Δευτέρα 3 Αυγούστου 2015


Και τώρα που όλα τελειώνουν τι;
θα καθίσεις να παρατηρήσεις τα χιλιάδες κλουβάκια
των συμπολιτών σου με τη χαρά ότι είσαι ελεύθερος;
μα χαζό μου κανείς δεν είναι ελεύθερος εδώ
κάποια ζώα βέβαια είναι λιγότερο φυλακισμένα από άλλα
ωστόσο περπατάνε στους ίδιους δρόμους με σένα
τσακισμένα από την έλλειψη φαγητού,
ταξιδιών, γαμησιού,
αγάπης στα παιδικά τους χρόνια,
όπλων και ποδιών.
ανάπηροι, ψυχοπαθείς,
αποτυχημένοι επαναστάτες, μηδενιστές,
άνθρωποι με μεταστάσεις σε όλο τους το κορμί
που ουρλιάζουν τις νύχτες από την έλλειψη κατασταλτικών
ενώ άλλοι μετά την κατανάλωση κατασταλτικών μέτρων της κυβέρνησης
ουρλιάζουν τις νύχτες στημένοι στα τέσσερα.
Αγωνίζεστε για την αποδοχή της διαφορετικότητας
αλλά το διαφορετικό υποφέρει γιατί δεν καταδέχεστε ούτε να ξεράσετε πάνω του
κανείς παραπληγικός δε θέλει κατανόηση
θέλει τα πόδια του πίσω
και να του πάρετε καμιά
πίπα αντί να γράφετε εργασίες
για το ρατσισμό που βιώνει.
Έστω
θα πάω στο διάολο
θα μπω στα φασιστικά κόμματα που λέτε ότι μου ταιριάζουν
αλλά τουλάχιστον ποτέ δε θα με θεωρήσω ελεύθερο,
επειδή είδα με τα μάτια το αόρατο χέρι της αγοράς να μου κάνει κωλοδάχτυλο.
η ελευθερία είναι μουνάκια, πούτσες, φαγητό
και όχι συνειδητοποίηση ότι σου λείπουν
κι ωστόσο
θα προτιμούσα να πεθάνω
παρά να ξεχάσω τι σιχάματα που είστε
και να χωθώ στην αγκαλιά σας
μαλάκες.
***

Μαλάκες,
τραβάτε χορέψτε άχαρα πιασμένοι ώμο ώμο,
το εκτιμώ αφού όλοι χορεύουν μόνοι πλέον
κι ο θάνατος, κι ο θάνατος
είναι σκοπός ηλεκτρονικός
κουνώντας το κεφάλι χορεύεται
και όταν στο τελευταίο χτύπημα λιγώνονται τα μάτια
μια μάνα κλαίει
ή ένα κόμμα
ή οι ηλεκτρονικοί σου φίλοι
και το καντίλι πάντα σβηστό
κι αν ανάβει είναι για κακό.
Στο δικό μου νεκροταφείο τα γαμάμε όλα
είμαστε ρατσιστές, αφού όλοι από το ίδιο χωριό είμαστε
είμαστε σπισιστές μιας και τα νεκρά ζώα είναι σε κάδους
και εν τέλει έχουμε την ικανότητα να είμαστε νεκροί
άρα δεν έχουμε καμιά υποχρέωση απέναντι σας χαζοχαρούμενοι.
Ή χαζοθλιμμένοι.
Τα γκομενάκια, μαλάκα, είναι σε άλλο μάρμαρο,
οπότε δε σκοτίζουμε και τ αρχίδια μας,
ιδιαίτερα αν αυτά έχουν λιώσει.
Βέβαια παίζει να περνάνε καλά στους οικογενειακούς τάφους,
οι ανώμαλοι.
Ελευθερία, λένε, είναι να διαλέξεις πως θα πεθάνεις.
Μα ποιος νοιάζεται για το θάνατο σου;
Πιο ελεύθερος είσαι νεκρός.
Μα ποιος θέλει να πεθάνει για να είναι ελεύθερος;

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είναι να μην ασχοληθείς ποτέ με τα του πτώματος σου!
Και τώρα που όλα αρχίζουν, τι;

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου