Κάντο όπως στις ταινίες

Ξεκίνα ένα πρωί
πάρε το λάπτοπ σου
μια γάτα με φουντωτή τρίχα αγκαλιά
και βάλε ρούμι στον καφέ.
Μέθυσε
μα κράτα το συκώτι σου καθαρό
φάε το ξύλο που σου αναλογεί
κι αν δεις ότι δεν ψήνεται κανείς να στο δώσει
κοπάνα το κεφάλι σου στον τοίχο
πόνταρε τα λεφτά σου στο κόκκινο
κέρδισε
σπρώξτα ξανά όλα στο ίδιο
πάρτα πάλι και φύγε
αγόρασε αμάξι
με τηλεόραση που θα δείχνει μόνο γουέστερν
και ταινίες επιστημονικής αφασίας.
Μείνε μακριά απ’ τη χημεία αν μπορείς
αλλά κυρίως
μείνε μακριά απ’ τη φυσική.
Γέρνα, παντρέψου
γέμισε τις φλέβες σου με σκατά, το σπίτι με φίλους,
κάνε παιδιά
έχε κουμπάρο νεοδημοκράτη, ποιητή για νονό
και αν δεν πεθάνεις στην μέση
σκοτωθείς στην αρχή
με ξεχάσεις στο τέλος
ή δε με μάθεις ποτέ
αγάπησε με τόσο που να μπορέσω να πω
ότι έχω ξεράσει μια φορά  στη ζωή κι από ευτυχία
κι ότι έχω νιώσει τα μάτια μου να πηγαίνουν πάνω κάτω
για τον ίδιο ακριβώς λόγο
Τακ-Τακ
να έτσι
σα μπαλάκια του πινκ-πονκ .

Read More [...]

Posted in Ποιηματάκια

Ένα απλό ρεμάλι

Στις γωνίες στα πεζοδρόμια

Στέκονται τύποι με μαύρες καμπαρντίνες

Και κρατάν μεζούρες,

Και σα λίτες μας σταματάνε,

Μας λένε να προχωρήσουμε πιο κει,

Και μετράνε το ποιόν μας.

Εσύ, μου λέει ο ψηλός,

Παράξενος μου φαίνεσαι,

Τι έχεις κάνει στη ζωή σου;

Φίλε,

Δεν έχω κάνει τίποτα,

Τίποτα απολύτως.

Γυρνάω στην πόλη σαν αδέσποτο,

Κόβω βόλτες σαν τη μύγα,

Στριφογυρνάω πάνω απ’ τους καφέδες σας,

Κοιτάω στραβά τους στραβωμένους,

Ψείριζω τα φοιτητικά τα πάσα σας,

Σπάω σπίντες και ασπιρίνες,

Τις βαφτίζω κοκαϊνες,

Τις ρουφώ με βουλωμένα ρουθούνια,

Γυρνάω στο σπίτι μου

Και βάζω να δω ντοκυμαντέρ για τη μητέρα φύση.

Κόβω στη μέση τα φιλτράκια μου

Για να στουμπώνω πιο πολύ καπνό μες στο τσιγάρο,

Και καπνίζω, καπνίζω, καπνίζω,

Σταχτίζω σε πλαστικό ποτήρι φρέντο,

Και πάω κάθε μισάωρο στο ψυγείο μου

Μπας κι έχει φυτρώσει καμιά μπύρα.

Βγαίνω στους δρόμους πάλι,

Χαζεύω τους περίεργους,

Κινηματίες, αισθηματίες

Και κοινοί εγκληματίες,

Που με ρωτάνε με τον μπόσο,

Κι εγώ ο μαλάκας κάθομαι κι εξηγώ,

Πως δεν πουλάω τίποτα,

Απλά κάθομαι μονάχος μου

Και μετράω τα λεπτά που φεύγουν,

Τις ώρες, τις στιγμές,

Κι ίσως κάποτε να δήλωνα αποτυχημένος ποιητής,

Τυπάκι ανήσυχο που ψάχνεται ακόμα,

Που στα βιβλία της φιλοσοφικής ψάχνει να βρει μιάν άκρη,

Που δεν γνωριζεί τα περι ζωής μα που τ’ αναζητάει,

Όμως πλέον βαρέθηκα,

Και πλέον δηλώνω απλό ρεμάλι. 

Read More [...]

Posted in Ποιηματάκια