Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2016

Πωλούνται μάσκες σε τιμή οδοντίατρου.

Αποτέλεσμα εικόνας για horrible bosses scene




Η σκάλα πέφτει
και δεν βγάζει ούτε μια νότα
ξαπλώνουμε για μέρη μακρινά
Μην κλέψετε το χαλί μας θεοί,
μα ούτε και το
κρεβάτι.
Ξίνω τα μάγουλα μου
δεν υπάρχουν θησαυροί
ούτε καν άνθρακες
μονάχα
πράσινα σκουληκάκια
που ψάχνουν
κόκκινα μήλα
μα εγώ
έχω χρόνια να πάω για ψώνια
και αν πήγαινα
δε θα ψώνιζα για πράσινα σκουληκάκια
-Ξαναλέω μην κλέψετε το χαλί μας θεοί-
τα χείλη
είναι η καλύτερη μηχανή
παροχής οξυγόνου
φίλα με φίλα με φίλα με
σα να ‘ταν εκδρομή
και όχι πρόβα κηδείας
δε θέλω άλλα χάδια σου λέω
μα κάστανα ψητά
και δυο αιώνες γεμάτους εικόνες
με μάτια κλειστά ή ανοιχτά.

Τρομαγμένε πλανήτη
σου λείπουν περίπου
διακόσιοι θεοί
και ένα καλό ζευγάρι γυαλιά.
Η άρνηση δεν έχει καμία αξία
ένας καφές στο διαστημικό σταθμό κοστίζει
αναρίθμητους αξιογάμητους κώλους, μια σβούρα
και ποιήματα με ορθογραφικά λάθη
κι όλα αυτά για έναν καφέ
για έναν καφέ
για έναν καφέ.

Που να θάψω τη θλίψη μου δεν έχω
την κουβαλάω στους ώμους
σαν κοράκι που το έμαθα να μιλάει.
Tο ξέρω
θα φάει τη σάρκα μου όταν πεθάνω χωρίς να νιώσει τύψεις
μα το προτιμώ
απ’ το να με έτρωγε όσο ζούσα.

Χειροφίλημα δεσποινίς μου;
μα ελάτε τώρα το έχω ανάγκη.
Μου χουν καρφώσει ένα καπέλο στο λαιμό μέρες τώρα
και όποτε πάω θάλασσα
με σέρνει κατευθείαν στο βυθό.


Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2016


Βοήθησε με να γίνω σκατάνθρωπος
θέλω ένα μικρό σπρώξιμο μόνο 
Απαραίτητη προϋπόθεση για την ζωή να κοπεί ομφάλιος λώρος 
Οι βίαιες κινήσεις πάντα με τρόμαζαν αν θυμάσαι
Εκτός απ 'τα χαστούκια στα καπούλια
Βοήθησε με να γίνω γαϊδούρι ακούνητο
που δεν παίρνει την αντίθετη απ ΄τον γκρεμό φορά
Τρύπα μου το μυαλό με τα σπιρούνια σου
Κάνε κάτι με τις εταιρείες διανομής
που δεν φέρνουν πια τους αγαπημένους σου δίσκους στην Ελλάδα
Κάνε κάτι με τα βιβλία σου που δεν δανείστηκα
Όταν οι άκρες σου δεν ξηγιούνται
 δεν γίνομαι έτσι σκατάνθρωπος
Για αρχή χώνω το μπούτσο μου εκεί
που δεν υπάρχει επιθυμητή καρδιά να συναντήσει
Έκανα και τατουάζ που πάει γάντι
με την στάμπα θλίψης που άφησες στο πρόσωπο μου
Τώρα απλά προσπαθώ να ξεπλύνω το μελάνι που ' ναι στη γλώσσα μου
απ ΄τις τόσες φορές που έγλειφα το τατουάζ σου
Και δεν είναι ότι γίνομαι και σκατάνθρωπος
Αν ήμουνα λίγο θ 'άφηνα στο φαρμακείο τον αριθμό σου
να πλερώσεις εσύ το λογαριασμό
και θα άφηνα καθαρογραμμένη γνωμάτευση γιατρού
κάτω απ 'το χαλάκι της πόρτας σου
Μα πως να σου φορτώσω έναν θάνατο
για κάτι που ήταν ήδη κατεστραμμένο
κάτι που δεν πρόλαβες ν 'αναστήσεις
ΔΙΑΟΛΕ! Γιατί να γνωριστούμε μετά το Πάσχα?
Τώρα για να ηρεμήσω πρέπει μόνο να σε μισήσω
Ή έστω να γίνω σκατάνθρωπος



Βοήθησε με να γίνω σκατάνθρωπος
Εσένα θα σου πάρει μονάχα
ένα λεπτό, μα για μένα θα ‘ ναι μια ολόκληρη ζωή
Κάψε μου τις τρίχες απ ‘ τα χέρια
Δως μου τις δικές σου να φορέσω
Σπάσε μου τα δόντια
Και βάλε το παρόν μου στο μίξερ
Να το πιω με καλαμάκι.
Ντύσε με με τα πιο όμορφα ρούχα
Και παράτησε με στα πιο κρύα μέρη
Που να μπορείς να γελάσεις.
Ω εντάξει καλά, μίλα μου για τα βιβλία που
Θα αγοράσεις μετά την εξεταστική
Μίλα μου για το πως ξεπέρασες την ποίηση
Για το πως ξεπέρασες το ροκ εν ρολ
Μίλα μου εσύ και μη σε νοιάζει
Η δουλειά θα γίνει ακριβώς όπως πρέπει
Πρέπει να βρω δουλειά μωρό μου
Βοήθησε με και θα σου πληρώσω εγώ τα βιβλία
Θα σου πληρώσω τις μπύρες,το κρασί, τους μπάφους
Θα σου πληρώνω ακόμα και τα ταξίδια
Αρκεί μετά την αποστολή σου
Να μείνεις μακρυά μου
Άλλωστε συνηθίζεται σε κάτι τέτοια

Κι αν πάλι βαρεθείς να τα κάνεις όλα αυτά
Και δεν αφιερώσεις ούτε λεπτό
Ε καλά είναι κι αυτός ένας αλάνθαστος τρόπος
Να βοηθήσεις κάποιον να γίνει σκατάνθρωπος

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2016

Το μερακλίδικο πουλί, τσιγαριστό

Το μερακλίδικο πουλί πίνει ρακή
εικάζει πως θα στήσει μια γιορτή
γι’ τρώγοντας γι’ πίνοντας η ευτυχία θα ‘ρθει
κι’ αν ρωτήσει το γιατί, άλλο πουλί,
το στέλνει στο γιαπί με χαρτί, καπνό, πιοτί
«γύρνα τα τσιγάρα σου με την αντίστροφη μορφή»

Η φωλιά είναι ντροπή
θέλει δουλειά μπας και στηθεί
και ένα βράδυ να καεί
αφού η κατάληξη, γνωστή
κλουβί βαρύ, ευρύχωρο
στήθος αλεξίσφαιρο
τζανκ φουντ και φασαρίες

Παρολαυτά πετά πολύ ώσπου κάγκελο να βρει
βρίζει κι απορεί πως θ’ αντέξει ως το πρωί
δώθε κείθε, παρακεί, σε μια απόσταση μικρή
κάθε τόσο προσπαθεί και ανοίγει το κλουβί
και πάει δίπλα σ’ άλλους τόπους
και γνωρίζει τους αθρώπους
και γλεντίζει κι’ αγαπά
ως που άξαφνα, ξανά, να βρεθεί χωρίς λεφτά
σ’ ένα κλωβό στενότερο μα αισθητικά ανώτερο

Κάπου κάπου, στο συρτό ή στον πεντοζάλη
του κρασιού η ζάλη κι η κραιπάλη
άλλη μέρα δεν τ’ αφήνουν να διαμείνει στο κλουβί
και πετά δίχως ανθρώπους και γνωρίζει τη ζωή.

Η Ελευθερία είναι γιορτή
και το μερακλίδικο πουλί…
Ο καλύτερος μεζές για τους μερακλήδες

Το μερακλίδικο πουλί κι’ αν τη φωλιά του κάνει
όπου σταθεί κι’ όπου βρεθεί γυρεύγει το τηγάνι