Παίζουν και κάτι χάπια

Τελευταία, τα γύρω μαγαζιά πουλάνε ερωτικές απογοητεύσεις,

τις πουλάνε και με το κιλό.

Είναι πακεταρισμένες σε στυλιζαρισμένα, μεταμοντέρνα καφάσια

συνοδεύονται από ελπιδοφόρο ξυστό.

Πολλά τα δώρα,

από φιάλες ουίσκι μέχρι κακογραμμένα σιντι με παραδοσιακό ή και εναλακτικ σκυλάδικο.

Το πιο ποθητό όμως, είναι μια σειρά συνεδριών με τους καλύτερους ψυχολόγους,

οδηγίες χρήσης σα να λέμε.

Μετά την τελευταία απογοήτευση, μου χαμογέλασε και μένα η τύχη.

Σκεπτόμενος πως δεν έχω να χάσω τίποτα χτύπησα την πόρτα

Τοποθέτησα προσεκτικά τον ψυχικό μου κόσμο στα κουτάκια προς συμπλήρωση,

έκανα τις παρατηρήσεις μου πάνω στις αδυναμίες του προϊόντος.

Έτσι έλαβα την απάντηση.

«Έχεις σκεφτεί ποτέ έναν ενδεχόμενο γάμο;»

Είπα στον εαυτό μου πως θα παίζαμε κάποιο παιχνίδι ρόλων

μα αργότερα κατάλαβα πως η δυσαρέσκεια μου για τέτοιου είδους προϊόντα

πρέπει να οδηγήσει στην αντικατάσταση τους από άλλα, περισσότερο λειτουργικά.

Ζήτω ο έρωτας!

Ζήτω η ελεύθερη αγορά!

Ζήτω ο έρωτας στην ελεύθερη αγορά!

Στο δεξί μου τσεπάκι τρύπωσε η κάρτα του κυρίου.

Στο αριστερό μου χέρι στριφογύρισε το πόμολο.

Προσποιήθηκα πως κέρδισα το ουισκάκι. 

Posted in Ποιηματάκια