Πέμπτη 5 Μαρτίου 2015

Το Εφέ της Πεταλούδας


 Εξπεριμένταλ στιγμές
Σε ποίηση με άσπρο φόντο.
Σανγκάι, έτος 2015.
Εργοστάσιο παραγωγής ζαχαρωτών
Και καραμέλων.
Ο Λιού είναι 27 χρονών
Κι έχει κλείσει ήδη 11 χρόνια
Στην ίδια λωρίδα.
Ο Λιού έχει μπερδευτεί
Και καταλάθος
Τυλίγει μέσα στα γυαλιστερά περιτυλίγματα
Τα ψυχοφαρμακά του -
Έχουν εξάλλου το ίδιο χρώμα.
Οι καραμέλες εξάγονται
Στη Μασσαλιά της Γαλλίας,
Και τις αγοράζουν νεαροί Μαροκινοί,
Για να τις πουλήσουν σε λευκά αγόρια
Με μπλε μάτια
Σα χασίς.
Ο Αμπντούλ δεν είναι λευκό αγόρι
Με μπλε μάτια,
Είναι μετανάστης από την Αλγερία,
Κι ενώ ξέρει τι παίζει με την τσοκολάτα,
Έχει χαρμανιάσει τόσο,
Που πίνει και τις καραμέλες.
Ο Αμπντούλ τρώει τη φρίκη της ζωής του,
Φοράει στο κεφάλι μια μαντίλα,
Και πάει να οργανωθεί με τους τζιχαντιστές.
Οι τζιχαντιστές την πέφτουνε
Σε νεαρό Γάλλο πολίτη,
Με την ονομασία Φρανσουά,
Ο οποίος τυχαίνει να παίρνει τα ίδια ψυχοφάρμακα
Που παίρνει και ο Λιού,
Μα πλέον αυτό δεν έχει σημασία,
Μιας και τα μυαλά του τώρα έχουνε διασκορπιστεί
Κατα μήκος των Ηλύσιων Πεδίων.
Πανικός στο Παρίσι.
Ο πρωθυπουργός βγαίνει γυμνός απ’ τη μπανιέρα του
Και αναγγέλει στρατιωτική επέμβαση
Στη Μέση Ανατολή
Και, επί τη ευκαιρία,
Και στη Βόρεια Κορέα.
Ο Αμπντούλ ανατινάζεται
Από νατοϊκή μπόμπα
Που του σκάει στο κεφάλι.
Ο Λιού πάει για πρώτη φορά στη ζωή του διακοπές
Στην Πιονγιάνγκ
Και βουτάει στο κενό
Απ’ τον τρίτο όροφο του δυάστερου ξενοδοχείου του,
Σπάει πέντε-έξι σπόνδυλους
Και μένει φυτό για πάντα.
Ο πρωθυπουργός τρώει συνέχεια καραμέλες,
Και συνέχεια παχαίνει,
Και, κάποια στιγμή,
Για κάποιον λόγο που κανένας δε μπορεί να εξηγήσει,
Σαλτάρει εντελώς,
Και νομίζει πως είναι εφ-δεκάξι
Και φωνάζοντας ‘πιου-πιου’ και ‘μπουμ-μπουμ’
Πέφτει από την κορυφή
Του πύργου Άιφελ.
Ευτυχώς από κάτω πυροσβέστες περιμένουνε
Με δίχτυ ασφαλείας,
Τον αρπάζουνε,
Τον δένουνε,
Και τον κλείνουν στο ψυχιατρείο.

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου