Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2014

Posters για το "Κάτι Οστά"

Κάτι Οστά: http://theatrodromou.blogspot.gr/2014/12/blog-post.html
Ευχαριστούμε το Βδέλυγμα για τα παρακάτω πόστερς
(δείτε και το νέο κομμάτι με αφορμή το χθεσινό λάιβ στο bums)
https://www.youtube.com/watch?v=g7dkMw-jmqM



















Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014

Κάτι Οστά


Προηγούμενο δελτίο τύπου και promo video: http://theatrodromou.blogspot.gr/2014/10/promo.html

Οι πενήντα σελίδες του βιβλίου περιλαμβάνουν ποιήματα και διηγήματα του Φώντα και του Δερβίση , μερικά εκ' των οποίων έχουν κατά καιρούς δημοσιευτεί σε πρόχειρη μορφή στις Επιτυχημένες απόπειρες

Συμμετέχει ακόμα με τρία ποιήματα το Βδέλυγμα.
Εικονογράφηση του βιβλίου: Χωρίς Κανόνα (Λάθος Εποχή)
Σχεδιασμός εξωφύλλου και στήσιμο: Θοδωρής Φράγκος 

Παραγγελίες: theatrodromou@yahoo.gr
Τιμή: 4 ευρώ
Για Αθήνα και Ηράκλειο στείλτε για χέρι με χέρι 

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014

Το κάτι οστά είναι μια συλλογή διηγημάτων,ποιημάτων και κειμένων από τον Φώντα και το Δερβίση. Κάποια από αυτά έχουν δημοσιευτεί στο παρόν blog, κάποια άλλα όχι αλλά αποτελούν όπως και τα υπόλοιπα προιόν συλλογικής δουλειάς, καταννόησης και πειραματισμού πάνω στη λογοτεχνική έκφραση. Το βιβλίο θα κυκλοφορήσει από την καλλιτεχνική κολεκτίβα Θέατρο Δρόμου μέλος της οποίας είναι ο Φώντας. 

Δελτίο τύπου και βίντεο εδώ: http://theatrodromou.blogspot.gr/2014/10/promo.html




Κάτι Οστά



Βαδίζοντας χωρίς αμφιβολία πλέον σε μια μικρή γωνιά μιας παραμορφωμένης μπάλας ή κουκίδας δυσδιάκριτης κάνουμε έρωτα με τις συνθήκες και τις καταστάσεις. Ένα καυλωτικό ομαδικό όργιο που χύνει εγωισμό και γεννάει τσιτάτα παραφουσκωμένα, σαν καρκινώματα. Το κακό σεξ όμως είναι χειρότερο από την μιζέρια του αυνανισμού. Και αφού μόνο αυτήν έχουμε χανόμαστε σε διαστροφικές φαντασιώσεις άφραγκοι μα όχι ταπεινοί ή κανίβαλοι, νηφάλιοι μα όχι ξενέρωτοι. Η πανταχού παρούσα αιώνια ταχύτητα είναι ήδη πίσω μας, στο Ιντερνετ, και γι' αυτό μπορούμε τώρα να την ξεχάσουμε ή να βρούμε τον δικό μας ξεχωριστό ρυθμό.

Οι φτωχοί πλην τίμιοι είναι μαλάκες!

Και εμείς κάθε χρόνο όλο και πιο όμορφοι. 

Η συλλογή περιλαμβάνει μια σειρά ποιημάτων και διηγημάτων δημοσιευμένων στο blog επιτυχημένες απόπειρες (http://successfulattempt.blogspot.gr/) από τον Οκτώβρη του 2013 μέχρι και σήμερα καθώς και αδημοσίευτων. Πρόκειται για την έκτη έντυπη κυκλοφορία της κολλεκτίβας «Θέατρο Δρόμου» η οποία έχει τον τίτλο "Κάτι οστά."

Πέρα από τα 13 ποιήματα του Δερβίση και τα 13 διηγήματα και ποιήματα του Φώντα στο "Κάτι Οστά." υπάρχουν ακόμα τρία ποιήματα του Βδελύγματος και δύο σκίτσα του Χωρις Κανόνα από Λάθος Εποχή. Τα εξώφυλλα και το στήσιμο του βιβλίου του επιμελήθηκε ο Θοδωρής Φράγκος. Edit και μουσική στο promo βίντεο έγιναν από το Βδέλυγμα. Στο τέλος του βιβλίου αντί ευχαριστιών παρατίθεται ένα κείμενο στο οποίο υπάρχουν καταγεγραμμένες μερικές σκέψεις μας για την ριζοσπαστική λογοτεχνία στο σήμερα, αποτέλεσμα όχι μιας μουχλιασμένης θεωρητικολογίας αλλά της ίδιας της δημιουργικής διαδικασίας. Το αφήνουμε ανοιχτό για συζήτηση με όποιον μετά το πέρας της ανάγνωσης του βιβλίου, νιώθει ότι μοιραζόμαστε τις ίδιες ιδέες και σκοπούς και θελήσει να επικοινωνήσει μαζί μας ή να δημιουργήσει κάτι αντίστοιχο.

Δεν είμαστε ρεύμα, δεν είμαστε πρωτοπορία, είμαστε το τρύπημα του μπαλονιού της ζωής με σκοπό όχι την καταστροφή του μα τη μετάδοση αίματος στις φλέβες του.

Το σύμπαν που αυτοκτονεί

Φοβάμαι τη μοναξιά,
λέω πως θα με καταστρέψει,
ίσως με σκοτώσει,
βέβαια θα την πάρω μαζί μου,
Ποιον να κατηγορήσω,
μ’ αυτά τα ατελείωτα ζουμ άουτ μοναξιάς.
Ζηλεύω το σύμπαν,
τουλάχιστον τα καταφέρνει
αν και -μεταξύ μας-
είναι κάπως αυτοκαταστροφικό τελευταία.


Εξακολουθώ να μην πολυπίνω


Οι ηθικές σας αξίες

είναι όλες τραπεζικοί λογαριασμοί,
καναπέδες χωρίς σπασμένα ελατήρια
και σεντόνια που μυρίζουνε πάνω
από δύο αρώματα. 

Κι όλα αυτά δεν έχω ανάγκη να πιώ για να τα γράψω γαμημένοι.


Κυκλοφορεί το Νοέμβρη του 2014
Φώντας-Δερβίσης
Επιτυχημένες Απόπειρες
Θέατρο Δρόμου

Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014

Άνευ Φθοράς: Συνέντευξη

Ο Άνευ Φθοράς είναι ένα παλικάρι που διαβάζει καμύ, ασχολείται με το ραπ και υπερασπίζεται την επτανησιακή σχολή(Σολωμός και λοιπά παλικάρια) κάθε φορά που φτάνει εκεί η κουβέντα(όχι πολύ συχνά).  Στον ελεύθερο χρόνο του, μας επιτρέπει να τον φωνάζουμε Γιάννη και να φυτοζωούμε παρέα του στο πολύ ευχάριστο και γόνιμο περιβάλλον της φιλοσοφικής Αθηνών. Τα παρακάτω είναι οι απαντήσεις του σε ένα σουρεαλιστικό ερωτηματολόγιο με αφορμή μέσα σε όλα και το δίσκο του.




Πώς σε λένε, Σε ποιά διάσταση υπάρχεις, τι νόμους έχετε εκεί για την ευθανασία και γιατί;

Κατά ένα μυστήριο λόγο με ονόμασαν Γιάννη  αλλά αυτάρεσκα χωρίς να ισχύει με αποκαλώ  Άνευ Φθοράς!  Πιθανώς σε μία ουτοπραγματική διάσταση χωρίς καθόλου νόμους και χωρίς ευθανασία

Ποιό είναι το αγαπημένο σου αντικείμενο και ποιά είναι η καρδιά του;

Αγαπημένο αντικείμενο μιά κόλλα χαρτί  με καρδιά τους στίχους

Αν είχες την καρδιά του αγαπημένου σου αντικειμένου αντί για τη δικιά σου, τι νομίζεις ότι θα άλλαζε πάνω σου;

Λογικά το ύφος μου, θα ήταν πιο σκοτεινό και μελαγχολικό κι όχι μίζερο όπως τώρα ( αλλά μήπως σκοτεινή, μελαγχολική και μίζερη δεν είναι και η ζωή μας;; )

Έχεις ξεχάσει ποτέ εσώρουχα σε σπίτι γκόμενας/γκόμενου/γκομεν@; αν ναι τι πιστεύεις ότι νομίζουν για σένα τώρα, αν όχι πιστεύεις ότι τα ευχαριστεί η συγκατοίκηση μαζί σου και γιατί.

Προς το παρόν όχι! Υποθέτω πως ναί  εφόσον μοιραζόμαστε ανά  τακτά χρονικά διαστήματα όλες τις  σαδομαζοχιστικές μας φαντασιώσεις

Πώς οργανώνονται τα όνειρα;

 Πάντως όχι συνδικαλιστικά, ίσως με τις δομές μιάς κολλεκτίβας  ξεφεύγοντας από την ατομική δραστηριότητα

Πώς ονειρεύονται οι οργανώσεις (κάθε τύπου);

Κυρίως ουτοπικά γι αυτό και δεν πετυχαίνουν ποτέ

Τι είναι ο οργασμός; Ποιά η σχέση του με τον καφέ και τις νεράιδες

 Εξωτερίκευση της σαρκικής ορμής μέσω του ήχου. Με τον καφέ η σχέση θα ήταν μάλλον σχέση αιτίου-αποτελέσματος ενώ με τις νεράιδες  ανύπαρκτη!


Στην κλίμακα από -10 έως 10, βαθμολόγησε τους παρακάτω:

Τζίμης Πανούσης 
4
Λένιν
7,3
Τον Φρανκ από το θδ
7,333
Τον μέσο υπάλληλο της Πολιτείας (βιβλιοπωλείο)
7
Φρόιντ
8
Τον Δερβίση (με βάση ότι έχεις διαβάσει)
8
Μαρκήσιος Ντε Σαντ
8,5
Ντεμπόρ
7
Ρομπέν των Δασών
7,2
Καμύ
9
Το Σαββόπουλο
7
Τους εργαζόμενους στη βιομηχανία του Θεάματος
8.9
Το ίδιο το θέαμα
-10
Τη μάνα του Φώντα
10 με τόνο


Αν το αλκοόλ ήταν στρατιώτης της επανάστασης, σε ποιό μέτωπο θα πολεμούσε στον ισπανικό εμφύλιο (αναλυτικά);

Το αλκόολ ως κύριο μέσο ανάδυσης της ελεύθερης σκέψης, του παρορμητισμού και του αυθορμητισμού θα πολεμούσε σαφώς δίπλα στο πλευρό των αναρχικών/κομμουνιστών κι αν όντως ίσχυε κάτι τέτοιο ίσως και μόνο τότε θα πετύχαινε το όλο εγχείρημα!


Αν η αγάπη ήταν το κράτος, τότε τι θα ήταν το ΚΚΕ;

Ανώτατο  συμβούλιο εργοστασίου παραγωγής προφυλακτικών

Αν το ΚΚΕ ήταν η αγάπη, τι θα ήταν το κράτος;

 Οιδιπόδειος έρωτας

Αν οι άνθρωποι δεν πέθαιναν ποτέ, τι πληθυσμό θα είχε σήμερα ο πλανήτης, ποιο κοινωνικοπολιτικό σύστημα θα επικρατούσε και πώς θα ήταν ο θεσμός της οικογένειας.

Αν δεν πέθαιναν οι άνθρωποι σίγουρα θα σκοτώνονταν μεταξύ τους(ως βίαια κτήνη κάτα τον Χόμπς ). Ενδεχομένως θα επικρατούσε ένα σύστημα δουλείας και ο θεσμός της οικογένειας θα στηριζόταν σε πατριαρχικές δομές ή σε καταβολή από τους ίδιους τους δούλους όταν σηνειδητοποιούσαν τη δύναμη τους ( πιθανώς τότε θα την συνειδητοποιούσαν )

3 γνωστά πρόσωπα τα οποία θα μισούσαν το δίσκο σου

Βέρθερος, Ιησούς, Φράνκ ( για τον ιδεαλισμό )

3 γνωστά πρόσωπα τα οποία θα τον λάτρευαν

Γκαίτε, Ουγκώ, Ναπολέον 

Με ποιο ερωτικό βοήθημα μοιάζει το ραπ; (γενικά)
Με δονητή, εφόσον κρατάει τον κοινωνικοπολιτικό του χαρακτήρα

Με ποιό ερωτικό βοήθημα μοιάζει το δικό σου ραπ

Με μαστίγιο, για τους φασίστες

Περιέγραψε το μαλλί που θα είχε ο δίσκος σου αν ήταν άνθρωπος.
 
Δεν θα είχε μαλλί προφανώς, με τόση κατάθλιψη θα είχε πέσει όλο

Περιέγραψε τώρα και τι πόλεμος θα μπορούσε να ήταν.

Εκ πρώτης όψεως
  Ναπολεόντειος αλλά πιθανώς θα κατέληγε σε αγώνα για τη δημιουργία κομμούνας ( σαν της Πρασινής ξέρω γω )

Τι στόχους έχει το μέλλον για σένα.

Να μου
  βρεί επιτέλους έναν στόχο για να συνεχίζω να ασχολούμαι με το ράπ






Τον δίσκο του μπορείτε να τον κατεβάσετε από εδώ: http://www.hiphopmusical.eu/content/aney_fthoras_mayro_aspro_download ή να τον προμηθευτείτε από τον ίδιο με το αντίτιμο των 2Ε 






Δευτέρα 14 Ιουλίου 2014

Παίζουν και κάτι χάπια













Τελευταία, τα γύρω μαγαζιά πουλάνε ερωτικές απογοητεύσεις,
τις πουλάνε και με το κιλό.
Είναι πακεταρισμένες σε στυλιζαρισμένα, μεταμοντέρνα καφάσια
συνοδεύονται από ελπιδοφόρο ξυστό.
Πολλά τα δώρα,
από φιάλες ουίσκι μέχρι κακογραμμένα σιντι με παραδοσιακό ή και εναλακτικ σκυλάδικο.
Το πιο ποθητό όμως, είναι μια σειρά συνεδριών με τους καλύτερους ψυχολόγους,
οδηγίες χρήσης σα να λέμε.
Μετά την τελευταία απογοήτευση, μου χαμογέλασε και μένα η τύχη.
Σκεπτόμενος πως δεν έχω να χάσω τίποτα χτύπησα την πόρτα
Τοποθέτησα προσεκτικά τον ψυχικό μου κόσμο στα κουτάκια προς συμπλήρωση,
έκανα τις παρατηρήσεις μου πάνω στις αδυναμίες του προϊόντος.
Έτσι έλαβα την απάντηση.
«Έχεις σκεφτεί ποτέ έναν ενδεχόμενο γάμο;»
Είπα στον εαυτό μου πως θα παίζαμε κάποιο παιχνίδι ρόλων
μα αργότερα κατάλαβα πως η δυσαρέσκεια μου για τέτοιου είδους προϊόντα
πρέπει να οδηγήσει στην αντικατάσταση τους από άλλα, περισσότερο λειτουργικά.
Ζήτω η ελεύθερη αγορά!
Ζήτω ο έρωτας στην ελεύθερη αγορά!
Στο δεξί μου τσεπάκι τρύπωσε η κάρτα του κυρίου.
Στο αριστερό μου χέρι στριφογύρισε το πόμολο.
Προσποιήθηκα πως κέρδισα το ουισκάκι. 

Τετάρτη 11 Ιουνίου 2014

αν και νομίζω φέτος ήταν άνοιξη





Καλησπέρα.
Ας κάνουμε όλα τα βιβλία μας τραγούδια
όλα τα τραγούδια μας βιβλία
να πλησιάσουμε τις μάζες
και να αφήσουμε να πονέσουν οι ώμοι μας στην αγκαλιά τους
βασικά
είμαστε τρομοκράτες
που ανατινάσουνε πυρηνικά εργοστάσια
και λούζονται με απόβλητα.
Τα πολλαπλασιαζόμενα χέρια και πόδια μας
είναι δυνάμει αγκαλιές, δυνάμει φόνοι.
η εξάπλωση των κυττάρων
πότε ισοδυναμεί με καρκίνο, πότε με σκέψη.
-Ποτέ με θάνατο!-
η τρομοκρατία δε φέρνει θάνατο
η τρομοκρατία είναι η μόνη εναλλακτική της  λογοτεχνίας,
το αγκάλιασμα της καταστροφής με το πάθος της ελευθερίας
και της μαζικοποίησης με το χάος.
ο λαός έρχεται μαζί μας
καταλαβαίνει πώς
δεν αρκεί να κρεμάσει, να κάψει, να κλέψει, να κλάψει
όπως κάναμε εμείς
αλλά στη φωτογραφία που βγάλαμε να ξεχωρίσει τον ένοχο
και θα κάψει χιλιάδες φωτογραφίες
και κέντρα εκτυπώσεως
μέχρι να σφάξει τα αφεντικά
κι αν η εργατική τάξη δεν αξίζει τίποτα
εμείς έτσι κι αλλιώς παλεύουμε για έναν κόσμο
χωρίς αξίες, τιμές, υπεραξίες και
χειρονακτική εργασία.

Καλησπέρα.
η ποιητική τρομοκρατία είναι το βούτηγμα στον ηδονισμό
κι ο αγιασμός της εργατικής τάξης
μέσω της διασάλευσης της δημόσιας τάξης.
Προβοκάτορες του κινήματος
μα κατά βάση προβοκάτορες της ακινησίας
σ’αγαπάω μωρό μου
αλλά ο θάνατος σου δε μου κοστίζει τίποτα
και δεν μου κοστίζει
γιατί ακίνητοι κοιτάζαμε ο ένας τον άλλο
κι ούτε με φίλησες
κι ούτε με πίστεψες
κι ούτε με σκότωσες
Να ποια ακινησία προβοκάρουμε
Να ποια δημόσια τάξη απεχθανόμαστε αγάπη μου.

Καλησπέρα
δεν ήταν ποτέ απόγευμα εδώ βασικά, θα τον ξαναγράψω το στίχο
Καληνύχτα!
Καληνύχτα!
Καληνύχτα...

Δευτέρα 26 Μαΐου 2014

Έγχορδες αποτυχίες














Το έγχορδο που φυλάω στη ντουλάπα μου,
πίσω από τα μπουφάν και τα τζιν,
σκονίστηκε.
Συνήθιζα να παίζω παλιότερα,
πλέον το ξεσκονίζω που και που.
Κάθε φορά που το πιάνω δαγκώνω με μίσος τη χορδή
και σέρνω το ανατριχιαστικό μου χαμόγελο κατά μήκος της.
Είναι εκείνες οι στιγμές που προσπαθώ να αποδείξω
πως η καλλιτεχνική μου ευφυΐα
ξεπερνά εκείνο το περίτεχνα σκαλισμένο ξύλο.
Στην τελική όμως, δεν έμαθα να παίζω
και αυτό μετράει.
Παράτησα κάτι ακόμα απ’ τα πολλά που ήθελα να κάνω
Ήταν τόσα πολλά που χάνω το μέτρημα.
Και όταν βαραίνεις τις σκέψεις σου με όλες αυτές τις αποτυχίες
δε σου περισσεύει χρόνος.
Όχι για να γίνεις κάτι καλύτερο,
αλλά για να γίνεις το καταλληλότερο παράδειγμα προς αποφυγή.

Τετάρτη 21 Μαΐου 2014

Ακόμα κι αν καθόσουνα…

…θα ήταν cybersex





Tο κεφάλι της σιγόβραζε απ’ την επιθυμία της να τον διακόψει πριν αυτός μπορέσει να τελειώσει τη φράση του. Άλλωστε τι ήταν ικανός να της πει; Τι που δεν είχε ακούσει ήδη μέχρι τώρα στα 22 της πολλές φορές μάλιστα και σε άπειρα διαφορετικό ύφος και χωροχρόνο; Τίποτα. Ήθελε να τον διακόψει, να τον χτυπήσει, να του πετάξει το κερί που στόλιζε το τραπέζι τους στο μάτι μήπως κι ο πόνος τον έκανε να συνέλθει από τη μαλακία που τον έδερνε και που περίμενε να πει.

«Ε και ξέρεις...» της είπε αυτός ολοκληρώνοντας έτσι μίζερα τον ακόμα πιο μίζερο διάλογο-ουσιαστικά μονόλογο- που είχε προηγηθεί. Εκείνη φυσικά ήξερε. Ακόμα ένα απόγευμα που το είχε γεμίσει με τον πρώτο τυχαίο τύπο για τον οποίο δεν ήξερε τίποτα κι ούτε ήθελε να μάθει. Και μη φανταστείτε ότι θα του καθόταν. Αυτή ήθελε να πιούν ήρεμα τη μπύρα τους και να φύγουν για όπου τους τράβαγε η τύχη χωρίς να νιώσει κανείς απ’ τους δύο την επιθυμία να λοξοδρομίσει προς το σπίτι του άλλου.

Αυτός πάλι το μόνο που ήθελε ήταν να ανοίξει η γη αλλά χωρίς να τον καταπιεί, να προκληθει δηλαδή η μέγιστη δυνατή αναστάτωση που θα του επέτρεπε όμως ταυτόχρονα να συνεχίσει να σκέφτεται. Το αλκοόλ ξελασκάριζε τα κολλημένα από καιρό γρανάζια του εγκεφάλου του και του επέτρεπε να επιθυμήσει πράγματα που την πιθανότητα των οποίων ούτε καν μπορούσε να σκεφτεί τοπροηγούμενο διάστημα. Και τώρα ναι. Ήταν τόσο απλό. Με 1,5Ε κρασί και άλλο τόσο για εισητήρια την είχε εδώ. Τι κι αν δε θα πηδούσε απόψε; Στον εσωτερικό κόσμο που του χαν φτιάξει οι αναθυμιάσεις από τα φάρμακα και το LSD το να βγει απλά με ένα θηλυκό που γούσταρε χωρίς να φρικάρει κατά τη διάρκεια της βραδιάς ήταν ήδη μια απόλαυση. Για την ακρίβεια το να γουστάρει γενικά κάτι που δεν τον φρίκαρε ήταν ευτυχώς για αυτόν, όχι πρωτόγνωρη αλλά σαφέστατα μια σπάνια εμπειρία.

Δυστυχώς όμως είναι στη φύση του σύμπαντος να αναταρράσει τα ξεβρασμένα μυαλά για να τα ρίχνει μετά σε νέες καταιγίδες της ψυχοπάθειας. Ο τύπος με κάθε της κουβέντα ταρασσόταν , έβλεπε ή μάλλον φανταζόταν πάθος να στάζει από τα χείλη της και αγνοούσε επειδιχτικά τα σημάδια αδιαφορίας και δυσφορίας της. «Θέλω να με τσιμπουκώσει μ’αυτά της τα χειλάκια» σκέφτηκε και έτσι απλά κατέβασε το παντελόνι του. Ήταν Δεκέμβρης αλλά δεν κρύωνε λόγω τόσο του μη αναμενόμενα θερμού καιρού εκείνων των ημερών αλλά και ως αποτέλεσμα των  χημικών κοκτέιλ που κατέβαζε μαζί με αλκοόλ κάθε φορά που εκείνη πήγαινε στην τουαλέτα.

«Θα μου πάρεις μια πίπα;» της είπε.
Δεν του πήρε
δε του είπε καν  κάτι σχετικό,μόνο μουρμούρισε «Ότι να 'ναι»
κι ανηφόρισε προς το σπίτι της

«Τι κοιτάτε παλιόσκυλα;» φώναξε εκείνος σε κάτι τύπους  που κάθονταν πιο εκεί και παρακολουθούσαν το σκηνικό. «Προσέξτε γιατί εσείς θα την φάτε στον κώλο»

Και χωρίς να βάλει ποτέ τα αρχίδια του μέσα στο παντελόνι ξεκίνησε κι αυτός την επιστροφή για το σπίτι του παίζοντας με τα ψιλά στις τσέπες του και προσπαθώντας να ανακαλύψει αν τον φτάνανε για ταξί ώστε να γλυτώσει το περπάτημα.

Το περπάτημα ήταν πάντα για τον πούτσο άλλωστε.

«Αστείος» έγραφε τυπικά,ψυχρά και ειρωνικά το μήνυμα που αποφάσισε να του στείλει η τύπισσα την άλλη μέρα στο facebook. Το γυναικείο φύλο είναι το μοναδικό που μπορεί άλλωστε να συνδιάσει τα παραπάνω γνωρίσματα σε οποιαδήποτε μορφή επικοινωνίας κι αν επιλέξει. Μετά όμως το ξανασκέφτηκε και πρόσθεσε τρεις τελίτσες στο τέλος.

«Αστείος...»
Και πάτησε το enter σα να πετούσε τα σκουπίδια στον κάδο.

Αυτός είδε το μήνυμα αμέσως καθώς μιας και είχε  πολύ χειρότερη κοινωνική ζωή από την κοπέλα στην οποία πέταξε την πούτσα του κατάμουτρα δεν έφευγε συχνά από την οθόνη του υπολογιστή. Παραξενεύτηκε με το μήνυμα της. «Το πήρε για αστείο;» «Μήπως το θέωρησε φάρσα για το νέο έτος;», «Μήπως αυτό το υπέροχο πλάσμα με ποθεί καταβάθος και εγώ με τη συμπεριφορά μου την απομακρύνω;»

Μετά έξαφνα, έμοιασε να αποχτά μια επαφή με την πραγματικότητα και σιγορμουρμούρισε στον εαυτό του «Τι λέω και εγώ ο μαλάκας εξ’αρχής δε γούσταρε αυτή, ποιός ξέρει γιατί να βγήκε μαζί μου». Η ανάγκη ενός ανθρώπου να σκοτώσει την ώρα του δεν του είχε περάσει ποτέ απ’ το μυαλό γιατί εκείνος δε βαριόταν ποτέ έτσι κι αλλιώς και άλλωστε καταδίκαζε από όταν ήταν ακόμα μέλος της ΔΗΜΑΡ το να σκοτώνεις τα λεπτά και τις ώρες. Την κοινωνική ζωή που δεν είχε την αναπλήρωνε με την ενασχόληση του με τη φωτογραφία. Απ’ όταν κατάφερε να πάρει στα χέρια του για πρώτη φορά μια καλή κάμερα δε σταμάτησε. Μόνο που επέλεγε δυστυχώς να ασκεί την τέχνη του με διάφορους περίεργους τρόπους και μέσα κανένα απ’ τα οποία δεν μπορούσε να αγιάσει τους εκάστοτε κοπούς του.

Ο φίλος μας και φωτογράφος λοιπόν ξεπέρασε σχετικά  σύντομα την ταραχή του και επιστράτευσε το μυαλό του στο τι θα μπορούσε να κάνει για να σπάσει ,μέσω φέισμπουκ έστω, την ψύχρα που είχε απλωθεί μεταξύ αυτού και της κοπέλας που τον ενδιαφέρε. Ενώ σκεφτόταν όμως μοιράστηκε τον πόνο του καθώς και μερικές λύσεις που του χαν περάσει ήδη απ’ το μυαλό με έναν απ’ τους λίγους φίλους που είχε.



Καμία όμως από τις προτεινόμενες λύσεις του διαλόγου δεν έμοιαζε να φτάνει στον επιθυμητό στόχο και παρόλο που ο βιασμός θα επέτρεπε ίσως τη σεξουαλική επαφή με την κοπέλα εντουτοις ο ήρωας μας παρόλο τη φαινομενική καφρίλα του ήταν πολύ ψυχούλα για να κάνει κάτι τέτοιο. Άλλωστε στο σεξ πρέπει να δίνεις όλο σου το είναι, δε μπορείς να μοιράζεις κομμάτια του σε δευτερεύουσες ασχολίες όπως πχ να κραγαύζεις:«ΜΗΝ ΦΩΝΑΞΕΙΣ ΜΩΡΗ ΠΟΥΤΑΝΑ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΣΟΥ ΚΟΨΩ ΤΟ ΛΑΡΥΓΓΙ» ενώ προσπαθείς και να κρατηθείς όρθιος και να κρατήσεις την άλλη σε ένα μέρος αλλά και να συνεχίσεις να σφίγγεις ένα μαχαίρι στο λαιμό της.

Έτσι λοιπόν, μετά το διάλογο με το φίλο του, ο ήρωας μας άναψε ένα τσιγαράκι και κάθησε να το σκεφτεί το θέμα. Στον κατάλογο των «Σε σύνδεση» πεταγόταν  συνεχώς η κοπέλα που τον είχε τραβήξει και κατόπιν έβγαινε, αγχωμένη προφανώς να πάρει μια απάντηση αλλά και να φύγει. Κοινώς την ενδιέφερε περισσότερο η λήξη του έτσι κι άλλιως αδιάφορου γιαυτήν ζητήματος παρά η “συνδιαμόρφωση” ενός πλαισίου αγάπης όπως θα λέγανε και στα εαακ.

Κι ο ήρωας αφού έσβησε το τσιγάρο και ήπιε μια γουλιά απ’ τον καφέ του, απάντησε.

Η κοπέλα στριφογύριζε αγχωμένη στην καρέκλα. Ήταν εκείνο το είδος του άγχους που είναι αρκετό για να σε εκνευρίσει αλλά όχι τόσο ώστε να μπορείς να το προβάλεις σαν δικαιολογία για το ότι πήρες πχ 2 κιλά. Έχωσε τα χέρια στις τσέπες της αναζητόντας το μπρελόκ της αλλά το μόνο που βρήκε ή μάλλον καλύτερα διαπίστωσε ήταν ότι της έλειπε ήταν τα  λεφτά. «Το χω χάσει» σκέφτηκε και πετάχτηκε μέχρι το σαλόνι για ανατροφοδοσία της δερμάτινης τσέπης του παντελονιού της. Όταν γύρισε πίσω στον υπολογιστή διαπίστωσε πώς ο τύπος που της ριχνόταν είχε κάνει διαλέξει να κάνει την επόμενη κίνηση του.

Κάνοντας γρήγορα κλικ στο εικονίδιο του διαλόγου διαπίστωσε ότι της είχε στείλει απλά ένα συμπιεσμένο αρχείο με τίτλο «hagaph.rar»

«Τι είναι αυτό» του είπε
«
kati poy prepei na deis ;)» της απάντησε αυτός
«Ξέρεις πρέπει να καταλάβεις κάτι» είπε αυτή που είχε κουραστεί και ήθελε να τελειώνει με τον τύπο
«
to eides?» της είπε απλά εκείνος
«Όχι δε το είδα, θα το τσεκάρω όταν βρω χρόνο, άκου τώρα» πληκτρολόγησε η κοπέλα με τα νεύρα να φουντώνουν στο κεφάλι της και συνέχισε «Χθες που βγήκαμε δεν ήταν κάτι το ξεχωριστό γιατί δεν είχα σκοπό να γίνει κάτι μεταξύ μας ούτε το σκέφτομαι για το μέλλον, επίσης αυτό που έκανες μετά ήταν απαίσιο, δε θέλω να με ξαναενοχλήσεις ούτε εμένα, ούτε κανέναν δικό μου»
«
Skeftomai na se biasw» της ήρθε η απάντηση σε δευτερόλεπτα
«Δεν πας καλά»
«Σε έχει ταράξει η αγαμία»
«Είσαι επικίνδυνος»
«Μακριά μου απλά»
«Ανώμαλε»
«
Den exw apofasisei na to kanw, apla to skefthka bre ;)»
«ΕΙΣΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟΣ,
BLOCK»
«
Opws thes» της έγραψε αυτός για τελευταία φορά αφού το τελευταίο που θα διαπίστωνε για την κοπέλα ήταν ότι τον έσβησε από φίλο στο facebook και μετά τον μπλόκαρε.

«Εντάξει» σκέφτηκε εκείνος και έπιασε ένα τετράδιο, ένα στυλό και ένα φάκελο από το συρτάρι του.
«Εντάξει» σκέφτηκε και αυτή και σαφώς πιο ήρεμη πια βγήκε απ’ το σπίτι όπου ήδη την περίμενε ο υποψήφιος νέος παρτερνερ της με τη μηχανή. Φυσικά δεν είχε σκοπό να του διηγηθεί τίποτα.

Λίγες ώρες μετά και μετά την βόλτα του defacto και dejuris  ζευγαριού και της παρέας του η κοπέλα ξεκίνησε με το παλικάρι της προς το σπίτι του. Καθώς άνοιγε η ίδια την πόρτα αφού ο τύπος είχε πάει να αφήσει  τη μηχανή σε έναν φίλο του που του την είχε ζήτησε για μέχρι το πρωί, ευχήθηκε από μέσα της τουλάχιστον μετά το χθεσινοβραδινό σκηνικό και τον μεσημεριανό διάλογο του παραλόγου που έκανε, τουλάχιστον να απολάμβανε ένα καλό πήδημα απόψε. Άφησε ανοιχτή την πόρτα για να περάσει μέσα το φλερτ της όταν γύριζε και κάθησε στον υπολογιστή μέχρι τότε.

«Βρε λες»  είπε ανησυχόντας πριν μπει στο facebook
«Τι κακό μπορεί να συμβεί όμως...σιγά» σιγοψυθίρησε δημιουργώντας ένα πέπλο ασφάλειας για τον εαυτό της και προχώρησε κατόπιν στο
log in
Με έκπληξη παρατήρησε πώς όχι ο τύπος που την είχε φέρει σπίτι του ήταν online μα πώς γινεται αυτό σκέφτηκε, ήταν έτοιμη να του στείλει όταν την πρόλαβε αυτός
«Έλα γλύκα» της έστειλε σε μήνυμα ο τύπος «συγνώμη αλλά ήθελε να μου δείξει ο Γιώργος κάτι στο pc, δε θα αργήσω, τώρα του εξηγώ  για σενα  :P :P :P»

Η κοπέλα χαμογέλασε, ήταν αρκετά αθώο τελικά αν και ήξερε ότι το «Τώρα του εξηγώ για σένα» σήμαινε περισσότερο «Α τώρα του λέω πόσο μουνάρα είσαι και πώς θα σε σκίζω το βράδυ» αλλά αυτό δε τη χάλαγε, αντίθετα ένιωσε να τη φτιάχνει και σε λίγα δευτερόλεπτα στη σκέψη της συζήτησης των δύο ανδρών υγράνθηκε. Του έστειλε ένα σύντομο μα περιεκτικό μήνυμα «Μην αργήσεις κρυώνω <3 ;)»

Περίμενε να λάβει σύντομα απάντηση αλλά αυτή καθυστερούσε. Κι όταν τελικά είδε να αναβοσβήνει η καρτέλα στο facebook δεν είχε τον ίδιο ενθουσιασμό πια.

«Να σου πω, τον έχεις γνωρίσει το Γιώργο»
«Ε όχι...γιατί ρωτάς»
«Να μωρέ γιατί ειδε τυχαία το προφίλ σου όσο ήμασταν στον υπολογιστή και σου έγραφα πριν και μου πε ότι σε ξέρει, λέει ότι είχατε βγει για μπύρα χθες»

Και το τελευταίο υγρό που είχε μείνει ανάμεσσα στα πόδια της στέγνωσε, σα να κατάλαβε τι παίζει.
«Έλα εδώ τώρα» του είπε
Μα εκείνος δεν ξαναπάντησε

Με την ώρα να περνάει και με την ίδια να μην λαμβάνει απάντηση η κοπέλα αποφάσισε να δράσει μόνη της. Ήθελε να τρέξει να βρει το παλικάρι της και να τον ειδοποιήσει για την επικινδυνότητα του φίλου του. «Πώς μπόρεσε να συμβεί αυτό» «που έχω μπλέξει» σκέφτηκε.
Έτρεξε το δρόμο μπροστά απ’ το σπίτι του δικού της με ταραγμένες δρασκιλιές αλλά δε βρήκε πουθενά παρκαρισμένη τη μηχανή. Στη συνέχεια σκέφτηκε πώς θα ταν αδύνατο να τον εντοπίσεΙ ακόμα και αν αυτός είχε πάει κάπου εδώ κοντά  καθώς θα έπρεπε μέσα στη νύχτα να διασκίσει μια ολόκληρη γειτονιά από πάνω ως  κάτω. Σκέφτηκε όμως ευτυχώς κάτι καλύτερο. Άνοιξε όλα τα συρτάρια και τα ντουλάπια του σπιτιού ψάχνοντας για κάτι που θα τη βοηθούσε. Από αυτά πετάγονταν εικόνες, ναρκωτικά, ψυχοφάρμακα, μουχλιασμένο κέικ και διάφορα άλλα πράγματα τα όποια προσπέρασε μέχρι που τελικά στο συρτάρι του γραφείο του βρήκε την ατζέντα του.
«Γιώργος» μουρμούρισε  ανατρέχοντας τις σελίδες του

Η τύχη της χαμογέλασε. Στην ατζέντα υπήρχε μόνο  ένας Γιώργος και το γεγονός ότι είχε σημειωμένα δυο τηλέφωνα εκει (κινητό και σταθερό) καθώς και δυο διευθύνσεις, που η μία εξ’αυτών αντιστοιχούσε σε επαρχιακή τοποθεσία αναπτέρωσαν τις ελπίδες της ότι θα δει σύντομα το παλικάρι της και θα τον προειδοποιήσει ή και σώσει αν χρειαζόταν απ’  τον ανώμαλο φίλο του. Έψαξε τη δεύτερη διεύθυνση στο
google και είδε ότι ήταν κοντά , δυο στενά μόνο απ’ το μέρος που ήταν. Ντύθηκε κάπως πιο καλά για το κρύο αυτή τη φορά  και βγήκε έξω.

Ψάχνοντας σπίτι το σπίτι, δρόμο το δρόμο, τα βήματα της ακούγονταν δυνατά μέσα στην αθηναική νύχτα. Πολλές σκέψεις πέρασαν απ’ το μυαλό της. «τι κι αν πρόκειται για επικίνδυνους ανθρώπους;» «κι αν ο δικός μου είναι τελείως ανώμαλος και αυτός;» «Πόσο τυχαίο είναι ότι γνωρίζονταν»
Αυτά όμως δεν είχαν καμία σημασία γιατί είχε πάρει την απόφαση να ψάξει να βρει το σπίτι, κάτι που άλλωστε δεν απαιτούσε ιδιαίτερα πολύ χρόνο ώστε να έχει την ευκαιρία να ξανασκεφτεί τις πράξεις της. Η μικρή μας φίλη έφτασε έξω απ’ το σπίτι που ήταν  σημειωμένο στην ατζέντα: «Εθνικής Αντιστάσεως 24

Η εξώπορτα ήταν ανοιχτή, η πόρτα όμως όχι. Χτύπησε με αποφασιστικό τρόπο το κουδούνι. Μέσα της πίστευε άλλωστε πώς ο Γιώργος ήταν περισσότερο αυτιστικός και καθυστερημένος παρά ψυχοπαθής και επικίνδυνος.
Κρίμα που είχε άδικο
Τα φωτοκύτταρα έκαναν τη δουλειά τους
Η πόρτα άνοιξε και εκείνη προχώρησε μέσα

Σκοτάδι επικρατούσε μέσα στο σπίτι, έκανε μερικά δειλά βήματα. «Μανώλη, μανώλη» φώναξε το παλικάρι της αλλά καμιά απάντηση δεν ακούστηκε.
«Δε το κόβω να σ’απαντάει τώρα σύντομα» ειπώθηκε από το βάθος του σπιτιού . Τα σκοτάδια δεν τον εμπόδιζαν να περάσει στις λέξεις το αθώο επιφανειακά μα σαδιστικό και χαρούμενο κατά βάση ύφος.
«Γιώργο...» ψέλισσε αυτή
«Ωραία , τώρα που φώναξες το σωστό όνομα μπορώ να ανοίξω τα φώτα» είπε αυτός απλά

Ένα  ΚΛΙΚ διαφορετικό από αυτά του υπολογιστή ακούστηκε.
Το φως σκόρπισε στο σχετικά ευρύχωρο σαλόνι και έφερε αντίκρυ τους δυο γνωστούς.

«Καλησπέρα, δε σε περίμενα» της είπε ο Γιώργος
«Δεν ήρθα για σένα, περιμένω το Μανώλη, που είναι» του είπε αυτή ψυχρά
Αυτός την κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα και συνέχισε στο ίδιο ήρεμο ύφος
«Θα γαμηθείτε;»
«ΔΕ ΣΕ ΑΦΟΡΑ ΠΑΛΙΟΑΡΡΩΣΤΕ» φώναξε γεμάτη αγανάκτηση η κοπέλα «Ποιο είναι το πρόβλημα σου τέλος πάντων, άσε μας ήσυχους»

«Πώπω νεύρα...» συνέχισε αυτό κοιτάζοντας το πάτωμα και παίζοντας περιπαιχτικα με ένα στυλό που είχε στα χέρια του  «Πάλι καλά που δε κέρασα τη μπύρα τις προάλλες, παρακαλετό μουνί, ξυνό γαμήσι άλλωστε.» της είπε
«ΑΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΑΝΩΜΑΛΕ, ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΦΩΝΑΞΩ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ» του φώναξε εκείνη με τη μία φλέβα του προσώπου της να παλεύει να εκραγεί από το άγχος αλλά να μην την αφήνει η αντιτρομοκρατική υπηρεσία της ομοιόστασης.

«Θες το μανώλη ε;» της είπε αυτός  κοιτάζοντας την για πρώτη φορά σοβαρά και στα μάτια
«Ναι...» του είπε αυτή «και μετά φεύγουμε»
«Μέσα είναι έλα»
Τον ακολούθησε με κάποιο δισταγμό μέχρι το σκοτεινό δωμάτιο που την πήγε. «Εδώ είναι ο Μανώλης» της είπε μόλις πέρασε η σιλουέτα της την πόρτα.
«Δε βλέπω τίποτα» απάντησε ενώ είχε αρχίσει να φοβάται και πράγματι είχε λόγους
«Α αυτό διορθώνεται» είπε χαιρέκακα αυτός και άναψε τα φώς.

Κύματα φωτονίων πλημμύρισαν  το δωμάτιο και η κοπέλα αντίκρυσε το θέαμα για το οποίο την προετοίμαζε ο σαδιστής stalker της. Ο Μανώλης βρισκόταν μπροστά στον υπολογιστή αλλά όχι ολόκληρος, ένα κομμάτι του, απ’ τα πιο σημαντικά έλειπε, το κεφάλι του ήταν κομμένο και είχε τσουλίσει στο πάτωμα όπου μια συμμορία από γατάκια που φιλοξενούσε προφανώς ο Γιώργος κατασπάραζαν το δέρμα του αριστερού του μάγουλου και αυτιού.

«Σκέφτηκα ότι έτσι κι αλλιώς το κεφάλι δε σε ενδιαφέρει πολύ, δεν έχει και ιδιαίτερα όμορφα μάτια, και οι γατούλες μου πείναγαν και δεν άντεχα να τις βλέπω να αδυνατίζουν λόγω της φτωχής μου οικονομικής κατάστασης, έτσι τους τάισα ένα κομμάτι του Μανώλη, μπορείς φυσικά να κρατήσεις το υπόλοιπο ή αν όχι όλο όποιο τμήμα του θες» της είπε γλυκά γλυκά ο Γιώργος

Η κοπέλα είχε παγώσει στη θέα των όσων έβλεπε και δεν μπορούσε να βγάλει μιλιά, έτσι ο θύτης του στυγερού εγκλήματος συνέχισε.

«Α δεν έχεις προτίμηση σε κομμάτι, όλο το πακέτο λοιπόν, πάντα μου άρεσαν οι ρομαντικές γυναίκες κι ας είμαι ελευθέριος» είπε χαμογελαστά, «Αλλά» πρόσθεσε κοιτώντας το ρολόι του, «πέρασε η ώρα έχουμε κι άλλες δουλειές» είπε και κατέβασε το παντελόνι του.

Το κορίτσι σα να συνήλθε από το σοκ που της προκάλεσε η θέα του πτώματος του Μανώλη κατάλαβε ότι απειλούταν και η ίδια έκανε να φύγει αλλά άκουσε μια φωνή πίσω απ’ τον ώμο της «στη θέση σου δε θα το κανα αυτό» και γυρίζοντας είδε το Γιώργο με κατεβασμένο παντελόνι μεν αλλά με ένα μικρό πιστόλι των 9 χιλιοστών στα χέρια του.

«Πάντα σιχαινόμουν τα όπλα, τουλάχιστον όμως αντικαθιστούν την αδικία του να είναι ο άλλος πιο ψηλός ή πιο χοντρός, τι επειδή έτρωγε τα κέρατα του όταν άλλοι παίζαν μπάλα και επειδή είναι 1,90 δεν θα μπορούμε να τον σκοτώσουμε; Σκατά στο Δαρβίνο και στη φυσική επιλογή» εξήγησε την ιδιαίτερα νορμάλ οπτική του ο Γώργος.

Η κοπέλα έβαλε τα κλάμματα. Δεν μπορούσε να μιλήσει και κάθε φορά που διέκοπτε τους λυγμούς για να πει κάτι αμέσως ξεσπούσε χειρότερα.

«Έλα αρκετά» της είπε έντονα ο Γιώργος «Κοίταξε με»
Αυτή που κατάλαβε ότι αυτό ήταν εντολή και όχι φιλική πρόταση τον κοίταξε στα μάτια όσο μπορούσε χωρίς να φρικάρει από τον πόνο και την απέχεθα που ένιωθε.
«Έχω μόνο 100 Ευρώ στο σπίτι, τα είχα για δουλειές αλλά χαλάλι σου, θα μου κάτσεις λοιπόν;» της είπε και κατέβασε και το σλιπάκι του αποκαλύπτοντας την έτοιμη από ώρα πούτσα του ενώ έβγαζε απ’ το συρτάρι 2 πενηντάευρα.
«Όχι... ποτέ...» μπόρεσε να ψελίσει αυτή

«Α δεν παίρνεις από λόγια εσύ» της είπε και με το όπλο στο χέρι προχώρησε προς το μέρος της.
«Τουλάχιστον h agaph.rar  θα μεγαλώσει κατά δυο φωτογραφίες απόψε» πρόσθεσε  χαρούμενα ο Γιώργος και έβγαλε την ασφάλεια από το όπλο....

Κυριακή 11 Μαΐου 2014

Διαμορφώνοντας την ανία















Σε είδα και πάλι.
Δεν αρκεί μια χαιρετούρα, θα σε κεράσω ένα ποτό. Ξέρω ένα όμορφο μαγαζί,
θα θυμηθούμε εκείνα τα καλοκαίρια, τότε που ήσουν πολύ μικρός για τη δουλειά
ή πολύ καλομαθημένος. Και τα σταφύλια πιο νόστιμα.
Μα πως έγινες έτσι;
Όταν μου χαμογελούσες τα μάγουλα σου ακολουθούσαν τα χείλη σου,
τώρα τα τραβάνε πίσω.
Μα πως έγινες έτσι;
Γιατί να γίνεις έτσι;
Ένα παιδί με σχετικά νορμάλ παιδική ηλικία και χαριτωμένα βιβλιαράκια γιατί να γίνει έτσι;
Ήσουν και ξύπνιος. Τώρα, αφηρημένος, δεν παρατηρήσεις τα λεγόμενα μου, με βαριέσαι το βλέπω.
Ξέρεις ότι ήταν λάθος εκείνα τα εφηβικά φιλιά, αλλά τα αναπολείς αρκετά ώστε να το παραδεχτείς.
Μα τι πήγε στραβά;
Δε χαθήκαμε ποτέ, τα λέγαμε τα σαββατοκύριακα.
Σε ήξερα υπερβολικά καλά για να αλλάξεις τόσο.
Πως άραγε κατάφερα, ενώ μέτραγα τις μέρες για να σε δω, να μην παρατηρήσω την αλλαγή
Μα τι πήγε στραβά;
-Γιώργο, σου μιλάω μ’ ακούς ;
-Ε; Σόρι δεν πρόσεχα. Είναι φθηνό το κρασί; Γάμα το μια βαρελίσια θα πάρω. Τι νέα;

Τρίτη 29 Απριλίου 2014

Αόρατος Εχθρός: Συνέντευξη

Ο Αόρατος εχθρός, ή κατά κόσμο Κώστας, είναι υπερήφανο μέλος του επαναστατικού φοιτηταριάτου στον τομέα της ιατρικής και σύντομα θα αποχωρήσει από αυτόν προσμένοντας την είσοδο του και τυπικά στο χώρο της ειδικευμένη εργασίας (θα χει και άσπρη ρόμπα).




Στο ενδιάμεσο όλων αυτών πρόλαβε να βγάλει ένα νέο δίσκο και να μας απαντήσει σε μερικές ερωτησούλες. Ας δούμε.


1)Αν ο εαυτός σου ήταν ένα άλλο πρόσωπο που θα ήθελες να τον είχες γνωρίσει;
Έτσι λάτρεις της μοναξιάς που θα ήμασταν κι οι δύο δεν πιστεύω ότι θα βρισκόμασταν ποτέ παρά μόνο τυχαία σε ένα live όπου θα ντρεπόμασταν και να χαιρετηθούμε…

2)Ποια είναι η παρούσα διανοητική σου κατάσταση και τι χρώμα έχει αυτή;

Τα τελευταία 3 χρόνια είναι αρκετά ικανοποιητική και μονίμως κίτρινη

3)Ποιός είναι/πώς μοιάζει ο ήχος της ευτυχίας για σένα ;

Ο ήχος της πόρτας που κλείνει πίσω μου όταν βγαίνω από το σπίτι

4)Καλύτερο μέρος για να κάνεις σεξ;

Το σαλόνι μου…το’χω γεμίσει κεράκια…

5)Καλύτερο βιβλίο για να διαβάσεις μετά το σεξ;

Chocofant

6)Καλύτερος δίσκος για να ακούσεις μετά το σεξ;

Μετά το σεξ προτιμώ ησυχία…(ξενερωτος;;;)

7)Ποιό θα ήταν το χειρότερο επάγγελμα του κόσμου για το Χριστό, τον Μαρξ, τον Μπακούνιν και τον SteveJobs;

Για το Χριστό αγιογράφος, για τον Μαρξ κουρέας, για τον Μπακούνιν χορευτής και για τον Στηβ παρουσιαστής reality

8)Σου χτυπάνε την πόρτα οι παρακάτω άνθρωποι ένα βράδυ –δε μοιάζουν να έχουν απειλητικές προθέσεις-, ανοίγεις; Και γιατί

MalcolmX
Ναι. Έχω 3 κολλητούς wannabe καρδιολόγουςκάτι θα κάναμε
Eminem
Μόνο αν είχε μαζί του τη Rihana
Huey Newton
Λατρεύω όλα τα αιλουροειδή εκτός από τις γάτες… και μας λείπουν οι Μ.Π.
Μάο Τσε Τουνγκ
Εννοείται!!!Να μου υπογράψει και το «Κόκκινο Βιβλίο»
Ο Αρχιεαακιτης της σχολής σου
Βραδιάτικα συνδικαλισμό;;;;; Πόρτα!!! (no offence Θανασάρα)
Ένας που διώκεται για βιασμό
Γουστόζικο…ναι αλλά θα ξαγρυπνούσαμε με ψυχανάλυση φοβάμαι
Ένα θύμα βιασμου
Δε θα ερχόταν ποτέ στο εργένικο σπίτι μου…
Ένας που διώκεται επειδή είναι θύμα βιασμού
Και γιατί διώκεται;;;
Ιησούς Χριστός
Αν υπάρχει λες να χτυπήσει και πόρτα;;; Θα περάσει απ’τον τοίχο
Μωάμεθ
Λατρεύω χοιρινό και αλκοόλ…αν είναι να τ’ακούσω, υπάρχει κι η μάνα μου…Πόρτα!
Νταλί
Με λατρεία…μακάρι να μου έφτιαχνε και το εξώφυλλο του επόμενου δίσκου
Ο Μιχαλολιάκος
«Λάθος όροφος! Η γιαγιά μου μένει από κάτω!»
Ruggedman
ΑΓΑΠΗ!!!!!!!!!!
VinniePaz
Σεβασμός!!!!!!!!
Ο xplicit από στίχοιμα
Μπυρίτσα και free ως το πρωί…αν πηγαίναμε καπάκι στούντιο την επόμενη μέρα παρέα, ναι!
Ο μάνι
Ανάλογα τα κέφια…μάλλον ναι αλλά θα του άφηνα τασάκι και μπύρα και θα πήγαινα για ύπνο

9)Τι ζώο θα ήταν ο δίσκος σου, σε ποιόν πλανήτη θα κατοικούσε, τι θα έτρωγε, ποιά θα ήταν η ιδιοσυγκρασία του και  η στάση του απέναντι σε μια πιθανή συμβίωση με τους χόμο σάπιενς;

Θα ήταν φάλαινα, θα καταλάμβανε το ¼ της επιφάνειας ενός αστεροειδή, θα τρεφόταν με νεκρή αστρική ύλη και θα ήταν ιδιαίτερα μοναχική και μελαγχολική… αν συναντούσε τώρα τον homo sapiens…μάλλον θα άλλαζε διατροφικές συνήθειες!

10)Ποιά μέρα του χρόνου είναι η ελληνική χιπχοπ σκηνή, ποιού έτους, τι καιρό κάνει και τι φοράν οι άνθρωποι που κυκλοφορούν έξω εκείνη τη μέρα;

Είναι Τρίτη και 13 του Μάρτη, έτους 2012, έχει 16 βαθμούς και συννεφιά. Οι περισσότεροι κυκλοφορούν ακόμα με μπουφάν συνηθισμένοι στον χειμώνα που πέρασε και χαρακτηρίζουν τρελούς όσους λίγους υποστηρίζουν με το ντύσιμό τους τον ερχομό της άνοιξης.

11)Ποιά είναι η χειρότερη σκέψη που έχεις κάνει μόνος στο σπίτι σου

Αυτοκτονικός ιδεασμός λέγεται και μου έχει συμβεί αρκετές φορές

12)Ποιά είναι η χειρότερη σκέψη που έχεις κάνεις ενώ είσαι έξω με παρέα

Πως δε θα ξαναδώ κανέναν τους αν δεν πάρω πρώτος εγώ τηλέφωνο

13)Αν το ΚΚΕ ήταν κυβέρνηση εσύ τι θα ήσουν;

Μεγαλομέτοχος της Π.Α.Ε. Ατρόμητος Αθηνών

14)Αν το ΚΚΕ ήταν επαναστατική κυβέρνηση (εξωκοινοβουλευτική αν θες) πώς θα ονόμαζες το δίσκο σου.

«Κάποιοι ξέχασαν ένα αστέρι»

15)Τι άρωμα είναι η αναρχία και που το πουλάνε;

Όσοι είναι από μέρος της Μακεδονίας που έχει κερασιές ξέρουν…αναζητήστε το τον Μάη

16)Είναι σουρεάλ ο υποχθόνιος, και γιατί.

Κάποια πράγματα είναι ανεκτίμητα. Για όλα τα άλλα, υπάρχει η Capital

17)Αν η ύπαρξη είναι σαλάτα, η συνείδηση τι ντρέσινγκ είναι, και γιατί

Ξύδι μπαλσάμικο καλής ποιότητας… Εκ πρώτης όψεως απωθητικό…μόνο αν γευτείς το εκτιμάς πραγματικά

18)Αν όλη η ζωή ήταν μια συνέλευση του συλλόγου της ιατρικής τι αλλαγές θα προέκυπταν (ελεύθερη ανάπτυξη)

Πίστεψε με ολόιδιες είναι! Τεράστια ενασχόληση με τα μικρά ζητήματα που θα δώσουν εύκολες νίκες και θα μας κάνουν να νιώσουμε επιτυχημένοι και χαρούμενοι στο μικρόκοσμο που στήνουμε επίτηδες γιατί είμαστε παντελώς ανάξιοι να ασχοληθούμε να συναποφασίσουμε και να παλέψουμε για τα μεγάλα και τα δύσκολα…

19)Τελικά τι μένει;


«Άλλη μια μόδα μένει», γόπες στο τασάκι μου και να πάρω πτυχίο…





Βρείτε το δίσκο του Α. εχθρού εδώ: https://www.youtube.com/playlist?list=PLuI5dnZPPXID9sGTc5VE1Xghw7zjUKlHz




Και το κομμάτι που κυκλοφόρησε πρόσφατα μαζί με το Βδέλυγμα:  



Τρίτη 8 Απριλίου 2014

Χρόνος και Επανάσταση






Ι

Στην εξέλιξη της ανθρώπινης σκέψης παρατηρείται διαρκώς μια μάχη μεταξύ πραγματισμού και μεταφυσικής, επιστήμης και θρησκείας, πνεύματος και ύλης. Ως εκ τούτου η ιστορία της φιλοσοφίας είναι στην πραγματικότητα η πάλη μεταξύ υλισμού και ιδεαλισμού.

ΙΙ

Η σκέψη δεν προχωράει σώνει και καλά με λογικές προόδους από το ένα στο δύο και από το δύο στο τρία ή στο τέσσερα. Η σκέψη οπισθοχωρεί, ηττάται (πάντα υπο την δικιά μας οπτική, ηττάται δηλαδή ως προς τι θεωρούμε εμείς νίκη), επανέρχεται και κερδίζει νέες  νίκες. Υπάρχει μια σχετικά ανοδική πορεία στη σκέψη, πορεία προόδου αλλά αυτή δεν είναι ούτε σταθερή ούτε συνεχής.

ΙΙΙ

Η υλιστική δε οπτική, την οποία εμείς ταυτίζουμε με την πρόοδο, δεν προχωράει μέσα από τον υλισμό πάντα. Η αστική σκέψη ή μάλλον η κυρίαρχη σκέψη κάθε εποχής είναι σε θέση εκτός από πολιτισμικά σκουπίδια να παράγει και ριζοσπαστικά έργα τα οποία ενώ δεν ξεφεύγουν από την κηδεμονία της, αν αφομοιωθούν και φιλτραριστούν από τους υλιστές τότε προχωρούν το “μυαλό” παρακάτω. Δεν υπάρχει προοδευτική οπτική που δεν κοιτάει να πάρει ότι καλύτερο υπάρχει από την κατεστημένη σκέψη, όπως δεν υπάρχει και εκ του μηδενός ανάπτυξη σε τίποτα.

ΙV

Ως αποτέλεσμα των παραπάνω. Η επανάσταση δεν προχωράει μόνο μέσου της επανάστασης και ο μαρξισμός δεν θα προχωρήσει μόνο με την μελέτη του μαρξισμού. Αυτό θα ήταν μετατροπή της φιλοσοφίας σε ιστορία και φιλολογία.

V

Ο ίδιος ο μαρξισμός δεν είναι η αντικειμενική οπτική και θεωρία που εξηγεί a priori την πραγματικότητα. Ο μαρξισμός δεν είναι η επιστήμη που καταλήγει στο σοσιαλισμό αλλά η επιστημονική μελέτη του ίδιου του σοσιαλιστικού δρόμου.

VI

Ο μαρξισμός επίσης δεν είναι απλά ένας επαναστατικός υλισμός γιατί δεν υπάρχει καν η έννοια του επαναστατικού υλισμού. Ο μαρξισμός θα ήταν υλισμός και μόνο αν απλώς έμενε στην παραδοχή της ύπαρξης αντιμαχώμενων τάξεων στην κοινωνία και στην επισήμανση της πάλης μεταξύ τους. Αλλά αντίθετα από αυτό επιλέγει να μελετήσει τον καλύτερο δυνατό τρόπο να μετασχηματίσει την κοινωνία από κοινωνία εκμεταλλευτών και εκμεταλλευόμεων σε αταξική-ακρατική κοινωνία χωρίς ατομική ιδιοκτησία. Έχει επιλέξει μεριά και ενώ δεν την έχει επιλέξει ηθικολογικά εντουτοις από αυτή του την επιλογή προκύπτουν ηθικές αξίες.

VII

Τούτη η άρνηση του αμοραλισμού που υπάρχει γενικά στην πρακτική ανθρώπινη ζωή, υπάρχει και στο μαρξισμό. Από αυτό προκύπτει ότι πρέπει να γίνει μια μεταστροφή στη σκέψη μας, από την επιστήμη, στην επιστημονικότητα. Η επιστημονικότητα απαιτεί να υπάρχει επιστήμη αλλά δεν είναι. Εξετάζω ένα ζήτημα με επιστημονικότητα δε σημαίνει ότι αυτό το ζήτημα έχει χαρακτήρα αξιώματος αλλά ότι θέλω η μελέτη μου σε αυτό να έχει την καλύτερη δυνατή βάση.

VIII

Ο μαρξισμός είναι η προσπάθεια να βρεθεί ο καλύτερος δυνατός τρόπος προς την επανάσταση. Αλλά η ίδια η επανάσταση δεν είναι ο μοναδικός δρόμος που έχει η ανθρωπότητα.

IX

Η ανθρωπότητα είναι μια αφαίρεση. Ένα εργαλείο προς μελέτη. Κανείς δε θα δει ποτέ την ανθρωπότητα σε ένα σώμα. Οι κοινωνικές γενικεύσεις αποτελούν ερμηνευτικό εργαλείο της πραγματικότητας και όχι πραγματικές υπάρξεις. Ωστόσο η αναφορά περί εργατικής τάξης διαφέρει από την αναφορά στην ανθρωπότητα γιατί μεταφέρει τη γενικολογία από το πεδίο των αξιών στο επίπεδο της παραγωγής. Ενά σαφώς πιο ρεαλιστικό πρόταγμα.

XI

Το «Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα» αποτελεί το επαναστατικότερο σύνθημα της ανθρώπινης σκέψης.

XII

Ο μαρξισμός είναι το ξεπέρασμα του αμοραλισμού και της ηθικολογίας σε ένα νέο επίπεδο. Οι θετικές επιστήμες αναμειγμένες με τις κοινωνικές επιστήμες δημιουργούν την επιστημονική έρευνα περί επανάστασης. Την προσπάθεια δηλαδή να δημιουργήσουμε με επιστημονικά μέσα κάτι που αποτελεί περισσότερο ιδέα.

XIII

Η ανατίναξη ενός βράχου δεν είναι επιστήμη γιατί δεν προκύπτει από μόνη της. Ωστόσο η δημιουργία της εκρηκτικής ύλης ώστε να ανοίξουμε το δρόμο που φράζει ο βράχος μπορεί κάλλιστα να γίνει επιστημονικά.

XIV

Επιστημονικά μπορούμε επίσης να εξετάσουμε και τις επιπτώσεις αν ο δρόμος δεν ανοίξει.

XV

Η έννοια της ιστορικότητας είναι καθοριστική για το τι είναι επαναστατικό από την υλιστική οπτική.

XVI

Επισήμανση της ιστορικότητας είναι η επισήμανση της σχετικής σημασίας που έχουν οι άνθρωποι και τα πράγματα, μια σημασία που διατηρείται μόνο στα πλαίσια που αυτοί υπάρχουν και ζουν και που με την αλλαγή τους ή με το θάνατο/εξάλλειψη του υποκειμένου είτε παύει είτε αλλάζει. Ο θάνατος ενός υποκειμένου το μετατρέπει σε ένα ακόμα αντικείμενο προς μελέτη/αξιοποίηση/ παραδειγματισμό/οικειοποίηση/αδιαφορία από ένα νέο υποκείμενο.

XVII

Ο θάνατος ενός εργάτη στην ταξική πάλη αποτελεί το θάνατο του ως (εργαζόμενο) άτομο, την εξάλειψη του ως υποκείμενο. Ως συλλογικό διαχρονικό για λόγους παραγωγής υποκείμενο, η εργατική τάξη αποχτά σχέση υποκειμένου-αντικειμένου με τον νεκρό. Ο ίδιος προφανώς δεν έχει καμιά συναίσθηση όλων αυτών.

XVIII

Οι εργάτες ως άτομα εξακολουθούν και αυτοί να έχουν σχέση υποκειμένων-αντικειμένων με τον νεκρό αλλα ταυτόχρονα και έστω από ένστικτο αποκτούν συνείδηση ότι από αυτό το στάδιο θα περάσουν και οι ίδιοι. Η εργατική τάξη που είναι σταθερό υποκείμενο αυτής της σχέσης [Εργατών ως άτομα και Εργατών ως τάξη] μπορεί κάλλιστα να αποκτήσει και αυτή με τη σειρά της ρόλο αντικειμένου ως προς την ιστορία. Δε θα ναι δηλαδή καθόλου παράλογο σε αρκετές χιλιάδες χρόνια η έννοια της ταξικής πάλης να θεωρείται μια άγρια κατάσταση που επικρατούσε μεταξύ των ανθρώπων, χωρίς ιδιαίτερη αξία αλλά με αναπόφευκτο χαρακτήρα.

XIX

Για τους εργάτες του μακρινού μέλλοντος η ταξική πάλη θα είναι δηλαδή ουσιαστικά σαν τη δικιά μας οπτική πάνω στις συγκρούσεις μεταξύ των πρώιμων ανθρώπινων φυλών. Πράγματα δηλαδή τα οποία αντιλαμβανόμαστε γιατί συνέβαιναν αλλά που δεν έχουμε ιδιαίτερη πολιτισμική επαφή μαζί τους (ίσως έχουμε μάλιστα απέχθεια).

XX

Η έννοια της ιστορικότητας σε συνδιασμό με τον αμοραλισμό και τον υλισμό άσχετα με το αν αποτελούν σοβαρά προτάγματα (πιθανότατα είναι αντιδραστικά αν τα εξετάσει κανείς στην πρωτόγονη μορφή τους) δεν αποτελούν καταστάσεις με τις οποίες μπορεί να ζήσει ο μέσος άνθρωπος/εργάτης. Μπορεί να υπάρχουν στο μυαλό του αλλά δεν αποτελούν πρακτικά εργαλεία για τη ζωή του.

XXI

Ο αμοραλισμός, η ιστορικότητα και η υλιστική κοσμοαντίληψη αποτελούν την ιδεολογία της κομμουνιστικής κοινωνίας αλλά και πάλι μόνο σε θεωρητικό επίπεδο. Η κριτική των ηθικών αξιών, η νοηματοδότηση του κόσμου μέσω των αναγκών και ο διαλεκτικός υλισμός είναι η ιδεολογία της εποχής μετάβασης προς το σοσιαλισμό.

XXII

Η ιστορικότητα αποτελεί κοινό τόπο σοσιαλισμού και κομμουνισμού, ταξικής πάλης και απονέκρωσης του κράτους.

XXIII

Η θεωρία της υπεραξίας είναι κατα βάση μια θεωρία για το χρόνο. Παράγοντας ο εργαζόμενος Χ εργασία στον Υ χρόνο εν τούτοις αμοίβεται πολύ λιγότερο από Χ-Επ(Έξοδα παραγωγής). Το χρήμα που δεν φτάνει σε αυτόν είναι στην πραγματικότητα κλεμμένος χρόνος απ’ τη ζωή του προς όφελος της αστικής τάξης. Η παρομοίωση των  αστών ως βαμπίρ που ρουφούν το αίμα των εργαζόμενων είναι περισσότερο κοντά στην πραγματικότητα απ’ ότι νομίζουμε.

XXIV

Η σοσιαλιστική κοινωνία επίσης αμοίβει τον εργάτη με ένα ποσό < Χ-Επ. Ωστόσο το παραγώμενο πλεόνασμα επιστρέφει σε αυτόν μέσω της λειτουργίας του εργατικού κράτους ως όργανο σχεδιασμού της παραγωγής και εξάλειψης των κοινωνικών ανισοτήτων. Όταν ένας καπιταλιστής ανακαλύπτει ένα μηχάνημα που μπορεί να παράγει περισσότερο και σε λιγότερο χρόνο με λιγότερους εργαζόμενους, αμέσως θα απολύσει μερικούς από αυτούς. Ο σοσιαλισμός διατηρεί τον ίδιο αριθμό εργαζομένων μειώνοντας το χρόνο εργασίας τους προοδευτικά όσο ανεβαίνει το επίπεδο της παραγωγής.

XXV

Ο αγώνας για τον κομμουνισμό αποτελεί στην ουσία μια προσπάθεια πλήρους οικειοποίησης του χρόνου από την ανθρωπότητα. Μια προσπάθεια για εξάλειψη της χειρονακτικής εργασίας και της εκμετάλλευσης της ζωής των εργατών.

XXVI

Δεν μπορούμε να προβλέψουμε αν το σοσιαλιστικό-κομμουνιστικό σύστημα θα θελήσει να βάλει σα στόχο του την διεύρυνση του μέσου όρου ζωής (κάτι που αναπόφευκτα θα συμβεί με την εξέλιξη των παραγωγικών δυνάμεων). Μπορούμε όμως να πούμε πώς αν αποδειχτεί άξιο του ονόματος του θα έχει σίγουρα ως στόχο το να ζει ουσιαστικότερα ο άνθρωπος. Και η ουσία δε βρίσκεται στην εξάλλειψη της εργασίας αλλά στην εξάλλειψη της εργασίας ως καταναγκασμό της ανάγκης για επιβίωση.

XXVII

Η αστική τάξη ήταν και θα είναι ο εκμεταλλευτής των εργαζομένων και το ουσιαστικότερο εμπόδιο σε μια ελεύθερη ζωή. Η συνειδητοποίηση της ιστορικότητας από μεριάς ενός εργαζόμενου μπορεί να οδηγήσει σε μηδενιστικές-ατομικιστικές οπτικές (δηλαδή σε αυτές του υλισμού της ανώτερης τάξης) που δεν είναι απαραίτητα λάθος ή κακές αλλά είναι μη πρακτικές για το σύνολο των εργατών και μη εφαρμόσιμες. Η συνειδητοποίηση της ιστορικότητας σε συνδιασμό με την συνειδητοποίηση της έννοιας της υπεραξίας είναι μια τελείως διαφορετική υπόθεση.

XXVIII

Στο φιλοσοφικό επίπεδο βασικός εχθρός είναι απ’ τη μία η ηθικολογία και απ’ την άλλη η ψευδής αντιπαράθεση κολεκτιβισμού-ατομικισμού.

XXIX

Ο ατομικισμός και ο κολλεκτιβισμός αποτελούν τρόπους οργάνωσης της παραγωγής ή της ανθρώπινης ζωής γενικά. Δε σημαίνουν από μόνα τους κάτι ούτε η διαφορά τους έγγυται στο αν μεταφέρουν το νόημα από το σύνολο στο άτομο. Το σύνολο δεν έχει μεγαλύτερα δικαιώματα από το άτομο αλλά απλά περισσότερη δύναμη και περισσότερες ανάγκες. Ο κολεκτιβισμός και ο ατομικισμός αποτελούν εξίσσου τρόπους πραγμάτωσης του ατόμου το οποίο επιλέγει ελεύθερα αλλά όχι σε συνθήκες που διαλέγει το ίδιο. Είναι μια σχετική ελευθερία δηλαδή και όχι απόλυτη.

XXX

Όσοι διεκδικούν στο σήμερα την απόλυτη ελευθερία διακηρρύσοντας πώς η ελευθερία ή θα είναι καθολική ή δεν θα υπάρξει ας προετοιμαστούν για την ανυπαρξία της. Η εργατική τάξη πρέπει να έχει ως προτεραιότητα την απελευθέρωση από και όχι την ελευθερία γενικά. Και η απελευθέρωση της από την εκμετάλλευση και την κλοπή της ζωής της είναι το σημαντικότερο πρόταγμα.


Για την επανοικειοποίηση του χρόνου και την απόλαυση του τόπου
Διαλεκτικός Υλισμός – Κριτική της ηθικολογίας – Νοηματοδότηση της ζωής με βάση τις ανάγκες.