χάπια να γίνουμε; Θα σου δώσω και σένα».</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Όχι να μου πεις τι σκοπεύεις να κάνεις».</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Ε θα βρω ένα όπλο, θα μπω στα γραφεία της και θα τη σκοτώσω».</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Αυτό είναι το σχέδιο σου;»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Έχεις κάτι καλύτερο να προτείνεις; Ανοιχτός είμαι...»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Άσε με να έρθω μαζί σου...» </span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Μα...εεε...γιατί να θες να κάνεις κάτι τέτοιο;»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Απλά δέξου με στην αποστολή σου» είπε ο γιατρός.</span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ο Διονύσης
τον κοίταξε προσεχτικά. Ήταν εμφανές ότι ο γιατρός σοβαρολογούσε. Περίεργο. Όσα
χρόνια τον ήξερε ήταν ένας μάλλον ήσυχος άνθρωπος που κοίταζε το γραφείο του,
τα πρεζάκια που είχε για πελάτες και την υποψηφιότητα του για σύνεδρος της
Νέας Δημοκρατίας. «Είναι περίεργος ο
κόσμος» σκέφτηκε ο Διονύσης. Σε ένα άλλο σύμπαν ο Λάκης ο γιατρός των οπιομανών
της Αθήνας δε θα του μίλαγε καν ούτε δημόσια ούτε πριβέ αλλά με την οικονομική
κρίση να βαράει από παντού και τον ίδιο πολύ τεμπέλη για να δουλέψει πραγματικά
το </span><span style="line-height: 18.4px;">ιατρείο</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> του κατέφυγε στην εύκολη λύση. Έγραφε τα πάντα στους πάντες και
εισέπραττε το ποσό της επίσκεψης. Δεν ήθελε πολλά απ’ τη ζωή του άλλωστε. </span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Όχι» είπε
τέλος ο Διονύσης<br />
«Μα γιατί;» τον ρώτησε σχεδόν κλαίγοντας ο Λάκης<br />
«Γιατί κάτι μου κρύβεις. Μέχρι να μου το αποκαλύψεις λοιπόν...»<br />
«Τι να σου κρύβω δηλαδή;»<br />
«Το λόγο που θες τόσο να με βοηθήσεις»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο γιατρός
αναστέναξε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Βγαίναμε»<br />
«Τι;»<br />
«Βγαίναμε...εγώ και αυτή...εγώ και η Ζωή ήμασταν ζευγάρι παλιά»<br />
«Σοβαρολογείς; Πόσο παλιά;»<br />
«Στο Λύκειο»<br />
«Ε δεν μετράει ξεπέρασε το» <br />
«ΜΕΤΡΑΕΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΕΤΡΑΕΙ»<br />
«Άκου γιατρέ» είπε ο Διονύσης «Καταλαβαίνω τις πονεμένες καρδιές, συγγραφέας
ήθελα να γίνω άλλωστε, και εμείς αγαπήσαμε και εμείς πονέσαμε και εμείς
προσφερθήκαμε να σκοτώσουμε κόσμο κλπ αλλά πρέπει να καταλάβεις ότι εδώ το
θέμα μας δεν είναι προσωπικό, η Ζωή μπορεί να μην είναι καν η Ζωή αλλά να έχει
καταληφθεί το μυαλό της από τους εξωγήινους.»<br />
«Ακόμα ένας λόγος να τη σκοτώσω».<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Έσφιξε τα
δόντια του. Κοιτάχτηκαν. Μίλησε ο Διονύσης. <br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Είσαι
αποφασισμένος ε;»<br />
«Και βέβαια!»<br />
«Εντάξει, δε γαμιέται, δεν έχω και τίποτα να χάσω, πάμε να εξαργυρώσουμε τις
συνταγές και μετά σπίτι μου να πάρουμε τα όπλα και να την πέσουμε στα γραφεία
της, μέχρι το βραδάκι θα έχουμε τελειώσει, μόνο που...»<br />
«Μόνο που;»<br />
«Εξασφαλίζω άλλη μια τσάμπα συνταγή τώρα που σε παίρνω μαζί μου σωστά;»<br />
«Γαμημένε» σχολίασε σιγανά ο γιατρός και κούνησε καταφατικά το κεφάλι του σε
ένδειξη συμφωνίας.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 18.4px;">Ξεκίνησαν</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> αμέσως.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b>***<br /><br /><o:p></o:p></b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο Λάκης και
ο φίλος του που είχε χρεωθεί την αποστολή σωτηρίας της Ελλάδας και του πλανήτη
δεν άργησαν να γυρίσουν στο μέρος που βρισκόταν ο οπλισμός. Στο σπίτι του
Διονύση δηλαδή. <br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Ετοιμάσου»
είπε ο Διονύσης και άνοιξε την ντουλάπα της κρεβατοκάμαρας του. Ο γιατρός αντέδρασε αμέσως στο
θέαμα.<br />
«Την πατήσαμε...» είπε δυνατά.<br />
«Μα γιατί» είπε ο Διονύσης και έβγαλε από την ντουλάπα την κυνηγετική του
καραμπίνα και μια τσέχικη μπερέτα που είχε πάρει μισοτιμής από τον ίδιας
εθνικότητας φίλο του.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο γιατρός
άρχισε να κόβει βόλτες πάνω κάτω μουρμουρίζοντας «Δεν είναι δυνατόν», «Αυτό
ήταν» και «Την κάτσαμε τη βάρκα». Ήξερε ότι οι ελπίδες τους να εντοπίσουν τη
Ζωή ήταν λίγες χωρίς βοήθεια αλλά ακόμα κι αν την έβρισκαν, αν ήταν δηλαδή
απλώς στα γραφεία το κόμματος της, δε θα μπορούσαν ποτέ να ολοκληρώσουν την
αποστολή τους με αυτόν τον ελάχιστο εξοπλισμό.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Γιατί
εμπιστεύτηκα ένα πρεζάκι;» αναρωτήθηκε δυνατά αγνοώντας το Διονύση.<br />
«Μπορείς πάντα να τα παρατήσεις» του επισήμανε αυτός. Ο Λάκης γύρισε προς το
μέρος του. Έμοιαζε –και λογικά ήταν- προσβεβλημένος.<br />
«Αυτό αποκλείεται» είπε και πρόσθεσε «Πάρε την καραμπίνα εσύ, θα πάρω εγώ τη
μπερέτα, που έχει σφαίρες;» Ο Διονύσης του έδειξε. Οπλίσανε. Βάλανε τα όπλα
σε μια βαλίτσα ο ένας, στην τσέπη του ο άλλος και ξεκινήσανε για τα γραφεία της
«Πλεύσης Ελευθερίας».<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b>***</b><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Η Πλεύση
Ελευθερίας είχε ιδρυθεί πριν κάτι μέρες, ήταν ένα κόμμα που διεκδικούσε τα 6 Δ
(Διαφάνεια, Δημοκρατία, Δικαιοσύνη, Δικαιώματα, Διαγραφή </span><span style="line-height: 18.4px;">χρέους</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> και Διεκδίκηση
γερμανικών αποζημιώσεων) τα οποία είχε βάλει και στο λογότυπο της, ένα </span><span style="line-height: 18.4px;">μοβ</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> καράβι
με γαλαζιομελιτζανί πανιά. Οι περισσότεροι πολιτικοί αναλυτές στην Ελλάδα
θεωρούσαν ότι με την Πλεύση Ελευθερίας ο λαός θα έπαιρνε τα τρία του αρχίδια και όχι τα
έξι δέλτα αλλά τέτοιες αναλύσεις πετάχτηκαν απ’ την πρώτη στιγμή στα σκουπίδια
ως μισογυνιστικές καθώς η Ζωή Κωνσταντοπούλου όλως περιέργως ήταν γυναίκα.
Εκτός από γυναίκα είχε και ένα άλλο ατού, τη στήριξη του Παναγιώτη Λαφαζάνη που
ήθελε πριν κάτι μήνες να εισβάλει στο νομισματοκοπείο προκαλώντας </span><span style="line-height: 18.4px;">ευρωπαϊκή</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> κρίση
όχι για να ιδρύσει τη λαϊκή δημοκρατία της Ελλάδας αλλά για να ξαναφέρει τη δραχμή. Φυσικά στον πραγματικό κόσμο το να αρνηθείς να πληρώσεις ένα χρέος
παραπάνω από 100δις σημαίνει κήρυξη πολέμου. Ο κυρ Λαφαζάνης νόμιζε ότι σήμαινε
απλά «Καλύτερη διαπραγμάτευση».</span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Οι ήρωες μας
παλιά ασχολιόντουσαν με την πολιτική, τώρα τους ένοιαζε η καθημερινή τους
επιβίωση κάτι που για όποιον έχει τη στοιχειώδη επαφή με την πραγματικότητα
είναι κατανοητό πως δε συμβιβάζεται και με πολλά-πολλά αναφορικά με το
πολιτικό. Άλλωστε αν επρόκειτο να ήταν οι φοιτητές το επαναστατικό
υποκείμενο του 21<sup>ο</sup> αιώνα τότε
ίσως θα ήταν καλύτερα να επικρατήσει ο καπιταλισμός. Ενώ ο Διονύσης και ο Λάκης
πήγαιναν προς τα γραφεία της Ζωής είδαν μια αφίσα εκδήλωσης για την ψυχική
υγεία από μια αναρχοαριστερή ομάδα. Ο τίτλος έλεγε «Ενάντια στην κανονικότητα
της λογικής». Οι δυο φίλοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Λες να
πρέπει να βοηθήσουμε τους εξωγήινους τελικά; Ρώτησε ο Διονύσης<br />
-Χμμφ δελεαστικό αλλά παραμένει ο πλανήτης μας.<br />
-Έχεις δίκιο, </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">damn</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">it</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">, καλά ίσως γράψω κανά κείμενο στο φέισμπουκ<br />
-Ή ίσως πιεις κωδείνη με αλκοόλ και το ξεχάσεις<br />
Ο Διονύσης χαμογέλασε<br />
-Ναι παίζει και αυτή η εναλλακτική. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Έφτασαν στα
γραφεία μετά από λίγη ώρα. Σιωπή. Κανένας δεν έμοιαζε να είναι εκεί όλα
έδειχναν και μύριζαν μια ατμόσφαιρα σαπίλας και πεθαμένου. Κοίταξαν την
κεντρική πόρτα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Εγώ λέω να
τη σπάσουμε»<br />
«Εσύ μπορεί να το λες» είπε ο Λάκης «Αλλά είσαι τελείως ανίκανος να το κάνεις,
άσε τον ειδικό» και παίρνοντας φόρα έπεσε με δύναμη πάνω στην πόρτα η οποία
έμεινε ακριβώς εκεί που ήταν. Σε αντίθεση με τον ώμο του Λάκη που έμοιαζε να
υποφέρει.<br />
«Χμμ» είπε ο Διονύσης επιθεωρώντας την πόρτα και γυρίζοντας το χερούλι της
ανοίγοντας της «Κοίτα τελικά ήταν ανοιχτά»<br />
«...»<br />
«Φθηνό διήγημα καταλήξαμε ε;»<br />
«Γάμησε τα, πάμε μέσα»<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο Διονύσης
και ο γιατρός προχώρησαν μέσα στο κατασκότεινο κτήριο. Ο δρόμος που
ακολουθούσαν ήταν ουσιαστικά ένας μακρύς κατάμαυρος διάδρομος που στο βάθος του
μόνο μπορούσες να διακρίνεις ένα φως, το οποίο αποφάσισαν να ακολουθήσουν. Κι
όταν έφτασαν στο τέρμα μια τεράστια ολόφωτη αίθουσα σε σχήμα σταδίου ανοιγόταν
μπροστά τους.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Στην μέση
του σταδίου μια φιγούρα μιλούσε δυνατά κρατώντας κάτι στο χέρι της.<br />
«ΟΙ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ ΑΝΕΒΑΖΟΥΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΤΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΜΟΥ, ΣΥΝΤΟΜΑ ΑΥΤΗ Η ΧΩΡΑ ΘΑ
ΠΕΣΕΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ, ΜΠΟΥΑΧΑΧΑΧΑ»<br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Δεν υπήρχε
αμφιβολία πως επρόκειτο για τη Ζωή. Οι δυο ήρωες το αντιλήφθηκαν και κινήθηκαν
σιγά σιγά και διακριτικά προς το μέρος της με σκοπό να την </span><span style="line-height: 18.4px;">αιφνιδιάσουν</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">. Στα
λίγα μέτρα μακριά της ο Διονύσης έσκυψε και ρώτησε τον Λάκη.</span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Γιατρέ λες
να έχει καμιά υπερδύναμη τύπου λέιζερ ή σταματάω τις σφαίρες με το βλέμμα μου
όπως στις ταινίες και να τον πιούμε για τα καλά;»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο γιατρός
που έμοιαζε απορροφημένος με την επιτυχία της αποστολής έγνεψε αρνητικά. «Όλα
θα πάνε καλά, με το 3 θα της επιτεθούμε, δεν πυροβολάμε όμως πριν μας
αποκαλύψει όλα τα σχέδια της, σύμφωνοι;»<br />
«Έγινε Ντοκ»<br />
«1.2.3» μέτρησαν μέσα από τα δόντια τους οι δυο σύντροφοι και πετάχτηκαν απ’
την κρυψώνα τους σημαδεύοντας ταυτόχρονα τη Ζωή Κωνσταντοπούλου. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«ΠΕΣΕ ΚΑΤΩ
ΕΞΩΓΗΙΝΟ ΣΚΑΤΟ» ούρλιαξε ο Διονύσης. Δεν τον ενδιέφερε καθόλου το θέμα με τους
εξωγήινους αλλά είχε δει πολλές ταινίες και δεν σκόπευε να μην παίξει κι αυτός
ένα μικρό ρολάκι αφού είχε την ευκαιρία.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Η Ζωή σήκωσε
τα χέρια της ψηλά και κοίταξε τους δυο λευκούς στρέιτ άντρες που είχε μπροστά
της «Ώστε έτσι </span><span style="line-height: 18.4px;">ανταμείβετε</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> όποιον θέλει να βγάλει τη χώρα από τη γερμανική
σκλαβιά;» είπε θυμωμένα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Αλλού αυτά»
είπε ο Διονύσης «Ξέρουμε τι είσαι και για ποιους δουλεύεις»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Για πες μου και μένα λοιπόν να μάθω»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
Ο Διονύσης αναστέναξε «Είσαι μεν το κορμί της Ζωής Κωνσταντοπούλου, που και
αυτό θα αρκούσε για να σε πυροβολήσει κανείς, αλλά κυρίως το πρόβλημα με σένα
είναι ότι έχουν καταλάβει το μυαλό σου οι εξωγήινοι για να τους παραδώσεις την
Ελλάδα ως μέρος προσγείωσης των ιπτάμενων δίσκων τους και δεν ξέρω εγώ τι άλλο
ακόμα» </span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
Η Ζωή τον κοίταξε με μισό μάτι «Δεν καταλαβαίνεις τίποτα λοιπόν έτσι;»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Όχι» απάντησε ο Διονύσης «Και δεν με ενδιαφέρει να καταλάβω, </span><span style="line-height: 18.4px;">ανυπομονώ</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> να
γυρίσω σπίτι μου»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Αφού φτάσατε ως εδώ όμως το σωστό είναι να ξέρετε, ουφ» ξεφύσηξε η Ζωή και
άφησε τα καστανά μαλλιά της να ανεμίσουν «Πράγματι συνεργάζομαι με τους
εξωγήινους αλλά δεν είμαι ούτε πιόνι τους ούτε με ελέγχουν, ο πλανήτης απ’ τον
οποίο προέρχονται έχει καταργήσει την ατομική ιδιοκτησία και έχει περίπου το
100πλάσιο βιοτικό επίπεδο απ’ το δικό μας για όλους. Παραδίδοντας λοιπόν την γη
σε αυτούς στην πραγματικότητα θα ζήσουμε όλοι καλύτερα, και όχι στη Δευτέρα
παρουσία, από μέρα σε μέρα»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
Ο Διονύσης κοίταξε το γιατρό, εκείνος του ανταπέδωσε το βλέμμα.</span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Δεν ξέρω ρε Ζωή» της είπε «Όλα αυτά ακούγονται πολύ κουραστικά, δηλαδή εμένα
αυτό που με καίει είναι να βρω μια δουλειά, να ανακαλύψω ένα είδος αλκοόλ χωρίς
θερμίδες και να πέσουν οι τιμές στην τροφή των γατιών και στην κόκα, δεν θέλω
να μπλέκω τώρα με αλλαγές στο οικονομικό και πολιτικό στάτους έχω κουραστεί
πολύ με αυτά» </span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Κόκες; Μα αγαπητέ μου αυτά δεν θα σου χρειάζονται μετά την έλευση των
εξωγήινων, με την κατάργηση της ιδιοκτησίας όλοι οι άνθρωποι θα έχουν μια χαρά
ζωή και δε θα χρειάζεται να το ρίχνεις ούτε στο αλκοόλ ούτε σε άλλα πράγματα,
βασικά θα απαγορεύεται </span><span style="line-height: 18.4px;">κιόλας</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Θα απαγορεύεται;»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Ε ναι»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Εντάξει, έκλεισε»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Αλήθεια; Θα συμμαχήσετε μαζί μου;»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Όχι, θα σε σκοτώσουμε, είσαι επικίνδυνη, είπαμε γαλαξιακός κομμουνισμός αλλά
όχι και έτσι» είπε ο Διονύσης και σήκωσε την καραμπίνα έτοιμος να πατήσει τη
σκανδάλη όταν άκουσε τη φωνή του Λάκη πιο ψυχρή από ποτέ να του λέει:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Άσε κάτω το
όπλο Διονύση»<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο Διονύσης
γύρισε και είδε τον Λάκη, τον Λάκη τον αγαπημένο του γιατρό, να τον σημαδεύει
με τη μπερέτα κατευθείαν στο κεφάλι.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Πλάκα μου
κάνεις τώρα ε;» <br />
«Λυπάμαι αλλά δε μπορώ να σε αφήσω να το κάνεις αυτό, την αγαπάω ακόμα»<br />
Ο Διονύσης γούρλωσε τα μάτια του. «Κοίτα αν ήμασταν διήγημα θα είχαμε φτάσει
τις 7000 λέξεις ήδη, δεν ψήνεις να τη σκοτώσουμε, να λήξει η ιστορία, να πάμε
σπίτι μας και να στείλεις καμιά χαρούμενη φατσούλα σε καμιά τριανταριά γκόμενες
στο φουμπού; Στατιστικά να το δεις, μία θα σου κάτσει, είναι μαθηματικό το
θέμα»<br />
«Όχι προτιμώ να σκοτώσω εσένα αν την αγγίξεις»<br />
«Βρε μπελά που βρήκαμε, τι κάνω εγώ εδώ με τους ερωτευμένους;»<br />
«Λάκη» είπε συγκινημένη η Ζωή στον γιατρό, δάκρυα στάζαν απ’ τα μάτια της.<br />
«Ζωή» είπε και αυτός και έτρεξε στην αγκαλιά της. Γιατρός και αντιμνημονιακή
πολιτικός σμίξανε ο ένας στα χέρια του άλλου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Δε θα αφήσω
κανέναν να σε πειράξει μικρή μου» είπε ο Λάκης.<br />
«Ω χαίρομαι τόσο που δε με ξέχασες μετά από τόσα χρόνια» απάντησε αυτή.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ο Διονύσης
τους χάζεψε λίγο. Τώρα δε φιλιόντουσαν ούτε ήταν αγκαλιά μιλάγανε μόνο με τα
μάτια του ενός καρφωμένα στα μάτια του άλλου. Ο Λάκης κράταγε αδιάφορα πλέον το
όπλο στα χέρια του με τον Διονύση δεν </span><span style="line-height: 18.4px;">απασχολούταν</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> κανείς, θα μπορούσε κάλλιστα
να λείπει και να υπάρχει happy end. Ένιωσε να ζηλεύει λίγο αλλά εντάξει δεν
είναι ότι πηδήχτηκαν και μπροστά του κάτι που και να γινόταν πάλι δε θα του
έδινε το δικαίωμα να ζηλεύει. Ανασήκωσε μηχανικά τους ώμους του, πήγε και
σήκωσε την καραμπίνα απ’ το πάτωμα. Ακούστηκαν δυο πυροβολισμοί.</span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Πφφ»
σχολίασε ο Διονύσης πάνω απ’ τα πτώματα της Ζωής και του Λάκη. «Για τον πούτσο
κατάσταση»<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και βάζοντας
την καραμπίνα στον ώμο και την μπερέτα στην τσέπη κατευθύνθηκε προς την έξοδο,
βγήκε απ’ την πόρτα που είχαν μπει. Εκεί μια μαύρη λιμουζίνα τον περίμενε. Ήταν
ο Ακι-Να-Κι και η Μέρκελ που του χαμογελούσαν από την ανοιχτή της πόρτα.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Να σε
πετάξουμε κάπου;» τον ρώτησαν<br />
«Μπα θέλω να περπατήσω»<br /><br />
Ο Ακι-Να-Κι βγήκε απ’ το αμάξι και έβαλε το χέρι στον ώμο του «Καταλαβαίνω, θα
σε αφήσουμε μόνο και ήσυχο στο εξής, συγχαρητήρια για την αποστολή σου, να ένα
μικρό δώρο για να πατσίσεις την κωδείνη που έχασες» και του έβαλε μηχανικά ένα
πακέτο στην τσέπη.<br />
«Αντίο Διονύση» είπε και η Μέρκελ και μαζί με τον βοηθό της μπήκαν στη
Λιμουζίνα και φύγανε. <br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Και ο
Διονύσης ξεκίνησε να περπατάει για το κοντινότερο μετρό με αργά αργά βήματα.</span><br />
<br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Ήταν ο Διονύσης Ρακόπουλος» σκέφτηκε «Γεννημένος το 1989. Είχε μόλις σώσει την
Γη αν και δεν ήταν και σίγουρος για την επιλογή του και επιπλέον είχε...», κοίταξε
το πακέτο που του δώσε ο βοηθός της </span><span style="line-height: 18.4px;">καγκελάριου</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> «...κάπου στα 10 γραμμάρια κόκας
για να ξεπεράσει τα όσα έγιναν»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και κοίταξε
την Αθήνα και η Αθήνα τον κοίταξε και αυτή και είπαν ο ένας για τον άλλο «Ρε
που έχω μπλέξει με αυτούς τους μαλάκες». <o:p></o:p></span></div>
</div>
Φώντας Φ.http://www.blogger.com/profile/10264903543985634779noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2277184975713362114.post-11851481359809784772016-07-05T04:54:00.000-07:002016-07-05T11:20:11.053-07:00Από τη γύρα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEif_4NzzWANcK0KE8kYwzZQYJLx8oniLTWKa5fQKy6Gr6DGzRyeXJgQEiBb0SYwwK4MS0WkPF7BJe8sP37OfhMER3-9zA80HOwfwwV4BIMVEAQTJj1LjpoP93gTfnmt37GzqNzq9skb-Dw/s1600/13563402_523650654498942_1999450354_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEif_4NzzWANcK0KE8kYwzZQYJLx8oniLTWKa5fQKy6Gr6DGzRyeXJgQEiBb0SYwwK4MS0WkPF7BJe8sP37OfhMER3-9zA80HOwfwwV4BIMVEAQTJj1LjpoP93gTfnmt37GzqNzq9skb-Dw/s400/13563402_523650654498942_1999450354_n.jpg" width="266" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
Πηγαίνω από εδώ και από κει </div>
<div class="MsoNormal">
από τραπέζι σε τραπέζι.<br />
Χαζά παρεάκια. <br />
Tους λέω πως είμαι ο θεός, <br />
άλλοτε τους αφήνω να το ανακαλύψουν μοναχοί τους.<br />
Άραγε πώς να μας βλέπει ο κόσμος; <br />
Όλοι μαζί δεν πείθουμε γι αυτό που πρόκειται να έρθει, <br />
μα δεν λέω, χαζά παρεάκια, <br />
ηλίθιες κουβέντες για τις διακοπές,<br />
τις προηγούμενες και τις επόμενες <br />
και κάποιες που έκαναν από κοινού.<br />
Εμένα θα με δεις να προσπαθώ να ανακαλύψω<br />
αν συναντηθήκαμε σε κάποιο σημείο <br />
από κάποιο βιβλίο. <br />
Όμως μη με ξυπνάτε <br />
γιατί βυθίστηκα στα όνειρα <br />
και έτσι έφτασα εδώ, <br />
στο τώρα. <br />
Το πριν και το μετά <br />
είναι χαραγμένα στο συλλογικό μας υποσυνείδητο.<br />
Το μισό από αυτό, <br />
αυτό που έχουμε επίγνωση και αναφέρεται ως μνήμη, <br />
είναι διαθέσιμο προς ανάγνωση.<br />
Το υπόλοιπο, το πολλά υποσχόμενο,<br />
δεν είναι ξεκάθαρο λόγω των πολλαπλών εκδοχών, <br />
πράγμα που καθορίζεται από τις επιλογές μας. <br />
Μετά μου λένε 'τι σκέφτεσαι' <br />
και λέω πως θέλω διακοπές </div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/16046739563581853899noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2277184975713362114.post-50549004226510747172016-05-30T06:28:00.000-07:002016-05-30T06:28:59.726-07:00τέσσερις κίτρινες χάντρες απ' τό χαμένο σου μυαλό<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
*<br />
Το κάπνισμα συνήθεια που σε τρώει<br />
το αντικατέστησαν πολλοί<br />
μα οι πνεύμονες τους μείνανε λεροί<br />
με το να χέρι στο τσιγάρο, τ’ άλλο στο κομπολόι.<br />
<br />
**<br />
τριακόσια τριάντα κάτι βήματα<br />
άσπρα ακουστικά με Buck εξήντα πέντε<br />
θήκη με buk παρθένο ως τα τριάντα πέντε<br />
και μια αφίσα σέντερ μπακ<br />
που στη φανέλα φόραγε το πέντε<br />
στρωμένος με στενάκια ο δρόμος προς την ευτυχία<br />
<br />
***<br />
ένα καλό ποίημα<br />
θεωρητικά, πρέπει να έχει μια καλή αναφορά<br />
-μα τα βαριέμαι αυτά τα ποίηματα-<br />
ένα καλό ποίημα με αναφορά<br />
θεωρητικά, πρέπει να έχει σχέση με το ποδόσφαιρο<br />
-μα το βαριέμαι το ποδόσφαιρο-<br />
ένα καλό ποίημα με ποδοσφαιρική αναφορά<br />
θεωρητικά, πρέπει να μιλάει για το αγγλικό πρωτάθλημα<br />
-μα τους βαριέμαι τους εγγλέζους-<br />
ένα καλό ποίημα<br />
αν δεν έχει όλα τα παραπάνω,<br />
οφείλει τουλάχιστον να σου κρατάει το ενδιαφέρον<br />
-μα τα βαριέμαι τα ποίηματα-<br />
<br />
****<br />
Τα ποιήματα είναι τα μικρά κουράδια μας<br />
η ποίηση ζει σε τρώγλες και υπονόμους<br />
και οι ποιητές σωριάζονται σ’ απόμακρα απόνερα<br />
απομονωμένοι, σα λεπροί.<br />
Μα οι υπόνομοι οι ελληνικοί<br />
δεν παίζουν σε ταινία αμερικανική<br />
είναι μικροί,<br />
κι όσοι σωριάζονται εκεί είναι πιο μικροί.<br />
<br />
*****<br />
Κλικ κλακ, το κομπολόι<br />
βαρετό,<br />
το τσιγάρο στον υπόνομο,<br />
σβηστό<br />
κι οι χάντρες ξεγλιστράνε<br />
το λαιμό,<br />
τον γαργαλάνε<br />
και βωμολοχούν τα δόντια<br />
λόγω τιμής,<br />
λοβοτομής σπέρμα.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgl1QqDLQ-u_9n2rr4to0bd1cCceLBtPeuyrjPebdC7HYP5iQac9w5LO-mFSNiiOkRDyMhJU7ueZlPmE9h_pRacTMJNHd-rPntLOYtQR5R9kUYhycCqH16ibvPzpur5MhaEtln-FqZKlOg/s1600/8.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgl1QqDLQ-u_9n2rr4to0bd1cCceLBtPeuyrjPebdC7HYP5iQac9w5LO-mFSNiiOkRDyMhJU7ueZlPmE9h_pRacTMJNHd-rPntLOYtQR5R9kUYhycCqH16ibvPzpur5MhaEtln-FqZKlOg/s320/8.jpg" width="253" /></a></div>
<div>
<br /></div>
</div>
Δερβίσηςhttp://www.blogger.com/profile/05263142687285388523noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2277184975713362114.post-43366934674900095022016-04-06T05:41:00.000-07:002016-04-07T01:45:05.298-07:00Πρεζόγατες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<img src="http://24.media.tumblr.com/tumblr_lfgma1TwTJ1qbnh4ao1_500.png" /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Μα αφού και
εσένα τα μουνάκια σ’αρέσουν» ακούστηκε να τιτιβίζει μια γλυκιά φωνούλα απ’ το τηλέφωνο που έμοιαζε να
διαμαρτύρεται. Ο Τζίμης δεν πίστευε όμως σε σε αυτά που άκουγε. «Άκου να σου πω
μωρή σιχαμένη πόρνη» της φώναξε στερεώνοντας το ακουστικο ανάμεσα στο αυτί του
και στον ώμο του προσπαθώντας να στρίψει ένα τσιγάρο με τα χέρια του. «Δεν με
νοιάζει αν ξύπνησες ένα πρωί και αποφάσισες να πηδηχτείς με μια ράντομ τύπισσα,
δεν με νοιάζουν καν τα πολιτικαλ κορέκτνες εγχειρίδια που σας μοιράζουν μαζί με
το Κοράνι στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ή θα γυρίσεις σε μένα ή θα σε φέρω εγώ σαν ένα μεγάλο κομμάτι τυρί απ’ το
μπακάλικο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Κίτρινη και
νόστιμη</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">;</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">»</span></div>
<div style="font-size: 12pt; line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Όχι! Γεμάτη τρύπες!»</span></div>
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Η φωνούλα
αναστέναξε.</span></div>
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Άκου να
δεις Δημήτρη, πέρασα πολύ ωραία μαζί σου και λυπάμαι που ανακάλυψα ότι
μ’αρέσουν οι γυναίκες μετά από 2 χρόνια, λυπάμαι που το ανακάλυψα με
μια που δε θεωρείς καν ιδιαίτερα όμορφη. Θα τη στείλω να πάρει τα πράγματα μου από το σπίτι σου αύριο.
Αντίο. Μην κάνεις καμιά βλακεία γιατί δεν θα μπορώ να σε καλύψω στους κοινούς
μας γνωστούς.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Κλικ. Του το
έκλεισε.</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Κι ο Τζίμης
έμεινε με το ακουστικό στον ώμο και το τσιγάρο μισό.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Παλι καλά</span><span style="font-size: 16px; line-height: 18.4px;">»</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> σκέφτηκε </span><span style="font-size: 16px; line-height: 18.4px;">«</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Προλαβαίνω να βάλω λίγο φου μέσα» και ξεκίνησε να σπάει μερικά κλαδιά. Αφού έστριψε το μονοφυλλάκι του κάθησε να το σκεφτεί ψύχραιμα το πράγμα.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Να κλέψω το
πορτοφόλι της φίλης της αύριο που θα τη σκοτώσω ή όχι;»</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Που έχω κρύψει το σιγαστήρα;»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Πώς είναι δυνατόν να προτιμάει ένα μουνί από μένα»</span></div>
<o:p></o:p><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αυτό το
τελευταίο βέβαια ο Τζίμης το καταλάβαινε, κι ο ίδιος τις περισσότερες φορές
προτιμούσε ένα καλό μουνί (ή ένα οποιοδήποτε μουνί) απ’ το να βρεθεί στην
δυσσάρεστη κατάσταση να πρέπει να αντιμετωπίσει ή να ανεχτεί τον εαυτό του. Από
τότε που οι γονείς του αποδημήσαν εις κύριον και του αφήσαν ένα μέτριο ποσό,
όχι αρκετό για να γιολάρει αλλά αρκετό για να ζει φτωχικά χωρίς να δουλεύει,
κάτι που προτιμούσε απ’ το να ζει κομπλέ δουλεύοντας, η μέρα του είχε
μετατραπεί σε μια καθημερινότητα μαγειρέματος μακαρονιών, κατανάλωσης κακής
ποιότητας αλκοόλ με φίλους και τα σχετικά. Τα τελευταία δυο χρόνια όμως, από τότε
που είχε γνωρίσει την Νεφέλη είχε αρχίσει να δουλεύει ένα βιβλιο, το βιβλιο
λεγόταν <b>ΒΛΑΜΜΕΝΑ ΠΡΑΣΙΝΑ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ </b>και
ήταν μια νουβέλα στην οποία πόνταρε πολλά. Είχε ήδη στείλει αποσπάσματα σε δυο
εκδοτικούς και είχε λάβει ενθαρρυντικές κριτικές, περίμενε πως και πως να
τελειώσει για να τους το στείλει και αν δεν μπορούσε να γίνει διάσημος και
πλούσιος τότε έστω να γίνει πλούσιος και διάσημος. Το χρήμα δεν ειναι το παν σε
αυτή τη ζωη, αλλά η ζωή ειναι ΚΟΥΡΑΔΕΣ αν δεν έχεις λεφτά όπως έλεγε στη μάνα
του όταν επισκεπτόταν τον τάφο της. Στον πατέρα του δεν έλεγε τίποτα, πέθανε
κουφός.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Με αυτά και
με αυτά ο Τζίμης έγινε λιώμα και κοιμήθηκε στον καναπέ, συνήθως έτσι
αντιμετώπιζε τις δυσκολίες, στο δίπλα μαξιλάρι κοιμήθηκε η μικρή τσέχικη
μπερέτα, ειδική παραγγελία που έκανε καιρό πριν από το ανατολικό μπλοκ, αν και
απειλούσε ότι θα την χρησιμοποιήσει σε άνθρωπο κάτι τέτοιο δεν είχε χρειαστεί
ακόμα. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">ΝΤΡΙΝ!
Ακούστηκε το κουδούνι. Τα μάτια του υποψήφιου συγγραφέα μισάνοιξαν. Κοίταξε το
ρολόι -4 <sup>ευρώ</sup> από κινέζικο- που είχε στο χέρι του, τελικά με αυτά
και με αυτά είχε κοιμηθεί κανονικό 9ωράκι.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Ποιός να
ναι...» μουρμούρισε<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Άνοιξε την
πάνω πόρτα του σπιτιού του και φώναξε δυνατά προς τα κάτω για να ακουστεί «ΝΑΙ
ΠΟΙΟΣ;»</span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Η Βιβή είμαι...»</span></span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
<o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Η Βιβή ήταν
μια γειτόνισσα που έμενε λίγο παρακάτω. Η Βιβή ήταν επίσης η τύπισσα με την οποία στο εξής θα ήταν μαζί η πρώην του.
Η Βιβή είχε έρθει να πάρει τα πράγματα της πρώην του. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο Τζίμης
πέρασε την μπερέτα στο παντελόνι και κατέβηκε τα σκαλιά.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Έρχομαι»
μουρμούρισε και άνοιξε την πόρτα<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Γειααααααααα»
μια χαρούμενη βιβή τον αγκάλιασε και έπιασε καταλάθος το όπλο του.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Όπλο είναι
αυτό ή χαίρεσαι που με βλέπεις;»</span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Τσέχικη μπερέτα του 95,
άντε γαμήσου...»</span></span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Πρέπει να ξεπεράσεις τα μονογαμικά κόμπλεξ σου, εσείς οι
ετεροκανονικοί-μονογαμικοί σχεσάκηδες είστε ο καρκίνος και η ανωμαλία της
ανθρωπότητας»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Σχεδόν ρατσιστικό» της απάντησε ο Τζίμης καθώς ανέβαιναν τις σκάλες «Θες καφέ;»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Ένα μη-στρειτ άτομα δεν μπορεί να είναι ρατσιστικό απέναντι σε ένα στρειτ,
μέτριο με πολύ γάλα παρακαλώ»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Έτσι σας μαθαίνουν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ; Νες ε</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">;</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">»</span></div>
</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">“Ναι, ποια ανταρσυα,
αναρχικιά είμαι»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Μα εσύ δεν έλεγες πριν κανά μήνα ότι οι αναρχικοί εκπροσωπούν την ψυχολογία
της μικρής ιδιοκτησίας και ... τέλος πάντων δε θέλω να ξέρω τίποτα, θα πιεις
τον καφέ σου, θα πιεις τον μπάφο σου, θα πάρεις τα πράγματα αυτής της
μαλακισμένης και θα ξεκουμπιστείς από εδώ και ελπίζω να μην σας ξαναδώ ποτέ
μπροστά μου, μερικές φορές αναρωτιέμαι γιατί δε το ρίχνω στην πρέζα»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Γιατί δεν έχετε πιάτσα εδώ που μένεις» του απάντησε η Βιβή</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Ναι σωστό» </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Αλλά αν θες μπορώ να σου βρω εγώ...»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Χμμμ»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Με κάποια ανταλλάγματα»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Χμμμ»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Ναι, ξέρω ότι σε έχει πειράξει αρκετά που έμπλεξα με την πρώην σου, υπόσχεσαι
να μην την πειράξεις, να μην κάψεις το αμάξι της, το σπίτι της να μη τη χαρακώσεις στα μούτρα όπως έκανε πρόπερσυ αυτός ο παραννοικός μάγειρας που κάνεις παρέα και γενικά να συμπεριφερθείς σχετικά νορμάλ;»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Αυτό που μου ζητάς είναι δύσκολό μετά από όσα έγιναν, άσε με να το σκεφτώ δυο
λεπτά» είπε ο Τζίμης και άραξε να στρίψει κανά τσιγάρο.</span></div>
<o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Είναι
δυνατόν» σκέφτηκε «Αυτή η ηλίθια να πιστεύει στα σοβαρά ότι θα έκαιγα, σκότωνα,
χτύπαγα, έσφαζα κλπ επειδή εκτός από την κόκα είπαν να αρχίσουν και τα
πλακομούνια; Εντάξει παραμένω υπέρμαχος του ότι όλα τα προβλήματα λύνονται με
ένα μαχαίρι και ένα όπλο στο χέρι και ίιιιισως να έχω δώσει την εντύπωση
αγροίκου αλλά πως μπόρεσαν να ξεχάσουν και οι δυο τους τις
χριστιανοκομμουνιστικές καταβολές μου τσ τσ τσ, και τέλος πάντων η εκδίκηση
είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο, τα ναρκωτικα όμως...»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ο Τζίμης
σηκώθηκε και χαμογέλασε θαρρετά στην Βιβή. «Εντάξει γλυκούλα» της είπε «Ντιλ»,
«Θα σας αφήσω ελεύθερες να ζήσετε τον ελεύθερο έρωτα σας και ότι άλλη
χαζοχίπικη νιου έιτζ μαλακία θέλετε ενώ σιωπηλά θα εύχομαι να σας πατήσει αμάξι
ή τρένο, μπορώ να έχω την πρέζα μου τώρα;» </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="line-height: 18.4px;"><br /></span></div>
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Η Βιβή τον κοίταξε στα μάτια με μια ελαφριά απέχθεια την οποία αυτός ανταπέδωσε
στο διπλάσι</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">o</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> τουλάχιστον. Στη συνέχεια του ακούμπησε κάτι στο μεγάλο ξύλινο τραπέζι
του σαλονιού και πήγε να μαζέψει τα πράγματα της αγαπημένης της απ’ την
κρεβατοκάμαρα. Ο Τζίμης πήγε να τσεκάρει το σταφ. Ήταν δυο μικροί μαυριδεροί
βράχοι, τουλάχιστον 2</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">g.</span></span></div>
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
<div style="text-align: justify;">
<span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
</span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b>***</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Όταν έφυγε
επιτέλους η «Πουτάνα που του χαλάσε το σπιτικό» ο Τζίμης έφτιαξε ένα καφεδάκι
έστριψε έναν ακομα μπάφο και αισθάνθηκε μια τρομερή μοναξιά να τον κατακλύζει.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Κάποια μέρα
θα πεθάνω εδω μέρα και θα τους πάρει μέρες να με ανακαλύψουν» σκέφτηκε</span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">και κατόπιν σα να απαντούσε μόνος του στον εαυτό του είπε</span></span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Ωραία θα ήταν να είχα μερικές γάτες για παρέα, έστω στον κήπο»</span></div>
<o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ντύθηκε
λοιπόν στα γρήγορα και πήγε μέχρι το κοντινότερο σούπερ μάρκετ όπου αγόρασε φαί
για γάτες, 2 κιλά ξηρά τροφή και γέμισε ένα μπολ στο μπαλκόνι ακριβώς έξω απ’
το γραφείο του, άνοιξε το </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">word</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">με τη νουβέλα του και συνέχισε να γράφει, λίγη ώρα μετά μια
όμορφη πορτοκαλομαύρη γάτα πλησίασε να φάει. Ο Tζίμης την παρατήρησε που έφαγε
λίγη απ’ την ξηροτροφη κι αφού τον κοίταξε κι αυτή λίγο από απόσταση έφυγε. Μέσα
στη μέρα πέρασαν άλλες δύο γάτες, μια γκρίζα λεπτή και μια μαύρη φουντωτή. Απ’
τις τρεις γάτες μόνο η μία, η γκρι ήταν αρσενικιά και μάλλον ήταν η υπεύθυνη
για την εγκυμοσύνη της πρώτης, της πορτοκαλομαύρης.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο Τζίμης
είχε χαρεί για την καινούργια παρέα που είχε αποκτήσει. Η νουβέλα του προχώρησε
απίστευτα πολύ με μόνο κόστος τα ελάχιστα ψωροευρώ της ξηροτροφής ενώ
διαπίστωσε και πόσο του άρεσε η γατίσια συντροφιά, τα νιαουρίσματα του είχαν
γεμίσει τόσο πολύ τη μέρα που ξέχασε και την πρώην του και τη γκόμενα της και
την πρέζα που είχε σπίτι και με την οποία είχε εξαγοραστεί η σιωπή και η
νηφαλιότητα του. Χαρούμενος λοιπόν πάτησε το </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">enter</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">στο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">word</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">και πήγε για ύπνο.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><b>***</b><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Την επόμενη
μέρα ξύπνησε με όρεξη και γέμισε πάλι το μπολ των γατιών του. Έφτιαξε στο
καπάκι ένα φλυτζάνι καφέ και άρχισε να γράφει. «Μιαααου μιάουυ» ακούστηκαν οι
γάτες που πλησιάζαν λαίμαργα την τροφή. «Αχ ήρθαν» σκέφτηκε και γύρισε να τις
αντικρύσει. Και ήταν πράγματι όλες εκεί και οι τρεις του. «Κρίμα που είναι μόνο
αυτές» σκέφτηκε. «Η γειτονιά έχει δεκάδες, θα μπορούσαν να τρώνε όλες εδώ»<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Στο μεταξύ
οι γάτες έφαγαν και έφυγαν</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Ή έστω να
κάθονται πιο πολύ» πρόσθεσε με πίκρα ο Τζίμης.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br />Και τότε
κοίταξε τα δύο γραμμάρια πρέζας που είχε ακουμπισμένα πάνω στο τραπέζι.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Λες;
Σκέφτηκε ο Τζίμης και αμέσως προχώρησε στην πράξη που συνέλαβε, σηκώθηκε άνοιξε
το σακουλάκι με τα 2 γραμμάρια τα έσπασε σε λεπτή λεπτή σκόνη και την έβαλε
σχεδόν όλη μέσα σε κιμά που είχε ετοιμάσει γιαυτόν, στην συνέχεια έψησε τον
κιμά και τον μοίρασε σε 4 πιάτα, έβαλε το ένα εκει που συνήθιζε να αφήνει
φαγητό και τα άλλα τρια σε διαφορετικά μέρη έξω απ’ το σπίτι, μπήκε πάλι μέσα
και αποφάσισε να κάνει τη μια καλή γραμμή που του είχε μείνει, τσακ μπαμ την
κατέβασε με δυο σνιφαρίσματα. Ο Τζίμης δεν είχε ξανακάνει πρέζα και η αίσθηση
του ήταν σχετικά πρωτόγνωρη. Αρχικά ένιωσε ένα πολύ δυνατό κάψιμο στα ρουφούνια
που έφτανε μέχρι τον εγκέφαλο του και τον πίεζε να μην ανασαίνει από την μύτη
του , όταν έπαψε αυτό το κάψιμο του, μια γλυκιά ηρεμία φώλιασε στον εγκέφαλο
του και εγκαθίδρυσε ένα καθεστώς αυταρχικής ευτυχίας. Μια μεραρχία
τεθωρακισμένων έριξε την δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της ζωής που ήταν
συνήθως σκατά και έφερε μια μιλιταριστική ένωση της χαράς και της απόλαυσης. Τα
μάτια του Τζίμη γλάρωσαν, ένιωσε το κορμάκι του να πέφτει και ίσα που πρόλαβει
να κινηθεί προς τον καναπέ όπου και σωριάστηκε σε λήθαργο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Μιάου
Μιάου»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο Τζίμης
ξύπνησε και αντίκρυσε μια όμορφη πορτοκαλί γάτα πάνω στο κεφάλι του. Είχε
έντονο πονοκέφαλο, κοίταξε το ρολόι του, ήταν απόγευμα της επόμενης μερας, είχε
κοιμηθεί κάπου 15 ώρες, δεν ήξερε τη γάτα, ούτε τι έκανε εκεί μέσα και πάνω
του. «Σκατά» μουρμούρισε και σηκώθηκε. ;Eντρομος παρατήρησε ότι το ένα του τζάμι
ήταν σπασμένο και η τρύπα είχε το σχήμα γάτας. Ένα αιλουροειδές είχε ξεκάθαρα
ασπαστεί τον σουνιτικό ριζοσπαστικό ισλαμισμό και είχε πραγματοποιήσει ένοπλη
επίθεση αυτοκτονίας στο σπίτι του. Το
οποίο παρεπιπτόντως είχε γεμίσει από άλλες γάτες. Ο Τζίμης χάζεψε τα μικρά
τέρατα που κόβαν άνετα βόλτα μεσα στο σπίτι και αναρωτήθηκε τι τα έφερε εδώ. Ξάφνου
κατάλαβε. Κάποια γάτα που της άρεσε περισσότερο η πρέζα από τις άλλες κατάλαβε
ότι το βαποράκι ήταν ο Τζίμης και έσπασε το τζάμι για να βρει κι άλλη, οι
υπόλοιπες ακολούθησαν και τώρα να τες, όμορφες και εξαρτημένες.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Μωρά μου θα
σας ταίσω εγώ, νιάου νιάου» είπε ενθουσιασμένος ο Τζίμης χαρούμενος που κάποιος
είχε πλέον την ανάγκη του και στο καπάκι πήρε τηλέφωνο τη Βιβή.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Παίζει να
με φτιάξεις;»</span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Ναι ρε λοςψη...»</span></span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
<o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και έτσι οι
γάτες είχαν πάλι το φαγητό τους και ο Τζίμης τη μυτιά του.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Αυτή η
ιστορία συνεχίστηκε για μερικές μέρες και βδομάδες. Το σπίτι του Τζίμη έγινε
ένας παράδεισος γατολασίας και οργίων. Το απόγευμα αυτός και οι γάτες του ξύπναγαν
ετρώγαν μακαρόνια, ξηροτροφή, νερό, κρασί και πρέζα και ακολουθούσε σεξ,
τσόντες, ύπνος, καφές, τσιγάρα, κόκα κόλα, νυχιές, χαιδέμα, τραβήγματα ουρών
κάτουρα στο πάτωμα και άλλα τέτοια όμορφα και όλοι ζούσαν μίζερα αλλά
ευτυχισμένα σαν μια –καθόλου μικρή- γατοοικογένεια. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Μέχρι που
μια μέρα...</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μια μέρα,
πρωί πρωί κι όλας που δεν υπήρχε καμία περίπτωση ο Τζίμης να ξυπνήσει από μόνος
του όλα άλλαξαν. Κάτι κρύο χτύπησε στα μούτρα τον υποψήφιο συγγραφέα που είχε
παρατήσει τη νουβέλα για αφοσιωθεί στις γάτες και στα ναρκωτικά. Και δεν ήταν
μόνο η πραγματικότητα.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Τι μεγάλο
που είναι μπορώ να το χαιδέψω; μμμμ» ψέλισσε ο Τζίμης</span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«ΣΗΚΩ ΟΡΘΙΟΣ ΠΑΛΙΟΠΟΥΣΤΗ» ούρλιαξε μια φωνή</span></span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ο Τζίμης άνοιξε λίγο τα μάτια του, δεν είδε γάτες αλλά 4 ανθρώπους με φουλφεις
και ντυμένους στα χακί να τον σημαδεύουν με αυτόματα όπλα, ο πιο κοντινός του,
που πιθανώς ήταν και ο αρχηγός είχε φέρει το όπλο του τόσο κοντά που ακουμπούσε
τον Τζίμη στο πρόσωπο.</span></div>
<o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Λοιπόν
πρεζάκια σε ακούμε»</span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Ε; Ποιός πρεζάκιας;»</span></span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Εσύ είσαι πρεζάκιας, εμείς είμαστε επαναστάτες»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Κάποιο λάθος κάνετε, μάλλον και για τα δύο»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«ΤΙ ΛΕΕΙ ΑΥΤΟΣ ΑΡΧΗΓΕ!»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Σιωπή Μπατσοφονιά! Άσε να μιλήσω εγώ, Από αξιόπιστες πηγές μάθαμε ότι είσαι
χρήστης ΠΡΕΖΑΣ, άρα ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΟ στοιχείο, ΑΧΡΗΣΤΟ για την ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ
ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και ως εκτουτου θα μπορούσες κάλλιστα να ΜΗΝ υπάρχεις»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«... με συγχωρείτε, ποιοί είστε ακριβώς, γιατί μπήκατε στο σπίτι μου, να σας
φτιάξω έναν καφέ;»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Ναι» είπε ένας απ’ τους επαναστάτες</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Σκασμός Δολοπλόκε της νύχτας!» ξαναείπε ο αρχηγός «Δε θέλουμε τον καφέ σου,
ανήκουμε στην επαναστατική οργάνωση Κίνημα για τη Διάδοση της Διατροφής της
Γυμναστικής και του Ποδοσφαίρου, κοινώς ειμαστε οι γνωστοί ΚΔΔΓΠ και εμείς δεν
ανεχόμαστε πρεζάκηδες στα μέρη μας»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Μα δεν πάω στα μέρη σας, έχω να βγω απ’ το σπίτι μου μέρες και μέρες»<br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Οι επαναστάτες σκάλωσαν λίγο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Σωστό αλλά προωθείς τον τρόπο ζωής σου σαν σωστό» είπαν τέλος</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Πλάκα κάνετε; Πέρσυ απολύθηκα από τη μόνη δουλειά που είχα ποτέ επειδή έλεγα
στους πελάτες ότι αν αγοράσουν το τάδε </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">gadget</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">θα γίνουν σαν εμένα και ποιος θέλει
να γίνει σαν εμένα τέλος πάντων» απάντησε ο Τζίμης</span></div>
</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Εχμ, εντάξει εντάξει» αμηχανεύτηκαν ακόμα περισσότεροι οι ένοπλοι του ΚΔΔΓΠ
αλλά τι έχεις να πεις για τα φριχτά βασανιστήρια στα οποία υποβάλεις τα ζώα που
μένουν μαζί σου, και μόνο γι’αυτό πρέπει να σε σκοτώσει κάποιος.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Ποιά βασανιστήρια, τους αρέσει η πρέζα»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Σε εμάς όχι όμως»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«... δεν μου φαίνεται επαρκής λόγος για να με σκοτώσει το επαναστατικό κίνημα»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Κοίτα φίλε, άκου να δεις πώς έχει το πράγμα, είσαι πρεζάκιας, δίνεις απ’ την
πρέζα σου στις γάτες σου, εδώ και δυο χρόνια ποστάρεις μίζερα άρθρα στο
ιντυμίντια που δεν είναι ιδιαίτερα υπέρ της οργάνωσης μας...»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Τι σχολίασα εγώ εναντίον της οργάνωσης σας;»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Δείξε του Μπατσοφονιά»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ο Μπατσοφονιάς έβγαλε ένα χαρτί απ την τσέπη του. Και διάβασε δυνατά</span></div>
<o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«ΣΧΟΛΙΟ ΣΟΥ
ΠΕΡΣΥ ΣΤΟ ΙΝΤΥΜΙΝΤΙΑ</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">:</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΜΕ ΒΑΡΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΕΝΩ Η
ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΜΕ ΑΝΩ ΤΩΝ 2</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">G</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">ΠΡΩΤΕΙΝΗΣ ΑΝΑ ΣΩΜΑΤΙΚΟ ΚΙΛΟ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΚΑΙ ΜΗ
ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ»<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«...δεν
καταλαβαίνω» ψέλισσε ο Τζίμης</span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Προωθείς τα ναρκωτικά»</span></span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«ναι»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Και τη σαπίλα»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«μα...δεν...»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Γενικά είσαι λίγο φλώρος ρε φίλε, δεν κάνεις για την επανάσταση»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Μα είχα γκόμενα...»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Και που είναι τώρα;»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Δεν είναι μαζί μου»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Προτιμήσε κάποιον άλλο ε;»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Μπορείς να το πεις και έτσι»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Το φαντάστηκα, μπατσοφονιά, σκότωσε τον άλλωστε όλοι οι πρεζάκηδες είναι
μπάτσοι κατά βάθος»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Όχι μη ρε παιδ...» ΜΠΑΜ! Ο Μπατσοφονιάς πυροβόλησε στο κεφάλι τον Τζίμη.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Φύγαμε;»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Πίσω στο αρχηγείο μάγκες».</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /><br />Και η
επαναστατική οργάνωση του ΚΔΔΓΠ έφυγε για τα λημέρια της. Και οι πρεζόγατες,
μόνες τους, χωρίς αφεντικό να τις χαίδεψει, να τις φροντίσει ή έστω να τους
δώσει την καθημερινή τους δόση άρχιζαν να βυθίζονται στον πυρετό της αρρώστειας
τους και όλες μαζί, περίπου 20, κούρνιασαν πλάι στο πτώμα του σχεδόν ιδιοκτήτη
τους και έβγαλαν ένα λυπητερό αποχαιρετιστήριο νιαούρισμα πριν εξαφανιστούν για
πάντα απ’ την τρύπα στο παράθυρο που είχαν χρησιμοποιήσει και την πρώτη φορά που ήρθαν
στο σπίτι του Τζίμη. Κι όταν η αστυνομία βρήκε το πτώμα τρυπημένο από σφαίρα
και κάτι υπολείματα πρέζας στα δωμάτια είπε στους δημοσιογράφους της
μικροαστικής περιοχής που έμενε ο Τζίμης να γράψουν ότι πιθανότατα ήταν
ξεκαθάρισμα λογαριασμών αλλά δεν είχαν να φοβούνται τίποτα., η αστυνομία θα
προστάτευε την περιοχή απ’ τις μαφίες. </span></div>
</span></div>
Φώντας Φ.http://www.blogger.com/profile/10264903543985634779noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2277184975713362114.post-6703947522648411422016-03-28T06:44:00.001-07:002016-04-08T06:35:56.550-07:00Το Δικαστήριο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<i>Πειραματικός αυτοσχεδιασμός μετά υπερσυνδέσμων σε δυστοπικό φόντο</i><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6618KuXscYgDWjZPt4ijq2-HJ-U0Ir6h7U1tU_ACdY3H367V3ukZFyFbvQsUfV_1FpE8aDOKXHuKBg0cyCSOVCh0ED1hbWuHZmKb0Zms76Wh57NAonzc3nbO1WIuNimRy5aBJa_pZUisO/s1600/Michelangelo_Buonarroti_-_Jugement_dernier.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6618KuXscYgDWjZPt4ijq2-HJ-U0Ir6h7U1tU_ACdY3H367V3ukZFyFbvQsUfV_1FpE8aDOKXHuKBg0cyCSOVCh0ED1hbWuHZmKb0Zms76Wh57NAonzc3nbO1WIuNimRy5aBJa_pZUisO/s320/Michelangelo_Buonarroti_-_Jugement_dernier.jpg" width="287" /></a></div>
<i><br /></i>
<br />
Σκοτάδι. Σκοτάδι σχεδόν απόλυτο.<br />
Στο μαύρο φόντο ίσα ίσα μπορεί κάποιος να διακρίνει το μικροσκοπικό τραπεζάκι που δεν έχει τίποτα πάνω παρα μόνο μια λάμπα, και πίσω μια αδειανή, ατσάλινη καρέκλα.<br />
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=0DvWlMb1aCA&feature=youtu.be">Ξαφνικά,</a><br />
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=0DvWlMb1aCA&feature=youtu.be">Φως!</a><br />
<br />
* * * * *<br />
<br />
Η λευκή οθόνη τραβούσε τον καπνό απ’ το τσιγάρο όπως ο ήλιος τραβάει τη γη κοντά του. Το κουτάκι της πέμπτης γι’ απόψε μπύρας είχε σχεδόν αδειάσει. Είχε περάσει σχεδόν μια βδομάδα που δεν είχε καταφέρει να ολοκληρώσει ούτε μια πρόταση, μα μονάχα κάτι σκόρπιες λέξεις και φράσεις του έρχονταν στο κεφάλι. Ο Αναστάσης δήλωνε συγγραφέας, μα, πέρα από κάτι προχειροδουλείες που ανέβαζε στο διαδίκτυο, δεν είχε δημοσιεύσει ποτέ του τίποτα.<br />
Πλέον δεν είχε και ιδιαίτερη βέβαια σημασία. Ήξερε πως το τραίνο αυτό είχε χαθεί, πως δε θα κατάφερνε ποτέ να αφήσει κάτι πίσω του ως συγγραφέας, κι απλά περίμενε να πέσει κάτι απ’ τον ουρανό στο κεφάλι του που θα του δειχνε ένα νέο δρόμο - κάτι σαν το μήλο που έπεσε στο Νεύτωνα. Μια επιφοίτηση. Το φως.<br />
<br />
* * * * *<br />
<br />
Οι πόρτες ανοίγουν. Ο ήρωας προχωράει στο δωμάτιο, κάθεται στην καρέκλα, η λάμπα τυφλώνει τα μάτια του. Συνηθίζει στο φως και διακρίνει τρεις φιγούρες με μαύρους μανδύες. Δε μπορεί να ξεχωρίσει τα πρόσωπά τους, ούτε καν μπορεί να καταλάβει αν είναι άντρες ή γυναίκες. Είναι οι Δικαστές.<br />
<br />
* * * * *<br />
<br />
Έρχονται πάντα αργά το βράδι, πάντα μετά τα μεσάνυχτα. Αν είσαι ξύπνιος, πρώτα <a href="https://www.youtube.com/watch?v=ZVFzDTq0tJs&feature=youtu.be">βλέπεις το κόκκινο φως που αναβοσβήνει απ’ το παράθυρο κι ακούς τις σειρήνες</a>. Μετά τα βαριά βήματά τους στο διάδρομο, κι έπειτα την πόρτα σου που ανοίγει, ή - αν είναι κλειδωμένη - που σπάνε. Τέλος σε αρπάζουνε, σου δένουνε τα μάτια και σε τραβάνε μέσα στο όχημα.<br />
Πολλούς είχανε πάρει έτσι. Ανθρώπους που ποτέ τους δεν είχανε κάνει τίποτα, που ακόμα και στο τραίνο δεν είχαν μπει ποτέ χωρίς να χτυπήσουν εισιτήριο. Μια μέρα απλά εξαφανίζονταν και κανείς δεν τους ξανάβλεπε ποτέ.<br />
Κι όταν γινόταν αυτό όλοι ξέρανε πως τους είχανε πάρει. Όλοι ξέρανε πως είχανε δει το κόκκινο φως, είχαν ακούσει τις σειρήνες, τα βήματά τους, την πόρτα που ανοίξανε.<br />
Έτσι ακριβώς πήρανε και τον Αναστάση λίγες μέρες αργότερα. Δεν κλείδωνε ποτέ του την πόρτα του.<br />
<br />
* * * * *<br />
<br />
«Που βρίσκομαι;»<br />
«Στο Δικαστήριο.»<br />
«Στο δικαστήριο; Μα γιατί;»<br />
«Για να δικαστείτε, φυσικά.»<br />
«Να δικαστώ; Από που κι ως που;»<br />
«Εκκρεμεί μια κατηγορία εις βάρος σας.»<br />
«Κατηγορία; Δεν γνωρίζω τίποτα. Εσείς είστε οι δικαστές;»<br />
«Ακριβώς.»<br />
«Και γιατί είμαι εδώ; Τι θέλετε από μένα;»<br />
«Απλά θα κρίνουμε αν είστε ένοχος ή αθώος για το έγκλημα για το οποίο κατηγορείστε.»<br />
«Ναι, αυτό προσπαθώ να μάθω. Για ποιό έγκλημα κατηγορούμαι;»<br />
«Ο κατηγορούμενος δεν έχει το δικαίωμα να μάθει την ώρα της δίκης την κατηγορία. Θα έπρεπε να τη γνωρίζετε.»<br />
«Να τη γνωρίζω; Από που κι ως που; Πώς; Δεν έχω κάνει κάτι παράνομο!»<br />
«Αυτό θα το κρίνουμε εμείς.»<br />
«Εντάξει, έστω, αλλά πρέπει να μου πείτε την κατηγορία!»<br />
«Σας είπαμε πως απαγορεύεται από τον Κανονισμό.»<br />
«Μα είναι παράλογο!..»<br />
«Ησυχία! Γίνεστε επαναλαμβανόμενος. Αν δε γνωρίζετε την κατηγορία, εδώ δεν είναι το μέρος που θα τη μάθετε. Ας προχωρήσουμε λοιπόν.»<br />
<br />
* * * * *<br />
<br />
Δε χρειάζεται να ξέρεις. Δε χρειάζεται να μάθεις. Απλά ακολούθα. Μην κάνεις ερωτήσεις. Απλά απάντα. Μην το σκέφτεσαι πολύ το όλο θέμα. Απλά κάντο. Ζούμε στην εποχή που η σκέψη είναι πιο σπάνια απ’ την πράξη.<br />
Εικόνες. Σκέτες, φτωχές εικόνες. Γκρίζο. Κτίρια στα όρια της κατάρρευσης. Βρώμικοι δρόμοι και γόπες στα πεζοδρόμια. Δέντρα βαμμένα άσπρα με ασβέστη.<a href="https://www.youtube.com/watch?v=BG9t9522jK8"> Άδειο τραίνο εν κινήσει.</a> Αν θέλεις να πηδήξεις στις ράγες απλά πηδάς, και σε λίγα λεπτά έρχονται και σε μαζεύουν. Δεν το σκέφτεσαι πολύ. Γιατί αν καθίσεις και το σκεφτείς θα αφαιρεθείς και θα χάσεις τη στάση σου. Και δε θα πηδήξεις και ποτέ.<br />
<br />
* * * * *<br />
<br />
«Που ήσασταν και τι κάνατε εκείνη τη μέρα;»<br />
«Ποιά μέρα;»<br />
«Τη μέρα του εγκλήματος.»<br />
«Ω, μα για ποιό έγκλημα μου μιλάτε; Σας λέω δεν έχω κάνει απολύτως τίποτα!»<br />
«Ας μην αρχίσουμε πάλι τα ίδια. Που ήσασταν και τι κάνατε την Τετάρτη, 26 Απριλίου;»<br />
«26 Απριλίου; Μα έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τότε!»<br />
«Ακριβώς.»<br />
«Ουφ, δεν ξέρω... Δε θυμάμαι.»<br />
«Δε θυμάστε;»<br />
«Όχι, δε θυμάμαι.»<br />
«Καλώς, σημειώνεται...»<br />
«Λογικά ήμουν στο σπίτι μου.»<br />
«Λογικά;»<br />
«Ναι, δε θυμάμαι σίγουρα, αλλά κατα πάσα πιθανότητα ήμουν σπίτι μου. Είπατε πως ήτανε Τετάρτη, συνήθως δε βγαίνω έξω τις Τετάρτες. Συνήθως κάθομαι σπίτι.»<br />
«Και τι κάνατε;»<br />
«Δεν ξέρω... Φαντάζομαι ό,τι κάνω κάθε φορά. Θα χάζεψα στο ίντερνετ, θα είδα καμιά ταινία, κανα βιβλίο, μπορεί να έγραψα και τίποτα. Άντε να πήγα και μέχρι το περίπτερο να πάρω τσιγάρα.»<br />
<br />
* * * * *<br />
<br />
Ένα βράδι, μια νύχτα απ’ αυτές που το τικ τακ του ρολογίου δε σ’ αφήνει να κλείσεις μάτι και στριφογυρνάς στο κρεβάτι σου κι αναρωτιέσαι αν αξίζει να σηκωθείς να κάνεις άλλο ένα τσιγάρο, ο Αναστάσης είχε δει κάτι, κάτι που αποκαλούσε όραμα. <a href="https://www.youtube.com/watch?v=CmgC9y4_WRg&feature=youtu.be">Ποτέ του δεν μπόρεσε να πει με σιγουριά αν ήταν απλά ένα όνειρο ή η γυμνή πραγματικότητα.</a><br />
Μετά το φως έρχεται το σκοτάδι, μετά τον ήλιο το φεγγάρι, μετά το θέρος ο χειμώνας, και αντιστρόφως. Μετά τις κραυγές έρχεται η γαλήνη, μετά τον πόλεμο η ειρήνη, μετά την παράνοια η ηρεμία. Και αντιστρόφως. Μετά τον ύπνο έρχεται η κούραση, μετά το φαΐ η πείνα, μετά την εκπλήρωση η επιθυμία. Και αντιστρόφως.<br />
<br />
* * * * *<br />
<br />
«Τα Έγγραφα λένε πως είστε άνεργος.»<br />
«Ναι, αλήθεια είναι.»<br />
«Ζείτε, δηλαδή, από τα χρήματα που σας προσφέρουν οι γονείς σας.»<br />
«Ναι... Μα τι σχέση έχουν όλα αυτά;»<br />
«Δεν είστε εσείς ο υπεύθυνος για να κρίνει τι έχει σχέση και τι όχι.»<br />
«Μα είναι παράλογο! Μου κάνετε ερωτήσεις που δεν έχουνε καμία λογική σειρά! Κι ακόμα δεν έχω μάθει καν την κατηγορία! Δεν είναι δυνατόν να μη μου λέτε για τι κατηγορούμαι!»<br />
«Σας είπαμε ήδη, απαγορεύεται απ’ το Νόμο να σας πούμε την κατηγορία.»<br />
«Ο νόμος, οι κανονισμοί!.. Εγώ δε μιλάω ούτε με το νόμο, ούτε με τον κανονισμό, μιλάω με σας, τους δικαστές, τους ανθρώπους πίσω απ’ τους μανδύες. Από σας ζητάω να μου πείτε!»<br />
«Μέσα από μας μιλάει ο Νόμος και η Δικαιοσύνη. Αυτό δε μπορούμε να το αλλάξουμε και δε μπορούμε να σας κρίνουμε αλλιώς.»<br />
«Μου φαίνεται ότι μ’ έχετε ήδη κρίνει πριν καν μπω μέσα στην αίθουσα.»<br />
«Αρκετά! Φτάνουν τα σχόλια και οι ερωτήσεις. Κάθε φορά που ανοίγετε το στόμα σας δυσχεραίνετε τη θέση σας. Σας παρακαλούμε πολύ, συγκεντρωθείτε στο θέμα μας και απαντήστε μόνο σ’ αυτά που σας ρωτάμε... Έχετε επισκεφτεί ποτέ ψυχολόγο ή ψυχίατρο;»<br />
«Πώς;»<br />
«Έχετε επισκεφτεί ποτέ ψυχολόγο ή ψυχίατρο;»<br />
«Όχι, ποτέ.»<br />
«Σύμφωνα με τον καινούριο νόμο είστε υποχρεωμένος να επισκέπτεστε τουλάχιστον μια φορά το χρόνο κάποιον ψυχολόγο ή ψυχίατρο.»<br />
«Ναι, το γνωρίζω, αλλά ο νόμος αυτός είναι σε ισχύ λιγότερο από ένα χρόνο, που σημαίνει ότι ακόμα μπορώ να πάω. Δεν μπορείτε να με καταδικάσετε γι’ αυτό.»<br />
«Δε σας καταδικάζουμε γι’ αυτό. Αλλά, άσχετα απ’ το νέο νόμο, δεν θεωρήσατε ποτέ ότι χρειάζεται να επισκεφτείτε κάποιον ψυχολόγο;»<br />
«Εε... Όχι, ποτέ.»<br />
«Δεν σας το έχει προτείνει ποτέ κανείς απ’ το οικογενειακό σας ή το φιλικό σας περιβάλλον;»<br />
«Ε, ντάξει... Οι δικοί μου καμιά φορά μου το λένε... Άλλα ξέρετε τώρα πως είναι οι γονείς...»<br />
«Πιστεύετε πως δεν χρειάζεστε τη βοήθεια κάποιου ειδικού;»<br />
«Ακριβώς, δεν τη χρειάζομαι.»<br />
«Δεν υπάρχει δηλαδή κατά τη γνώμη σας πιθανότητα να πάσχετε από κάποιου είδους διαταραχή;»<br />
«Ε, ξέρω γω; Μπορεί και να πάσχω... Δε μπορώ να το απαντήσω αυτό με σιγουριά, απλά μέχρι στιγμής δεν ένιωσα ποτέ ότι χρειάζομαι βοήθεια - γενικά, όχι μόνο σε θέματα ψυχικής υγείας.»<br />
«Μάλιστα. Γενικά θα λέγατε πιστεύετε στην επιστήμη της ψυχολογίας;»<br />
«Αν πιστεύω; Τι εννοείτε;»<br />
«Πιστεύετε ότι είναι λογική και ορθή, κι ότι μπορεί να βοηθήσει ανθρώπους να ξεπεράσουν τα προβλήματά τους;»<br />
«Χμμ, δεν είμαι σίγουρος. Ναι, ντάξει, έχει βοηθήσει σίγουρα αρκετό κόσμο, αλλά κατα πόσο είναι ορθή και λογική δεν ξέρω. Έχω κάποιες αμφιβολίες.»<br />
«Αυτό το πιστεύετε για όλες τις επιστήμες;»<br />
«Ε, όχι, όχι ακριβώς. Γενικά σε όλες τις επιστήμες χωράει αμφισβήτηση και αμφιβολία, απλά σε κάποιες περισσότερο και σε κάποιες λιγότερο. Πχ η φυσική έχει πιο απτά αποτελέσματα, πιο λογικές διαδικασίες και λοιπά. Οι θεωρητικές επιστήμες όπως η ψυχολογία είναι πιο αυθαίρετες.»<br />
«Μάλιστα...»<br />
«Μπορώ να χω λίγο νερό;»<br />
«Λυπόμαστε, απαγορεύεται από τον Κανονισμό.»<br />
<br />
* * * * *<br />
<br />
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=HPQWN7Da6ZI&feature=youtu.be">Απογευματινή βόλτα στην κρύα θάλασσα.</a> Ακόμα και η άμμος μοιάζει με σπασμένα γυαλιά που σκίζουνε τα πόδια. Όλοι έχουν ακούσει την ιστορία του ναυαγού που ήπιε το αλμυρό νερό του ωκεανού και πέθανε. Είναι προτιμότερο, λένε, να πιείς τα ίδια σου τα κάτουρα.<br />
<br />
* * * * *<br />
<br />
«Ξέρετε, η έρευνα που έχουμε κάνει δεν είναι υπέρ σας, το αντίθετο. Υπάρχουνε πολλά στοιχεία που αποδεικνύουν την ενοχή σας. Μαρτυρίες, βίντεο, δείγματα DNA, κι ένα σωρό άλλα. Τα Έγγραφα μπορούν να μας οδηγήσουν μόνο σε ένα συμπέρασμα, πως δικαίως βρίσκεστε εδώ και πως είστε ένοχος, και δεν έχετε κάνει τίποτα για να μας πείσετε για το αντίθετο.»<br />
«Έγγραφα, στοιχεία, μαρτυρίες, που είναι όλα αυτά; Εγώ γιατί δεν ξέρω τίποτα; Γιατί ούτε καν που μπορώ να φανταστώ ποιό είναι το έγκλημα μου; Απαιτώ να μου τα δείξετε όλα αυτά τα στοιχεία!»<br />
«Δεν είστε σε θέση να απαιτείτε, κι εξάλλου...»<br />
«Ναι, ξέρω, απαγορεύεται απ’ τον κανονισμό.»<br />
«Ακριβώς.»<br />
«Μα δεν είναι δυνατόν! Έχει γίνει κάποιο λάθος, τα έγγραφα είναι λάθος!»<br />
«Αποκλείεται. Τα έγγραφα δεν ψεύδονται ποτέ.»<br />
«Όχι, δε γίνεται... Δεν είναι λογικό...»<br />
«Και όμως, είναι. Ησυχία τώρα, οι δικαστές θα συνεδριάσουν και θα λάβουνε την τελική απόφαση.»<br />
«Τι; Κιόλας; Μα ούτε καν που με αφήσατε να υπερασπιστώ τον εαυτό μου!»<br />
«Δεν υπάρχει λόγος. Ούτως ή άλλως, δε νομίζουμε ότι μπορείτε να υπερασπιστείτε τον εαυτό σας απ’ τη στιγμή που δεν γνωρίζετε καν για τι κατηγορείστε.»<br />
«Μα...»<br />
«ΗΣΥΧΙΑ!»<br />
<br />
* * * * *<br />
<br />
Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Δεν έχει σημασία για πόσα είσαι ένοχος. Ένα είναι αρκετό. Κι αν είσαι ένοχος είσαι ένοχος, κι εκεί τελειώνουν όλα.<br />
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=4x1YV16GdIA&feature=youtu.be">Η φωτιά κάποια στιγμή σβήνει</a>, ποτέ δεν καίει για πάντα. Ακόμα κι η φωτιά του ήλιου. Άλλοτε εξασθενεί μόνη της, άλλοτε τη σβήνει το νερό, κι άλλοτε το κρασί.<br />
<br />
<i> Kαὶ ὁ θάνατος καὶ ὁ ᾅδης ἐβλήθησαν εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρὸς. Οὗτος ὁ θάνατος ὁ δεύτερος ἐστιν, ἡ λίμνη τοῦ πυρός. Kαὶ εἴ τις οὐχ εὑρέθη ἐν τῇ βίβλῳ τῆς ζωῆς γεγραμμένος, ἐβλήθη εἰς τὴν λίμνην τοῦ πυρός. </i><br />
<br />
Ο Αναστάσης πλέον το ήξερε πως ήταν καταδικασμένος, πως ήταν ένοχος για ένα έγκλημα που δεν έμαθε ποτέ ποιό είναι. Μα το είχε κάνει. Και ήξερε πως πια δεν υπήρχε επιστροφή.<br />
<br />
* * * * *<br />
<br />
Οι Δικαστές γυρίζουνε την πλάτη τους. Συνεδριάζουνε, μα δεν ακούγεται ούτε λέξη. Και μετά στρέφονται πάλι προς την καρέκλα<br />
«Το Δικαστήριο απεφάνθη! Ένοχος!»<br />
Ο ήρωας σηκώνεται όρθιος - έχει αποδεχτεί τη μοίρα του. Οι φρουροί έρχονται, τον πιάνουν απ’ τα μπράτσα, και τον βγάζουν έξω απ’ την αίθουσα.<br />
Τα φώτα σβήνουνε.<br />
Σκοτάδι.<br />
<br />
* * * * *<br />
<br />
Οι τελευταίες λευκές σελίδες του βιβλίου. Ένας καταμαύρος καμβάς. Μια ελεύθερη πτώση από τον ουρανό. Το άδειο όπλο του πολέμου. Μια λίμνη που κάποτε είχε νερό και μια μέρα ξεράθηκε. Μια κιθάρα με σπασμένες χορδές. Ένα ακέφαλο άγαλμα. Ο επιθανάτιος ρόγχος. Οι επαναστάσεις που πνίγονται στο αίμα. Μια κόκκινη στάμπα. Ένα παιδί που πέθανε απ’ το κρύο.<br />
Ο εσταυρωμένος Ιησούς.<br />
Την τρίτη ώρα τον εσταύρωσαν. Την ένατη είπε το εξής:<br />
<i><a href="https://www.youtube.com/watch?v=4VT89PqScbs&feature=youtu.be">Πάτερ, εἰς χεῖρας σου παρατίθεμαι τό πνεῦμα μου.</a></i><br />
<div>
<br /></div>
</div>
Άλεξ Κοάνhttp://www.blogger.com/profile/17478471240323891662noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2277184975713362114.post-37893759830592815322016-03-01T09:41:00.002-08:002016-04-04T00:47:44.879-07:00ΛΑ ΒΙΤΑ Ε ΜΠΕΛΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η ζωή είναι σαν την πλοήγηση στο διαδίκτυο<br />
Οφείλεις να σκεφτείς καλά<br />
ποιες καρτέλες αξίζουν να αφήσεις ανοικτές<br />
και ποιες κλείνεις ασυναίσθητα<br />
Η ζωή είναι ένα scroll down στα social media<br />
Κοιτάς απαθής να περνά μπροστά σου<br />
ο πόνος ή η χαρά του άλλου<br />
και συνεχίζεις παρακάτω αδιάφορα<br />
Παίρνει τη μορφή γκόμενας<br />
που ποτέ της δεν σου έδωσε λίγο κώλο<br />
Είναι ένα ξεχασμένο σώβρακο σε μπουρδέλο<br />
και φαρδύ παντελόνι χωρίς εσώρουχο ή ζώνη<br />
Είναι οι ζωές που δεν ξέρεις των άλλων<br />
κάποιων μεγάλων σεβαστών δασκάλων<br />
περαστικών φίλων και γνωστών<br />
ζωντανών ή νεκρών , φρικτών μορφών<br />
Η ζωή είναι ένας χάρτης<br />
Πάνω του καρφιτσώνεις σημάδια<br />
Όταν περνάς από τα μέρη αυτά<br />
λες ένα ''Τι ωραία!Είχα ξεράσει κάποτε εδώ''<br />
Η ζωή λειτουργεί με επαναφορτιζόμενες μπαταρίες<br />
που εφάπτονται μόνο σε χάπια ευτυχίας η έρωτα<br />
Όταν το λαμπάκι δείξει κόκκινο<br />
φρόντισε να έχεις γεμάτο στομάχι και λεφτά για ένα μπουκάλι νερό<br />
ή έστω μια ολοκληρωμένη ζωή για να γυρίσεις την πλάτη στον έρωτα<br />
Μια γλάστρα με αναμνήσεις που την ποτίζω στο περβάζι της τρέλας<br />
και ο αγέρας την ρίχνει στην κεφάλα σου<br />
σαν τη θεια σου απ ' το Σικάγο<br />
Την ζωή μελετάνε οι μπεκρήδες που αποφεύγεις<br />
που ολοένα μοιάζω και τρομάζω<br />
μου λεν αλλάζω μα 'γω τους κράζω<br />
Η ζωή δεν είναι το καντήλι μας που σβήνει<br />
Είναι τα καντήλια που θα μας κατεβάσει τόσο που τη γλωσσοτρώμε<br />
αντί να τρώμε ένα ένα τους καρπούς που μας πρόσφερε<br />
κι όμως δεν το ξερε<br />
ότι εγώ διαθέτω ένα συρρικνωμένο στομάχι<br />
και ένα οισοφάγο που τίποτα δεν κατεβάζει πλέον<br />
Για να τελειώνουμε!<br />
Έβαλα σκοπό να πάρω όσα κιλά υπολείπονται<br />
Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι εννοώ...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjh3GhgABKV9aMPlsLOX3hYKBgMCXukwMYDD65-R58iNOks5jrwZS63CGrKMEM0-QCwazJO7yByvvOcTGQQN9CcQc1R05YspFge33153k5bzy5pWeMfH49v4x9on3aEBR3hneV9iOMcaEUh/s1600/21.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjh3GhgABKV9aMPlsLOX3hYKBgMCXukwMYDD65-R58iNOks5jrwZS63CGrKMEM0-QCwazJO7yByvvOcTGQQN9CcQc1R05YspFge33153k5bzy5pWeMfH49v4x9on3aEBR3hneV9iOMcaEUh/s320/21.jpg" width="277" /></a></div>
Εικαστικά <a href="http://www.psithu.gr/">www.psithu.gr</a><br />
<br /></div>
Paratairos http://www.blogger.com/profile/16509227589872643937noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2277184975713362114.post-81538005886769413112016-02-17T07:04:00.000-08:002016-02-17T07:04:55.399-08:00 Κάντο όπως στις ταινίες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<img height="400" src="https://www.coningsbygallery.com/image/2260/super" width="283" /><br />
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
Ξεκίνα ένα πρωί<br />
πάρε το λάπτοπ σου<br />
μια γάτα με φουντωτή τρίχα αγκαλιά<br />
και βάλε ρούμι στον καφέ.<br />
Μέθυσε<br />
μα κράτα το συκώτι σου καθαρό<br />
φάε το ξύλο που σου αναλογεί<br />
κι αν δεις ότι δεν ψήνεται κανείς να στο δώσει<br />
κοπάνα το κεφάλι σου στον τοίχο<br />
πόνταρε τα λεφτά σου στο κόκκινο<br />
κέρδισε<br />
σπρώξτα ξανά όλα στο ίδιο<br />
πάρτα πάλι και φύγε<br />
αγόρασε αμάξι<br />
με τηλεόραση που θα δείχνει μόνο γουέστερν<br />
και ταινίες επιστημονικής αφασίας.<br />
Μείνε μακριά απ’ τη χημεία αν μπορείς<br />
αλλά κυρίως<br />
μείνε μακριά απ’ τη φυσική.<br />
Γέρνα, παντρέψου<br />
γέμισε τις φλέβες σου με σκατά, το σπίτι με φίλους,<br />
κάνε παιδιά<br />
έχε κουμπάρο νεοδημοκράτη, ποιητή για νονό<br />
και αν δεν πεθάνεις στην μέση<br />
σκοτωθείς στην αρχή<br />
με ξεχάσεις στο τέλος<br />
ή δε με μάθεις ποτέ<br />
αγάπησε με τόσο που να μπορέσω να πω <br />
ότι έχω ξεράσει μια φορά στη ζωή κι από
ευτυχία<br />
κι ότι έχω νιώσει τα μάτια μου να πηγαίνουν πάνω κάτω<br />
για τον ίδιο ακριβώς λόγο<br />
Τακ-Τακ<br />
<i>να έτσι<br />
σα μπαλάκια του πινκ-πονκ .</i> <br />
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--><o:p></o:p></div>
</div>
Φώντας Φ.http://www.blogger.com/profile/10264903543985634779noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2277184975713362114.post-50309673007312550682016-02-02T07:04:00.000-08:002016-09-28T22:25:14.298-07:00Ένα απλό ρεμάλι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="Section0">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzPP1sw5djfGml2dzEWAYjmdLcVsphxA0ZqCEyg5d4eeNiEMzJPyLR7Yi5fm5Ust-Iz6csXhyphenhypheniEQGeH2kekvMA3AR1xo6e6M-f3Y4fPpMqublcDitsHz6W-tgaeXJk7brp-1LLT80Tgjsv/s1600/%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25BB%25CE%25BF+%25CF%2581%25CE%25B5%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25B9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzPP1sw5djfGml2dzEWAYjmdLcVsphxA0ZqCEyg5d4eeNiEMzJPyLR7Yi5fm5Ust-Iz6csXhyphenhypheniEQGeH2kekvMA3AR1xo6e6M-f3Y4fPpMqublcDitsHz6W-tgaeXJk7brp-1LLT80Tgjsv/s320/%25CE%25B5%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CE%25B1%25CF%2580%25CE%25BB%25CE%25BF+%25CF%2581%25CE%25B5%25CE%25BC%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25B9.jpg" width="256" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
<br /></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Στις γωνίες στα πεζοδρόμια<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Στέκονται τύποι με μαύρες καμπαρντίνες<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Και κρατάν μεζούρες,<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Και σα λίτες μας σταματάνε,<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Μας λένε να προχωρήσουμε πιο κει,<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Και μετράνε το ποιόν μας.<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Εσύ, μου λέει ο ψηλός,<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Παράξενος μου φαίνεσαι,<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Τι έχεις κάνει στη ζωή σου;<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Φίλε,<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Δεν έχω κάνει τίποτα,<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Τίποτα απολύτως.<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Γυρνάω στην πόλη σαν αδέσποτο,<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Κόβω βόλτες σαν τη μύγα,<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Στριφογυρνάω πάνω απ’ τους καφέδες σας,<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Κοιτάω στραβά τους στραβωμένους,<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Ψείριζω τα φοιτητικά τα πάσα σας,<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Σπάω σπίντες και ασπιρίνες,<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Τις βαφτίζω κοκαϊνες,<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Τις ρουφώ με βουλωμένα ρουθούνια,<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Γυρνάω στο σπίτι μου<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Και βάζω να δω ντοκυμαντέρ για τη μητέρα φύση.<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Κόβω στη μέση τα φιλτράκια μου<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Για να στουμπώνω πιο πολύ καπνό μες στο τσιγάρο,<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Και καπνίζω, καπνίζω, καπνίζω,<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Σταχτίζω σε πλαστικό ποτήρι φρέντο,<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Και πάω κάθε μισάωρο στο ψυγείο μου<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Μπας κι έχει φυτρώσει καμιά μπύρα.<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Βγαίνω στους δρόμους πάλι,<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Χαζεύω τους περίεργους,<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Κινηματίες, αισθηματίες<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Και κοινοί εγκληματίες,<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Που με ρωτάνε με τον μπόσο,<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Κι εγώ ο μαλάκας κάθομαι κι εξηγώ,<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Πως δεν πουλάω τίποτα,<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Απλά κάθομαι μονάχος μου<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Και μετράω τα λεπτά που φεύγουν,<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Τις ώρες, τις στιγμές,<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Κι ίσως κάποτε να δήλωνα αποτυχημένος ποιητής,<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Τυπάκι ανήσυχο που ψάχνεται ακόμα,<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Που στα βιβλία της φιλοσοφικής ψάχνει να βρει μιάν άκρη,<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Που δεν γνωριζεί τα περι ζωής μα που τ’ αναζητάει,<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Όμως πλέον βαρέθηκα,<o:p></o:p></div>
<div class="p0" style="margin-bottom: 0pt; margin-top: 0pt;">
Και πλέον δηλώνω απλό ρεμάλι. <o:p></o:p></div>
</div>
</div>
Άλεξ Κοάνhttp://www.blogger.com/profile/17478471240323891662noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2277184975713362114.post-35583557176780032442016-01-26T09:42:00.000-08:002016-01-26T09:52:44.289-08:00Του φίλου μου του χάρου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDUgJfunjD4Dn5aU1PtSR9_9sOHiAJ-mi9F4_Uqb-WFiXNV2r6zBU9sO2ruyxLrYxhfq8HeM7K8EfJVlyQDfE32hBaxw7M4XPG4Vmqpaqh900JHovielSpzWM-FeY8Y7cNQIPoSuYfJnU/s1600/12606825_10204408703892267_1857837358_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDUgJfunjD4Dn5aU1PtSR9_9sOHiAJ-mi9F4_Uqb-WFiXNV2r6zBU9sO2ruyxLrYxhfq8HeM7K8EfJVlyQDfE32hBaxw7M4XPG4Vmqpaqh900JHovielSpzWM-FeY8Y7cNQIPoSuYfJnU/s400/12606825_10204408703892267_1857837358_n.jpg" width="261" /></a></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">Οι μήνες περνάνε γρήγορα,<br />
σα να τρέχουν<br />
υπερβολικά<br />
μα συνήθως βολικά<br />
κι αυτό είναι ένα στοίχημα για τον καθένα<br />
οι μήνες περνούν, βασανιστικά<br />
σα ψιλοκομμένο γυαλί στα μάτια<br />
μα πιο συνήθως σα σχοινί<br />
δεμένο στους καρπούς<br />
μερακλίδικα επεξεργασμένο,<br />
σχεδόν άφθαρτο.<br />
Ο τοίχος έχει εσοχές<br />
τρύπες για να ξεκουράζει καρφιά<br />
και κρεμάστρες για να αράζει το σχοινί.<br />
Το μισοκομμένο χέρι κινείται σπασμωδικά,<br />
ειδικά όταν το βαραίνει το σχοινί<br />
και δυο στεγνά μάτια,<br />
ξερά ολότελα και σκούρα<br />
είναι η χαρά του χάρου.<br />
Του χάρου η χαρά.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">Οι μήνες περνάν αργά,</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit;">
σαν τη σκέψη που ξυπνάει,<br />
και αγνοεί το παράθυρο<br />
και από συνήθεια είναι άβολοι<br />
κι αυτό είναι ένα λάθος για τον καθένα<br />
οι μήνες περνούν, αβασάνιστα<br />
σα χάδι προσεγμένο<br />
μα συνήθως σα φτερό<br />
στο χέρι εγκολπωμένο<br />
της σειράς, αγορασμένο<br />
απ' τη φύση του φθαρτό.<br />
Ο τοίχος είναι λείος<br />
έχει σκόνες για να ξεγελά<br />
και σημάδια <br />
για να κουράζει το κορμί.<br />
Το αδιάφορο χέρι κινείται πειθαρχικά,<br />
ειδικά όταν αγνοεί τα δάχτυλα.<br />
Και τα μάτια είναι τρύπια!<br />
Πηγάδια οριζόντια, σκοτεινά<br />
είναι η του χάρου η απόσυρση<br />
Του χάρου η συνταξιοδότηση.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: inherit; line-height: 115%;">Οι μήνες είναι μνήμες</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="line-height: 115%;"><span style="font-family: inherit;">
σα να χτυπούν<br />
με νάζι<br />
μα συνήθως με κακάδι<br />
που αν τραβήξεις σε πονά<br />
σα μαντινάδα που γεννιέται<br />
μα συνήθως σα τραγούδι<br />
κολλημένο στο λαιμό<br />
ασφυχτικά κλεισμένο<br />
στην αγκαλιά της βραδυκαρδίας.<br />
Ο τοίχος είναι μια πλάνη<br />
έχει εικόνες ζωντανές<br />
και υπέροχες μορφές.<br />
Το σταθερό χέρι κινείται αυθόρμητα<br />
ειδικά όταν γυρεύει ηδονή<br />
και δυο υγρά μάτια<br />
ποταμοί βαθιοί<br />
είναι του χάρου η υπομονή.<br />
Ή μια σοφή επιλογή.</span></span><span style="font-size: 11pt; line-height: 115%;"><span style="font-family: inherit;"><br /></span>
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%;">
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--></span></div>
<div class="MsoNormal">
<!--[endif]--></div>
<span style="font-family: "calibri" , "sans-serif"; font-size: 11.0pt; line-height: 115%;">
<!--[if !supportLineBreakNewLine]--><br />
<!--[endif]--></span></div>
Δερβίσηςhttp://www.blogger.com/profile/05263142687285388523noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2277184975713362114.post-21953442684632259752016-01-18T07:46:00.002-08:002016-01-18T10:24:00.814-08:00Και εις γάμου κοινωνίαν <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMwKIQVRIMvvZclUcbqHZj0VQoLjBtUNhjHOBrBdSxR0ppB4LbBJ1ZneiRXzzecGdwg4XU4llwx7xiPJ5LubHJi_2xnJPRZFbOz6C9Ll_gJMKczR5Kjf9VOX5lhqw4uhbY9lJESYtP1gF5/s1600/12583966_10208887791179056_950646717_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMwKIQVRIMvvZclUcbqHZj0VQoLjBtUNhjHOBrBdSxR0ppB4LbBJ1ZneiRXzzecGdwg4XU4llwx7xiPJ5LubHJi_2xnJPRZFbOz6C9Ll_gJMKczR5Kjf9VOX5lhqw4uhbY9lJESYtP1gF5/s320/12583966_10208887791179056_950646717_n.jpg" width="224" /></a></div>
<br />
Αϋπνία<br />
Το κλειδί της επιτυχίας<br />
στο άγαρμπο παιχνίδι της ματαίωσης<br />
Τσέκα το νέο σκατό<br />
-<< μπλααα μπλααα>><br />
- Ωραία λόγια<br />
Σκάνε λέξεις<br />
μαζί με τη χρόνια απορία του νοήματος τους<br />
Δεν έχει νόημα. Αύριο θα νιώθουμε μικροί<br />
Που τίποτα δε μάθαμε<br />
Σύμφωνο επιβίωσης<br />
Παραγγελία για το τραπέζι 3<br />
η σερβιτόρα πίσω από το μπαρ<br />
καθυστερεί την εκτίναξη του αριθμού των διαζυγίων<br />
Τον νιώθω που πέφτει<br />
ο μολυβένιος στρατιώτης<br />
ΟΧΙ ΛΑΜΠΕΣ ΟΧΙ!<br />
Ο ήχος των κεριών<br />
που δεν υπάρχει<br />
είναι της μέρας μου το βέβαιο<br />
ΜΗ βάλετε σαρίκι στο γάμο μου<br />
Έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν θα γίνει<br />
Δε ξέρω να χορεύω άλλωστε<br />
Αν έχεις κάνει και φοιτητής<br />
δεν θες να ξανά ακούσεις για ρύζια<br />
Πόσο μάλλον όταν αυτά έρχονται στην μάπα σου<br />
από τα γερόντια που ήξεραν το όνομα σου<br />
Στην πλατεία του χωριού<br />
Και τώρα <<Ο νεαρός δικός σας είναι?>><br />
Ο νεαρός θα ψόφαγε να έχει ‘’δικούς του’’<br />
Ο νεαρός θα ψοφήσει σε 54 χρόνια<br />
Και δεν θέλει ούτε να το σκέφτεται<br />
Ο νεαρός γενικά δεν θέλει να σκέφτεται πχια<br />
Ο νεαρός βράχνιασε από τις τόσες φωνές<br />
Τώρα δεν θα ξαναμιλήσει<br />
Ο νεαρός δεν αγαπάει κανέναν<br />
Ο νεαρός δεν μπορεί να κλάψει<br />
Μα κλαίει πότε για αυτό<br />
Πότε για αυτούς που αγαπάει<br />
Ο νεαρός είναι από ψηλό χωριό<br />
Που φοράνε μαύρα όλο το χρόνο<br />
Ο νεαρός είναι στα μαύρα<br />
κι ας μην έζησε ποτέ στο χωριό του<br />
Ίσως για αυτό δεν έμαθε ποτέ να χορεύει<br />
Κι εκεί αν κάτι ξέρουν καλά<br />
αυτό είναι σίγουρα το πώς να χορεύουν στους γάμους</div>
Paratairos http://www.blogger.com/profile/16509227589872643937noreply@blogger.com6tag:blogger.com,1999:blog-2277184975713362114.post-72207926053613090562016-01-11T05:54:00.000-08:002016-01-11T06:04:14.991-08:00Προς εξαφάνιση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj42Dlz7JM3xjbLHnlllmqTlJR-_HdtpzTm1mAz9obpE9Nmx0vtruciATzd613vbYn2-QAPx8_SLwt_P8PErvbEY3CeCpA1sLvuuFNSvTDPmhXvCq2qHEMGRdzyhtOKsAnqlE1R8UzGOAI_/s1600/12517008_459325264264815_1558398185_o.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj42Dlz7JM3xjbLHnlllmqTlJR-_HdtpzTm1mAz9obpE9Nmx0vtruciATzd613vbYn2-QAPx8_SLwt_P8PErvbEY3CeCpA1sLvuuFNSvTDPmhXvCq2qHEMGRdzyhtOKsAnqlE1R8UzGOAI_/s400/12517008_459325264264815_1558398185_o.jpg" width="328" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
Θυμάμαι εποχές</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
που έγινα κομμάτια για άλλους </div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
θυμάμαι και φίλους μου που γίνανε κομμάτια για να ζήσουν άλλοι</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
όμως,</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
γαμημένο πράγμα ο άνθρωπος,</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
σαν ένα γαμημένο γυμνοσάλιαγκα σαλιάρη</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
που τον θυμάμαι ακόμα.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
Ακόμα όταν σέρνεται νομίζει πως κάνει βήματα δυνατά, δεινοσαύρου </div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
μέσα σε ανόητες κάστες, πενιχρά παρεάκια </div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
με φίλους φίδια οχιές που έρπονται για ν’ αναρριχηθούν στην κορυφή</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
ασκώντας την ιδιότητα του χαμαιλέοντα.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
Είναι πρόθυμοι για τα πάντα μονάχα τις εποχές του ζευγαρώματος </div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
μετά επιστρέφουν στις φωλιές τους όπου και αντηχούν οι ιστορίες τους.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
Κλεισμένοι στις τρύπες τους.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
Έτσι είν’ ο κόσμος.<br />
Εγώ τι κάνω εδώ;</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
Οι μόνοι που συμπάθησα κι ένιωθαν παρόμοια </div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
είναι κάτι μελαγχολικές κάμπιες που μέσα τους,</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
έκρυβαν μια πεταλούδα που ποτέ δεν θα βγει απ’ το κουκούλι της,</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
ενώ οι πιο ευδιάθετοι είχαν μια γνώριμη αρρώστια </div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
να εκκολάπτεται βαθιά μέσα στο γέλιο τους.</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
Μα τώρα,</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
θυμάσαι</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
που σου είχα πει,</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
πως είμαι είδος σπάνιο;</div>
Φοβάμαι μην εξαφανιστώ.</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/16046739563581853899noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2277184975713362114.post-11279390576320732102015-12-25T00:56:00.000-08:002015-12-25T09:06:15.942-08:00Το Θραύσμα των Χριστουγέννων<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
<img src="http://www.real.gr/Files/Articles/Photo/550_334_113279.jpg" /></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;">
</div>
<br />
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Οι μέρες </span><span style="line-height: 18.4px;">κυλούσαν</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> όπως οι </span><span style="line-height: 18.4px;">κρύσταλλοι</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> του </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">mdma</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> πάνω σε μια, οποιαδήποτε λεία επιφάνεια και ο
υποτιθέμενα μαύρος </span><span style="line-height: 18.4px;">Δεκέμβρης</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> του 2015 ετοιμαζόταν να βγάλει απ’ την ντουλάπα
του τα λευκά του ρούχα και να ξεχυθεί σαν εμετός στην Ελλαδίτσα. Όμορφα.
Αναστέναξε λίγο βέβαια γιατί κι αυτός θα προτιμούσε την μαύρη μαυρίλα απ’ τα </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">white</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Christmas</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">, καθώς το μαύρο αδυνατίζει και στις
γιορτές όλοι βάζουν κιλά ακόμα και οι φτωχοί. Ο παλιός χρόνος ετοιμαζόταν να
δώσει τη θέση του στον καινούργιο και ταυτόχρονα να υποδεχθεί μερικές χιλιάδες φυλλάδια
αριστερών και αναρχικών ομάδων για τους κινδύνους της υπερκατανάλωσης (σε μια
χώρα με 60% ανεργία), τη βιομηχανία κρέατος και γούνας (ενώ κόσμος λιποθυμάει
από την πείνα και ο μόνος λόγος που αντέχει η εκκλησία και ο Μαρινάκης είναι τα
συσσίτια που οργανώνουν) και τους κουίρ να γκαρίζουν που δεν τους χωράει η οικογενειακή
ατμόσφαιρα των γιορτών. Ε αυτό το τελευταίο ισχύει. Κάπως δύσκολο να καταλάβει
η γιαγιά απ’ το χωριό την απάντηση «Είμαι </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">biromantic</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">asexual</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">» στην παράκληση της, ίσως για
τελευταία χρονιά πριν πεθάνει από καρκίνο στα 87 της, «Έλα να φάμε γαλοπούλα
γιαβρεμου». Τι να πεις. Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ, όπως οι θέσεις των
αυτόνομων για την επιστήμη.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Αλλά η
Ελλάδα και κυρίως η πρωτεύουσα της, η Αθήνα, δεν φιλοξενούσε στο εσωτερικό του
πολυκυτταρικού οργανισμού της μόνο μικροαστικές γιορτινές φιγούρες και </span><span style="line-height: 115%;">εξεγερμένους</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> νεολαίους που ποστάρουν ολημερίς στον χαοτισμό και στο
αναρχοκουίρ. Μακάρι να ήταν έτσι τα πράγματα. Στις πιο σκοτεινές, άλλα και πιο
φωτεινές γωνιές της μεγαλύτερης πόλης των Βαλκανίων ορισμένοι άνθρωποι-τέρατα
περίμεναν την κατάλληλη στιγμή για να κάνουν την κίνηση τους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο Νίκος ο
Γλίτσας ήταν ένας από αυτούς. Απόφοιτος πολυτεχνείου, κατοικούσε στην Αγία Παρασκευή και δούλευε
ως αρχιτέκτονας. Εντάξει το πραγματικό του όνομα δεν ήταν αυτό, αλλά έτσι κι
αλλιώς η ιστορία που θα ακούσετε είναι τόσο περίεργη που αυτό είναι το λιγότερο.
Εγώ την έμαθα περιμένοντας μαζί του λεωφορείο μια μέρα στο σταθμό του
Χαλανδρίου. Στην αρχή νόμιζα ότι μίλαγε για μια τύπισσα που γούσταρα αλλά μετά
κατάλαβα ότι έλεγε κάτι πολύ πιο ενδιαφέρον, για το πως άλλαξε ΟΛΗ ΤΟΥ Η ΖΩΗ.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ο Νίκος λοιπόν
επιφανειακά ήταν ένας άψογος άνθρωπος. Είχε κινηθεί σωστά στη ζωή του και είχε
παίξει τα ομολογουμένως αρκετά καλά χαρτιά που του είχαν τύχει την κατάλληλη
στιγμή. Νωρίς τέλειωσε τη σχολή, νωρίς βρήκε σωστή δουλειά και νωρίς αξιοποίησε
τις πολύ καλές και υψηλόβαθμες γνωριμίες που είχε η οικογένεια του. Απ’ την
Πεντέλη μετακόμισε στην Αγία Παρασκευή σε ένα μικρό αλλά μοντέρνο και άνετο για
ένα άτομο διαμέρισμα όπου σταθερά κάθε χρόνο αύξανε το ατομικό του
εισόδημα. Στα 30 του δεν ζούσε βέβαια κάποια παραλλαγή του αμέρικαν σάικο αλλά
σίγουρα θεωρούταν απ’ τους </span><span style="line-height: 18.4px;">συνομήλικους</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> του φτασμένος και οι παρέες του ήταν και αυτές σε αντίστοιχο </span><span style="line-height: 18.4px;">επίπεδο</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">. Οι γονείς
του βέβαια τον μάλωναν καμιά φορά που δεν τους είχε πάει καμιά νύφη ακόμα
σπίτι, κάτι που θα συμπλήρωνε άψογα το καλό όνομα της οικογένειας αλλά αυτός
χαμογελούσε αινιγματικά και έλεγε.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Είμαι
μικρός ακόμα»</span></div>
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Και η αλήθεια είναι ότι εκτός από μικρός, που ίσως και να είναι μια
πραγματικότητα για την εποχή μας, ο Γλίτσας, είχε και μια σειρά περίεργες
προτιμήσεις που θα έκαναν πολύ δύσκολο το να παντρευτεί ή να κρατήσει μια σχέση
για μεγάλο χρονικό διάστημα. Γκόμενες παίζανε
πολλές, αλλά καμία δεν έμενε, τώρα βέβαια τα τραβήγματα με άκυρους και
άκυρες δεν είναι τίποτα το καινούργιο ούτε για την τάξη τους, ούτε για την τάξη
μας, ωστόσο οι μικροαστοί συνηθίζουν να διατηρούν και μια σχέση για τα μάτια
του κόσμου. Ο Γλίτσας όμως δεν. Κι ούτε το κάλυπτε με ατάκες τύπου «Αφού είμαι
πολυγαμικός, τι να κάνουμε», μόνο χαμογελούσε, πάντα χαμογελούσε, όταν τον </span><span style="line-height: 18.4px;">ρώταγαν</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> το γιατί.</span></span></div>
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><i>Ήταν το
χαμόγελο του παιδόφιλου.</i><br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Διαπίστωσε
ότι του αρέσουν τα παιδιά κάπου στο λύκειο. Στην τρίτη λυκείου μάλιστα ερωτεύτηκε
ένα κοριτσάκι που τότε μόλις άρχιζε το γυμνάσιο, κανείς δεν έδωσε ιδιαίτερη
σημασία και εδώ που τα λέμε, σιγά το πράγμα, τελειώνοντας όμως και το
πανεπιστήμιο, ο Νίκος ο Γλίτσας, συνέχισε τα προτιμάει τέτοια κοριτσάκια και
μάλιστα που αντί για γυμνάσιο τέλειωναν το δημοτικό, οι προτιμήσεις του δεν
άργησαν να επεκταθούν και στα αγόρια τα οποία έβρισκε απίστευτα γλυκούλια γύρω
στα 8 ή 10 έως 12 χρονών, στα κοριτσάκια του άρεσε να το γλεντάει λίγο παραπάνω.
Η ιδανική ηλικία ήταν τα 13-14 άρα παιδόφιλο δεν τον έλεγες με τίποτα, ε λίγο
καραγκιόζη μόνο.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Για να
καλύψει τις σεξουαλικές του «ατασθαλίες», τις οποίες εξασφάλιζε πολλές φορές
πληρώνοντας </span><span style="line-height: 18.4px;">διεφθαρμένες</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> οικογένειες, κατηχητικά , ομάδες γ εθνικής χωρίς
πόρους και άλλα τέτοια φυτώρια, φρόντιζε πάντα να έχει διάφορες χαλαρές σχέσεις
του δίμηνου ώστε να τον </span><span style="line-height: 18.4px;">θεωρούν</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> έναν φυσιολογικό στρέιτ του οποίο η μόνη
παραξενιά να είναι η άστατη μη μονογαμική σεξουαλική ζωή, τίποτα τραγικό. Και
έτσι ο τριαντάρης μας αρχιτέκτονας είχε πρόσβαση στον εσωτερικό κόσμο νεαρών
αγοριών και κοριτσιών χωρίς καμιά επίπτωση στη ζωή του, χωρίς να φαίνεται
περιθωριακός ή παλιάνθρωπος ή καθήκι
(έκανε μάλιστα και πολύ καλές τιμές ως αρχιτέκτονας, ψήφισε και σύριζα
στις εκλογές). Ε απλά έπρεπε να ανέχεται για λίγο καιρό πιο νορμάλ γυναίκες, διάλεγε
φυσικά ότι πιο μικρό μπορούσε να βρει, 17,18, 19 στην χειρότερη. «Άμα μπει το
«2» μπροστα στην ηλικία είναι σα να μπαίνουν στον τάφο για μένα» συνήθιζε να
λέει στους κολλητούς του.</span></div>
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Και η μάνα
του συνέχιζε να τον μαλώνει που δεν παντρεύεται και δεν της κάνει ιδιαιτέρως
πλούσια εγγονάκια. <br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Το τέλος του
15 όμως δεν τον είχε βρει και στην καλύτερη ψυχολογική κατάσταση. Ακόμα και οι
πλούσιοι μικροαστοί έχουν τα θέματα τους, </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">even</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">if</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">they</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">have</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">sex</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">. Ο λόγος δεν ήταν τα πνιγμένα
παιδάκια Συρίας (είπαμε πλούσιος μικροαστός), ούτε η μη-ψήφιση του συμφώνου
συμβίωσης απ’ το ΚΚΕ (ξέρετε πόσο δύσκολο είναι να συμβιώσεις με ένα παιδί;).
Όχι. Ο λόγος είναι, πως σε μια σχεδόν τυχαία βόλτα του στα βουπού είχε πέσει
μούρη με μούρη πάνω σε εκείνον τον παιδικεφηβικό του έρωτα, σε εκείνη την
τύπισσα ναι, που τότε πήγαινε γυμνάσιο κι αυτός λύκειο. Δεν </span><span style="line-height: 18.4px;">μίλησαν</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> και
ιδιαίτερα βέβαια. Τα τυπικά.</span></div>
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Τι πίνεις;»<br />
«Τσάι»<br />
«Και τι κάνεις;»<br />
«Δουλεύω πολύ στο γραφείο αυτές τις μέρες»<br />
«Εγώ διασκεδάζω»<br />
«Χαχαχα, σωστή!»<br />
«Ναι»<br />
«Ναι»<br />
«Να τα πούμε καμιά φορά»<br />
«Γιατί όχι...»<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Και τι να
πούμε» σκέφτηκε ο Γλίτσας καθώς απομακρύνθηκε βιαστικά βιαστικά από κοντά της ή
μάλλον και οι δυο τους απομακρύνθηκαν βιαστικά ένας από τον άλλο. Μικροαστοί
και προλετάριες και έρωτες καλοί για μυθιστορήματα και ποιήματα αλλά ανάξιοι
για τη ζωή...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Μετά από
αυτή τη συνάντηση και τον καθόλου συναρπαστικό διάλογο τους, ο Νίκος δεν
μπορούσε να συνέλθει. Τι τον είχε πιάσει. Η τύπισσα ήταν, προσέξτε, 24! Χρονών.
Και ένιωθε απέναντι της κάτι σαν... στοργή και ζεστασιά. Όταν είπε σε έναν
κοντινό του ότι την είδε, αυτός σχολίασε</span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Τι θυμάσαι
αυτή ρε, από παιδί την ξέρουμε»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Ναι» είπε ο </span><span style="line-height: 18.4px;">Νίκος</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> και χαμογέλασε</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Καλό μουνί έγινε όμως»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
Ο </span><span style="line-height: 18.4px;">Νίκος</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> τον στραβοκοίταξε</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Πλάκα κάνω φυσικά, αλλά έτσι κι αλλιώς εσένα δε σ’αρέσουν οι ... μεγάλες, τι
θέμα έχεις»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
Ο Γλίτσας κοίταξε το πάτωμα, ξανακοίταξε το πάτωμα, ξαναξανακοίταξε το πάτωμα
σκέφτηκε ότι ο Νίτσε έγραψε υπερβολικά πολλά βιβλία και σχολίασε.</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Ναι ίσως είμαι υπερβολικός...»<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τέλος πάντων
καθώς πλησίαζε η αλλαγή του χρόνου, ο Νίκος σκεφτόταν πως θα ξαναβρεί τον παλιό
καλό του εαυτό. Τι κι αν ξαναείδε όλες τις γυμνές φωτογραφίες ανηλίκων που
είχαν τραβηχτεί χωρίς τη συγκατάθεση τους. Τι κι αν πήγε με αρκετά κοριτσάκια
πολύ κάτω των 18, τίποτα, τίποτα δεν μπορούσε να βελτιώσει τη διάθεση του. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Μέχρι που το
αποφάσισε.<br />
</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">yolo</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">.<br />
</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">roleplaying</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> ως το
θάνατο.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Για φέτος
τις γιορτές ο ήρωας μας θα έκανε κάτι ξεχωριστό για να ξεσπάσει και να
προχωρήσει παρακάτω τη ζωή του. Θα ντυνόταν άγιος </span><span style="line-height: 18.4px;">Βασίλης</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">, θα έμπαινε απ’ τις
καμινάδες σε τρία σπίτια αγοριών που ήξερε ότι είναι μικρά, αθώα και απροστάτευτα
και θα τα βίαζε σχεδόν μέχρι θανάτου. Θα ήταν το δικό τους –καθόλου μικρό- δώρο.
Ντρεπόταν βέβαια λίγο κοτζάμ αρχιτέκτονας να ντύνεται αι </span><span style="line-height: 18.4px;">Βασίλης</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> αλλά </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">bro</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">στα κάλη τι νε ο πόνος;</span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Και μη σας
τα πολυλογώ, ο Νίκος ο Γλίτσας πήγε σε ένα μαγαζί, αγόρασε στολή Αί Βασίλη,
Σάκο, Δώρα. Μετά πήγε αλλού και πήρε λιπαντικό, μαχαίρια, χειροπέδες, μαστίγιο
και γκλόμπ. Και κατόπιν αυτών έβαλε λίγο
τσαγάκι </span><span style="line-height: 18.4px;">κάθισε</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> σπίτι του να ηρεμήσει και να προετοιμαστεί για το μεγάλο βράδυ, έκλεισε λίγο τα ματάκια του, έγειρε στο πλάι και
αποκοιμήθηκε. Ξύπνησε έντρομος λίγη ώρα αργότερα με φόβο πως είχε χάσει την
επίμαχη στιγμή. Αλλά ευτυχώς ήταν μόνο 12 παρά τέταρτο το βράδυ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Με γρήγορες
κινήσεις φόρεσε όλα τα απαραίτητα για την εργασία του. Πρώτος σταθμός ήταν το
σπίτι του Διονύση μετά του Γιαννάκη και τέλος του Ανδωνάκη. 7,5 και 8 χρονών
αντίστοιχα. Σχεδόν μπορούσε ήδη να γευτεί τη σάρκα τους στα χείλη του, «Μιαμ
μιαμ» σκέφτηκε «Επιτέλους οι διακοπές που μου αξίζουν» και όντως ήταν οι
διακοπές που άξιζαν σε κάθε καθήκι μικροαστό εκεί έξω. Η αποθέωση του ψυχικού
του κόσμου. Παρασιτώ σε κάποιον άλλον για την προσωπική μου ηδονή ψυχικά και
σωματικά. Ίσως ο αναγνώστης να πιστεύει ότι στον ήρωα του διηγήματος αξίζει μια
κρεμάλα. Ίσως πιστεύετε και στο κάρμα και στην κόλαση και στον παράδεισο. Είναι
δικό σας θέμα αυτό σύντροφοι. </span></div>
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο Άι-Γλίτσας
μπήκε στο αμάξι, έξω οι λάμπες είχαν σβήσει και όλοι ήταν σπίτια τους για την
αλλαγή του χρόνου, ακόμα και αυτός ήταν καλεσμένος στο πατρικό του αλλά απόψε
είχε πιο σημαντικά πράγματα να κάνει. Άναψε τα φώτα του αμαξιού για να βλέπει
αλλά διαπίστωσε ότι δεν μπορούσε να το κάνει γιατί κάποιος τα είχε σπάσει, «το
μουνί της μάνας του» σκέφτηκε αλλά αμέσως μετά ησύχασε «δεν πειράζει, ξέρω τη
διαδρομή για το σπίτι του διονυσάκη απέξω και ανακατωτά» και γκάζωσε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">ΜΠΑΜ!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Το αμάξι
έπεσε πάνω σε κάτι, δεν μπορούσε να δει ξεκάθαρα τι ήταν, έπρεπε να κατέβει να
δει. Ήλπιζε να μην ήταν κάτι ζωντανό, ή αν ήταν να μην ήταν πλέον εν ζωή αλλά
να είχε περάσει μόνιμα στην άλλη πλευρά του αχέρωτα και να μην παζάρευε με το
χάρο το τίμημα της βαρκάδας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Βγήκε απ’ το
αμάξι, έκλεισε την πόρτα πίσω του και άναψε τον φακό απ’ το κινητό του για να
δει καλύτερα. </span><span style="line-height: 18.4px;">Αντίκρισε</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> ξεκάθαρα τα κουφάρια τριών ανθρώπων. </span></div>
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«ΘΕΕ ΜΟΥ»
σκέφτηκε</span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
«Σκότωσα 3 ανθρώπους»<br />
«Θα πάω φυλακή»<br />
«Πρέπει να εξαφανιστώ από εδώ»<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Με τους
παλμούς της καρδιάς του να ανεβαίνουν σαν γιατρού που τον </span><span style="line-height: 18.4px;">διέκοψαν</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> από
κατανάλωση κόκας για να του πούνε ότι έχει επείγον χειρουργείο πήγε προς το
αμάξι του, αλλά η πόρτα ήταν κλειδωμένη, και δεν άνοιγε πχια με το κλειδάκι
του.</span></div>
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«ΤΙ ΣΚΑΤΑ
ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟ» φώναξε</span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ξαφνικά το
αμάξι πήρε μπροστά αλλά πήγε μόνο του ... όπισθεν. Αφού απομακρύνθηκε 1-2 μέτρα
από το σημείο που ήταν και από τον έντρομο ιδιοκτήτη του, έλουσε κάτω από φώτα
κόκκινα τα τρία πτώματα που είχε χτυπήσει προ ολίγων λεπτών. Αυτά σηκώθηκαν. Ο
Νίκος είχε παγώσει και δεν μπορούσε να κουνηθεί από τη θέση του. Μόνο ψέλλισε.</span></div>
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%; text-align: justify;">«Φαντάσματα...τέρατα»</span><br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Πνεύματα»
είπε το πρώτο πτώμα που σηκώθηκε </span></div>
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%; text-align: justify;">«Το μόνο τέρας είσαι εσύ» είπε το δεύτερο πτώμα </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"></span><br />
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Καλές γιορτές σύντροφε» είπε το τρίτο και τελευταίο πτώμα</span></span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
<o:p></o:p></span>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Τι είστε,
τι θέλετε από μένα, δεν έκανα τίποτα»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Δολοφονία
εξ’αμελείας, απόπειρα βιασμού» σχολίασε το πρώτο πνεύμα περιπαιχτικά</span></div>
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%; text-align: justify;">«Όχι ότι είναι κακό να σκοτώνεις γενικά αλλά οι άλλες σου ασχολίες με
αηδιάζουν» σχολίασε το δεύτερο θυμωμένα</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"></span><br />
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Και τέλος πάντων, ακόμα κι αν ήσουν ο καλύτερος άνθρωπος στον κόσμο, είσαι
πλούσιος, είσαι </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">de</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">-</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">facto</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">καθήκι ακόμα κι αν δεν πειράξεις μύγα, σκέψου τώρα που πειράζεις...πολλές
μύγες» παρατήρησε ο τελευταίος μη αναμενόμενος επισκέπτης της βραδιάς του
Νίκου.</span></span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
</span>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Πώς ξέρουν
τόσα πολλά για μένα, τι συμβαίνει εδώ;» </span><span style="line-height: 18.4px;">απόρησε</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> ακόμα τρομαγμένα αλλά
αισθανόμενος και μια απειλή για τις κατηγορίες που δεχόταν ο Νίκος ο Γλίτσας.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«</span><span style="line-height: 18.4px;">Ποιοι</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> είστε
και τι θέλετε από μένα; Μιλήστε ξεκάθαρα» τους ζήτησε ο φρικαρισμένος αρχιτέκτονας.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Τα τρία
πνεύματα κοιτάχτηκαν μεταξύ τους, αναστέναξαν σαν να απογοητεύτηκαν με τη στάση
που κρατούσε ο συνομιλητής τους και του </span><span style="line-height: 18.4px;">απηύθυναν</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> πάλι το λόγο με τη σειρά που το
είχαν κάνει ως τώρα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Είμαστε τα
τρία πνεύματα των Χριστουγέννων, εγώ είμαι ο Ανδώνης»<br />
«Εγώ είμαι ο Διονύσης»<br />
«Εγώ είμαι ο Γιαννάκης»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Μα είναι
πρωτοχρονιά»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Το ξέρουμε, κι εμείς αντιμετωπίσαμε αυτό το θέμα με την ορολογία αλλά θέλαμε
κάτι με άι </span><span style="line-height: 18.4px;">Βασίλη</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> που να κρατάει όμως κάτι από </span><span style="line-height: 18.4px;">Χριστούγεννα</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">, δεν είναι αυτό το
θέμα μας όμως, το θέμα μας είναι αυτά που σχεδίαζες απόψε»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Τι σχεδίαζα;»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Τους βιασμούς μας»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Κάποιο λάθος κάνετε είστε πάνω από 20 και εγώ...»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Ηρέμησε, γλύκα, ξέρουμε τις ηλικιακές σου προτιμήσεις, δεν είμαστε τα παιδάκια
που θα βίαζες απόψε, είμαστε αυτό που θα καταλήξουν να γίνουν τα παιδάκια που
θα βίαζες απόψε»</span><br />
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
«Είστε εδώ απ’ το μέλλον για να με σκοτώσετε;»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Τα τρία
πνεύματα κοιτάχτηκαν μεταξύ τους<br />
«ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ»<br />
«Τι λέει αυτός ρε»<br /><br />
Κατόπιν ο Γιαννάκης μίλησε</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Δε δουλεύουν έτσι τα πράγματα, έχουμε συναισθήματα αλλά όχι κρίση, θα σου δείξουμε
το μέλλον αλλά δε θα φτιάξουμε τίποτα εμείς οι ίδιοι στο παρόν και στο
παρελθόν. Αυτό θα το κρίνεις εσύ...γλύκα»</span></div>
<br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Ξεκινάμε
αμέσως» είπε ο Ανδώνης και τσαφ κούνησε δυο δάχτυλα και ένα σκοτάδι κάλυψε τα
πάντα.</span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><br /><o:p></o:p></span>
<br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Λίγα
δευτερόλεπτα μετά αυτός και ο Νίκος ο Γλίτσας επανεμφανίστηκαν σε ένα υπόγειο
κάπου στο κέντρο της Αθήνας ή κι αν δεν ήταν εκεί σίγουρα θα μπορούσε από άποψη
αισθητικής να είναι κέντρο της Αθήνας. Σε μια γωνιά ένας τύπος κάπνιζε ένα
τσιγάρο και έκλαιγε.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Να ξέρεις
ότι κανείς δε μπορεί να σε δει, ούτε να σε ακουμπήσει, είμαστε παρατηρητές εδώ»
είπε ο Ανδώνης</span></div>
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Ο τραγικός τύπος που ήταν στη γωνία έμοιαζε πάρα πολύ με τον Ανδώνη μόνο που ήταν κάποια
χρόνια νεώτερος του. Κάπνιζε ένα τσιγάρο, στην άκρη </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">του δωματίου ήταν πεταμένο ένα γκαζάκι, ένα μπουκάλι
νερό, 2-3 κουτάλια και μερικές σύριγγες. Ένα κρεβάτι της κακιάς ώρας και ένας
καμένος υπολογιστής συμπλήρωναν τη διακόσμηση του δωματίου.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Θλιβερό»
είπε ο Νίκος.</span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Οι γονείς του ποτέ δεν πίστεψαν ότι τον βίασαν και δεν του πρόσφεραν τη
βοήθεια που έπρεπε, η κοινωνία επίσης, μόνο τα ναρκωτικά του στάθηκαν» σχολίασε
ο Ανδώνης.</span></span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Τουλάχιστον είχε κάτι να του σταθεί, άλλοι δεν είχαμε τίποτα, η πρέζα είναι
μια καλύτερη λύση από το “Να τα πούμε καμιά φορά” όταν ξέρεις ότι το βάρος
πέφτει στο ΚΑΜΙΑ φορά, δηλαδή όταν το βάρος πέφτει στην καρδιά σου. </span></span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Είσαι αναίσθητος...» σχολίασε ο Ανδώνης. «Δεν σνομπάρω τον έρωτα, αν ήθελες
τόσο να μιλήσετε με την κοπέλα θα μπορούσες να το είχες επιδιώξει όμως»</span></span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Θα προτιμούσα να πεθάνω σιγά σιγά σα το παιδί από δω να σου πω την αλήθεια»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Απίστευτος...παραιτούμαι» είπε ο Ανδώνης και τσαφ! Χτύπησε τα δάχτυλα του και
ένα σκοτάδι τους κάλυψε πάλι.</span></div>
<br /><o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο Νίκος
βρέθηκε σε ένα σχετικά γνώριμο μέρος, βου-που, Διόνυσος. Παρέα με το Διονύση
αυτή τη φορά. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΠΛΑΚΑ, ΔΙΟΝΥΣΟΣ-ΔΙΟΝΥΣΗΣ Ε; ΤΙ ΑΣΤΕΙΟ» του είπε κοιτάζοντας τον
με γουρλωμένο βλέμμα ο Διονύσης</span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Ε οκέι, προφανώς δεν είσαι στα καλά σου» του απάντησε ο Νίκος.</span></span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«ΜΠΟΡΕΙ! Αλλά δεν είμαστε εδώ για την ψυχική μου υγεία, δεν είμαστε εδώ για
κανένα συγκεκριμένο λόγο βασικά, ας παρατηρήσουμε μόνο, χουχουχου» είπε
γελώντας το δεύτερο πνεύμα των χριστουγέννων και του έδειξε με τον χέρι του
έναν τύπο που κουβάλαγε ένα μεγάλο τσουβάλι. Από μέσα άδειασε ένα πτώμα.
Κατόπιν έβαλε να παίζει μπιτλς στο </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">youtube</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">και άρχισε να πίνει ένα ποτηράκι
κρασί.</span></span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
</span>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Εκείνο το
βράδυ που τον βίασες» εξήγησε ο Διονύσης. «Ξέχασες πάνω στη βιασύνη σου το σάκο
σου. Οι γονείς του τον πήγανε σε ψυχίατρο αλλά δεν βοήθησε σε τίποτα γιατί το
περιβάλλον του, φίλοι, γκόμενες κλπ δεν ήταν δεκτικό στην ιδιοσυγκρασία του και
δεν του έδωσε τον χώρο και το χρόνο να συνέλθει, αντιθέτως τον επιβάρυνε με
άσκοπο πούλινγκ. Κράτησε το σάκο και από μια ηλικία και έπειτα άρχισε να
σκοτώνει ανθρώπους και να τους μαζεύει στο υπόγειο. Μόνο το να ακούει </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">beatles</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">τον ηρεμεί κάπως, μαζί με έναν καλό
φόνο. Γενικώς έφτιαξες έναν σίριαλ κίλερ.»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Όλοι έχουμε
θελήσει να σκοτώσουμε κάποιον, άρα απλά ενθάρρυνα κάποιες τάσεις, είναι άδικο
πχ να κατηγορείς το χόρτο επειδή μια μειοψηφία παθαίνει ψυχωτικά επεισόδια αφού </span><span style="line-height: 18.4px;">πιει</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">»</span></div>
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Λολ σοβαρά αυτή είναι η ανάλυση σου;» </span></span></div>
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"></span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Ναι, και εγώ θα μπορούσα να ψάξω με </span><span style="line-height: 18.4px;">ποιους</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> τραβιέται αυτή η τύπισσα τώρα,
έγινε και 24 τρομάρα της, αλλά δε το κάνω θέμα, άσε μας με τον κάθε ανώμαλο που
σκοτώνει κόσμο, </span><span style="line-height: 18.4px;">τελείωσες με</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> το σόου σου χριστιανέ της πεντάρας;»</span></span></div>
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">
</span>
<div style="font-size: 12pt; line-height: 115%; text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«... ναι τελειώσαμε...παλιοαρχίδι, τσαφ»</span></div>
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Το σκοτάδι
κάλυψε για μια τελευταία φορά τα πάντα και ο ήρωας μας βρέθηκε σε ένα ζεστό
σπιτάκι στη Βάρκιζα. Δίπλα του στεκόταν ο Γιαννάκης. Παραδίπλα ένας τύπος ήρεμα
μίλαγε στο τηλέφωνο για την επερχόμενη κυκλοφορία ενός σιντί που μάλλον θα ήταν
δικό του, για κάτι λεφτά που δεν του είχε δώσει το αφεντικό και θα του έδειχνε
αυτός του γαμημένου, για την μαρία, που θα ερχόταν απ’ το σπίτι του σήμερα και
για την μαλακισμένη την καθοδήγηση που τον έβαλε εξόρμηση την Κυριακή το πρωί.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Το παιδί
από δω» εξήγησε ο Γιαννάκης, το τρίτο πνεύμα των χριστουγέννων «Τα πήγε μια
χαρά, οι γονείς του και ενδιαφέρθηκαν για αυτόν και του βρήκαν ψυχίατρο. Οι
φίλοι του έδωσαν χώρο, χρόνο αλλά και τον βοήθησαν. Απομακρύνθηκε για όσο καιρό
δεν ήταν έτοιμος από ερωτικές σχέσεις αλλά όταν επανήλθε γενικώς ήταν και αυτός
εντάξει και πάνω κάτω οι υπόλοιποι εντάξει απέναντι του. Τα λεφτά δεν ήταν ποτέ
πολλά σπίτι του αλλά κάτι βρισκόταν. Τα κατάφερε. Επέζησε και τώρα βοηθάει, με
τον τρόπο του, κι άλλο κόσμο.»<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Τι εννοείς
βοηθάει με τον τρόπο του» ρώτησε ο</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Νίκος</span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Ε ξέρεις έγινε κομμουνιστής, οργανώθηκε»</span></span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Δηλαδή για να καταλάβω, το γεγονός ότι τον βίασα, αλλά κατάφερε να το
ξεπεράσει επειδή συνάντησε καλούς ανθρώπους και όχι μπάσταρδους, καθήκια,
μηδενιστές και εγωκεντρικούς (και μια σειρά ακόμα επίθετα που ο συγγραφέας
θέλει μεν να προσθέσει εδώ για τους ανθρώπους αλλά αναγνωρίζει ότι είναι φάουλ
από λογοτεχνικής άποψης) τον δίδαξαν πράγματα που στην πορεία τον οδήγησαν να
γίνει... κομμουνιστής;</span></span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Ναι»</span></span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Και δεν πίνει χόρτο;»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Όχι»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Και πουλάει εφημερίδες;»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Ναι»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Και αγαπάει τους εργάτες και μισεί τα αφεντικά»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Κάπως έτσι...»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Μα.....»</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Φίλε μου τυπικά, εσύ ξεκίνησες αυτή την αλυσίδα των γεγονότων, αλλά νομίζω
αρκετά είδες, ώρα να γυρίσουμε πίσω». ΤΣΑΦ!</span></div>
<o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ένα φως
έλουσε τα πάντα γύρω τους.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">Ο Νίκος ο
Γλίτσας ξύπνησε. Τον είχε πάρει ο ύπνος στη μέση του δρόμου. Για καλή του τύχη
είχε προλάβει με κάποιο μαγικό τρόπο να πατήσει χειρόφρενο. «Όλα ήταν ένα κακό
όνειρο» σκέφτηκε. Θα συνέχιζε την αποστολή του. Κοίταξε μέσα στο σάκο να βρει
τα πράγματα του για να μπει σε μουντ και αρχίσει σιγά σιγά τη μακάβρια αποστολή
του. Το περιεχόμενο του σάκου του όμως είχε εξαφανιστεί και δια μαγείας βρεθεί
στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου. Έψαξε μέσα στο σάκο αργά και προσεχτικά και
ανέσυρε από το βάθος του μια σύριγγα, ένα μαχαίρι και ένα κουπόνι οικονομικής
ενίσχυσης. Μαζί τους και ένα σημείωμα.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">«Ευτυχισμένο
2016!</span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Γιάννης,Διονύσης,Ανδώνης»</span></span></div>
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">
<o:p></o:p></span>
<br />
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Και μια
καρδούλα από κάτω. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Το
ξανασκέφτηκε το πράγμα. Ήθελε πολλά στη ζωή του αλλά όχι τη συνεισφορά του στο
κομμουνιστικό κίνημα, άσε που αυτή η γαμημένη η καρδιά έτσι όπως την είχε
ζωγραφίσει, όποιος την είχε ζωγραφίσει, τον είχε συγκινήσει κάπως. Όπως και να
‘χε αυτός δεν θα έφτιαχνε άλλους κομμουνιστές, τέρμα οι βιασμοί, τέρμα οι
σεξουαλικές </span><span style="line-height: 18.4px;">παρενοχλήσεις</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">, τέρμα η παιδοφιλία. Κοίταξε το ρολόι, ήταν 12 και
01. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">«Ευτυχισμένο
2016 και σε εσάς παιδάκια» σκέφτηκε και έγραψε σε ένα χαρτάκι «18+ μόνο!» το
κόλλησε στο αμάξι του για να το θυμάται ως το δικό του </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">new</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">year</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">’</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">s</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: EN-US;">resolution</span><span lang="EN-US" style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;"> </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">και γύρισε σπίτι του. Κοιμήθηκε
μερικές ώρες. Το επόμενο πρωί, χάρισε τα μαστίγια και όλα αυτά που είχε
αγοράσει στην πρώτη 18χρονη που πέτυχε στο δρόμο του ως δώρο. Κατόπιν, ντυμένος
αι </span><span style="line-height: 18.4px;">Βασίλης</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"> γέμισε το σάκο του με κείμενα ενάντια στην κουλτούρα του βιασμού,
έπιασε μια καλή θέση στην πλατεία συντάγματος δίπλα στον τύπο με τον όγκο στον
εγκέφαλο και άρχισε να τα μοιράζει. Πέρασε έτσι σχεδόν όλη την πρώτη μέρα του
2016 και την ολοκλήρωσε με ένα ζεστό φλιτζάνι τσάι αργά το βράδυ στο πατρικό με την οικογένεια του. Και στις ερωτήσεις περί ενός επερχόμενου γάμου απαντούσε: "Ίσως σε καμιά πενταριά χρόνια αν δεν μας κάνει Σοβιετική Ένωση ο Τσίπρας" Και όλοι χαίρονταν που είχαν τέτοιο γιο.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">ΤΕΛΟΣ<o:p></o:p></span></b></div>
<br />
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 115%;">-Καλά και με την
24χρονη που του άρεσε απ’ το λύκειο τι έγινε;<br />
-Αυτό παιδιά είναι μια άλλη ιστορία που θα την πούμε σε κάποιο άλλο διήγημα ...<o:p></o:p></span></b></div>
</div>
Φώντας Φ.http://www.blogger.com/profile/10264903543985634779noreply@blogger.com1